ตอนที่ 711: ไม่พออย่างงั้นเหรอ
อี้เทียนหยุนที่โยนอุปกรณ์ระดับเทวะออกมาอย่างนี้ ช่างเป็นเรื่องที่น่าตกใจจริงๆ ขนาดพวกผู้อาวุโสสามเองยังจ้องกระบี่ระดับเทวะของผู้อาวุโสรองตาเป็นมัน แม้ว่าแดนศักดิ์สิทธิ์บางแห่งจะมีอุปกรณ์ระดับเทวะอยู่มาก แต่ก็ใช่ว่าจะมีกันทุกคน
แม้แต่ตำแหน่งผู้อาวุโสที่สูงอย่างพวกเขาเอง หากสามารถมีได้ 1 ชิ้นก็ถือว่าดีมากแล้ว จริงอยู่ที่พวกเขานั้นก็มีอุปกรณ์ระดับเทวะเช่นกัน แต่ว่าในอุปกรณ์ระดับเทวะก็มีการแยกคุณภาพด้วย อย่างของผู้อาวุโสรองอี้หยวนหลงนั้นถือว่าเป็นอุปกรณ์ระดับเทวะที่ดีมาก ดังนั้นพวกเขาจึงพากันต้องการอย่างมาก
คำว่าอุปกรณ์ระดับเทวะสองคำนี้ มันสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกเขาได้ขั้นใหญ่อย่างแน่นอน
“อุปกรณ์ระดับเทวะ?”
สิ่งนี้แม้กระทั่งอี้หยวนหลงเองยังตกใจ เด็กหนุ่มคนหนึ่งแต่กลับมีอุปกรณ์ระดับเทวะอยู่จริงๆ เรื่องนี้ได้ทำให้ตัวเขาตกใจหนักมาก เจียวหลิงเหอก็ตกใจเช่นกัน พูดได้ว่าความยวนใจนี้ ยากที่จะปฏิเสธ
หากใช้ค้นวิญญาณแล้วผลออกมาไม่เป็นอย่างที่คาด ก็จะทำการชดใช้ด้วยอุปกรณ์ระดับเทวะนี้ แต่หากว่าเป็นไปอย่างที่คาด ก็ไม่ต้องคิดว่าจะได้ของชิ้นนี้เลย กลับกัน กลับจะถูกลงโทษแทนซะอีก
พวกผู้อาวุโสสามพากันปิดปากแน่น หากว่าไม่มีอะไรจริงๆ มันก็คุ้มจริงๆ ที่จะยอมให้ค้นวิญญาณ เพราะตามปกติแล้วในการค้นวิญญาณนั้น หากไม่มีการต่อต้าน ส่วนใหญ่ก็จะไม่เป็นอะไร แต่ต่อให้เกิดเรื่องขึ้น อย่างมากก็แค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น
อาการบาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆ แลกกับอุปกรณ์ระดับเทวะ แน่นอนว่านี่เป็นการแลกเปลี่ยนที่เกินคุ้มอย่างแท้จริง! แต่ว่าเขาจะกล้าให้ทำหรือเปล่าล่ะ?
“ไม่พออย่างงั้นเหรอ?”
อี้เทียนหยุนโยนอุปกรณ์ระดับเทวะออกไปอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นชุดเกราะเอ้อหลิง ซึ่งเป็นอุปกรณ์ระดับเทวะชิ้นหนึ่งเช่นกัน
หลังจากผู้คนได้เห็น ก็พากันทำสีหน้าตกใจออกมาอีกครั้ง ไม่คิดว่าจะยังมีอุปกรณ์ระดับเทวะอีก อีกทั้งยังเป็นชุดเกราะด้วย! อุปกรณ์ระดับเทวะโดยทั่วไปแล้วจะเป็นอาวุธซะส่วนใหญ่ พวกชุดเกราะนั้นมีอยู่น้อย เพราะวัตถุดิบที่ต้องใช้ในการหลอมขึ้นมานั้นค่อนข้างมาก ดังนั้น เทียบกับอาวุธที่มีอยู่เกลื่อนแล้ว ถือว่าล้ำค่ากว่า
“อะ อุปกรณ์ระดับเทวะ 2 ชิ้น นะ นี่เจ้าได้มันมาได้ยังไง?”
พวกเขาพากันตกใจ ใครบอกว่ายังไม่พอ? รีบเสนอหน้าออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ….. ยังไม่ทันมีใครพูดว่าไม่พอออกมา แต่อี้เทียนหยุนกลับทิ้งไพ่ที่น่าตกตะลึงออกมาอีกชิ้น ทำให้ผู้คนถึงกับแทบหายใจไม่ออก
“เป็นอะไร หรือว่ายังไม่พออีก?”
คราวนี้อี้เทียนหยุนโยนรองเท้าศึกเอ้อหลิงออกมา ซึ่งเป็นอุปกรณ์ระดับเทวะอีกชิ้น แต่ว่าคราวนี้เป็นรองเท้าซึ่ง เมื่อรวมกับอีกสองชิ้นที่เหลือแล้ว ก็ถือได้ว่าเป็นหนึ่งเซ็ตพอดี พูดได้ว่าน่ากลัวอย่างถึงที่สุด! น้อยคนนักที่จะเห็นครบเซ็ตแบบนี้ ปกติแค่ได้เห็นอุปกรณ์ระดับเทวะก็ถือว่าดีแล้ว การจะเห็นครบเซ็ตถือว่าหายากมาก ล้ำค่าอย่างถึงที่สุด
พริบตา ผู้คนต่างก็เผยแววตาแห่งความโลภออกมา นี่เป็นเรื่องที่หายากมาก ไม่มีใครรู้ว่าอี้เทียนหยุนได้อุปกรณ์เซ็ตมาบ่อยมาก ภายใต้รัศมีโชคที่ไร้เทียมทาน ทำให้เขาเก็บได้ครบเซ็ตมานานแล้ว
ซึ่งชุดเซ็ตเอ้อหลิงนี้ เป็นเซ็ตอุปกรณ์ระดับเทวะที่เขาได้มากจากการสังหารราชครูจี้หยาง แต่ว่าเขาไม่ต้องการ ยิ่งกว่านั้นมันยังมีกลิ่นอายชั่วร้ายที่ไม่ธรรมดา ยากที่คนทั่วไปจะควบคุม ดังนั้นอี้เทียนหยุนจึงไม่ใช้มันอย่างแน่นอน เพราะเพียงแค่เพียงชุดเทพมารของเขา ก็มีกลิ่นอายชั่วร้ายที่เหนือกว่ามากแล้ว
อุปกรณ์ที่มีกลิ่นอายชั่วร้ายนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ที่สำคัญคือต้องดูว่าใครเป็นคนใช้ ขอแค่ไม่ใช้มันไปทำร้ายคนอื่นตามใจ แค่นั้นก็ถือว่าไม่เป็นไรแล้ว
ผู้คนพากันสูดหายใจเฮือก ใครมันบอกว่ายังไม่พอกันวะ? นี่ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยนะ!
คนรอบๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาจริงๆ ไม่มีใครเอ่ยปากว่าไม่พอ และความจริงก็เป็นอย่างนั้น แต่ที่อี้เทียนหยุนทำอย่างนี้ ก็เพื่อทำให้ผู้อาวุโสสามยอมให้ค้นวิญญาณต่างหาก
ถึงยังไงเรื่องนี้ก็ไม่มีทางผิดพลาดอยู่แล้ว อย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องมอบชุดเซ็ตนี้ออกไป เขาไม่ใช่คนโง่ ใครจะยอมยกอุปกรณ์ระดับเทวะครบเซ็ตให้คนอื่นง่ายๆ กัน
“นี่ย่อมไม่มีทางไม่พอใจอย่างแน่นอน หากว่าความทรงจำไม่มีปัญหา ผู้อาวุโสสามก็จะได้ของพวกนี้มา! อุปกรณ์ระดับเทวะครบเซ็ตอย่างนี้ ข้าก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!”
“ใช่ ข้าก็เพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกเหมือนกัน ปกติอุปกรณ์ระดับเทวะก็เห็นกันน้อยครั้งอยู่แล้ว ตอนนี้กลับเห็นพร้อมกันถึงสามชิ้น อีกทั้งยังเป็นเซ็ตเดียวกันอีก นี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว!”
“แต่ที่ข้าคิดว่าน่ากลัวที่สุดก็คือ เขาไปได้อุปกรณ์ระดับเทวะเซ็ตนี้มาได้ยังไงต่างหาก ดูเหมือนว่าเขาน่าจะมีความสามารถพอที่จะรักษาอี้ซิงเฉินได้จริงๆ แต่ทำไมเขาถึงไม่ช่วยล่ะ?”
ผู้คนรอบๆ พากันถกเถียงกัน คิดว่าเรื่องนี้ช่างไม่น่าเชื่ออย่างยิ่ง ยังเด็กแต่มีอุปกรณ์ระดับเทวะครบเซ็ต ไม่รู้ว่าไปได้มาจากไหน
“จะ เจ้า เจ้าไปได้อุปกรณ์เซ็ตนี้มาจากไหนกัน!?” ผู้อาวุโสสามพูดอย่างจริงจัง
“ข้าจะได้มาจากไหนมันก็เรื่องของข้า ตราบเท่าที่เจ้ายอมให้ค้นวิญญาณ และผลออกมาว่าเรื่องที่เจ้าพูดก่อนหน้านี้เป็นเรื่องโกหก อุปกรณ์ระดับเทวะเซ็ตนี้ก็จะเป็นของเจ้า แค่นี้คงพอที่จะรับรองสถานการณ์ที่วิญญาณของเจ้าอาจได้รับบาดเจ็บได้เพียงพอแล้วใช่ไหม?” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจ
ชิเสวี่ยอวิ๋นยืนยิ้มอยู่ข้างๆ แม้ว่าจะน่าตกใจนิดหน่อย แต่เมื่อคิดดีๆ แล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก อี้เทียนหยุนเป็นผู้ชายที่สร้างปาฏิหาริย์ และก็เป็นผู้ชายของเธอด้วย!
“เจ้า อุปกรณ์เซ็ตนี้ของเจ้ามีที่มาไม่ชัดเจน หากเจ้าไปขโมยคนอื่นมาแล้วถูกพบเข้า ข้าไม่ต้องถูกใส่ความหรอกเหรอ?” ผู้อาวุโสสามไม่ยอมรับปากในทันที เขาแน่นอนว่าไม่เต็มใจรับปาก กลับกัน เขากลับคิดว่าของพวกนี้เป็นของที่ขโมยมามากกว่า
อี้เทียนหยุนมองไปที่เขาด้วยสีหน้าที่ราวกับกำลังมองคนโง่ พร้อมกับพูดอย่างดูถูกว่า “ขโมยคนอื่นอย่างงั้นเหรอ? ความสามารถของข้าไม่ใช่น้อยๆ จริงๆ หากว่าสามารถขโมยมันมาจากมือสุดยอดผู้เชี่ยวชาญได้ ก็ไม่ใช่ว่านี่คือความสามารถของข้าอย่างงั้นเหรอ!”
ผู้คนพากันพยักหน้ายอมรับ คิดว่าไม่น่าจะขโมยมาหรอก แต่น่าจะได้รับมาจากมรดกอะไรมากกว่า หรือไม่ก็พบโชคบางอย่าง เซ็ตอุปกรณ์ระดับเทวะนั้น ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาเซียนปกป้องพวกมันยิ่งกว่าสมบัติ เป็นไปได้ยังไงที่จะขโมยมา?
และถ้าหากจะได้มันมา ก็มีอยู่ทางเดียว นั่นก็คือสังหารอีกฝ่ายและช่วงชิงมา!
“ไม่ ข้าไม่ยอมรับของที่มีที่มาไม่ชัดเจนนี้ และก็เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะได้มันมาด้วยความสามารถของเจ้า ข้าขอปฏิเสธ!” ผู้อาวุโสสามพูดด้วยท่าทางราวกับเป็นฝ่ายถูก “ข้าเกลียดที่สุดคือพวกที่ชอบขโมยของคนอื่น และก็จะไม่ยอมรับของที่มีที่มาไม่ชัดเจนด้วย นี่คือวิถีทางของข้า!”
คำพูดนี้พูดได้มาก แต่สำหรับอี้เทียนหยุนแล้วเปรียบได้ผายลม! หากว่าไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆ ต่อให้เป็นของที่มีที่มาไม่ชัดเจน พวกเขาต้องเข้ามาร่วมแย่งชิงอย่างแน่นอน
แต่สำหรับศิษย์คนอื่นแล้ว คำพูดนี้ได้ทำให้ผู้อาวุโสสามดูเป็นบุคคลที่สูงส่งขึ้นและเป็นคนยึดมั่นในหลักการอย่างแท้จริง
ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามต่างก็พากันจ้องมองอุปกรณ์เซ็ตนี้ด้วยสองตาที่ลุกเป็นไฟ จะไปเหมือนคนที่ไม่อยากได้ที่ไหนกัน เพียงแต่พวกเขาไม่สามารถให้อีกฝ่ายค้นวิญญาณได้ หากมีการค้นวิญญาณเมื่อไหร่ พวกเขาจะต้องถึงจุดจบอย่างแน่นอน
“อุปกรณ์เซ็ตนี้ ข้าขอยอมรับแทนผู้อาวุโสสามเอง!”
ในตอนนี้เอง ได้มีชายชราคนหนึ่งเดินออกมาจากประตูด้านใน ดูแล้วเขามีท่าทางที่แก่มาก เหมือนกับคนที่ก้าวเท้าเข้าไปในโลงครึ่งหนึ่งแล้ว ไม่รู้ว่ามีชีวิตมานานกี่ปี เขาเดินตรงมาที่นี่ทีละก้าวด้วยการพยุงของไม้เท้าที่อยู่ในมือ แต่ว่าสองตาของเขาไม่ได้แก่ชราไปตามร่าง ไม่มีอาการพร่ามัวแม้แต่น้อย!
หากมองแค่ตาของเขาอย่างเดียว ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าสายตาของเหล่าเด็กหนุ่มเลย ยังไงก็ตาม เขาก็ไม่ได้เผยกลิ่นอายอะไรออกมา เหมือนเป็นแค่คนแก่ใจดีคนหนึ่งเท่านั้น
“ประ ประมุข!”
แม้ว่าที่นี่จะเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ไม่ได้เรียกผู้นำว่าเจ้าดินแดน หรือเจ้าศักดิ์สิทธิ์ แต่เรียกว่าประมุขแทน พวกเขาเป็นตระกูลหนึ่ง ดังนั้นจึงยังคงไว้ซึ่งคำเรียกเหมือนก่อนหน้า
นี่คือประมุขคนปัจจุบันของแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนอย่างงั้นเหรอ?
อี้เทียนหยุนทำการมองสำรวจเขา และก็พบว่าเขามีพลังถึงระดับราชาเซียนขั้นที่ 7 ซึ่งถือว่าเป็นระดับพลังที่เหมาะสมแล้ว แต่ว่าคนนั้นแก่เกินไป เขาสามารถรู้สึกได้ว่า ประมุขคนนี้ไม่สามารถเพิ่มระดับไปได้มากกว่านี้แล้ว อีกทั้งยังไม่สามารถมีชีวิตได้นานนัก อย่างมากก็อยู่ได้ไม่เกินสิบปีก่อนที่จะแตกดับไป!
