CLS ตอนที่ 331: ผลลัพธ์
มีบรรพชนเผ่าภูตผู้เป็นนักสลักอาคมระดับจงซือคอยควบคุมค่ายกลนี้อยู่ นอกจากขุนพลมังกรแล้ว คนอื่นล้วนแต่ไม่มีโอกาสรอดจากค่ายกลนี้แม้แต่น้อย ต่างก็ถูกทำให้แยกกันในพริบตา ไม่สามารถรวมเป็นกลุ่มได้ หากรวมกันแล้วน่ากลัว งั้นก็จับแยกไปซะเลย เมื่อเป็นอย่างนี้ พลังของพวกเขาก็จะตกลงขั้นใหญ่ ไม่เหลือความแข็งแกร่งที่ยากจะต้านอีกต่อไป
“นี่มันอะไรกัน ทำไมยันต์ถึงใช้ไม่ได้ผลเลยล่ะ?” ทหารมังกรตบยันต์ที่แปะตามร่างพวกเขา แต่ก็ใช้ไม่ได้ผลแม้แต่น้อย แม้ว่าตัวยันต์จะยังคงส่องแสง แต่ก็ไม่สามารถกำจัดค่ายกลสัมผัสพิศวงนี้ได้
ขอแค่พวกเขาเริ่มวิ่งเพียงเล็กน้อย ก็จะไปชนเข้ากับต้นไม้ในทันที นอกเสียจากจะวิ่งช้าๆ เพียงเท่านั้น แต่การวิ่งช้าๆ กลับไม่ได้มีความหมายอะไรเช่นกัน หลังจากวิ่งผ่านหมอกชั้น 1 ออกมาได้ ก็จะไปชนเข้ากับต้นไม้อีกต้นอยู่ดี มีเพียงแต่การเดินอย่างช้าๆ เท่านั้น ถึงจะรับประกันว่าจะไม่ชนกับต้นไม้แรงนัก……
พวกเขารู้ว่าตัวเองนั้นตกอยู่ในเขาวงกต ถ้าไม่ใช่เขาวงกต แล้วทำไมพวกเขาถึงรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังเดินเป็นวงกลมกันล่ะ? ยิ่งกว่านั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะชนกับต้นไม้แทบทุกก้าวที่เดินขนาดนี้ มีความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น นั่นก็คือพวกเขากำลังเดินเป็นวงกลมอยู่ยังไงล่ะ!
“ไม่ใช่ว่ายันต์ที่ท่านราชครูให้มาสามารถยับยั้งค่ายกลสัมผัสพิศวงนี้ได้หรอกเหรอ?” ทหารมังกรต่างก็พากันแตกตื่นเต็มที่ ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหนดี พวกเขาบินไม่ได้ ถ้าบินได้ พวกเขาคงจะหนีไปจากที่นี่แล้ว
แต่พวกเขาบินไม่ได้ จึงทำได้เพียงถูกขังอยู่ในนี้เท่านั้น พวกเขามีพลังเพียงระดับก่อแกนวิญญาณเท่านั้น ทั้งมังกรดินยังบินไม่ได้อีก ดังนั้น สถานการณ์ในตอนนี้เหมือนกับพวกเขากำลังตกอยู่ในโคลนดูดยากจะหลุดออกมา
“ยันต์ของราชครูพวกเจ้าจะยับยั้งค่ายกลสัมผัสพิศวงนี้ได้ยังไง?” อยู่ๆ ก็มีเสียงภูตผีปีศาจลอยเข้าหูพวกเขา ทำให้ทหารมังกรพวกนี้พากันกระโดดหลบไปอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว แต่ก็พบว่าทางที่เสียงดังมานั้นไม่มีคนอยู่ นอกจากหมอกขาวที่แน่นขนัด
“ใครอยู่ตรงนั้น รีบออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!” ในใจทหารมังกรเต็มไปด้วยความแตกตื่น
ยิ่งไม่รู้ยิ่งน่ากลัว โดยเฉพาะในป่าที่เป็นถิ่นของศัตรูด้วยแล้ว
“เจ้ามองหาข้าอยู่เหรอ?” จากนั้น เสียงของภูตผีปีศาจก็ดังมาให้เขาได้ยินอีกครั้ง ทำให้เขาตกใจกลัวพร้อมกับมองไปข้างหน้าอย่างลุกลี้ลุกลน แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย
กระทั่งมังกรดินที่มีสัมผัสการดมกลิ่นที่ค่อนข้างดีก็ยังไม่สามารถตรวจพบกลิ่นอายของฝั่งตรงข้ามได้แม้แต่น้อย นี่ก็คือพลังของค่ายกลสัมผัสพิศวง ตราบเท่าที่ไม่ใช่ผู้ที่มีพลังสูงเกินขอบเขต ก็ไม่สามารถพบเห็นอีกฝ่ายได้ นอกเสียจากจะถูกโจมตี
เมื่อโจมตีก็เท่ากับระเบิดพลังวิญญาณของตนออกมา เมื่อเป็นอย่างนั้น การที่จะไม่ถูกพบคงเป็นไปไม่ได้
“เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ได้ ถ้ามีความสามารถจริงก็ออกมาสู้กับข้าซึ่งๆ หน้าสิ!” ทหารมังกรคำรามอย่างเดือดดาล พร้อมกับกำหอกในมือแน่น ขณะที่มองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ขณะที่ลองแทงหอกไปด้านหน้าอยู่หลายครั้ง แต่ก็แทงได้เพียงอากาศเท่านั้น
“ก็ได้ ไม่มีปัญหา ตอนนี้ข้าอยู่ข้างหลังเจ้าแล้วไงล่ะ” เสียงภูตผีดังมาอีกครั้ง ทำให้ทหารมังกรรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว
ตามมาด้วยแสงสีแดงจากคมมีดที่ฉายออกมาจากด้านหลัง ทำให้ทหารมังกรนายนี้ตกใจ จากนั้น หัวของเขาก็แยกออกจากร่าง พร้อมกับร่างของอี้เทียนหยุนที่ปรากฏขึ้นบนหลังของมังกรดิน!
เมื่อเขาพบกับทหารมังกรนายนี้ เขาก็ไม่ได้รีบร้อนจัดการอีกฝ่ายในทันที แต่ลองเล่นกับอีกฝ่ายสักพัก ดูเหมือนว่าค่ายกลสัมผัสพิศวงนี้ จะทำให้อีกฝ่ายหาตนไม่พบจริงๆ อีกฝ่ายถูกค่ายกลสัมผัสพิศวงเล่นงานเข้าเต็มเปา
แม้กระทั่งตัวเขาที่อยู่ห่างจากทหารมังกรในระยะ 1 เมตร อีกฝ่ายก็ยังมองไม่เห็นเขา เป็นอย่างที่เย่ชิงเสวียนพูดจริงๆ ขอแค่อีกฝ่ายไม่ได้มีพลังสูงเกินไป ต่อให้เดินผ่านหน้า ก็ไม่มีทางที่จะหาเขาเจอ
ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นจริงตามนั้น ค่ายกลสัมผัสพิศวงภายใต้การควบคุมของบรรพชนเผ่าภูต ทำให้แสดงผลลัพธ์เกือบทั้งหมดออกมา ก่อนหน้านี้ที่ผู้อาวุโสเยี่ยนควบคุม จะไม่ถูกศัตรูพบหากอยู่ไกลออกไป แต่ตอนนี้ต่อให้อยู่ใกล้ๆ ตรงหน้า อีกฝ่ายก็ยังหาไม่เจอ นี่ช่างเป็นอะไรที่ท้าทายสวรรค์อย่างมาก
“คำราม!” มังกรดินที่อยู่ใต้เท้าอี้เทียนหยุนสัมผัสได้ว่ามีอีกคนขึ้นมาบนร่างของมัน มันก็รีบสะบัดร่างอย่างรวดเร็ว หวังจะสลัดเขาให้หลุดออกไป แต่อี้เทียนหยุนกลับทำการกระทืบลงไปอย่างแรงคราหนึ่ง
“เปรี้ยง!”
ทำให้มังกรดินหน้าทิ่มพื้นในทันที แม้ร่างกายจะมีอาการสั่นเบาๆ แต่ก็ไม่มีทางที่จะสลัดอี้เทียนหยุนหลุด ดูไปแล้วกลับคล้ายกับภูเขาที่กำลังยุบตัวอย่างแรงมากกว่า
“อยู่นิ่งๆ ซะ ข้าไม่อยากจะทำร้ายเจ้า”
อี้เทียนหยุนพลันใช้งานความสามารถจับสัตว์ในทันที มีแสงขึ้นคลุมร่างมังกรดินตัวนี้ จากนั้นสักพัก มังกรดินตัวนี้ก็กลายเป็นหนึ่งในสัตว์เลี้ยงของเขา
“ติ๊ง ยินดีด้วย ผู้เล่นอี้เทียนหยุนได้ทำการจับมังกรดินสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 100,000, ค่าความชำนาญในการจับสัตว์เพิ่มขึ้น 100!”
อย่างรวดเร็ว มังกรดินตัวนี้ก็กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเขา พร้อมกับเชื่อฟังคำสั่งของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้เขาจะสั่งให้มันฆ่าตัวตาย มันก็จะฆ่าตัวตายโดยไม่ลังเล ดีที่ช่องเก็บสัตว์เลี้ยงไม่ได้จำกัดจำนวนไว้ ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่สามารถจับสัตว์กลุ่มนี้ได้ทั้งหมด
“ดีมาก คนต่อไป!” อี้เทียนหยุนเก็บมังกรดินเข้าช่องเก็บสัตว์เลี้ยง ทำให้มังกรดินหายไปอย่างรวดเร็ว ช่องเก็บสัตว์เลี้ยงนี้สะดวกอย่างมาก มันสามารถเก็บสัตว์เลี้ยงได้ตามใจ โดยที่ไม่ต้องลำบากแม้แต่น้อย
แหวนเก็บของไม่สามารถใส่สัตว์เลี้ยงลงไปได้ ดังนั้น สัตว์อสูรส่วนใหญ่จึงต้องเก็บไปในนั้น
จากนั้น ร่างของอี้เทียนหยุนก็หายไปจากจุดนี้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับทำการลอบโจมตีทหารมังกรคนอื่นต่อ เย่ชิงเสวียนก็ไม่ช้าเช่นกัน เธอไม่คิดจะเล่นอย่างอี้เทียนหยุน เมื่อเจอทหารมังกร เธอก็จะลอบเข้าไปเงียบๆ จากนั้นก็จะทำการลอบโจมตี สังหารอีกฝ่ายในกระบวนท่าเดียว!
จะเหลือก็แต่มังกรดินที่คำรามก้อง จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่เย่ชิงเสวียน เย่ชิงเสวียนทำการกระโดดไปด้านหน้า จากนั้นก็หายไปต่อหน้าต่อหน้ามังกรดิน พร้อมกับซ่อนตัวอยู่ในหมอกอย่างรวดเร็ว
หลังจากมังกรดินหาศัตรูไม่เจอ มันก็เริ่มร้องคำราม แต่อย่างรวดเร็ว อี้เทียนหยุนก็โผล่มายืนที่บนหัวของมัน จากนั้นก็ใช้ความสามารถจับสัตว์ จับมังกรดินตัวนี้
“เด็กดี……” อี้เทียนหยุนลูบหัวมังกรดินตัวนี้ มังกรดินตัวนี้ก็เอาหัวถูกกับมือของเขาอย่างอ่อนโยน
“นี่…. เจ้าทำให้มันเชื่องได้ยังไงน่ะ?” ในมือของเย่ชิงเสวียนมีแส้เงินอยู่ ขณะที่เธอคำลังคิดจะสังหารมังกรดินตัวนี้ ไม่คิดว่าอี้เทียนหยุนจะปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับทำให้มังกรดินตัวนี้เชื่องได้ในทันที
“ลองลูบดูสิ มันรู้สึกดีมากเลยนะ” อี้เทียนหยุนยิ้ม ขณะที่มือยังคงลูบหัวของมังกรดินตัวนี้อยู่ พร้อมกับบอกให้เธอลองทำตามเขาดู
“มันรู้สึกดีจริงๆ เหรอ?” เย่ชิงเสวียนลูบดูด้วยความรู้สึกประหลาดใจ แต่หลังจากลูบได้สักพัก เธอก็รู้ว่าอี้เทียนหยุนกำลังเปลี่ยนเรื่อง “ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นนักฝึกสัตว์ นี่เจ้าเป็นนักฝึกสัตว์ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“นักฝึกสัตว์อย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม “ดีนี่ เมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นทำไมเราไม่ช่วยกันจับมังกรดินพวกนี้มาเป็นของเรากันล่ะ?”
“ความคิดนี้ดีมาก มังกรดินพวกนี้ พวกมันต้องลำบากกว่าจะฝึกให้เชื่องได้ ถ้าจับพวกมันให้เชื่อฟังคำสั่งพวกเราได้ล่ะก็ นี่จะเป็นเรื่องที่น่าสนุกอย่างมาก ไม่รู้ว่าหลังจากที่ขุนพลมังกรรู้เรื่องนี้แล้วล่ะก็ อีกฝ่ายจะมีสีหน้ายังไง?” เย่ชิงเสวียนคาดหวังถึงสีหน้าของขุนพลมังกร
ขุนพลมังกรเป็นผู้จัดการคุกใต้พิภพ แล้วอย่างนี้พวกเธอจะไม่เกลียดเขาได้ยังไง?
“มันก็ต้องน่าดูมากอยู่แล้วสิ….. ไปกันเถอะ” อี้เทียนหยุนแสดงรอยยิ้มคลุมเครือออกมา จากนั้นก็ตบหัวมังกรดินตัวนี้เบาๆ จากนั้นก็พาเย่ชิงเสวียนหายเข้าไปในป่าด้วยกัน
