ตอนที่ 720: ข้าคือปรมาจารย์กลั่นโอสถ
ความพูดนี้ของสัวไค่เฟิงทำให้ผู้คนพากันไม่พอใจ แต่ส่วนใหญ่ก็แสดงท่าทีต้อนรับ เพราะพลังของอี้เทียนหยุนนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ หากเข้าร่วมกับแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน ก็จะทำให้ความแข็งแกร่งของขุมอำนาจพวกเขาเพิ่มขึ้นขั้นใหญ่
ต้องรู้ว่าพลังของเขาคนเดียวก็สามารถบดขยี้ผู้อาวุโสสองคนได้ นั่นหมายความว่าพลังของเขานั้นน่าสะพรึง หากให้พูดตรงๆ แล้ว สามารถขึ้นเป็นระดับผู้อาวุโสได้ในทันทีด้วยซ้ำ
หากให้เทียบกับอี้ซิงเฉินที่ว่าท้าทายสวรรค์แล้ว ทุกอย่างไม่สามารถเอามาเทียบกันได้เลยด้วยซ้ำ อี้เทียนหยุนมีอายุประมาณ 20 ปี ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาเซียนอายุ 20 นี่เป็นเรื่องที่พวกเขาไม่เคยจะคิดถึงเลยด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดเลยว่ามันเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์ขนาดไหน
“เรื่องนี้เอาไว้ช่วยพ่อข้าแล้วค่อยว่ากันอีกที” อี้เทียนหยุนไม่รับปากในทันที แต่รอให้พ่อของตนตื่นขึ้นก่อน ยังไงก็ต้องรอดูท่าทีของอี้ซิงเฉินก่อนแล้วค่อยว่ากัน
เอาตามจริงแล้ว อี้เทียนหยุนไม่ต้องการเข้าร่วมแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน เพราะที่นี่ให้ความประทับใจที่แย่มากกับเขา อีกทั้งศิษย์ของผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามก็อยู่ที่นี่ด้วย ไม่รู้ว่าวันไหนที่เขาที่จะถูกพวกเขาลอบโจมตี
อีกทั้งตัวเขายังมีขุมอำนาจของตัวเอง ที่มายังโลกสวรรค์นี้ ก็เพื่อมานำตัวชิเสวี่ยอวิ๋นกลับ อย่างอื่นไม่ได้สำคัญอะไรกับเขา
ตอนนี้เขาต้องรอให้พ่อของเขาตื่นขึ้นมาก่อน จากนั้นเรื่องอื่นๆ ค่อยว่ากัน
“นี่มันแน่นอนอยู่แล้ว ข้าเห็นซิงเฉินโตมาด้วยตาตัวเอง ยังไงก็ต้องช่วยให้เขาตื่นขึ้นมาให้ได้” สัวไค่เฟิงเดินไปยังโลงศพผลึกวารี พร้อมกับมองสำรวจขึ้นๆ ลง จากนั้นก็พยักหน้าและพูดอย่างจริงจังว่า “เป็นพิษกระหายโลหิตจริงๆ นี่เป็นพิษที่ค่อนข้างโหดเหี้ยมเป็นพิเศษ โดยปกติแล้วไม่สามารถตรวจสอบด้วย มีแต่ตอนที่ปะทุขึ้นมาเท่านั้นถึงได้รู้ว่าถูกพิษเข้าไปแล้ว เพราะมันทั้งไร้สีและไร้รส ยากที่จะสังเกต ไม่คิดว่าพวกเขาจะใช้พิษที่น่ากลัวเช่นนี้กับอี้ซิงเฉิน…..”
หลังจากที่ศิษย์ทั้งหลายได้ยิน สีหน้าก็พากันเปลี่ยนไป หลายคนเคยได้ยินถึงพิษชนิดนี้ โดยที่ไม่ต้องใช้เยอะ เพียงแค่หนึ่งหยดก็พอแล้ว ด้วยความที่ไร้สีและไร้รส ทำให้เมื่อถูกเข้าไป ก็ไม่จำเป็นต้องรอนานพิษก็จะออกฤทธิ์ ทำให้เลือดฉีถูกสะกดไว้อย่างสมบูรณ์ เมื่อถึงต้องนั้น หากต้องการผลาญแกนโลหิต ก็จะไม่สามารถกระทำได้
พร้อมกับเวลาที่ผ่านไป เลือดฉีก็จะยิ่งมายิ่งอ่อนแอ จนสุดท้ายก็กลายเป็นคนพิการไป แม้ความยากในการรักษามันนั้นจะไม่ใช่น้อยๆ แต่ก็ไม่ถึงกับต้องใช้หญ้าดื่มโลหิตพวกนี้หรอก หากว่าสถานการณ์ไม่รุนแรงมากพอ
แต่สถานการณ์ของอี้ซิงเฉินในตอนนี้ค่อนข้างน่าเป็นห่วง พิษกระหายเลือดได้ฝังรากอยู่ในเนื้อของเขาแล้ว ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้โอสถล้ำค่าเพื่อรักษาเยียวยา เพราะต่อให้ใช้วิธีทำธรรมดารักษาก็ไร้ประโยชน์ เพราะหากได้ผล อี้ซิงเฉินคงไม่ต้องมานอนอยู่อย่างนี้
“ใช่ ตอนแรกที่ซิงเฉินโดนพิษนี้เข้าไป พวกเรากำลังถูกตามฆ่าอยู่ จึงทำให้พิษแทรกซึมเข้าไปในร่างกาย อีกทั้งยังต้องหาที่ซ่อนที่โน่นที่นี่ จึงไม่มีเวลาที่จะออกหายาถอนพิษ และเมื่อพวกเราตั้งตัวได้แล้ว พิษก็ได้แทรกซึมเข้าร่างจนยากที่จะแก้ และยาถอนพิษทั่วไปก็ใช้ไม่ได้ จำเป็นต้องหายาถอนพิษที่มีฤทธิ์แรงยิ่งกว่า ซึ่งข้าต้องใช้เวลาหาเป็นเวลานาน…..”
ในสายตาของเจียวหลิงเหอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ต่อให้ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามตายไปแล้ว เธอก็ยังโกรธมากอยู่ดี
พวกเธอพากันหนีไปจากที่บ้าๆ แห่งนี้ แล้วยังจะไปหาเรื่องใครได้? โดยที่ไม่สร้างความเสียหายให้แดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน คิดจะหนีออกไปจากที่นี่และไม่คิดที่จะข้องแวะอะไรกับแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนอีก
แต่ใครจะรู้ ว่าพวกผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสองจะโหดร้ายถึงขนาดนี้ แม้แต่โอกาสที่จะให้พวกเธอได้มีชีวิตยังไม่มี
“ไม่เพียงแต่ซิงเฉินเท่านั้นที่โดนพิษนี้ แม้แต่เทียนหยุนเองก็โดนพิษนี้เข้าไปด้วย ไม่รู้ว่าจิตใจของพวกมันทำด้วยอะไร!” เจียวหลิงเหอพูดด้วยความโกรธ “แม้พวกเราจะทำผิด แต่ก็ไม่ได้ทำร้ายใคร ทำไมถึงได้ทำกับพวกเราอย่างนี้ด้วย!”
ในน้ำเสียงที่เธอตะโกนออกมาเต็มไปด้วยความโกรธและความเคียดแค้น
ผู้คนรอบๆ พากันเงียบไป ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเจียวหลิงเหอทำผิด แต่ความผิดของพวกเธอก็ไม่ถึงตาย สุดท้ายแล้วก็ตกเป็นเหยื่อในการแสวงหาอำนาจของผู้อาวุโสทั้งสอง
“นี่เป็นเพราะข้าจัดการได้ไม่ดีจริงๆ…..” สัวไค่เฟิงเป็นธรรมดาที่จะรู้เรื่องนี้ดี เขาได้ถอนหายใจออกมา “แต่ไม่ว่าจะยังไง เรื่องนี้ก็ได้ผ่านมาแล้ว ตอนนี้มาคิดกันว่าจะถอนพิษยังไง หญ้าดื่มโลหิตและโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์นั้นพวกเราไม่มี จะมีก็แต่หญ้าเทพเทียนเซียงเท่านั้น”
“หญ้าดื่มโลหิตข้ามี เพิ่งจะได้มาเมื่อไม่นานนี้เอง” เจียวหลิงเหอหยิบเอาหญ้าดื่มโลหิตออกมา กลิ่นอายเลือดฉีที่เข้มข้นของมัน สร้างความตกใจให้ทุกคน นี่คือสมุนไพรวิญญาณขั้น 6 ที่หายาก
“งั้นก็ขาดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่แก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์ก็ราคาสูงอย่างแท้จริง เทียบได้กับอุปกรณ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง 3 ชิ้น แต่ว่าตอนนี้เส้นทางได้ปิดลงแล้ว ยากที่จะหาแก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์ มีเพียงแต่ต้องส่งผู้เชี่ยวชาญหลายคนลงไปเพื่อทำการแลกเปลี่ยน แต่ว่าแก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์นั้นล้ำค่ามาก ล้ำค่ากว่าแก่นโลหิตฟีนิกซ์ทั่วไปมาก ต่อให้เป็นอุปกรณ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง 3 ชิ้น ก็ไม่แน่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะยอมแลก…..”
พวกสัวไค่เฟิงพากันขมวดคิ้ว ของล้ำค่าแต่ละชิ้น แลกได้กับอุปกรณ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ 3 ชิ้นก็ถือว่าดีมากแล้ว แต่ว่าแก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์กลับล้ำค่ายิ่งกว่านั้น
“แก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์อย่างงั้นเหรอ? อันนี้ข้ามี”
อี้เทียนหยุนพูดขึ้น พร้อมกับเอาแก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์หยดหนึ่งออกมา ก่อนหน้านี้เขาแค่ดูดกลืนเข้าไปหนึ่งหยดก็เพียงพอแล้ว อีกหยดนี้เขาวางแผนว่าจะให้คนอื่นใช้ แต่ใครจะรู้ว่าต้องเอามาใช้ที่นี่
“นี่เป็นแก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์จริงๆ เจ้าไปได้มันมาได้ยังไง?”
ในใจผู้คนพากันสั่นสะท้าน รู้สึกว่าเรื่องนี้ยากจะจัดการ แต่ใครจะคิดว่าอี้เทียนหยุนจะมีมัน
“ก่อนหน้านี้ข้าได้ช่วยเผ่าฟีนิกซ์เอาไว้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้มอบแก่นโลหิตนี้เป็นการตอบแทน” อี้เทียนหยุนตอบกลับไปง่ายๆ
ผู้คนพากันอ้าปากค้าง แม้ว่าจะไม่รู้ว่าช่วยเรื่องอะไร แต่จะต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากอย่างแน่นอน แก่นโลหิตราชวงศ์ฟีนิกซ์นี้ค่อนข้างแพง ไม่มีทางเอามาใช้เป็นรางวัลให้กับการช่วยเหลือธรรมดาแน่
นอกจากนี้ ยังหมายความว่าอี้เทียนหยุนมีความสัมพันธ์อันดีกับเผ่าฟีนิกซ์ด้วยอย่างงั้นเหรอ?
เจียวหลิงเหอก็ตกใจเช่นกัน แต่เมื่อนึกถึงฟีนิกซ์น้ำเงินครามตัวนั้น เธอก็ยิ้มออกมา แล้วก็ไม่พูดอะไร มีแม้กระทั่งฟีนิกซ์ แน่นอนว่าย่อมมีความสัมพันธ์ที่ดีพอสมควร แต่เธอก็ไม่พูดเรื่องนี้ออกไป เพราะว่ามันไม่จำเป็น
“ดี ดี ดี!” อี้เทียนหยุนพูดด้วยความปลาบปลื้มใจ “งั้นก็เก็บสมุนไพรวิญญาณทั้งสามชนิดได้ครบแล้ว ตอนนี้ก็เริ่มทำยารักษาซิงเฉินได้แล้ว!”
เจียวหลิงเหอก็ปลาบปลื้มใจเช่นกัน เธอคิดว่าต้องใช้เวลาอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เหมือนจะไม่จำเป็นแล้ว ทันใดนั้นก็สามารถกลั่นโอสถได้ทันที
“อืม การกลั่นโอสถถอนพิษนี้ จำเป็นต้องใช้นักกลั่นโอสถขั้นสูงถึงจะดี อย่างน้อยต้องเป็นระดับอาจารย์ แต่ว่านี่มีโอกาสแค่ครั้งเดียว ไม่มีครั้งที่สองอีก” สัวไค่เฟิงพูดอย่างจริงจัง
หากว่าการกลั่นโอสถล้มเหลว ก็หมายความว่าวัตถุดิบพวกนี้จะกลายเป็นขยะ เมื่อถึงตอนนั้น หากเรียกคืนวัตถุดิบเหล่านี้กลับคืนมาได้ก็ดี เพราะความหายากของมัน หากล้มเหลว นั่นคงเป็นปัญหาใหญ่
พวกเขาพากันพยักหน้า จำเป็นต้องหานักกลั่นโอสถขั้นสูงถึงจะดี
“เรื่องนี้ให้ส่งวัตถุดิบมาให้ข้า แล้วข้าจะไปหาอาจารย์กลั่นโอสถของหุบเขาเทพโอสถ ให้อาจารย์กลั่นโอสถทำยาให้ หากจะเชิญปรมาจารย์กลั่นโอสถออกมา มันเป็นเรื่องที่ยากเกินไป….” สัวไค่เฟิงพูดอย่างจริงจัง “การจะเชิญปรมาจารย์กลั่นโอสถนั้นออกจะเกินมือเกินไป เพราะจำเป็นต้องเสนอราคาให้อย่างสมน้ำสมเนื้อ”
“แล้วแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนไม่มีปรมาจารย์กลั่นโอสถ หรืออาจารย์กลั่นโอสถเลยอย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนถามอย่างสงสัย
เมื่อคำถามนี้ถูกถามขึ้นมา ก็ทำเอาผู้คนพากันมีสีหน้ากระอักกระอ่วน เพราะพวกเขาไม่มีอาจารย์หรือปรมาจารย์กลั่นโอสถจริงๆ นั่นล่ะ
“อาจารย์กลั่นโอสถจะฝึกขึ้นมาง่ายๆ ที่ไหนกัน? คิดว่าอาจารย์กลั่นโอสถหาง่ายอย่างผักกาดขาวอย่างงั้นเหรอ คิดว่ามันฝึกง่ายนักหรือไง? เจ้าไม่ใช่ว่าแข็งแกร่งมากหรอกเหรอ หากว่าเก่งจริงก็ลองทำเองสิ?” ที่ใกล้ๆ ก็มีน้ำเสียงไม่น่าฟังดังมา เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจเขาอย่างมาก
คนพวกนี้แน่นอนว่าต้องอยู่ฝั่งผู้อาวุโสใหญ่หรือไม่ก็ผู้อาวุโสสาม แม้ว่าจะไม่สามารถลงมือได้ แต่แค่สบถสักคำสองคำย่อมไม่มีปัญหา
อี้เทียนหยุนไม่แม้แต่จะปรายตามอง เขาโบกมือเบาๆ “เปรี้ยง” คนผู้นั้นพลันถูกซัดกระเด็นไปในทันที พร้อมกับใบหน้าที่บวมเป่ง
“หากไม่พอใจข้าก็สามารถออกมาท้าข้าสู้ได้ อย่าได้ทำตัวหดหัวอยู่ข้างหลัง” อี้เทียนหยุนมองไปยังกลุ่มคนพวกนั้นอย่างไม่ใส่ใจ แล้วพูดขึ้นว่า “แล้วก็ข้าจะบอกอะไรให้ ข้านี่แหละคือปรมาจารย์กลั่นโอสถ สามารถกลั่นโอสถได้จริงๆ”
