ตอนที่ 736: กองทัพแดนศักดิ์สิทธิ์เข้าโอบล้อม
อี้เทียนหยุนที่ต้องการจากไป ทำให้พวกเขาพากันรีบคุกเข่า พร้อมกับร้องขอให้เขาโปรดอย่าไป พวกเขามีประสบการณ์ได้สัมผัสถึงพรสวรรค์อันทรงพลังของอี้เทียนหยุน ความสามารถที่แข็งแกร่ง อีกทั้งยังสามารถฟื้นฟูศิลามรดกให้กลับคืนมาเหมือนใหม่ด้วย
สิ่งนี้ทำให้พวกเขาเชื่อมั่นอย่างแรงกล้า พร้อมกับความเลื่อมใสที่ไหลบ้าเหมือนกับกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว คิดว่าหากได้อี้เทียนหยุนเป็นผู้นำของพวกเขา ก็คงจะเป็นตัวเลือกที่ดีมากเช่นกัน
โลกใบนี้ตลอดมาล้วนนับถือกันที่ความแข็งแกร่ง โดยเฉพาะอี้เทียนหยุนที่พวกเดียวกันแล้ว พวกเขายิ่งไม่ต้องการให้เขาไป หลังจากได้สัมผัสประสบการณ์เมื่อกี้นี้ พวกเขาก็ได้พากันได้สติ รู้ว่าใครกันแน่ที่ผิด ทำให้ค่าความชอบของพวกเขาเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ
“ใช่ พวกเขาหวังให้เจ้าสามารถอยู่ที่นี่อย่าไปไหน…..” สัวไค่เฟิงตาเป็นประกาย ในใจรู้สึกมุ่งมั่น หวังให้อี้เทียนหยุนสามารถอยู่ที่นี่ต่อไป เขาที่ได้สัมผัสกับพลังของอี้เทียนหยุน ทำให้รู้ว่าเขาสามารถรับผิดชอบงานสำคัญด้วยตัวคนเดียวได้ สามารถต้านทานต่อแรงกดดันมหาศาลได้
หากอี้เทียนหยุนไป เขาก็ใช่ว่าจะสามารถบัญชาการที่นี่ได้ตลอด เขาไม่ได้ขอให้อี้เทียนหยุนต้องสร้างอาณาจักรขึ้นที่นี่ แต่อย่างน้อยก็อยากให้เขาอยู่ที่นี่ เพราะหากมีศัตรูทีทรงพลังบุกมา อีกฝ่ายก็จะไม่สามารถสร้างคลื่นลมอะไรขึ้นมาได้
และในขณะที่อี้เทียนหยุนต้องการพูดอะไรอยู่นั้น เจียวหลิงเหอที่อยู่ใกล้ๆ ก็ส่ายหัวออกมา บอกให้เขาอย่าได้พูดอะไร ส่วนอี้หยวนหลงนั้น แม้จะไม่เอ่ยปาก แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าต้องอยากให้เขาอยู่ที่นี่ด้วยอย่างแน่นอน กว่าครอบครัวจะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า เป็นเรื่องที่ยากอย่างใหญ่หลวง การที่ต้องมาจากกันเช่นนี้ ย่อมเป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างแท้จริง
เจียวหลิงเหอรู้ว่าอี้เทียนหยุนมีเรื่องที่ตนต้องไปทำ ลูกของเธอโตแล้ว ไม่สามารถเก็บไว้ข้างกายตนได้ตลอด แค่สามารถกลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า แค่นี้ก็ถือว่ามีความสุขมากพอแล้ว
ชิเสวี่ยอวิ๋นที่ยืนอยู่ก็ไม่ได้พูดอะไร พร้อมกับบนใบหน้าที่ยังประดับไปด้วยรอยยิ้ม เธอรู้ว่าอี้เทียนหยุนจะเลือกอะไร รู้ว่าเขาจะอยู่หรือไป
“ขอบคุณสำหรับการเหนี่ยวรั้ง แต่ว่าข้ายังมีเรื่องอีกมากที่ต้องทำให้เสร็จ ไม่เพียงแต่ต้องดูแลขุมอำนาจที่ด้านนอกของข้าเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะวิกฤตที่ใกล้เข้ามาอีกด้วย ไม่ว่ายังไงข้าก็ต้องไป ทำเรื่องนี้ให้สำเร็จให้จงได้” อี้เทียนหยุนปฏิเสธอย่างสมบูรณ์ ทำให้สีหน้าของทุกคนสลด ดูเหมือนว่าคงจะไม่มีวิธีไหนที่จะฉุดรั้งอี้เทียนหยุนเอาไว้ได้ ทำให้ในใจของทุกคนรู้สึกเสียใจ
ในตอนแรกพวกเขาต่างก็รู้สึกต่อต้าน ดูถูก ทั้งยังไม่ยอมรับอี้เทียนหยุน มาตอนนี้ต่อให้รู้สึกเสียใจ มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรอีกต่อไป
“แต่พวกท่านโปรดวางใจ ข้าจะต้องกลับมาที่นี่อีกอย่างแน่นอน ตราบเท่าที่ที่นี่มีอันตราย ข้าก็จะกลับมาช่วยในทันที!”
คำพูดที่อี้เทียนหยุนพูดออกไปนี้เป็นเรื่องจริง เหตุผลหลักเป็นเพราะว่าพ่อแม่ของเขาอยู่ที่นี่ อีกทั้งยังเป็นเพราะความเคารพในตัวราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน แม้ว่าชีวิตคนส่วนใหญ่ที่นี่จะไม่เกี่ยวอะไรกับเขา แต่สมาชิกในครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่ แค่นี้ก็เป็นเหตุผลที่มากพอแล้วที่เขาจะกลับมา
ผู้คนพากันพยักหน้า พวกเขาทำได้เพียงยอมรับเท่านั้น เพราะพวกเขาเองก็ไม่มีทางที่จะตื้ออะไรได้อีก พวกเขาย่อมได้ยินถึงน้ำเสียงและเห็นถึงสีหน้าที่มั่นใจของอี้เทียนหยุน ดังนั้นจึงทำได้เพียงตัดใจ
จากนั้น สัวไค่เฟิงก็นำอี้เทียนหยุนกับพวกไปยังวิหารหลัก ส่วนศิษย์คนอื่นๆ ทำได้เพียงกลับไปเท่านั้น แน่นอนว่าพวกเขาย่อมเผยแพร่เรื่องนี้ออกไปอย่างแน่นอน และมันก็จะเป็นส่วนช่วยทำให้ชื่อเสียงของอี้เทียนหยุนเพิ่มมากขึ้น ซึ่งถือเป็นเรื่องดี
หลังจากพวกเขาพากันเข้ามาที่ด้านในของวิหารหลัง อี้เทียนหยุนก็เล่าเรื่องราวคร่าวๆ ออกไป ซึ่งทำให้พวกเขาพากันตกใจอย่างหนัก คิดไม่ถึงว่าสิบดาราบนฟ้า จะเป็นอุปกรณ์ระดับเทวะสิบชิ้นอย่างไม่คาดคิด!
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ความลับ อุปกรณ์ระดับเทวะสิบชิ้น ต่อให้บอกไป ก็ไม่มีใครที่จะสามารถเอามันไปได้ ไม่แม้แต่กระทั่งตัวเขาเอง พวกมันถูกยึดไว้บนนั้น นอกเสียจากว่าระดับจะแข็งแกร่งมาก ไม่อย่างนั้นอย่าได้หวังว่าจะเอามันไปได้
“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ข้าก็คิดว่าเป็นพลังดารา ที่แท้ก็มาจากอุปกรณ์ระดับเทวะที่อยู่ด้านบนนั่นเอง…..”
ทันใดนั้นทุกคนก็พากันกระจ่าง เพราะว่ามันส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า จึงทำให้ทุกคนคิดว่ามันคือดวงดาว ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นพลังของอุปกรณ์ระดับเทวะ หากว่ามีคนเอาอุปกรณ์ระดับเทวะพวกนี้ไป พวกเขาก็คงจะไม่สามารถดึงเอาพลังสนับสนุนมาจากมันได้อีก
“ใช่ ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่านั้น ข้าจึงจำต้องตรวจสอบอุปกรณ์ระดับเทวะพวกนั้น ไม่อย่างนั้น หากปีศาจร้ายตนนั้นหลุดออกมา ก็อาจจะไม่มีพลังที่จะสะกดมันได้” อี้เทียนหยุนพูด
ผู้คนพากันพยักหน้า พร้อมกับส่ายหัว ไม่คิดเลยว่าเด็กหนุ่มคนหนึ่งจะต้องแบกรับความรับผิดชอบที่หนักขนาดนี้ ในสายตาของพวกเขาแล้ว ก้าวนี้แทบจะไม่มีทางสำเร็จได้เลย
“เด็กเอ๊ย ลำบากเจ้าแล้ว…..”
พวกเขาได้แต่พูดคำนี้ออกมา นัยน์ตาเจียวหลิงเหอก็เผยร่องรอยแห่งความกังวลออกมา
“หากว่าทนไม่ไหว ก็ให้กลับมาแม่ที่นี่ แม่ไม่ขอให้ลูกต้องปกป้องสามโลกอะไรนั่น ขอแค่ลูกปลอดภัยเท่านั้นก็พอ…..” เจียวหลิงเหอเดินเข้าไป พร้อมกับกอดอี้เทียนหยุนด้วยสองตาแดงก่ำ เธอรู้ว่าอี้เทียนหยุนต้องเผชิญหน้ากับพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวอะไร ด้วยอายุแค่นี้ แต่กลับต้องแบกรับแรงกดดันที่ยากจะทนนี้จริงๆ
จริงอย่างคำที่ว่า พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง
“ปกป้องสามโลก นี่ไม่เคยเป็นเป้าหมายสำหรับข้า ข้าเพียงแค่ต้องการปกป้องท่าน ปกป้องคนที่ข้ารัก” อี้เทียนหยุนมองไปที่ชิเสวี่ยอวิ๋นอย่างอบอุ่น ขณะที่ในใจผุดความรู้สึกขึ้นมา
หากให้พูดอย่างเห็นแก่ตัวแล้วล่ะก็ ชีวิตคนส่วนใหญ่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา เขาไม่ใช่ผู้กอบกู้ เขาแค่ต้องการปกป้องสมาชิกในครอบครัวเขาเท่านั้น ส่วนคนอื่นเป็นแค่ผลพลอยได้
“เฮ้อ ในฐานะพ่อ ข้าไม่สามารถช่วยอะไรได้จริงๆ…..” พวกอี้ซิงเฉินรู้สึกรำคาญใจอย่างมาก ในฐานะผู้อาวุโส ควรจะเป็นฝ่ายที่รับภาระหนัก แต่พวกเขากลับพบว่าตัวเองนั้นไม่มีแม้แต่กระทั่งคุณสมบัติที่จะแบกรับมัน
เนื่องเพราะพลังที่ต่างกันมหาศาล ทำให้ไม่มีวิธีใดที่จะช่วยได้เลย
“พวกท่านแค่ทำให้แดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนมั่นคง พร้อมกับรวบรวมขุมอำนาจต่างๆ เข้าด้วยกัน แต่นี้ก็ถือว่าช่วยข้าได้มากแล้ว!” อี้เทียนหยุนพูดอย่างจริงจัง “หากว่าปีศาจร้ายออกมาได้จริงๆ พลังอันเล็กน้อยของข้า คงไม่สามารถที่จะจัดการกับมันได้อย่างสมบูรณ์!”
เขาที่ได้รับความทรงจำจากราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน ทำให้รู้ว่ามีปีศาจร้ายจำนวนมากบุกเข้ามา ซึ่งจำนวนของพวกมันมีมากนัก และพวกมันก็เหมือนว่าจะสร้างรากฐานอยู่ที่นี่ และไม่รู้ปัจจุบันมีจำนวนมากขนาดไหนแล้ว ความขัดแย้งภายใจ และการบุกรุกจากภายนอก นี่คือสถานการณ์ที่น่ากลัวที่สุดแล้ว
“ไม่มีปัญหา เรื่องนี้พวกเราจะทำให้สำเร็จ หากว่าปีศาจร้ายพวกนี้โจมตีมา พวกเราจะทุ่มพลังเข้ารับมือกับมันอย่างแน่นอน!”
พวกเขาพยักหน้า และไม่พูดอะไรอีก ประสบการณ์เกี่ยวกับสงครามอาบโลหิต พวกเขาล้วนผ่านมามากต่อมากนัก
“เอาล่ะ งั้นข้าก็ควรกลับโลกมนุษย์สักที” อี้เทียนหยุนพยักหน้า เขาอยู่ที่นี่นานพอแล้ว ถึงเวลาที่ต้องกลับไปยังโลกมนุษย์สักที
แต่ในขณะที่พวกเขากำลังแยกย้ายกันนั้น ทันใดนั้นก็มีคนปรี่เข้ามาจากด้านนอก
“ทะ ท่านประมุข!” ยามที่เหงื่ออาบหน้าวิ่งมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความแตกตื่น
“ไม่ใช่บอกไปแล้วเหรอ ว่าหากไม่มีเรื่องอะไรอย่าได้เข้ามาตามใจน่ะ ตกลงแล้วมีเรื่องอะไร?” สัวไค่เฟิงขมวดคิ้ว พวกเขากำลังถกกันอยู่ อยู่ๆ ก็มีคนบุกเข้ามา ย่อมรู้สึกไม่พอใจอย่างแน่นอน
“มีกองทัพบุกมา! บางทีอาจเป็นผู้เชี่ยวชาญที่รวบรวมมาจากแดนศักดิ์สิทธิ์ 7-8 แห่ง กำลังเตรียมที่จะบุกเข้ามายึดที่นี่!” ยามคนนั้นพูดด้วยความตื่นตกใจ “อีกไม่นานพวกเขาก็จะบุกมาถึงหน้าประตูแล้ว พวกเขาต้องเตรียมที่จะประกาศศึกอย่างเป็นทางการแน่นอน!”
“ว่าไงนะ!”
พวกเขาพากันหน้าเปลี่ยนสี ไม่คิดว่าในเวลานี้จะมีแดนศักดิ์สิทธิ์หลายแห่งรวมตัวกันบุกเข้ามา นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่าตกใจจริงๆ
“ทำไมอยู่ๆ ถึงได้บุกกันเข้ามาล่ะ นี่พวกเขาพากันบ้าไปแล้วเหรอ?” สัวไค่เฟิงพูดอย่างจริงจัง
“ข้าสงสัยว่าอาจเป็นเพราะสิบดารา ทำให้พวกเขาคิดว่ามีอัจฉริยะไร้เทียมทานปรากฏขึ้น และจะทำให้พวกเราพัฒนาขึ้นอีกครั้ง อย่าว่าแต่จะอ่อนแอลงเลย ตอนนี้พวกเรามีโอกาสที่จะแข็งแกร่งขึ้น พวกเขาที่จับตามองมรดกของพวกเรามาเป็นเวลานาน แล้วจะเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ได้ยังไง?” อี้หยวนหลงพูดอย่างจริงจัง
หลังจากอี้เทียนหยุนได้ฟัง ก็ไม่ได้โกรธ กลับกัน เขากลับยิ้มออกมา “ก็แค่หนอนกลุ่มหนึ่ง ดูเหมือนว่าพวกมันจะลืมกันไปแล้ว ว่าก่อนหน้านี้ใครเป็นผู้ปกป้องโลกสวรรค์ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ข้าก็จะเป็นคนจัดการพวกมันเอง จะให้ดีถ้าจะเป็นการเตือนความจำบรรพบุรุษของพวกมันด้วย ให้พวกมันรู้ว่าราชาของโลกสวรรค์นั้นเป็นของขุมอำนาจไหน!”
ดวงตาของเขาเป็นประกาย แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ให้อภัยคนประเภทนี้ ในเมื่อมาหาถึงที่ งั้นเขาก็จะตอบโต้โดยไม่มีการออมมือ นี่เปรียบได้กับค่าประสบการณ์กองโต มีโอกาสที่จะทำให้เขาเลื่อนระดับ ยิ่งโจมตีมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเลื่อนระดับได้มากเท่าไหร่!
“อุตส่าห์เอาค่าประสบการณ์มาส่งถึงที่ ข้ากำลังกังวลอยู่พอดีว่าจะไม่ได้เลื่อนระดับอีกนาน มาตอนนี้ข้าจะขุดรากถอนโคนให้สิ้นซาก ให้พวกมันรู้ว่าที่กำลังทำนั้นผิด!” อี้เทียนหยุนหัวเราะเยาะ ขณะที่นัยน์ตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร!
