ตอนที่ 719: ชดใช้ความผิด
การฆ่าตัวตายของผู้อาวุโสใหญ่ทำให้หลายคนพากันกำหมัดแน่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่ครึ่งคำ นี่เป็นเหตุการณ์ปกติของการประลองเป็นตาย ในตอนแรกที่อี้เทียนหยุนออกปากขอประลองเป็นตาย ในสายตาของพวกเขาต่างก็เต็มไปด้วยความสุขอย่างท้วมท้น ทั้งยังคิดว่าเขาเป็นคนโง่คนหนึ่งอีกด้วย
มาตอนนี้เมื่ออี้เทียนหยุนทำเช่นนี้ ก็ได้ทำให้พวกเขานั้นทั้งโกรธและก็รู้สึกไม่เต็มใจขึ้นมาแทน อี้เทียนหยุนไม่ได้เป็นอะไรกับพวกเขา ดังนั้นต่อให้จะเป็นหรือตายก็ไม่รู้สึกอะไร แต่ผู้อาวุโสสามนั้นต่างกัน ดังนั้น พวกเขาจะไม่รู้สึกโกรธได้ยังไงเมื่อเขาตาย
“ผู้อาวุโสสาม!”
หลายคนพากันร้องออกมา พวกเขาต่างก็เป็นศิษย์ของผู้อาวุโสสาม ดังนั้นจึงผูกพันกับผู้อาวุโสสามเป็นพิเศษ ตอนนี้อาจารย์ของพวกตนได้ตายไป แล้วจะให้พวกเขามีความสุขได้ยังไง จึงพากันมองไปยังอี้เทียนหยุนด้วยสายตาโกรธแค้น แต่ก็ไม่มีความหมายอะไร
อี้เทียนหยุนไม่ใส่ใจสายตาของพวกเขาโดยสมบูรณ์ สายตาแบบนี้เขาเห็นมามากต่อมากแล้ว เห็นจนชินชา การที่พวกเขาจะโกรธและต้องการล้างแค้นเขานั้นเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก และเขาก็ยินดีต้อนรับพวกเขาตลอดเวลา
“หากพวกเจ้าต้องการล้างแค้น ข้ายินดีต้อนรับทุกเวลา ไสหัวกันมาได้เลย ตามแต่ที่พวกเจ้าต้องการ” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “แต่ถ้าหากข้าพบว่าพวกเจ้าลงมือกับครอบครัวและสหายของข้าแล้วล่ะก็ มันจะไม่จบง่ายๆ แน่ หากไม่เชื่อพวกเจ้าก็ลองดูกันได้เลย”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่แยแส แต่ประโยคที่พูดกลับน่ากลัวอย่างไม่ธรรมดา ดูจากวิธีที่ผู้อาวุโสใหญ่โดนในตอนนี้ หากว่าใครกล้าลงมือกับครอบครัวและสหายของเขา แน่นอนว่าจะต้องตายด้วยวิธีที่ทรมานมากอย่างแน่นอน
เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องพูดกับพวกเขาเลยสักนิด นอกจากว่าพวกเขาจะมีพลังพอที่เขาจะลงมือ ไม่อย่างนั้นเขาย่อมไม่สนใจพวกเขา พูดไปก็ไม่มีความหมาย
“ขอเจ้าปล่อยอาจารย์ของพวกเราไปสบายเถอะ!”
ศิษย์หลายคนเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าอี้เทียนหยุน พวกเขารู้ว่าไม่สามารถเปลี่ยนความจริงนี้ได้ ทำได้เพียงหวังให้อี้เทียนหยุนปล่อยผู้อาวุโสใหญ่ไปสบาย ไม่ต้องการมองดูเขาต้องรับการทรมานอยู่ที่นี่
ในใจของพวกเขานั้นโกรธเป็นอย่างมาก อยากจะท้าทายอี้เทียนหยุน แต่ก็รู้ว่าไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ ขนาดอาจารย์ของพวกเขายังถูกบดขยี้ พวกเขาเข้าไปก็มีแต่ตายสถานเดียว
“ให้อาจารย์พวกเจ้าไปสบาย?” อี้เทียนหยุนมองพวกเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “ข้าได้ให้โอกาสเขาได้ฆ่าตัวตายเพื่อรักษาศักดิ์ศรีสุดท้ายของตนเองแล้ว แต่ว่าเขากลับไม่รับมัน ทั้งยังมีหน้ามาสาปแช่งข้าด้วย? ในเมื่อเขาอยากจะแช่งข้านัก งั้นข้าก็จะให้เขาได้สาปแช่งตามใจ และข้าก็กำลังรอฟังอยู่”
จากนั้นเขาก็ไม่สนใจว่าผู้อาวุโสใหญ่จะถูกเผาอยู่กลางอากาศยังไง พร้อมกับหมุนตัวเดินกลับไปหาพวกเจียวหลิงเหอ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ ว่า “ท่านแม่ ท่านน้า ข้าไม่ได้ทำให้พวกท่านผิดหวังใช่ไหม?”
“ยังจะเรียกข้าว่าน้าอีก?” ชิเสวี่ยอวิ๋นถลึงตาใส่เขา บอกให้เขารีบเปลี่ยนสรรพนาม
“ฮี่ฮี่ ข้าลืมไปเลย” อี้เทียนหยุนยักไหล่พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “จากนี้คงต้องเปลี่ยนมาเรียกว่าภรรยาแล้ว”
“เพ้ย…. อย่ามาเรียกที่นี่สิ” ชิเสวี่ยอวิ๋นหน้าแดงสดใส คิดแล้วก็รู้สึกอายอย่างมาก
เจียวหลิงเหอที่อยู่ใกล้ๆ ก็เผยรอยยิ้มคลุมเครือออกมา ในที่สุดเรื่องนี้ก็ได้บทสรุปสักที ดูจากสายตาที่เต็มไปด้วยความสุขของอี้เทียนหยุน ศักยภาพของเขาทำให้เจียวหลิงเหอรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ตอนแรกก็คิดว่าเขาแข็งแกร่งมาก แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะเกินมาตรฐานของระดับราชาวิญญาณ
ดังนั้น ตอนที่เผชิญหน้ากับผู้อาวุโสใหญ่ เธอก็เลยเป็นกังวลมาก เพราะว่าอีกฝ่ายสามารถใช้พลังดาราได้ ซึ่งช่วยเพิ่มพลังให้กับตนได้อย่างน่ากลัว แต่ใครจะคิดว่าอีกฝ่ายจะถูกอี้เทียนหยุนจัดการในพริบตาอยู่ดี โดยที่ไม่มีความยากแม้แต่น้อย
เมื่อหลายคนเห็นเหตุการณ์ในที่แห่งนี้ ในใจก็พากันรู้สึกโกรธ ทั้งยังเต็มไปด้วยความอับอาย ผู้อาวุโสใหญ่ยังคงกรีดร้องโหยหวนอยู่ไม่ไกล แต่พวกเขากลับพูดคุยหัวเราะกันอย่างมีความสุข แล้วอย่างนี้จะไม่ให้พวกเขารู้สึกเดือดดาลได้ยังไง
แต่เดือดดาลไปก็เปล่าประโยชน์ พวกเขาไม่สามารถทำอะไรอี้เทียนหยุนได้ มีประมุขเป็นพยาน แล้วพวกเขายังจะพูดอะไรได้?
ผู้ชนะเป็นเจ้า นี่ก็คือความจริง
จากนั้นอี้หยวนหลงก็ได้เดินเข้ามา แล้วพูดขึ้นว่า “เด็กเอ๊ย…. ให้ผู้อาวุโสใหญ่ไปสบายเถอะ” แม้ว่าพวกเขาต่อให้พวกเขาตายจะไม่สาสม แต่การลงโทษนี้ก็ได้เป็นเวลานานแล้ว ยิ่งกว่านั้น ที่นี่ยังมากไปด้วยคนของแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน ดังนั้นในใจจึงค่อนข้างซับซ้อน
“ในเมื่อท่านปู่เป็นคนพูด งั้นข้าก็จะไว้หน้าท่าน” อี้เทียนหยุนโบกมือ ทำให้ผู้อาวุโสใหญ่ที่อยู่กลางอากาศถูกเผาจนสลายไป ไม่เหลือแม้แต่เถ้า
หลังจากกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้าย เขาก็ได้สลายไปจากโลกนี้โดยสมบูรณ์
เมื่อไร้เสียงกรีดร้องของผู้อาวุโสใหญ่ วิหารหลักแห่งนี้ก็กลับคืนสู่ความสงบในที่สุด ไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนก่อนหน้า ยังไงตาม ศพของผู้อาวุโสใหญ่ก็ได้เริ่มลุกไหม้ จากนั้นก็สลายไป ทิ้งไว้แต่กองขี้เถ้ากองหนึ่ง
เมื่อวิญญาณไม่มีแล้ว ศพก็ไม่จำเป็นต้องเหลือไว้ นี่คือสิ่งที่เขาสมควรได้รับ
ท่าทีของอี้หยวนหลงนั้นดี เขาสามารถเห็นได้ว่าอี้หยวนหลงนั้นดีกับแม่ของเขา แค่จากจุดนี้ ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาสนับสนุนให้คนทั้งคู่อยู่ด้วยกัน แม้ว่าคนทั้งเผ่าจะไม่เห็นด้วย แต่เขาก็ไม่ได้บังคับพวกเขา แต่เลือกที่จะให้อี้ซิงเฉินหนีไปจากที่นี่ ให้ทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกด้วยกันตลอดไป
เขาก็คิดว่าทั้งสองจะใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ใครจะรู้ว่าคนผมขาวเกือบต้องมาส่งคนผมดำแล้ว
“ท่านประมุข ขอบคุณที่สนับสนุน” อี้เทียนหยุนกล่าวขอบคุณสัวไค่เฟิง หากว่าสัวไค่เฟิงขัดขวาง เรื่องนี้ก็จะยุ่งยากขึ้นมาบ้างเหมือนกัน
“กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง…..” สัวไค่เฟิงส่ายหัว จากนั้นก็มองไปยังคนของเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดออกมาว่า “นี่เป็นการประลองเป็นตาย ก่อนประลองก็ได้ตกลงกันไว้เรียบร้อยแล้ว หากว่าใครกล้าไปแก้แค้นเขาเพราะเรื่องนี้แล้วล่ะก็ จะถือว่ามีปัญหากับข้า!”
ผู้คนพากันตกใจ มีบางคนที่คิดจะสังหารอี้เทียนหยุนเพื่อแก้แค้นจริงๆ แต่ใครจะคิดว่าสัวไค่เฟิงจะออกมาพูดเช่นนี้ ทำให้พวกเขาต้องยกเลิกความคิดนี้ไป
ผู้คนทำได้เพียงพยักหน้ารับปาก ทั้งที่ในใจรู้สึกไม่ยินยอม ซึ่งนี่ก็เป็นเพียงการรับปากเปล่าเท่านั้น หากว่าออกไปจากที่นี่ จะมีการลอบโจมตีอะไรหรือเปล่า ก็ไม่มีใครรู้ได้ ถึงยังไงก็ไม่ได้มีการสัตย์สาบาน ดังนั้นจึงไม่ได้มีความหมายอะไร
อี้เทียนหยุนรู้ดีว่านี่เป็นเหมือนการแสดงเจตนาดีของสัวไค่เฟิง เพื่อเป็นการเอาชนะใจเขา! เสียผู้อาวุโสสองคนไป หากได้เขาเข้าร่วม ก็จะเป็นวิธีที่ดีที่สุด และยังสามารถเติมเต็มช่องว่างที่ว่างลงได้อีกด้วย
จากนั้น สัวไค่เฟิงก็หันมามองพวกเขา พร้อมกับถอนหายใจออกมา “เด็กเอ๊ย หลายปีนี้ต้องลำบากเจ้าแล้ว เพราะความทิฐิเรื่องสายเลือดของพวกเรา จึงได้ทำร้ายเจ้าอย่างนี้ แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะขีดจำกัดที่ทำให้สายเลือดอ่อนแอลง นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วด้วย นี่เป็นความผิดของพวกเขา และก็เป็นความผิดของแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนของพวกเราด้วย”
“จะพูดไปแล้ว ในตัวเจ้าก็ยังมีสายเลือดของราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนไหลเวียนอยู่ เจ้ายินดีที่จะกลับเข้ามายังแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนไหม? ข้าเชื่อว่าพ่อของเจ้าก็ต้องยินดีเช่นกัน”
สัวไค่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มพอสมควร “เพื่อที่จะชดใช้ความผิดนี้ พวกเราจะจัดหาแก่นโลหิตราชาวงศ์ฟีนิกซ์ และหญ้าเทพเทียนเซียงมาให้เอง!”
เขาทำการโยนเหยื่อล่อชิ้นใหญ่ออกมา ทั้งเพื่อที่จะชดใช้ในความผิด และก็เพื่อเอาชนะใจผู้คนด้วย
อี้เทียนหยุนรู้ว่าจะต้องมีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ดังนั้นจึงได้แสดงพลังอันไร้เทียมทานออกมา ทำให้สัวไค่เฟิงไม่สามารถปล่อยไปได้ แดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนได้ตกต่ำลง หากสามารถทำให้อัจฉริยะที่ไร้เทียมทานคนหนึ่งเข้าร่วมได้ ก็จะเป็นเรื่องที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
อี้หยวนหลงก็มองไปยังอี้เทียนหยุนเช่นกัน เขาก็หวังว่าอี้เทียนหยุนและอี้ซิงเฉินจะกลับมายังแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน ถึงยังไงนี่ก็เป็นบ้านของพวกเขา แม้ว่าจะทำให้พวกเขาไม่มีความสุขอยู่มาก แต่ถึงยังไง นี่ก็เป็นบ้านที่แท้จริงของพวกเขาอยู่ดี!
และคำตอบจะเป็นยังไงนั้น พวกเขาก็ต่างก็รอที่จะฟังอี้เทียนหยุนพูดออกมา
