ตอนที่ 745: กลับ
เรื่องที่อี้เทียนหยุนสังหารผู้เชี่ยวชาญระดับเจ้าดินแดนและราชครูของแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปดแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว สร้างความตกใจจนเกือบจะทั่วทั้งโลกสวรรค์ นอกจากส่วนน้อยที่เลือกจะใช้ชีวิตอยู่ตามป่าเขาเท่านั้นที่ยังไม่รู้
ส่วนใหญ่หลังจากได้รู้ข่าว ก็พากันตกใจอย่างหนัก พร้อมกับมีคำสั่งออกไปว่าอย่าได้เป็นศัตรูกับแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนเด็ดขาด! ขนาดแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ทั้งแปดยังถูกบดขยี้ แล้วพวกเขาที่ด้อยกว่าแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปดนั้น คงไม่จำเป็นต้องพูดถึง
ยังไงก็ตาม แดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ทั้งแปดที่เข้าร่วมสงครามนี้ก็ไม่ใช่แดนศักดิ์สิทธิ์ที่ติดหนึ่งในสิบทั้งหมด มีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ติดหนึ่งในสิบ ส่วนแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ติดหนึ่งในสามนั้นต่างก็ไม่ได้เข้าร่วมสงครามในครั้งนี้ ซึ่งแท้จริงแล้วพวกเขาจะมีความคิดอะไรอยู่นั้น ไม่มีใครรู้ ที่รู้คงมีแต่พวกเขาเท่านั้น
ส่วนสำหรับอี้เทียนหยุนแล้ว หากได้สังหารแดนศักดิ์สิทธิ์สามอันดับแรก เขาคงจะยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้เก็บเกี่ยวค่าประสบการณ์จำนวนมาก แต่เมื่อเขาเก็บเกี่ยวจากแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปด ก็คิดว่าควรจะพอได้แล้ว
เพราะตัวการก่อเรื่องที่แท้จริงคือเจ้าดินแดนและราชครูที่ถูกเขาจัดการไปเรียบร้อยแล้ว เมื่อกลุ่มคนพวกนั้นไร้ซึ่งผู้นำ การคุกคามของพวกเขาก็จะไม่ส่งผลใดๆ อีกต่อไป ถึงกระทั่งว่าส่งผลสะท้อนกลับเข้าใส่ดินแดนที่พวกเขาปกครองด้วยซ้ำ แต่หากว่าเขายังไล่ตามไปฆ่าพวกเขาจนเหี้ยน เขาก็จะกลายเป็นปีศาจกระหายเลือดไปแทน อย่างนั้นจะเป็นการจุดกระตุ้นให้อีกฝ่ายทำการสู้ตายกับเขาซะมากกว่า!
การที่แดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจับมือกันจัดการกับแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนนั้น ถือเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ดีอย่างแท้จริง แม้อี้เทียนหยุนจะไม่กลัว แต่ก็ใช่ว่าสมาชิกในครอบครัวของเขาจะไม่กลัว บางทีอาจจะเป็นขอทานที่อยู่ใกล้ๆ เขา คือศัตรูที่รอซุ่มโจมตีก็เป็นได้
แต่ดีที่เขาจัดการตัวการใหญ่ไปบ้างแล้ว ที่เหลืออยู่ก็มีแต่ระดับราชาวิญญาณลงไป ซึ่งก็ไม่ได้มีความเสี่ยงเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะยามนี้ที่ยังมีวิกฤตจากการโจมตีของปีศาจร้าย ซึ่งจำเป็นต้องได้รับความร่วมมือเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน หลังจากจัดการกับผู้เชี่ยวชาญที่สายตาแคบสั้นและโลภมากพวกนี้แล้ว ก็คงไม่มีพวกประมาณตนที่ไหนที่คิดจะลงมือกับพวกเขาอีก
ยังไงก็ตาม หากมีคนคิดรุกรานอาณาเขตของเขาอีกล่ะก็ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะจัดการขุดรากถอนโคนของพวกมัน!
“ในที่สุดก็วางใจได้สักที…..” อี้เทียนหยุนคิดว่าเรื่องทุกอย่างได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ได้เวลาออกไปจากที่นี่สักที
“ไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่ของตนมานาน ก็เลยคิดว่าการอยู่กับพวกเขารู้สึกแปลกๆ อย่างงั้นเหรอ?” ชิเสวี่ยอวิ๋นเห็นอาการของอี้เทียนหยุน สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจจริงๆ นั้น ไม่ใช่ศัตรูพวกนั้นหรอก
“ใช่ เพราะไม่ค่อยคุ้นเคยกันเท่าไหร่ แต่ว่าหลังจากนี้คงดีขึ้น” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม
ในเมื่อไม่ได้เจอกันตั้งแต่เด็ก ต่อให้จะใช้เวลาด้วยกันสักพัก แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆ อยู่ดี เรื่องนี้ไม่ง่ายที่จะอยู่ด้วยกัน พูดได้แค่ว่าคงต้องใช้เวลาเท่านั้น แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือ เวลาดันมีไม่มากแล้วด้วยสิ
“เอาล่ะ ถึงยังไงทุกคนก็อยู่ข้างเจ้า ข้าเองก็เช่นกัน ต่อให้ตัวเลือกที่เจ้าเลือกจะผิดก็ตาม…..” ชิเสวี่ยอวิ๋นเอาหัวพิงไหล่ของเขา พร้อมกับใบหน้าที่คล้ายจะมีความสุข
“เสวี่ยอวิ๋น……”
อี้เทียนหยุนเชยคางที่ได้รูปของเธอขึ้น พร้อมกับจูบลงไปเบาๆ……
…………
“ติ๊ง ท่านทำภารกิจ “รักษาบิดา” สำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 500 ล้าน, ค่าความคลั่ง 100,000, สิทธิ์ในการสุ่มลอตเตอรี่ 2 ครั้ง!”
“ติ๊ง ท่านรับภารกิจ “ตามหาแท่นบูชาเทพเติ้งเทียนในโลกมนุษย์และทำการยึดครอง” สำเร็จ เมื่อสำเร็จจะได้รับ ค่าประสบการณ์ 2 หมื่นล้าน, ค่าความคลั่ง 150,000!”
ภารกิจหลักใหม่ปรากฏขึ้นมา แสดงให้เห็นว่านี่คือสิ่งที่ภารกิจหลักต้องการให้เขาไปทำ แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ก่อนหน้านี้เขาตัดสินใจว่าจะทำเรียบร้อยแล้ว เมื่อกลับไปที่โลกมนุษย์ เขาจำเป็นต้องค้นหาแท่นบูชาเทพเติ้งเทียน จากนั้นก็เปิดใช้งานแท่นบูชาเทพเติ้งเทียนนี้ใหม่
มีเพียงอย่างนี้เท่านั้น ถึงจะสามารถเคลื่อนย้ายไปสามโลกได้ตามใจ และทำให้พลังทั้งสามโลกแข็งแกร่ง ตอนนี้เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด แม้จะเหมือนว่ามาก แต่งานที่เขาต้องทำก็มีมากเช่นกัน
แต่หากให้เอาจริงๆ แล้ว แค่เขาทำการสังหารอย่างบ้าคลั่งเพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์จนขึ้นไปสู้ระดับราชาศักดิ์สิทธิ์ได้ ก็จะสามารถแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง แต่ในตอนนี้ก็เป็นแค่คำพูดเท่านั้นล่ะนะ เพราะว่าหากไม่ใช่ศัตรูที่มีความเกลียดชังต่อกันแล้วล่ะก็ ไม่เพียงแต่จะไม่ได้ค่าประสบการณ์เท่านั้น แต่ยังต้องถูกหักค่าประสบการณ์แทน
มีเพียงแต่คนที่มีความเกลียดชังกับตัวเขาเท่านั้นที่หลังจากสังหารแล้วจะได้ค่าประสบการณ์ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่ได้อะไรกลับมา ซึ่งวิธีที่ดีที่สุดก็คือการยั่วยุฝั่งตรงข้ามให้เกลียดชังเขา แต่ว่านี่ไม่ใช่นิสัยของเขา หากไม่มีเรื่องกันแล้วให้ไปสังหารอีกฝ่าย นี่เป็นเรื่องที่เขาทำไม่ได้จริงๆ
แต่วิธีที่ดีที่สุดอีกวิธีหนึ่งก็คือการสังหารสัตว์อสูร ซึ่งนี่เป็นเรื่องปกติที่ควรทำ แต่ว่าสัตว์อสูรที่ร้ายกาจกลับหาไม่ง่ายนัก นอกจากนี้แล้ว การทำภารกิจหลักก็ให้ค่าประสบการณ์สูงเช่นกัน
“เตรียมตัวไว้ พวกเรากำลังจะกลับไปโลกมนุษย์แล้ว” อี้เทียนหยุนพาชิเสวี่ยอวิ๋นมาถึงเส้นทางที่จะใช้ลงไป และเตรียมที่จะพาเธอลงไปผ่านเส้นทางนี้
“ด้วยระดับของเจ้า สามารถลงไปได้ด้วยเหรอ?” ชิเสวี่ยอวิ๋นถามอย่างสงสัย
ยิ่งมีระดับแข็งแกร่งเท่าไหร่ ก็ยิ่งยากที่จะผ่านเส้นทางพวกนี้ไป และเส้นทางที่อยู่ไม่ไกลนี้ก็ค่อนข้างธรรมดามาก เป็นเส้นทางน้ำตกที่ไหลลงไป ตราบเท่าที่ลงไปตามน้ำตกนี้ ก็จะสามารถลงไปยังโลกมนุษย์ได้ แต่ว่าทางน้ำตกนี้ไม่สามารถบินได้ ทำได้เพียงผ่านมันไปทางเรือใต้แม่น้ำเท่านั้น
และยิ่งผู้ที่มีระดับแข็งแกร่ง ก็จะยิ่งเผชิญกับแรงต้านของแม่น้ำนี้ ทำให้ยากที่จะเดินหน้าต่อ บางคนกระทั่งถูกแม่น้ำนี้ต่อต้านจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอดเลยด้วยซ้ำ! เพราะยิ่งระดับสูง แรงดันน้ำที่โถมเข้าใส่ก็จะยิ่งแข็งแกร่ง เอาจริงๆ แล้ว มันมีไว้เพื่อขัดขวางไม่ให้ผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งลงไป
“ข้าจะเป็นเช่นคนอื่นได้ยังไงกัน?”
อี้เทียนหยุนพาเธอบินลงไปข้างล่างพร้อมกับรอยยิ้ม ในตอนที่เขาดิ่งลงไปนี้ ก็ได้มีผู้ฝึกตนหลายคนที่เตรียมจะลงไปเช่นกัน เมื่อเห็นว่ามีคนบินลงไปเช่นนี้ ก็พลันแสดงความตกใจออกมาทันที
“ร้ายกาจบ้าง เจ้าเด็กนี่มันไม่กลัวตายเลยหรือไง? แม้ว่าด้านข้างจะพอบินได้ แต่หากบินสุ่มสี่สุ่มห้าในนี้ตามใจ มันไม่ยิ่งเท่ากับแส่หาที่ตายหรอกเหรอ?”
“ฮี่ฮี่ เจ้าไม่สังเกตเหรอว่าเจ้าเด็กนั่นอุ้มสาวสวยนางหนึ่งอยู่น่ะ นี่มันก็แค่อวดเก่งต่อหน้าสาวเท่านั้น!”
“จริงด้วย แต่หากว่าเขายังบินไปทางนั้นต่อ เขาจะต้องถูกซัดกลับมาแน่ๆ เมื่อถึงตอนนั้น เขาที่ไม่เรือจะต้องจมลงไปแม่น้ำด้านล่างโดยตรง แบบนั้นก็จะเป็นเรื่องที่น่าหัวเราะแล้ว!”
“ใช่ จะเสียดายก็แต่สาวสวยนางนั้นที่ต้องตายอยู่ข้างล่าง ช่างน่าสงสารจริงๆ”
ผู้คนพากันส่ายหัว คิดว่าอี้เทียนหยุนและชิเสวี่ยอวิ๋นจะต้องตายอย่างแน่นอน แต่ว่าพวกเขากลับบินเข้าไปในม่านน้ำตก พร้อมกับหายเข้าไปข้างใน อย่าว่าแต่แรงกดดันเลย แม้แต่แรงต้านที่ซัดกลับมายังไม่มี
ทันใดนั้น พวกเขาก็หายไปจากสายตาของผู้คน โดยที่ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่ได้รับแรงกดดันแต่อย่างใด ทำให้ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่พากันตกตะลึง คิดว่าไม่น่าเชื่ออย่างมาก
“อะไรกัน พวกเขาไม่เป็นอะไรเลยอย่างงั้นเหรอ? หรือว่าแรงกดดันของที่นี่หายไปแล้ว ก็เลยสามารถบินได้ตามใจ?”
จากนั้นก็มีผู้กล้าคนหนึ่งทดลองดู เขาทำการกระโดดลงไปพร้อมกับทดลองบิน แต่ในระหว่างที่กระโดดลงไปนั้น ก็รู้สึกเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นตบฟาดลงมา กดเขาจมลงไปในน้ำ หลังจากนั้นสักพักก็ไม่โผล่ขึ้นมาอีกเลย
ผู้คนพากันมองหน้ากันด้วยความตกใจ เห็นเพียงแต่ความแตกตื่นในสายตาอีกฝ่าย พวกเขาทำไม่ได้ แต่คนอื่นกลับสามารถบินได้ตามใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน?
พวกเขาย่อมไม่รู้อย่างแน่นอนว่าอี้เทียนหยุนเป็นผู้พิทักษ์ ทำให้เขาสามารถบินได้ตามใจในทุกเส้นทางผ่านโลก ผู้ที่สร้างเส้นทางพวกนี้นั้นก็คือผู้ยิ่งใหญ่ราชาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสาม ดังนั้น ในฐานะผู้พิทักษ์ เขาย่อมบินไปมาได้เป็นของธรรมดา
อย่างรวดเร็ว อี้เทียนหยุนก็พาชิเสวี่ยอวิ๋นผ่านเส้นทางนี้ไปอย่างง่ายดาย กลับคืนสู่โลกมนุษย์อันแสนคุ้นเคย กลับมาที่อาณาจักรเทียนหยุน!
พวกเขาเพิ่งจะกลับมา ทันใดนั้นก็มีผู้คนเข้ามาต้อนรับ โดยเฉพาะชิเสวี่ยอวิ๋น ที่ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นอย่างมาก
“เสวี่ยอวิ๋น อาณาจักรเทียนหยุนไม่สามารถขาดท่านไปได้” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม “จักรพรรดินีของที่นี่ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นท่าน”
“เทียนหยุน…..” ชิเสวี่ยอวิ๋นจับมือเขาแน่น พร้อมกับพยักหน้าด้วยน้ำตา “หลังจากนี้ข้าจะไม่ไหนแล้ว ที่นี่เป็นบ้านที่แท้จริงของข้า เป็นที่อยู่ของพวกเรา!”
เมื่อผู้คนเห็นพวกเขาจับมือกัน ในสายตาของแต่ละคนก็แสดงความปีติออกมา ก่อนหน้านี้พวกเขาก็รู้สึกแล้ว แต่ไม่ได้พูดออกมาเท่านั้น
“ฝ่าบาท ไม่ทราบว่าพระองค์จะจัดงานอภิเษกสมรสขึ้นเมื่อไหร่เพคะ?” ในตอนนี้เอง ได้มีบางคนก้าวออกมาถามเรื่องนี้
อี้เทียนหยุนยิ้ม เรื่องนี้เขาได้คิดไว้เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็พูดอย่างอหังการว่า “เมื่อตอนที่รวมสามโลกเข้าด้วยกัน!”
