ตอนที่ 753: แข่งขัน
“มีอะไร?” เงือกสาวมองไปที่อี้เทียนหยุน เธอคิดว่าอี้เทียนหยุนมองมาที่ตัวเองด้วยท่าทางแปลกๆ
“ไม่มีอะไร ข้าก็คิดว่าเจ้านี่มันช่างตลกจริงๆ เผ่าเงือกของเจ้าเป็นแบบนี้กันหมดเหรอ?” อี้เทียนหยุนไม่เคยเจอเผ่าเงือกมาก่อน ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าพวกเธอเป็นยังไง
“ใช่ เผ่าเงือกของเราเป็นอย่างนี้กันทุกคน ต่างก็เป็นคนดีมาก ทั้งยังชอบช่วยเหลือซึ่งกันและกัน” เงือกสาวเผยรอยยิ้มออกมา ราวกับดอกไห่ถังที่กำลังบานก็ไม่ปาน ดูแล้วงดงามเป็นอย่างมาก
โดยเฉพาะเมื่ออยู่ในทะเลลึกเช่นนี้ เส้นผมสีฟ้าของเธอที่ปลิวละล่องไปกับสายน้ำน้อยๆ นี้ ก็ราวกับหลอมรวมเข้ากับท้องทะเล ไม่เสียทีที่เป็นที่รักของทะเล สามารถรวมเข้ากับธาตุน้ำที่อยู่รอบๆ ได้อย่างง่ายดาย สามารถควบคุมพลังวิญญาณธาตุน้ำได้ตามต้องการ
“ในเมื่อรบกวนเจ้านำทางแล้ว” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม “ก็ไม่จำเป็นให้เจ้าต้องมากังวลอีก ข้าไม่ต้องจับมือเจ้าหรอก เจ้าไปได้เร็วเท่าไหร่ ข้าก็ไปได้เร็วเท่านั้น”
“จริงเหรอ? ข้าไม่เชื่อ! ความเร็วในน้ำของเจ้า ต้องช้ากว่าของพวกเราอย่างแน่นอน” เงือกสาวทำปากพับ ไม่พอใจกับคำพูดของอี้เทียนหยุนเป็นอย่างมาก
“แล้วถ้าข้าตามทันล่ะ?” ยิ่งมองเธอ อี้เทียนหยุนก็ยิ่งรู้สึกอยากจะแกล้งเธอขึ้นไปอีก ยิ่งแข็งแกร่งมาก เขาก็ยิ่งอยากจะแกล้งขึ้นอื่นเพิ่มขึ้นด้วย
“ถ้าเจ้าตามทัน ขะ ข้าจะเลี้ยงของอร่อยเจ้าเอง!” นัยน์ตาคู่งามของเงือกสาวเต็มไปด้วยความมั่นใจ ดูแล้วเหมือนจะพูดว่าอี้เทียนหยุนไม่ว่ายังไงก็ตามตนไม่ทันอย่างแน่นอน
“ของอร่อย? นั่นเป็นเจ้าพูดเองนะ งั้นเจ้าตั้งกฎมา ต้องห่างเท่าไหร่ถึงจะถือว่าข้าแพ้?” อี้เทียนหยุนถาม
“สิบจ้าง ตราบเท่าที่เจ้าอยู่ห่างจากข้าสิบจ้าง ก็จะถือว่าเจ้าแพ้ ว่าไง?” นัยน์ตาคู่งามของเงือกสาวเป็นประกาย พร้อมกับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
“สิบจ้าง? ไม่ ระยะนี้ห่างเกินไป ข้าว่าหนึ่งจ้างกำลังดี นี่เจ้ากำลังดูถูกข้าอยู่นะ เอาเป็นระยะหนึ่งจ้างนี่ล่ะ ตราบเท่าที่ข้าห่างจากเจ้าหนึ่งจ้าง ถือว่าข้าแพ้ เป็นยังไง?” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม
สิบจ้างเทียบได้กับประมาณสามสิบกว่าเมตร หากถูกทิ้งห่างสามสิบกว่าเมตร แล้วตัวเขายังจะเป็นราชาเซียนอยู่อีกเหรอ? หากเป็นอย่างนั้นจริง เขาคงเอาหัวโขกเต้าหู้ตายไปเลยดีกว่า ขนาดระยะหนึ่งจ้างยังถือว่าไกลเลย ต่อให้เขาเอาตัวติดกับเธอก็ยังได้
“เจ้าคงจะมีพลังแข็งแกร่งมากเลยสินะ ข้าได้ยินมาว่าเผ่ามนุษย์แข็งแกร่งมากๆ เจ้าก็คงจะแข็งแกร่งมากจริงๆ ก็ได้ งั้นข้าจะให้เจ้าลิ้มลองรสชาติแห่งความพ่ายแพ้เอง!” นัยน์ตาของเงือกสาวเป็นประกายเฉลียวฉลาด จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “หวังว่าเจ้าจะตามมาได้นะ!”
คำพูดไม่ทันจบ เงือกสาวก็พลันพุ่งออกไปราวกับลูกธนู ว่ายแหวกทะเลเบื้องหน้าไปอย่างรวดเร็ว น้ำทะเลรอบๆ ไม่ได้สร้างแรงต้านใดๆ ต่อเธอแม้แต่น้อย ปล่อยให้เธอแหวกว่ายออกไปได้ตามใจ หากเปลี่ยนเป็นผู้ฝึกตนคนอื่น ถ้าคิดจะแหวกว่ายในน้ำสุ่มๆ จะต้องพบกับความยากมากอย่างแน่นอน
ทันใดนั้น เงือกสาวก็ว่ายไปไกลกว่าร้อยจ้าง ไม่แปลกที่เธอจะมั่นใจในตัวเอง ระดับของเธอก็ไม่สูงนัก อยู่เพียงระดับหลอมรวมขั้นที่ 4 ที่ 5 แต่ว่าความเร็วในน้ำนั้นราวกับเหินบิน แข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกตนที่อยู่ในระดับเดียวกันมาก อย่างน้อยก็เร็วกว่ากันหลายเท่า หากระดับไม่สูงกว่าเธอมาก ก็อย่าหวังเลยว่าจะตามทัน
นี่ดูแล้วเหมือนกับความความเร็วของเธอไม่มีขีดจำกัด ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้ตอนที่หนี ความเร็วของเธอเมื่อเทียบกับตอนนี้แล้วเร็วกว่ามาก เห็นได้ชัดว่าเธอตั้งใจออมมือ จงใจอ่อนให้อี้เทียนหยุนหน่อย ไม่ได้คิดที่จะทิ้งห่างไปไกลนัก
“ข้าจะใช้ความเร็วปานกลางก่อน ไม่อย่างนั้นหากทิ้งไปไกลเกิน คนผู้นั้นอาจมองไม่เห็นได้” ในใจเงือกสาวคิดว่าทิ้งระยะมาห่างสักหลายร้อยจ้างแล้ว จึงได้หันกลับไปดู แต่ทันใดนั้น เธอก็เห็นใบหน้าหล่อๆ ของอี้เทียนหยุนที่อยู่ห่างจากเธอไม่ไกลไปไม่ถึงครึ่งเมตร สร้างความตกใจให้เธอจนเผลอเพิ่มความเร็ว ว่ายหนีออกไป
“ทะ ทำไมเจ้าถึงเร็วขนาดนี้กัน?” แม้ว่าจะไม่ใช่พลังทั้งหมดของเธอ แต่เธอก็คิดว่าอย่างน้อยก็ต้องทิ้งห่างมาไกล แต่ใครจะคิดว่าอีกฝ่ายจะตามติดอยู่ด้านหลัง ทำให้เธอเผลอตกใจออกมา
“ใช้ว่าข้าจะตั้งใจซะหน่อย ก่อนหน้านี้ก็ตกลงกันแล้วว่าหากข้าห่างจากเจ้าเกินหนึ่งจ้างให้ถือว่าข้าแพ้ ข้าจึงไม่สามารถอยู่ห่างจากเจ้าได้” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสามารถเพิ่มความเร็วให้เร็วกว่านี้ได้นะ ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการทิ้งห่างข้าอย่างงั้นเหรอ เอาสิ”
“นี่เป็นเจ้าพูดเองนะ! งั้นข้าจะรอดู หากข้าไปถึงตรงนั้นแล้วไม่เห็นเจ้า ข้าจะกลับมาตามหาเจ้า” เงือกสาวกัดริมฝีปากแน่น จากนั้น นัยน์ตาสีฟ้าเข้มคู่นั้นก็เผยประกายดื้อรั้นออกมา
จากนั้น เธอก็หันกลับไป พร้อมกับใช้ออกด้วยความเร็วเต็มที่ เทียบกับก่อนหน้านี้แล้ว เร็วกว่ากันเกือบห้าเท่า เพียงพริบตา เธอก็ว่ายออกไปไกลกว่าพันจ้าง ความเร็วนี้ แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับผันแปรวิญญาณก็ยากที่จะตามทัน
ไม่แปลกที่เธอจะมีความมั่นใจเช่นนั้น เมื่อระเบิดพลังเต็มพิกัดออกมา แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับผันแปรวิญญาณทั่วๆ ไปก็ไม่สามารถตามเธอทัน หากผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์ต้องการจับพวกเธอ นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ นอกเสียจากว่าจะมีระดับที่สูงกว่ามาก หรือไม่ก็มีวิธีการพิเศษในการจับ
คราวนี้เธอไม่ได้หันกลับมา แต่กลับเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตรงไปข้างหน้าราวกับกระสวยอวกาศที่บ้าคลั่ง ในท้องทะเลลึกนี้ไม่ได้มีพื้นดินที่ราบเรียบ แต่กลับเต็มไปด้วยหินมากมาย หรือแม้แต่ปะการังน้อยใหญ่ ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งกีดขวางตามธรรมชาติ
แต่เธอก็ยังว่ายไปราวกับพายุ แหวกว่ายทิ้งระยะห่างจากตอนเริ่มมาไกล เธอไม่รู้ว่าตนเองว่ายมาไกลแค่ไหนแล้ว แต่เธอรู้สึกว่าขีดจำกัดของตนคือตรงนี้ ด้วยใจที่ดื้อรั้น ทำให้เธอระเบิดพลังออกมาทั้งหมดโดยที่ไม่เหลือเก็บเอาไว้
“จบแล้ว ว่ายเร็วอย่างนี้ ไม่รู้ว่าเผลอทิ้งเขาไว้ที่ไหนแล้ว…..” เงือกสาวเพิ่งจะหันกลับมา ข้างหูก็พลันได้ยินเสียงของอี้เทียนหยุน
“ความเร็วของเจ้าเร็วจริงๆ เกือบไปแล้ว”
“……”
เงือกสาวตกใจจนเผลอไปชนกับปะการังที่อยู่ใกล้ๆ พร้อมกับมองมาที่อี้เทียนหยุนด้วยสีหน้าแตกตื่น แล้วถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตกใจว่า “จะ เจ้าตามมาได้? นะ นี่คือขีดจำกัดของจ้า ต่อให้เจ้าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญของเผ่ามนุษย์ ก็ไม่น่าที่จะตามข้าทัน”
“ที่เจ้าพูดนั้นมันผู้เชี่ยวชาญทั่วๆ ไป แต่ว่าข้าไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทั่วๆ ไปพวกนั้น” อี้เทียนหยุนพูด การได้หยอกล้อกับเธอเป็นบางครั้ง ถือเป็นเหมือนกับการผ่อนคลายของเขา ถึงต่อให้เล่นยังไง สุดท้ายแล้วก็ยังตรงไปยังจุดหมายปลายทางอยู่ดี
“เอาล่ะ ข้าแพ้แล้ว” เงือกสาวแสดงสีหน้าหดหู่ใจออกมา เธอไม่คิดว่าความเร็วของอี้เทียนหยุนจะเร็วอย่างนี้ ถึงกับตามเธอทันอย่างง่ายดาย
“ยอมแพ้? ไม่แข่งต่อแล้วเหรอ ไม่ใช่ว่าเส้นชัยคือบ้านของเจ้าหรอกเหรอ ตอนจบก็ต้องเป็นตอนที่ไปถึงบ้านเจ้าแล้วสิ” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ
“ไม่ต้องแล้ว ข้าใช้ออกด้วยพลังทั้งหมดแล้ว แต่เจ้าก็ยังตามมาได้ แล้วอย่างนี้ยังจะแข่งอะไรอีก” เงือกสาวปากพับด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับหมันตัวแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไปทางนี้ อีกไม่นานก็ถึงบ้านข้าแล้ว”
อี้เทียนหยุนยิ้ม ในเมือเธอไม่เล่นต่อ งั้นก็รีบไปบ้านเธอเลยแล้วกัน เพราะหลังจากเรื่องนี้แล้ว ก็ต้องรีบไปยังเผ่าอสูรสีชาดอีก
พวกเขาพากันคุยกันไปตลอดทาง และระหว่างที่คุย ก็ทำให้เขารู้ว่าเงือกสาวนางนี้ชื่อว่า หลานชิงหลิง ซึ่งอาศัยอยู่ในทะเลแถบนี้ ยังไงก็ตาม ด้วยสถานการณ์ของเผ่าอสูรสีชาด ทำให้เธอต้องย้ายบ้าน ไม่อย่างงั้นพวกเธอคงถูกพวกมันจับไป
เผ่าอสูรสีชาดตอนนี้ต่างออกตามจับอสูรทะเลอย่างบ้าคลั่ง รวมถึงเผ่ามนุษย์ด้วย เพียงไม่นาน ทุกเผ่าต่างก็ถูกจับ ตราบเท่าที่อยู่ในทะเลแถบนี้ ต่างก็ถูกจับไปให้กับราชาของพวกมัน ดังนั้น เมื่อใครได้ยินชื่อเผ่าอสูรสีชาด ต่างก็พากันหนีให้ห่าง พากันถอยออกมา ไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่น้อย
