CLS ตอนที่ 458: ทางเข้า
เพิ่งจะพูดเอาไว้เมื่อกี้ว่าหลังจากกลับไปส่งเหยียนเอ๋อที่รังฟีนิกซ์แล้วจะกลับมาสำรวจที่นี่ แต่ไม่คิดเลยว่าที่ที่รังฟีนิกซ์อยู่จะเป็นในทางผ่านใต้พิภพแห่งนี้! นี่มันแปลกมาก หรือว่ารังฟีนิกซ์จะอยู่ส่วนในสุดของสถานที่แห่งนี้?
อี้เทียนหยุนหยิบแผนที่ทางผ่านใต้พิภพออกมา พร้อมกับตรวจดูตำแหน่งคร่าวๆ ในแผนที่ทางผ่านใต้พิภพนี้ แม้ว่าจะบางอย่างที่ไม่ถูกบันทึกเอาไว้ แต่ส่วนใหญ่ล้วนแต่มีอยู่ในนี้ และเมื่อดูอย่างละเอียด เขาก็เห็นเส้นทางที่ตรงเข้าไปยังด้านใน ไม่รู้เส้นทางที่ทอดออกไปนั้น จะใช่อย่างที่คิดไว้หรือเปล่า?
หากใช่ นั่นจะทำให้เขาต้องเสี่ยงที่จะตายอย่างมาก เพราะในแผนที่ทางผ่านใต้พิภพนั้น ได้แสดงสถานที่อันตรายไว้หลายแห่ง โดยเฉพาะเส้นทางที่ทอดยาวเข้าไปข้างในนั้น ถูกกำกับไว้ด้วยเส้นสีแดงเป็นพิเศษ บ่งบอกว่าที่แห่งนั้นอันตรายมากขนาดไหน แต่ยังไงก็ตาม ที่เส้นทางนั้นกลับไม่มีคำอธิบายอะไรเป็นพิเศษ เป็นไปได้ว่าอาจจะไม่ใช่ก็ได้
แม้จะดูว่าใช้ไม่ได้ แต่อย่างน้อยมันก็บอกว่าที่ไหนอันตราย หรือควรจะไปทางไหนดี
แต่โดยรวมแล้วก็มีอยู่เส้นทางเดียว เพียงแต่ต้องพึ่งความสามารถของตน เพื่อที่จะทำให้อันตรายที่ได้รับลดลงถึงจุดต่ำสุด
“ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายแล้วก็ต้องมาที่นี่…..” อี้เทียนหยุนเงยหน้ามองสำรวจทางรอบๆ รอบๆ เต็มไปด้วยสีดำมืด ราวกับพรมไปด้วยน้ำหมึก ปรากฏเป็นอาณาเขตสีดำ แม้กระทั่งพื้นดินก็ไม่เว้น ทั้งเขายังสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังสีดำที่ผุดขึ้นมาจากด้านล่าง พร้อมกับไหลซึมเข้ามาในที่แห่งนี้ทีละน้อย
ยังไงก็ตาม เพิ่งจะเข้าไปใกล้ มันก็กระจายออก ไม่มีผลต่อเขา
อี้เทียนหยุนรู้ว่าไม่ใช่เพราะว่าเขาแข็งแกร่งเกินไป แต่เป็นเพราะฉายาผู้ส่งวิญญาณนั้น ที่ทำการป้องกันสิ่งชั่วร้ายเข้ามาในตัวเขา แต่เหยียนเอ๋อที่อยู่ด้วยกันนั้นต่างออกไป พลังงานสีดำนี้ได้ค่อยๆ ซึมเข้าไปในร่างของเธออย่างช้าๆ แต่เพียงแค่เธอโบกมือ เพลิงฟีนิกซ์ที่อยู่ในร่างของเธอก็ผุดขึ้นมา ทำการขับไล่พลังงานสีดำนี้ออกไป
“ท่านพ่อ ที่นี่ที่ไหน ทำไมข้าถึงรู้สึกไม่สบายเลย….” เหยียนเอ๋อไม่ได้รู้สึกกลัวเท่าไหร่ แต่เธอสัมผัสได้ว่าพลังงานสีดำนี้ได้แทรกซึมเข้าไปในร่างของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายอย่างมาก
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็ผ่านไปแล้ว” อี้เทียนหยุนคิด จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “เหยียนเอ๋ออย่าเพิ่งทำอะไรนะ ให้ข้าลองดูก่อน”
“หือ?” เหยียนเอ๋อไม่เข้าใจว่าอี้เทียนหยุนพูดอะไร
อี้เทียนหยุนไม่อธิบาย พร้อมกับส่งสัมผัสเทวะลงไป อยากจะเก็บเหยียนเอ๋อไว้ในช่องเก็บสัตว์เลี้ยง ซึ่งเป็นที่ที่ปลอดภัยกว่า แต่ไม่ต้องให้เขารอนาน พริบตา เหยียนเอ๋อก็ถูกเก็บเข้าไป โดยที่ไม่มีความยากอะไรแม้แต่น้อย
“ใช้ได้จริงๆ ด้วย!” อี้เทียนหยุนตาเป็นประกาย ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คิดให้ดี ไม่คิดว่าจะเก็บได้จริงๆ บางครั้งดูเหมือนต้องลองก่อนถึงจะดี
ที่เขาเก็บเหยียนเอ๋อเอาไว้ เป็นเรื่องที่ธรรมดาอย่างมาก เพราะระดับของเหยียนเอ๋อต่ำเกินไป ไม่เหมาะที่จะออกมาในที่แห่งนี้ หากว่าเกิดอันตรายอะไรขึ้น เขาคงรับไม่ได้ ดังนั้นให้เธออยู่ในช่องเก็บสัตว์เลี้ยงไปนั่นแหละดีที่สุด
ช่องเก็บสัตว์เลี้ยงเปรียบได้กับอีกมิติ เหยียนเอ๋อที่อยู่ข้างใน ก็เท่ากับอยู่อีกมิติ ทำให้ไม่มีอะไรทำอันตรายเธอได้ แต่ว่าเหยียนเอ๋อต้องอยู่ในนั้นคนเดียว ดังนั้นจึงค่อนข้างน่าเบื่ออย่างมาก
“เหยียนเอ๋ออยู่ในนั้นไปก่อนนะ และก็อย่าออกมาจากในนั้นตามใจล่ะ เข้าใจไหม?” อี้เทียนหยุนพูดปลอบเธอ “ไว้ออกไปจากที่นี่แล้ว ข้าจะเรียกเจ้าออกมาอีกครั้ง”
“รู้แล้วท่านพ่อ” เหยียนเอ๋อไม่เอาแต่ใจ เธอสัมผัสได้ว่าอยู่ข้างนอกไม่สบายตัว ดังนั้นจึงไม่ออกไปอย่างแน่นอน
ยังไงก็ตาม อี้เทียนหยุนก็ได้ใช้ไข่มุกสมบัติใต้พิภพส่งเปลวเพลิงใต้พิภพกลุ่มใหญ่ออกไป ให้เธอไว้กินอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้เธอเบื่อเกินไป
แล้วก็จริง หลังจากที่มีเปลวเพลิงใต้พิภพกลุ่มใหญ่ถูกส่งเข้าไป เหยียนเอ๋อก็ตาเป็นประกาย ก่อนจะยื่นมือออกมาคว้าเอาไว้ ขณะที่ในใจจดจ่อกับการกินเพลิงนี้เข้าไป
อี้เทียนหยุนพยักหน้าอย่างพอใจ ความยากอาหารของเหยียนเอ๋อใหญ่มากจริงๆ ไม่ว่ายังไงก็เติมไม่เคยเต็ม ไม่รู้ว่าฟีนิกซ์ทุกตัวเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดหรือเปล่า
หลังจากจัดการปัญหาเรื่องนี้แล้ว เขาก็มองดูสถานการณ์ตรงหน้า ก่อนที่จะก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน เพิ่งจะก้าวเข้าไป พลังงานสีดำที่อยู่รอบๆ ก็พากันโหมเข้ามาที่นี่ แต่ก็ถูกขับไล่ออกไป ไม่สามารถทำอะไรเขาได้แม้แต่น้อย
ตราบเท่าที่เป็นสิ่งชั่วร้าย ก็จะถูกขับไล่ออกไป ไม่สามารถเข้ามาสร้างปัญหาให้กับเขาได้
“ทางผ่านใต้พิภพนี้ดูแล้วทั้งมืดมนและหนาวเย็นจริงๆ ไม่รู้ว่าทางโลกวิญญาณจะมีสภาพแบบไหน…..”
อี้เทียนหยุนจะไม่ไปยังโลกวิญญาณ เพราะว่ามีโอกาสเป็นไปได้มากที่หมิงเฉินจะอยู่ในนั้น เมื่อถึงตอนนั้น เขาอาจจะเจอกับหมิงเฉินและขุมอำนาจระดับแดนศักดิ์สิทธิ์เข้าก็เป็นได้ ฉะนั้นแล้ว ก่อนจะมา เขาก็ได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ของที่นี่มานิดหน่อย ทางผ่านใต้พิภพนี้เป็นเขตอันตรายขนาดใหญ่ หากเทียบกันแล้ว ความอันตรายของมันเหนือไปกว่าถ้ำมังกรขดเสียอีก
จากที่กวาดสายตามองดูรอบๆ กลับไม่พบผู้ฝึกตนเลยสักคนเดียว ก็ใครมันจะกล้ามาที่นี่กันล่ะ? เพราะข่าวลือเดียวที่ได้จากที่นี่ ก็คือเป็นทางผ่านไปยังโลกวิญญาณ! ส่วนที่ว่าสุดท้ายแล้วจะไปยังโลกวิญญาณได้สำเร็จไหมก็ไม่มีใครแน่ใจนัก แต่ที่แน่ใจได้นิดหน่อยก็คือ ไม่มีเคยมีใครได้กลับออกมาเลยสักคน
มีความเป็นไปได้ว่าพวกเขาอาจจะอาศัยอยู่ในโลกวิญญาณอย่างสบายมากก็เป็นได้ จึงไม่เลือกที่จะกลับมา ไม่งั้นก็อาจจะตายอยู่ในโลกวิญญาณนั่นล่ะ ฉะนั้นก็เลยไม่มีโอกาสได้กลับออกมา
ในข่าวลือบอกไว้ว่าที่โลกนี้แบ่งออกเป็น 3 ดินแดน นั่นก็คือ โลกสวรรค์, โลกมนุษย์ และก็โลกวิญญาณ และขุมอำนาจระดับแดนศักดิ์สิทธิ์ขึ้นต่างก็ตั้งอยู่ในโลกสวรรค์และก็โลกวิญญาณ แต่คำจำกัดความว่าที่ไหนดีหรือแย่กลับไม่ได้บอกเอาไว้ ดังนั้น ข้อมูลที่มีจึงน้อยมาก แต่อย่างน้อยหมิงเฉินก็ต้องอยู่ในโลกวิญญาณแน่นอนแล้ว ดังนั้น ความรู้สึกที่อี้เทียนหยุนมีต่อโลกวิญญาณจึงแย่มาก
หากให้พูดอย่างเหมาะสมแล้วล่ะก็ รังฟีนิกซ์ควรจะอยู่ในโลกสวรรค์ถึงจะถูก แต่วิญญาณนำทางกลับลากเขามายังโลกวิญญาณ เรื่องนี้ช่างน่าประหลาดจริงๆ
แต่ไม่ว่าจะยังไง อี้เทียนหยุนก็ยังคงเดินเข้าไปต่อ ก้าวไปตามแรงดึงดูดที่ส่งออกมา พร้อมๆ กับระยะทางที่เดินเข้ามา พลังงานสีดำรอบๆ ยิ่งมายิ่งหนาแน่น ยิ่งมายิ่งโถมเข้ามามาก หากว่าถูกพลังงานสีดำพวกนี้แทรกซึมเข้าไปในร่างทั้งหมดแล้วล่ะก็ คนผู้นั้นจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะพลังงานสีดำพวกนี้เต็มไปด้วยความกัดกร่อน เมื่อเข้าไปในร่างแล้ว มันจะทำให้ร่างของคนผู้นั้นกลายเป็นปุ๋ยกองอยู่ที่นี่
“!”
ทันใดนั้น อยู่ๆ ก็มีเสียงแหวกอากาศดังมา พร้อมกับหนามแหลมคมหลายอันซัดเข้ามาอย่างโหดเหี้ยม อี้เทียนหยุนเคลื่อนหลบไปอีกด้านอย่างรวดเร็ว หลบการโจมตีนี้ได้อย่างง่ายดาย และเมื่อเขามองดู ก็พบว่าที่โจมตีตนนั้นไม่ใช่ผู้ฝึกตน แต่เป็นต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆ!
จากนั้นก็มีกิ่งไม้หลายก้านโจมตีเข้ามา ราวกับคมกระบี่ที่แหลมคม ทำการแทงเข้ามาที่นี่อย่างโหดเหี้ยม หากว่าเป็นคนที่มีระดับต่ำแล้วล่ะก็ จะต้องถูกกิ่งไม้พวกนี้เสียบทะลุร่างไปแล้วอย่างแน่นอน
“ฟรึบ!”
อี้เทียนหยุนโยนเปลวเพลิงนิรันดร์ออกไปอย่างไม่ลังเล ทำการเผาสัตว์อสูรต้นไม้นี้ในทันที ราวกับเจอคู่ปรับ สัตว์อสูรต้นไม้ลุกไหม้อย่างรวดเร็ว มันทำการฟาดเหวี่ยงกิ่งก้านข้างๆ อย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับส่งเสียงกรีดร้อง “กรี๊ด กรี๊ด” ออกมา ไม่ทันไรก็กลายเป็นขี้เถ้ากองหนึ่งไป
“ติ๊ง ท่านสังหาร ต้นไม้ปีศาจสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 36,000, ค่าความคลั่ง 3,600, ค่าความชั่ว 100, ได้รับน้ำเลี้ยงต้นไม้ปีศาจ, ใบไม้ต้นไม้ปีศาจ”
เมื่อสังหารก็มีรางวัลตกลงมา หากให้เทียบก็เท่ากันกับระดับก่อแกนวิญญาณ เพียงแต่มันกะทันหันเกินไป ไม่คิดว่าต้นไม้ของที่นี่จะเคลื่อนไหวได้ ราวกับภูตผีก็ไม่ปาน!
