ตอนที่ 588: ทําลายกําแพงเมือง!
“คือ เหมือนมีคนกําลังบินมาจากทางนั้นเลย?”
“คนอะไร เจ้าตาฟาดไปหรือเปล่า? คนที่ไหนไม่เห็นมี”
“ผายลม! เจ้าก็ดูให้มันดีๆ สิ มีคนบินมาจากทางนั้นจริงๆ!”
ยามป้องกันกําแพงเมืองชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง และเมื่อยามทั้งหลายมองตาม ก็พบว่ามีบางคนกําลังบินมาที่นี่อย่างรวดเร็ว ทั้งความเร็วของอีกฝ่ายยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานก็เข้าใกล้ที่นี่แล้ว
“คําเตือน คําเตือน! ในระยะ 50 รอบเมืองชื่อหลงเป็นพื้นที่ห้ามบิน ต้องเดินเท่านั้น! หากบินตามอําเภอใจจะต้องถูกลงโทษ!”
อาณาจักรชื่อหลงนั้นถืออํานาจบาตรใหญ่มาก นอกจากขุนนางของพวกตนแล้ว ไม่ว่าใครก็ห้ามบินตามอําเภอใจ ไม่อย่างนั้นจะถือว่ามีความผิด! แต่จะพูดให้ถูกต้องไปเลยก็คือ นอกจากผู้ฝึกตนของอาณาจักรชื่อหลงแล้ว ผู้ฝึกตนอื่นห้ามบินในที่นี่อย่างเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะต้องพบกับความตาย!
ยามคุ้มกันกําแพงเมืองนี้มีผู้เชี่ยวชาญระดับวิญญาณเที่ยงแท้อยู่ 3 คน เพียงแค่ยามคุ้มกันกําแพงเมืองก็แข็งแกร่งขนาดนี้แล้ว สามารถจินตนาการได้เลยว่าข้างในนั้นมีคนที่น่ากลัวขนาดไหนอยู่
อาณาจักรชื่อหลงนั้นเทียบได้กับแดนศักดิ์สิทธิ์ในโลกมนุษย์ ต่างจากอาณาจักรอื่นไปไกลมาก เพราะพลังของพวกเขานั้นน่ากลัวมากจริงๆ และก็เพราะพลังที่น่ากลัวนี้ จึงทําให้พวกเขาสร้างข้อจํากัดต่อทุกคนยกเว้นผู้ฝึกตนของอาณาจักรชื่อหลง ให้ทําตามกฎของพวกเขาอย่างเคร่งครัด
ยังไงก็ตาม คําเตือนนี้ก็ไม่ได้ทําให้คนที่กําลังบินมานั้นหยุดลงแม้แต่น้อย หากเป็นผู้ฝึกตนอื่นคงจะลงไปเดินแล้ว แต่กับคนผู้นี้กลับบินเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งยังไม่มีการลดความเร็วลงอีก เข้าสู่เขตเมืองด้วยความเร็วที่เร็วสุดๆ ข้ามผ่านเส้นเตือนเข้ามา!
“บินมาเร็วมาก กลัวว่าน่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับวิญญาณเที่ยงแท้? หรือว่าจะเป็นครั้งแรกที่มาเมืองชื่อหลง?”
“หึหึ แต่ไม่ว่าจะยังไง ก็กลัวว่าเจ้าเด็กนี่ก็คงต้องตายอยู่ดี คงจะคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานสินะ ถึงได้กล้าบินในเขตนี้! นอกเสียจากว่ามันจะได้รับอนุญาตให้บินได้!”
“เจ้าโง่หรือเปล่า หากได้รับอนุญาตให้บินได้ แล้วยามยังต้องเตือนอีกอย่างงั้นเหรอ?”
พวกเขาต่างก็พากันรอดูความโชคร้ายของคนอื่น มองดูผู้ฝึกตนคนนั้นบินเข้าใกล้กําแพงมากขึ้นเรื่อยๆ เตรียมเป็นพยานต่อความสนุกที่กําลังจะเกิดขึ้น ความสนุกในการสังหารคน!
เรื่องนี้พลันทําให้เมืองชื่อหลงครื้นเครงขึ้นทันใด ในเหตุการณ์แบบนี้ หากไม่ได้รับอนุญาตให้บินได้ ก็จะต้องถูกประหารอย่างแน่นอน
“เตรียมตัวโจมตี!”
สีหน้าของยามคนหนึ่งเย็นชา พร้อมกับเตือนสหายให้รีบหยิบอาวุธขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ส่วนตัว เขาก็รีบหยิบหอกขึ้นมาเหมือนกัน ก่อนที่จะพากันบินออกไปนอกกําแพงเมือง ผู้เชี่ยวชาญระดับวิญญาณเที่ยงแท้สามคนนี้ เตรียมที่จะป้องกันผู้บุกรุกแล้ว
แต่ใครจะรู้ว่าเพิ่งบินออกไป ก็ได้เห็นลําแสงเส้นหนึ่งทุ่งมา พร้อมกับตัดผ่านท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะพุ่งเข้าประตูเมือง!
“หลบเร็ว!” ยามหน้าเปลี่ยนสี แค่เห็นไกลๆ ก็รู้แล้วว่าลําแสงที่ยิงมานี้น่ากลัวแค่ไหน ทําให้พวกเขารู้สึกกดดันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ราวกับกําลังเผชิญหน้ากับระดับแม่ทัพอย่างไงอย่างงั้น ช่างน่ากลัวจริงๆ!
แต่ในขณะที่พวกเขาคิดจะหลบนั้น ทุกอย่างก็ได้สายเกินไป เพราะมันเร็วราวกับอุกกาบาตพุ่งเข้าใส่ และในขณะที่ลําแสงกําลังจะกระทบกับประตูเมืองอยู่นั้น ก็ได้มีลําแสงครอบลงมาจากฟ้าปกคลุมเมืองชื่อหลงเกือบทั้งหมด แยงแสงเข้าในตาของทุกคน ทําให้ทุกคนรีบพากันหลับตา ไม่กล้าลืมตามอง
แสงนี้จ้าเกินไปจริงๆ ทําให้ไม่มีใครสามารถจ้องมันได้ จําเป็นต้องปิดตาในทันที จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงระเบิดที่ทําเอาหูพวกเขาแทบหนวก พร้อมกับผู้ฝึกตนที่อยู่ใกล้ๆ กําแพงเมืองถูกแรงระเบิดจนปลิวว่อน ราวกับมังกรกําลังสะบัดหาง กวาดออกทุกพื้นที่ กระทั่งพวกยามที่คิดจะหนีต่างก็ถูกลูกหลงเข้าไปด้วย
หลังจากแรงระเบิดปะทุออกมา ทุกอย่างก็กลายเป็นเปราะบาง พร้อมๆ กับทั่วทั้งเมืองที่สั่นสะเทือนอย่างแรง ตามมาพร้อมกับมหาค่ายกลป้องกันเมืองที่ถูกใช้งานออกมาติดๆ กัน
แต่ก็ต้านได้ไม่นาน มหาค่ายกลก็ถูกลําแสงระเบิดทิ้ง พร้อมกับเสียงระเบิดที่กระจายออกไปราวร้อยลี้!
“ตูมมมมม!”
ลําแสงถูกยับยั้งไว้เพียงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เป็นการชนเข้ากับมหาค่ายกลป้องกัน แต่คราวนี้เป็นการชนเข้ากับกําแพงที่แท้จริงแล้ว
เศษหินขนาดยักษ์นับไม่ถ้วนต่างก็กระเด็นกระดอน ราวกับมีอุกกาบาตตกลงมา กระจัดกระจายไปทั่ว สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คนจนหน้าซีดขาว ทําให้พวกเขาพากันกรีดร้องและวิ่งกระเจิงกันไปคนละทิศละทาง
และเมื่อหินยักษ์พวกนี้ตกลง ก็ได้สร้างแรงกระเพื่อมขนาดใหญ่ กระแทกพื้นดินจนเป็นหลุมยักษ์ คลื่นอัดอากาศม้วนกวาดผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายกระเด็นไป คนไหนตายก็ตายไป คนที่ไม่ตายก็บาดเจ็บหนัก
จากนั้นสักพัก ลําแสงนี้ก็ได้หายไป ผู้คนที่อยู่ห่างออกไปก็พากันมองมายังทิศทางที่เกิดการระเบิด และก็พบว่าประตูเมืองที่ไม่สามารถตีแตก ได้ถูกระเบิดหายไปไม่เหลือแล้ว!
กําแพงเมืองที่ตั้งตระหง่านราวขุนเขา ตอนนี้ได้กลายเป็นเพียงเศษซากปรักหักพังกองหนึ่ง ดูแล้วน่าสยดสยอง และที่สําคัญคือมหาค่ายกลก็ได้พังลงด้วย นี่คือมหาค่ายกลระดับปรมาจารย์เชียวนะ การที่มันถูกระเบิดจนพังทลายไปอย่างนี้ ช่างเป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อจริงๆ
“มหาค่ายกลพังทลาย กําแพงเมืองย่อยยับ เมืองหลวง เมืองหลวงถูกบุกแล้ว…”
“นี่ แท้จริงแล้วใครกันที่กล้าทําอย่างนี้ นี่คือเมืองชื่อหลงเชียวนะ”
“บ้าไปแล้ว กําแพงเมืองที่ไม่มีวันตีแตก ตอนนี้กลับพังลงไม่มีเหลือ ตกลงว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
ผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านในพากันตกใจ และผู้ฝึกตนที่พากันหัวเราะเยาะด้านนอกก็พากันหวาดกลัว
พวกเขาสังเกตว่าร่างที่กําลังบินอยู่กลางอากาศตอนนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่กําแพงกลับพังทลายไม่มีเหลือ ส่วนยามทั้งสามนั้น ตอนนี้กลับไม่เห็นแม้แต่เงา คงจะถูกแรงระเบิดเปลี่ยนให้เป็นขี้เถ้าปลิวไปแล้ว แม้แต่เศษก็ไม่เหลือ
“สวรรค์ แท้จริงแล้วอาณาจักรชื่อหลงไปหาเรื่องใครกันแน่ ทําไมพลังถึงได้น่ากลัว ขนาดนี้”
“หระ หรือว่าจะเป็นมหาจักรพรรดิเทียนหยุนในตํานาน?”
“มหาจักรพรรดิเทียนหยุนอย่างงั้นเหรอ?”
ผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านนอกราวกับแมวถูกเหยียบหาง พากันกรีดร้องพร้อมกระโดดจนตัวโยน ก่อนที่จะรีบหลบหนีไปด้วยความหวาดกลัวอย่างรวดเร็ว ใครมันจะไปกล้าอยู่ต่อ มหาจักรพรรดิเทียนหยุนมาที่นี่ แน่นอนว่าต้องการสั่นสะเทือนอาณาจักรชื่อหลงอย่างหนัก ที่นี่พร้อมจะเปลี่ยนเป็นสนามรบอย่างรวดเร็ว แล้วพวกเขาจะไปกล้าอยู่ที่นี่ต่อได้ยังไง
“คงจะเป็นมหาจักรพรรดิเทียนหยุนอย่างที่ว่าจริงๆ ในปัจจุบันนี้ ศัตรูที่กล้าลงมือกับอาณาจักรชื่อหลงคงมีแค่เขาคนเดียว พวกเราควรรีบถอยกันก่อนดีกว่า!”
พวกเขาพากันหลบออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีบางคนที่ยังไม่หนีไป พวกเขาต้องการมองดูความสนุกของที่นี่ อยากจะเห็นว่าอี้เทียนหยุนจะชนะ หรือว่าถูกสังหาร
“มหาจักรพรรดิชื่อหลง รีบไสหัวออกมาพบข้าเดี๋ยวนี้!”
และเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่บนซากกําแพงเมืองก็คืออี้เทียนหยุน! เขาไม่ได้ปลอมแปลงใบหน้า แต่ยังคงไว้ซึ่งใบหน้าจริง อายุไม่ถึง 20 แต่กลับมีพลังที่น่าสะพรึงขนาดนี้ พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ
หลายคนพากันคิดว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่า ไม่อย่างนั้นจะร้ายกาจอย่างนี้ได้ยังไง?
ภายใต้เสียงคํารามนี้ ทําให้ผู้ฝึกตนคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องพากันหน้าเปลี่ยนสีในทันใด ในตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าใครที่โจมตีเข้ามา คนผู้นั้นก็คือมหาจักรพรรดิเทียนหยุนนั่นเอง!
ในสถานการณ์ที่อาณาจักรชื่อหลงไม่ส่งกําลังออกไปตอบโต้ แต่อีกฝ่ายกลับเข้ามารนหาที่ตาย ไม่รู้ว่าเพราะมั่นใจในตัวเอง หรือเพราะสังหารสองแม่ทัพจนตามืดบอดกันแน่?
คนส่วนมากพากันคิดว่าเขาอวดดีจนตามืดบอดไปแล้วจริงๆ คิดว่าคนเพียงคนเดียวจะสามารถทําลายอาณาจักรชื่อหลงได้จริงๆ อย่างงั้นเหรอ? ต่อให้จะสามารถทําลายกําแพงเมืองได้ แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าอี้เทียนหยุนจะสามารถสังหารทุกคนได้!
ตั้งแต่ที่อาณาจักรชื่อหลงมีชื่อเสียงขึ้นมา ก็ได้ฝังรากลึกไว้ในใจของทุกคนแล้ว ไม่มีใครเชื่อว่าจะมีคนทําลายได้
ยังไงก็ตาม อี้เทียนหยุนก็เชื่อว่าตั้งแต่วันนี้ไป ตํานานของอาณาจักรชื่อหลง จะต้องสิ้นชื่อลงด้วยน้ํามือของเขา!
Related
