Devil’s love ทิ้งรักของนายปีศาจไป – ตอนที่ 12 เจี่ยนถงผู้ต่ำต้อย

บทที่ 12 เจี่ยนถงผู้ต่ำต้อย

เธอยังพูดกับเขาอย่างจริงจังว่า “เสิ่นซิวจิ่น คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งและโดดเด่นเกินไป ศัตรูของคุณก็มีมากมาย เพราะฉะนั้นเสิ่นซิวจิ่น คุณไม่ควรมีจุดอ่อนหรือหนังหน้าไฟ ผู้หญิงของคุณไม่ควรเป็นจุดอ่อน เวยเหมิงอ่อนแอเกินไป เธอทำไม่ได้หรอก แต่ฉันเจี่ยนถงคนนี้ทำได้!”

ทุกครั้งที่โดนเขาต่อว่า “ผู้หญิงชั้นต่ำ อยากได้แม้กระทั่งของของเพื่อนตัวเอง” แต่เธอก็จะเงยหน้าตอบโต้ทุกครั้งว่า “เสิ่นซิวจิ่น ตอนนี้คุณยังโสด และเมื่อไหร่ก็ตามที่เซี่ยเวยเหมิงกลายเป็นแฟนของคุณ ฉันเจี่ยนถงจะเดินไปจากคุณเอง!”

ผู้หญิงจองหอง!

“ขอร้องล่ะ คืนเงินให้ฉันเถอะนะ” เสียงร้องอ้อนวอนของหญิงสาวดังเข้ามาในหู

เสิ่นซิวจิ่นเหมือนถูกแช่แข็ง…เธอคือเจี่ยนถงจริงๆหรือ? ผู้หญิงจองหองที่มีความมั่นใจหายไปไหนแล้ว?

มือข้างหนึ่งจับที่ข้อมือเจี่ยนถง เสิ่นซิวจิ่นลากเธอไปยังรถของเขา

“เงิน เงินฉัน ปล่อยฉัน ฉันไปไหนไม่ได้ถ้าไม่มีเงิน” เสียงของหญิงสาวดังก้องอยู่ในหู แววตาเสิ่นซิวจิ่นเริ่มเย็นยะเยือก…แท้ที่จริงแล้วเธอคิดจะหนี!

ทันใดนั้นเสิ่นซิวจิ่นก็หยุดเท้าและหันไปสั่งบอดี้การ์ดชุดดำ “ไปดูกระเป๋าของเธอซิ ยึดเงินสดกับบัตรธนาคารไปให้หมด”

พอเจี่ยนถงได้ยินดังนั้น แววตาก็เปลี่ยนเป็นตื่นตระหนก “คุณคิดจะทำอะไร?”

เสิ่นซิวจิ่นยิ้มอย่างเย็นชา “คิดจะหนีงั้นหรือ? ถ้ามีเงินก็จะหนีไปได้สินะ? เจี่ยนถงนะเจี่ยนถง เป็นเพราะเธอไร้เดียงสาเกินไปหรือฉันใจดีเกินไปแล้ว”

ริมฝีปากของเขาเข้ามากระซิบอยู่ข้างหูเธอราวกับฝันร้าย “ฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆได้อย่างไรล่ะ? หลังจากที่ออกจากคุก เธอควรจะหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้และอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก แต่ในเมื่อฉันพบเธอแล้ว เจี่ยนถง เธอหนีไม่พ้นหรอก”

หลังจากที่พูดจบ เสิ่นซิวจิ่นก็บังคับให้เธอสบตาเขา ดวงตาที่คมชัดเหลือบมองไปยังคนขับแท็กซี่ที่อยู่ในรถข้างๆ

เสิ่นยีพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นสัญญาณว่าเข้าใจแล้ว

เสิ่นซิวจิ่นรวบตัวเจี่ยนถงทันทีและยัดเธอเข้าไปในรถด้วยความรุนแรง จากนั้นเขาก็เข้ามาในรถและพูดว่า “ขับไป”

คนที่อยู่ตำแหน่งคนขับตอบรับ “ครับ คุณเสิ่น ”

ระหว่างทางเจี่ยนถงไม่กล้าพูดอะไรมาก เหมือนมีก้อนน้ำแข็งขนาดมหึมาอยู่ข้างลำตัว เธอไม่กล้าเข้าไปใกล้ เจี่ยนถงนั่งพิงอยู่ข้างหน้าต่างโดยมีเสิ่นซิวจิ่นนั่งอยู่ข้างๆ ในใจเจี่ยนถงรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก

ตั้งแต่ขึ้นรถมา อีกฝ่ายก็ไม่ได้พูดอะไร ขายาวของเขานั่งไขว้กันอยู่ ดวงตาของเขาดูเหม่อลอย ภายใต้แว่นตากรอบทองมีกระแสคลื่นใต้น้ำ เสิ่นซิวจิ่นเองก็ไม่ได้สงบนิ่งเหมือนผิวน้ำ

ไม่รู้ว่าขับมานานแค่ไหน ในขณะนี้รถก็ได้จอดลง เจี่ยนถงมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง ใบหน้าเธอก็ซีดเผือดไปชั่วขณะ

“นี่ นี่มันตงหวง?เสิ่น,คุณเสิ่น คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?”

ระหว่างทาง สายตาของเสิ่นซิวจิ่นไม่ได้มองมาที่เจี่ยนถงเลย แต่พอได้ยินน้ำเสียงหวาดผวาของเจี่ยนถง เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยโดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ จู่ๆเขาหันกลับไปมองผู้หญิงที่อยู่ในอาการตื่นตระหนก ด้วยคิ้วที่เลิกขึ้นครึ่งหนึ่งรอยยิ้มเยาะเย้ยก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา เขาพูดอย่างไม่แยแส

“เธอคิดว่าไงล่ะ?” เขายกเปลือกตาขึ้นพร้อมรอยยิ้มจางๆ

“คุณ หนู เจี่ยน?”

เจี่ยนถงสูดหายใจเข้าลึกๆและอ้อนวอนด้วยริมฝีปากที่สั่นระริก “ขอร้องล่ะ คุณปล่อยฉันไปเถอะ คุณเสิ่น หากมีอะไรที่ฉันทำผิดไป ฉันขอโทษ ฉันจะคุกเข่าให้คุณ เขกหัวให้คุณ…”

“หุบปาก!”

เจี่ยนถงไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเสิ่นซิวจิ่นผู้เงียบขรึมจะพาลโกรธได้ถึงขนาดนี้! เธอหน้าซีดขึ้นกว่าเดิม “ฉัน ฉัน…” เธอไม่รู้จะพูดอะไรดี ในเวลานี้ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ผิดไปหมด เธองอเข่าและกัดฟันอยู่ในพื้นที่เล็กๆภายในรถ

ดวงตาล้ำลึกคู่นั้นจ้องมองเธออย่างเกรี้ยวกราด…เธอบอกว่าจะคุกเข่า นี่เธอไม่มีศักดิ์ศรีจริงๆแล้วสินะ?

เสิ่นซิวจิ่นโมโหอย่ารุนแรง เขาเปิดประตูรถด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งก็ดึงตัวเจี่ยนถงลงจากรถ “เธอจะคุกเข่าไม่ใช่เหรอ? เข่าของเธอนุ่มมากสินะ? เธอถึงได้ชอบคุกเข่า?” เสิ่นซิวจิ่นโมโหจนเลือดขึ้นหน้า เขาลากเจี่ยนถงไปที่หน้าประตูคลับบันเทิงนานาชาติตงหวงและผลักเธอลงกับพื้น “ในเมื่อเธอชอบคุกเข่าเสียขนาดนั้น เจี่ยนถง ตอนนี้เธอก็เปิดทำการแสดงที่นี่ซะสิ!”

เขาเองก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมตัวเองต้องโมโหถึงขนาดนี้! ก่อนหน้านี้เธอทั้งทำตัวน่ารังเกียจและจองหองที่สุดในโลก แต่ตอนนี้เธอกลับสูญเสียความเย่อหยิ่งและยิ่งทำตัวให้คนอื่นดูถูก!

เจี่ยนถงเจี่ยนถงเจี่ยนถง! ! !

เธอคือเจี่ยนถงใช่ไหม? เจี่ยนถงคนนี้ที่อ่อนปวกเปียกคือเจี่ยนถงคนที่มาสารภาพรักกับเขาอย่างหยิ่งยโสคนนั้นจริงๆหรือ?

ตอนนี้เจี่ยนถงเพิ่งแยกแยะคำพูดของเสิ่นซิวจิ่นได้แล้ว เธอมองเขาด้วยใบหน้าซีดเซียว “คุณเสิ่น ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว คุณปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้องล่ะ ฉันติดคุกมาสามปีแล้ว ฉัน…” สิ่งที่เธออยากจะพูดต่อก็คือ—รอเธอจ่ายหนี้สินให้เสร็จเรียบร้อย แล้วเธอจะกลับมาชดใช้ให้เซี่ยเวยเหมิงด้วยชีวิตของเธอ

“เธอชอบคุกเข่ามากไม่ใช่เหรอ? คุกเข่าไปสิ!” ใบหน้าเย็นชาของชายคนนั้นปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง “ในเมื่อชอบคุกเข่ามากขนาดนี้ก็ทำให้ทุกคนได้เห็น คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเจี่ยนจะยอมเสียหน้าได้อย่างไร!”

เจี่ยนถงเขย่าตัว เธอคิดว่าตัวเองจะไม่เสียใจอีกแล้ว เธอคิดว่าเธอสามารถยอมรับทั้งหมดนี้ได้อย่างสงบ

เธอผิดไปแล้ว!

คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเจี่ยน…งั้นหรือ?

เสิ่นซิวจิ่น คุณกำลังพูดเรื่องตลกอยู่ใช่ไหม?

ใครกันที่ออกคำสั่งว่าถ้ามีเจี่ยนถงก็จะไม่มีตระกูลเจี่ยน นับตั้งแต่นั้นมาตระกูลเจี่ยนไม่มีคุณหนูเจี่ยนอีกต่อไปแล้ว?

คุกเข่า … ถ้าถามเธอว่าอยากคุกเข่าไหม?

เธอไม่อยาก!

แต่เธอเป็นใคร?

เธอเป็นเพียงตัวเลข “926” เท่านั้น! เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ศักดิ์ศรีงั้นหรือ? ความหยิ่งทระนงงั้นหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…ตอนที่เธอยังเป็นเจี่ยนถงคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเจี่ยน เขายังสามารถส่งเธอเข้าคุกได้โดยไม่ให้โอกาสแม้แต่จะโต้แย้ง!

ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้วนอกจากการคุกเข่าและทรยศต่อศักดิ์ศรีของตัวเอง เธอไม่มีข้อเรียกร้องอะไรไปต่อรองกับเขาได้อีก

เสิ่นซิวจิ่น ไม่ใช่ว่าฉันชอบคุกเข่าขนาดนั้น แต่เพราะฉันไม่มีของอะไรจะมามอบให้คุณ!

คุณเอาอดีตของฉันไป คุณฆ่าเจี่ยนถงแห่งตระกูลเจี่ยน คุณทำลายชีวิตคนคนหนึ่ง ชีวิตของฉันแย่ยิ่งกว่าคนจรจัดข้างถนน อย่างน้อยพวกเขาก็ยังมีบ้าน มีอดีตของตัวเอง แล้วฉันล่ะ?

ศักดิ์ศรี? เจี่ยนถงก้มหน้าลงโดยไม่รู้สึกถึงความขมขื่นที่อยู่ในปาก เธอตัวสั่นและเงยหน้าขึ้นก็พบดวงตาสีดำหมึกของเสิ่นซิวจิ่น เจี่ยนถงมองไปที่ดวงตาของเสิ่นซิวจิ่นแล้วค่อยๆคุกเข่าลงอย่างช้าๆ… คุณหนูเจี่ยนแห่งตระกูลเจี่ยนเป็นผู้หยิ่งทระนงในศักดิ์ศรี ส่วนฉันคนนี้เป็นเพียงนักโทษชั้นแรงงานจะมีสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร!

เธอกัดริมฝีปากแน่น ชายหนุ่มเดินไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร คนที่อยู่รอบๆต่างซุบซิบนินทา เขาทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่และเดินไปข้างหน้า ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร

ต่อมาขายาวใหญ่คู่หนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้าเจี่ยนถง รองเท้าหนังสีดำเงาแสดงให้เห็นถึงความประณีต เธอใจสั่นเล็กน้อยและเห็นว่าขาทั้งสองค่อยๆย่อตัวลงมา เจี่ยนถงตั้งสติได้ก็เงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่หล่อเหลาและงดงามอยู่ตรงหน้าเธอ

“เธอคือเจี่ยนถงจริงๆหรือ?” ดวงตาสีหมึกของชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจ เขาถามเธอด้วยท่าทีจริงจัง เหมือนมีค้อนหนักทุบอยู่กลางใจเจี่ยนถง เธอไม่พูดอะไรอยู่นาน เสิ่นซิวจิ่นค่อยๆลุกขึ้นยืนและมองผู้หญิงที่ทำตัวต่ำต้อยเหมือนมดตรงเบื้องล่าง เขาพูดออกคำสั่งกับเธอว่า “ตามฉันมา”

————

Devil’s love

Devil’s love

เซี่ยเวยเหมิงเสียชีวิตแล้ว เสิ่นซิวจิ่นส่งตัวเจี่ยนถงเข้าไปในเรือนจำหญิงสามปีในคุก คำพูดของเสิ่นซิวจิ่นที่ว่า“ดูแลเธอให้ดีๆ”ทำให้เจี่ยนถงทรมานและเปลี่ยนไปมาและเปลี่ยนไปมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนที่อยู่ในคุกถูก “ยินยอมที่จะบริจาคไตโดยไม่สมัครใจ”ก่อนเข้าคุก เจี่ยนถงพูด:ฉันไม่ได้ฆ่าเธอ เสิ่นซิวจิ่นไม่แสดงท่าทีอะไรหลังออกจากคุก เจี่ยนถงพูด:ฉันเป็นคนที่ฆ่าเซี่ยเวยเหมิง ฉันอาชญากรรมแล้วเสิ่นซิวจิ่นพูดด้วยสีหน้าซีดขาว:หุบปากไปเลย! อย่าให้ฉันได้ยินประโยคนี้อีก!เจี่ยนถงยิ้ม:จริงๆ ฉันเป็นคนที่ฆ่าเซี่ยเวยเหมิง ฉันติดคุกมาสามปี เจี่ยนถงหลบหนีไป เสิ่นซิวจิ่นตามหาเธอทั่วทุกมุมโลก เสิ่นซิวจิ่นพูด:เจี่ยนถง ฉันยกไตให้คุณ คุณมอบหัวใจให้ฉันเถอะ เจี่ยนถงเงยหน้ามองเสิ่นซิวจิ่น แล้วพูด…

Comment

Options

not work with dark mode
Reset