ตอนที่ 705: ตบ!
มีชิเสวี่ยอวิ๋นคอยเป็นสะพาน ทำให้บรรยากาศเป็นกันเองในที่สุด บรรยากาศการพูดคุยที่อึดอัดก็ได้หายไป นี่เป็นเรื่องปกติทั่วไป หากคนที่ไม่เคยเจอกันเลย อยู่ๆ ก็จะให้มาเรียกแม่ มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ
เรื่องความรู้สึกจำเป็นต้องใช้เวลาหลายปีในการบ่มเพาะ บางทีเจียวหลิงเหอก็เป็นแบบนี้ เธอเป็นคลอดลูกของตนออกมา ความรู้สึกในการอุ้มท้องตลอด 10 เดือน ทำให้ความรู้สึกของเธอมีมากอย่างถึงที่สุด
ซึ่งอี้เทียนหยุนไม่มีความรู้สึกนี้ เพราะตั้งแต่เกิดมา เขาก็ไม่เคยเจอ ไม่เคยสัมผัสถึงอ้อมกอดที่อบอุ่น ดังนั้นหากจะให้เรียกแม่เลย มันก็ออกจะกระอักกระอ่วนใจเป็นเรื่องธรรมดา
“เกือบถึงแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนแล้ว” อี้เทียนหยุนสายตาเป็นประกาย หลังจากบินมา พวกเขาก็ใกล้จะกลับมาถึงแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน
“เทียนหยุน เมื่อกลับไปแล้ว ลูกอย่าได้เพิ่งใจร้อนนะ พวกเราต้องคุยเรื่องนี้กับปู่ของลูกให้กระจ่างก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นเรื่องที่เหลือค่อยว่ากัน ปู่ของลูกเป็นผู้อาวุโสอยู่ในนั้น ดังนั้นอย่าได้สร้างเรื่องลำบากให้กับท่าน…..” เจียวหลิงเหอกลัวว่าอี้เทียนหยุนจะกระทำตัวบ้าคลั่ง หากว่าได้เริ่มครั้งแรกแล้ว มันก็ยากที่จะหยุดได้
“นี่ต้องดูความจริงใจของพวกเขาด้วย ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษ หากว่าข้าจะทำการพลิกปฐพีนี้” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ข้ามักมีข้อปฏิบัติของตนอยู่เสมอ หากว่าใครข้ามขีดจำกัดของข้ามา ก็อย่ามาโทษ หากว่าข้าไม่เกรงใจ”
เจียวหลิงเหอพยักหน้า เธอก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันน่ารำคาญมากเช่นกัน หากเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นอย่างที่พวกเธอคาดกัน ว่าเป็นฝีมือของคนในแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน งั้นพวกเธอก็จะต้องโกรธอย่างถึงที่สุดเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว
“วางใจเถอะ หากว่าสืบจนกระจ่างว่าเป็นฝีมือของบางคนในแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนจริงๆ ต่อให้ลูกจะลงมือ แม่ก็จะไม่เข้าไปขวางอย่างแน่นอน” เจียวหลิงเหอพูดด้วยรอยยิ้ม “คนอื่นเรียกแม่ว่าภรรยาแค้น เพราะว่าแม่ของลูกเป็นพวกที่ต้องเอาสิ่งที่ได้รับมาตอบแทนคืนพวกมันให้สาสม!”
พวกเขาพากันยิ้ม แต่ในใจกลับเพิ่มความระมัดระวังขึ้นอีกหลายส่วน ถึงยังไงที่พวกเขาต้องเผชิญหน้าก็เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน ไม่ใช่ขุมอำนาจทั่วๆ ไป ในนั้นมีขุมพลังของราชาศักดิ์สิทธิ์อยู่ ดังนั้นพวกเขาต้องพากันระมัดระวังขึ้น
สำหรับบรรพบุรุษนี้ อี้เทียนหยุนไม่มีความรู้สึกอะไร ไม่กลัวหากต้องปะทะกับสิ่งที่เรียกว่าบรรพบุรุษนี้ เป็นพวกเขาที่ทำผิด ต่อให้เป็นพี่น้องร่วมสายโลหิต ก็จำต้องคิดบัญชีให้กระจ่าง
“ท่านแม่ ท่านมีคนที่คิดไว้ในใจบ้างหรือเปล่า?” อี้เทียนหยุนถาม
“มี!” เจียวหลิงเหอพูดอย่างจริงจัง “ก่อนหน้านี้แม่มีคนที่คิดอยู่ในใจแล้ว แต่ก็ไม่ได้มั่นใจนัก แต่เมื่อคิดว่าเกิดเรื่องขึ้นกับลูกด้วย แม่ก็คิดถึงคนพวกนี้ขึ้นมาทันที”
“ใครอย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนหรี่ตามอง พร้อมกับเผยลำแสงที่เหมือนจะดูดกลืนคนเข้าไป
“เป็นผู้อาวุโสสาม! แม่ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับผู้อาวุโสใหญ่ด้วย พวกเขาเป็นพวกที่ต่อต้านพวกเราตั้งแต่เริ่ม อีกทั้งยังทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาด้วย แม้ว่าปู่ของลูกจะต่อต้านเหมือนกัน แต่เทียบกับพวกเขาแล้วยังผ่อนคลายกว่ามาก ทั้งการปฏิบัติกับแม่ก็ถือว่าดี อย่างน้อยก็ไม่ได้โหดร้ายเหมือนผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสใหญ่” จากนั้นเจียวหลิงเหอก็พูดต่อว่า “ตอนที่ซิงเฉินกลับไปอธิบายกับปู่ของลูกว่าแม่ท้อง ในนั้นก็เกิดการจลาจลขึ้น พร้อมกับทำการกักขังพ่อของลูกไว้ด้วยความโกรธ!”
“ถึงยังไงนี่ก็เป็นการทำลายกฎ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ยอมให้พ่อของลูกออกมาพบแม่อีก หลังจากนั้นเมื่อแม่ต้องคลอดลูกออกมา พ่อของลูกก็ยังไม่กลับมา….. แม่คิดว่าเขาจะต้องถูกขังอยู่ข้างในจนไม่สามารถออกมาได้อย่างแน่นอน และภายหลังที่พ่อของลูกหนีออกมาได้ ส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นเพราะปู่ของลูกให้การช่วยเหลือ เรื่องนี้แม่เดาว่า การที่พ่อของลูกไม่สามารถหนีมาจากที่คุมขังได้ จะต้องเป็นแผนการของใครบางคนอย่างแน่นอน”
อี้เทียนหยุนตกใจ ไม่คิดว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นปู่ของเขาที่ให้การช่วยเหลือ ดูเหมือนว่าแม้จะเป็นเสือร้าย แต่ก็ไม่กินลูกตัวเอง เมื่อเรื่องได้มาถึงขั้นนี้แล้ว ดังนั้นการปล่อยไปจึงเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก
“ที่ซิงเฉินไม่ยอมกลับไป ก็เพราะว่าเรื่องทั้งหมดมันได้วุ่นวายจนเกินระงับ นอกจากเรื่องสายเลือด ก็มีแต่สายเลือด เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นเชิดของที่นั่น แดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนบ้ากันไปหมดแล้ว พวกเขาคิดแต่จะฟื้นคืนความรุ่งโรจน์เมื่อครั้งอดีต ดังนั้นจึงทำการปฏิเสธทุกอย่าง!”
“งั้นที่ลงมือกับข้า ก็เพราะไม่ต้องการให้ข้ามีชีวิตอยู่อย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนพูดอย่างจริงจัง “เพราะหากว่าข้ามีชีวิต ก็กลัวว่าจะมีอิทธิพลต่อพวกเขา?”
“ใช่ เรื่องนี้มีความเป็นไปได้มาก ในตอนนั้นได้มีการพิสูจน์สายเลือดของลูกแล้ว พบว่าสายเลือดของราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนที่ลูกสืบทอดมานั้น เจือจางจนแทบจะไม่มี แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น มันก็ยังมีโอกาสที่สายเลือดจะฟื้นตื่นขึ้นมาอยู่ดี” เจียวหลิงเหอพูด “หลานชายของผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสาม ต่อให้จะเกิดจากคนเผ่าเดียวกัน แต่สายเลือดก็ยังคงเจือจางเหมือนก่อนหน้า ดังนั้นจุดเริ่มต้นของพวกลูกจึงเหมือนกัน หากว่าในอนาคต ใครที่มีโอกาสปีนขึ้นมาก่อน ก็จะมีสิทธิ์ขึ้นเป็นประมุขคนถัดไป!”
“ที่แท้ ก็เพราะการต่อสู้แย่งชิงอำนาจกันนี่เอง…..” อี้เทียนหยุนยิ้มฝืดๆ พร้อมกับส่ายหัว ก่อนหน้านี้เขาก็คิดเรื่องนี้ไว้เช่นกัน นอกจากเรื่องต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจกันแล้ว ยังจะมีเรื่องอะไรอีก
ไม่คิดว่าการต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจกัน จะถึงขนาดต้องลอบโจมตีอี้ซิงเฉิน ถึงขนาดว่าต้องกำจัดพวกเขาให้สิ้นซาก
“ใช่แล้วล่ะ….. ก่อนหน้านี้พวกเราก็พากันคาดเดาไว้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าจะถึงขนาดแอบวางยาใส่ลูกลับๆ ด้วย” เจียวหลิงเหอสีหน้าเย็นชา “จะต้องเป็นข้ารับใช้คนนั้นแน่นอน คนที่ช่วยอาบน้ำให้ลูก มันจะต้องแอบวางยาลูกอย่างแน่นอน ไม่คิดว่ามีแม่คอยจับตาอยู่ ก็ยังหาทางลงมือจนได้”
“โชคดีที่ลูกไม่เป็นอะไร อีกทั้งยังมีผู้เชี่ยวชาญมาช่วย ไม่อย่างนั้นเกรงว่าลูก…..”
เบ้าตาของเธอแดงก่ำ รู้สึกกลัวขึ้นมา
อี้เทียนหยุนเงียบไป ที่จริงคนผู้นี้ได้ตายไปแล้ว….. เห็นได้ชัดเลยว่ายาพิษนี้ร้ายแรงแค่ไหน ข้ารับใช้คนนั้นไม่สามารถสังหารคนต่อหน้าเธอได้ ต่อให้เจียวหลิงเหอจะอ่อนแอ แต่ก็ยังสามารถสังหารเธอได้อยู่ดี
“ตอนนี้ต่อให้แม่มั่นใจว่าใครเป็นคนลงมือ แต่ก็ไม่มีหลักฐาน ไม่รู้ว่าจะได้ข้อสรุปที่ดีหรือเปล่า” เจียวหลิงเหอถอนหายใจ
“อืม หากพวกเขาเป็นคนทำ ข้าย่อมสามารถหาหลักฐานออกมาได้อย่างแน่นอน” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจ
เขามีหลายวิธีที่จะดึงคำพูดออกจากปากของพวกเขา ตัวอย่างเช่น หากอีกฝ่ายไม่ได้มีระดับที่สูงเป็นพิเศษ เขาก็สามารถใช้เนตรเสน่ห์ทำการง้างปากให้พวกเขาพูดความจริงออกมาได้อย่างเพียงพอ
“ถึงแล้ว”
ขณะที่พวกเขาคุยกันอยู่ พวกเขาก็ได้มาถึงบริเวณรอบๆ แดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน พวกเขาพากันลงจากหลังฟีนิกซ์น้ำเงินครามในทันที พร้อมกับเดินเข้าไปด้านใน
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงกำแพงเมืองด้านใน เมื่อยามเห็นพวกเขา ก็รีบเข้ามาขวางในทันที
“เป็นพวกเจ้าสองคนอีกแล้ว ครั้งนี้ต้องการจะทำอะไรอีก!” ยามยังเป็นคนเดิม เมื่อพวกเขาเห็นอี้เทียนหยุนและชิเสวี่ยอวิ๋น ก็พลันระวังตัวขึ้นมาในทันที
“พวกเราเป็นคนของตระกูลอี้” เจียวหลิงเหอหยิบแผ่นหยกออกมา บนนั้นสลักคำว่า “อี้” เอาไว้ พร้อมกับปลดปล่อยพลังงานพิเศษออกมา ย่อมไม่ใช่แผ่นหยกที่ปลอมขึ้นมาอย่างแน่นอน
“แผ่นหยกของผู้อาวุโสรอง!?” ยามพวกนั้นพากันแสดงความเคารพในทันที “เชิญทั้งสามท่านเข้าไปได้”
เจียวหลิงเหอพยักหน้า จากนั้นก็นำคนเดินเข้าไป เพิ่งจะเดินเข้ามา ก็พลันมีเสียงประหลาดใจดังขึ้น
“เจียวหลิงเหอ!?”
เมื่อชายชราใกล้ๆ เห็นเธอ ก็พลันจำได้ในที จากนั้นก็พูดอย่างดูถูกว่า “ไม่คิดว่าเจ้าจะยังกล้ากลับมาอีก ซิงเฉินล่ะ? เขาไม่กลับมาด้วยกันกับเจ้าเหรอ?”
“ผู้ดูแลเซียว ครั้งนี้ข้ากลับมาเพราะมีเรื่องจะรายงานผู้อาวุโสรอง ยิ่งกว่านั้นยังเป็นเรื่องสำคัญมากด้วย!” เจียวหลิงเหอพูดอย่างจริงจัง
“เรื่องสำคัญมากอย่างงั้นเหรอ?” ผู้ดูแลเซียวผู้นี้พูดอย่างดูถูก “อัจฉริยะอันดับ 1 ของแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนเราแอบพาเจ้าหนีไป ทำให้พวกเราสูญเสียอัจฉริยะคนสำคัญ แล้วเจ้ายังมีหน้ากลับมาอีกอย่างงั้นเหรอ เรื่องที่เจ้ากลับมานี้จะเป็นเรื่องอะไรไปได้ คงไม่ใช่ว่าโอสถไม่เพียงพอ ก็เลยคิดจะมาขอโอสถสักขวดสองขวดหรือไง? ไม่ใช่ว่าตอนแรกหนีไปอย่างอวดดีหรอกเหรอ ตอนนี้กลับกลับมาเหมือนขอทาน ช่างเสียหน้าจริงๆ…..”
“เพี๊ยะ!”
อี้เทียนหยุนฟาดฝ่ามือออกไป ตบจนผู้ดูแลเซียวผู้นี้ปลิวกระเด็นไป พร้อมกับปากที่บวมใหญ่ ขณะที่กลิ้งอยู่หลายตลบ ตัวคนก็พลันตกอยู่ในอาการมึนงงไป
เจียวหลิงเหอที่อยู่ใกล้ๆ เผยรอยยิ้มฝืนๆ ออกมา ลูกชายของเธอนี้ ช่างเอาแต่ใจจริงๆ เพิ่งจะพูดอยู่หยกๆ ว่าให้ใจเย็น ใครจะคิดว่ามาถึงก็ลงมือแล้ว
“ระวังปากเจ้าไปด้วย หากพวกเราเป็นขอทาน เจ้ามันก็ต่ำกว่าขยะซะอีก” อี้เทียนหยุนพูดอย่างเย็นชา
การมาว่าคนในครอบครัวของเขา ก็เหมือนกับการว่าใส่เขานั่นล่ะ!
