รถวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าประตูตระกูลเจี่ยน
ตอนที่พวกเขามาถึงตระกูลเจี่ยน ตรงหน้าประตูก็ได้มีรถหรูจอดอยู่ที่ถนนเป็นแถว
ตอนนี้ เจี่ยนถงยืนอยู่ตรงประตูเหล็กลวดลายสวยงามของตระกูลเจี่ยน แต่ลังเลไม่ยอมเดินเข้าไป
“กลัวเหรอ？” ผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านข้างจึงถามขึ้นด้วยเสียงธรรมดา “ถ้ากลัว พวกเรากลับไปตอนนี้ก็ได้”
“ไม่！” แทบจะทันที เธอพูดปฏิเสธเขาทันที พร้อมหายใจเข้าออกลึกๆ แล้วเตรียมก้าวขาเข้าไปในประตูเหล็ก
“เธอจะเข้าไปแบบนี้เหรอ？” เสียงสุขุมดังขึ้นอีกครั้ง
เจี่ยนถงไม่เข้าใจ “อะไร？”
เขายื่นมือออกมา แล้วดันเอวของเธอให้ตรง พร้อมกับจับที่คางของเธอแล้วดันขึ้น “เจี่ยนถง ถ้าหากว่าอาย พวกเราก็กลับกันเลยตอนนี้
แต่วันนี้ที่เธอมาที่นี่ ไม่ใช่แค่เป็นตัวแทนเธอคนเดียว
เธออย่าลืมล่ะ เธอในตอนนี้ เป็นคู่ควงของเสิ่นซิวจิ่น”
เจี่ยนถงเคยเห็นเขาที่ชอบพูดจาเย็นชา เคยเห็นท่าทางเขาที่เย็นชามากกว่าน้ำแข็งอีก แต่กลับไม่ค่อยเห็นเขาที่รอบคอบ และพูดจาเคร่งขรึมแบบนี้
“ทำหลังให้ตรง แล้วเชิดหน้าขึ้น ที่นี่คือตระกูลเจี่ยน เป็นที่ที่เธออยู่มากว่ายี่สิบกว่าปี เธอไม่ควรจะกลัว ไม่ควรจะอาย ไม่ควรจะหนีไปแบบนี้”
เขาพูดต่อ “เจี่ยนถง ที่บ้านหลังนี้ ไม่ได้มีแค่คู่สามีภรรยาเจี่ยนเจิ้นตงกับเจี่ยนโม่ป๋าย แต่มันยังเคยเป็นที่อยู่ของท่านแก่เจี่ยน！”
“เธอต้องการให้ท่านแก่เจี่ยนเห็นเธอเดินเข้ามาในบ้านแบบขี้ขลาดงั้นเหรอ？เธอต้องการให้เขาเห็นว่าเธอเอาแต่หลบๆ ซ่อนๆ ไม่กล้าเจอใคร ถูกกดขี่ข่มเหงในบ้านนี้อย่างงั้นเหรอ ！”
ประโยคคำถามพวกนี้ ดังเข้าไปในหูของเจี่ยนถง และก็ดังเข้าไปถึงหัวใจของเธอ……พร้อมตั้งคำถามตัวเอง เธออยากจะต่อต้าน เธออยากจะพูดว่า……เสิ่นซิวจิ่น ที่ฉันมีวันนี้ ก็ไม่ใช่เพราะคุณเหรอ！ ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการจะเห็นเหรอ！แต่ตอนนี้คุณกลับจะมาเรียกร้องเอาอะไร？
แต่เธอพูดไม่ออก……คุณปู่ ไม่เคยสอนให้เธอหลีกเลี่ยงและหลบหนี แม้ว่าในใจจะรู้สึกเกลียด แม้ว่าจะรู้สึกกลัว รู้สึกเกลียดและรู้สึกตำหนิคนข้างๆ แต่ว่าในตอนนี้ ในที่ที่เธออยู่มายี่สิบกว่าปี และเต็มไปด้วยความหวังของคุณปู่ เธอ——คนอย่างเจี่ยนถง……ถึงตายร้อยครั้งก็ไม่ควรจะขี้ขลาด！……อย่างน้อยที่นี่！ก็เป็นที่ที่คุณปู่อยู่มาทั้งชีวิต！
หน้าอกของเธอยึดขึ้น แม้ว่าเธอจะไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยพายุโหมกระหน่ำ ไม่สงบนิ่ง！แล้วหลับตาลงอีกครั้ง พร้อมกับสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ทันใดนั้น！ก็ลืมตาขึ้น！
เธอในตอนนี้ มีเรี่ยวแรงทั่วทั้งร่างกาย！
เหมือนจะตัี้วใจเข้าสนามสงคราม เธอยื่นมือออกไป เกาะที่แขนของชายที่อยู่ข้างๆ ตามมารยาท เสียงเธอไม่ดังมาก แต่ก็รับรู้ว่าตัดสินใจแน่วแน่แล้ว “เข้าไปเถอะ”
เธอเดินไม่สะดวก เดิมทีเวลาเดินก็ต้องระวังอยู่แล้ว และวันนี้ยังต้องมาใส่กระโปรงยาวสีดำกับรองเท้าส้นสูงนี่อีก
รองเท้าส้นสูงสีเงิน ที่ดูงดงามมาก แต่กัดเท้าแบบสุดๆ
เท้าเล็กๆ สองข้างนั้นของเธอรู้สึกถึงความผิดปกติมากกว่าคนอื่น แล้วเหยียบลงไปในรองเท้าส้นสูงที่สวยงามมาก และเดินเข้าไปในบ้านตระกูลเจี่ยนทีละก้าว
หายไปสามปี กลับเข้ามาในบ้านนี้อีกครั้ง เธอยังจำได้ ในวันนั้นเมื่อสามปีก่อน เธอหยุดอยู่ตรงหน้าประตูเหล็ก แล้วก็มองพี่ชายของเธอที่อยู่อีกฝั่ง
แต่วันนี้ ได้เข้ามาในประตูที่กั้นเธอกับตระกูลเจี่ยนไว้อีกครั้ง
เธอเดินอย่างตั้งใจและทำดีมาก ถึงแม้ว่าจะเดินได้ค่อนข้างช้า แต่ก็เดินได้อยู่บนความจริง ทุกก้าวที่เหยียบลงไปคือความจริง
ตอนที่พวกเขาเดินเข้าไป ก็มีสายตามากมายจับจ้องมา
เสิ่นซิวจิ่น เขาเป็นคนมีออร่าตั้งแต่เกิด ไม่เคยไม่มีใครสนใจ
และผู้คนที่มองในวันนี้ กลับไปสะดุดอยู่ที่ร่างกายของเจี่ยนถง
เธอได้แต่งตัวมา ทำให้เจี่ยนถงคนเมื่อสามปีก่อนได้กลับมาในตัวเธอเล็กน้อย ผู้คนที่จำได้ก็มีไม่น้อยเลย
“นั่นมัน……เจี่ยนถงเหรอ？”
“เธอมาได้ยังไง？”
“หรือว่าไม่ควรถาม ว่าทำไมเธอกับประธานเสิ่นถึงมาด้วยกัน？”
“ไม่ใช่ว่าเธออยู่ในคุกเหรอ？”
“เรื่องนั้นมันนานเท่าไหร่แล้ว？เธอออกมาจากคุกได้ครึ่งปีแล้ว เธอไม่รู้เหรอ？ช่วงก่อนหน้านี้ได้ยินเว่ยซือซานบอกว่า เธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กลายเป็นหญิงสาวที่ดูอ่อนแออย่างกับไม่เคยเจอโลกภายนอกมาก่อน”
รอบข้างต่างพากันซุบซิบ สายตาหลายคู่ ต่างจับจ้องมาที่เสิ่นซิวจิ่นและเจี่ยนถง
ในสายตาคนพวกนั้น บางคนดูสงสัย บางคนก็เหมือนรอดูละครที่น่าสนุก
เจี่ยนโม่ป๋ายกับเจี่ยนเจิ้นตงสองพ่อลูก ตอนแรกนั้นยืนคุยอยู่กับแขก ในตอนนี้ทั้งสองคนกลับมองมาที่เจี่ยนถงด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดีเท่าไหร่
“นังสารเลวคนนี้มาได้ยังไง？แกบอกมันเหรอ？” เจี่ยนเจิ้นตงหันไปถาม
เจี่ยนโม่ป๋ายรีบอธิบายทันที “พ่อ ผมไม่ได้เจอเธอเลย อาจจะมากับเสิ่นซิวจิ่น”
ได้ยินดังนั้น เจี่ยนเจิ้นถงก็รู้สึกใจเต้นขึ้นมา “นังคนเลวนั่นคงไม่ได้ไปทำอะไรประธานเสิ่นหรอกนะ？นี่เป็นการลงโทษอีกอย่างเหรอ？” ตอนที่ถามประโยคนี้ เจี่ยนเจิ้นตงเองก็กำลังครุ่นคิด……หรือนี่จะเป็นการลงโทษในรูปแบบใหม่？
แต่……เรื่องจริงนั้นก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ถ้านังสารเลวคนนี้ไม่ได้ไปทำอะไรประธานเสิ่น ทำไมถึงได้มาอยู่กับประธานเสิ่นได้？
“พ่อ หรืออาจจะเป็นเพราะเสี่ยวถงกับประธานเสิ่นมีความสัมพันธ์กันบางอย่างที่ดูไม่แน่ชัด？” เขาไม่ได้พูดออกมาชัดเจนมาก แต่ความหมายนั้นชัดเจน ที่ต้องการสื่อกับเจี่ยนเจิ้นตง ว่าเสิ่นซิวจิ่นอาจจะหลงรักเจี่ยนถงแล้ว
เจี่ยนเจิ้นตงเองก็เป็นคนที่ฉลาด พอได้ยินสิ่งที่ลูกชายสื่อก็เข้าใจแล้ว “จะเป็นไปได้ยังไง？” คิดดูก็ยังไม่อยากจะปฏิเสธ “ถ้าบอกว่าสามปีก่อน อาจจะมีความเป็นไปได้ แต่ว่าดูสารรูปของนังสารเลวนี่แล้ว ไม่ถือว่าสวยมาก ขนาดราศีของคนหน้าตาพอใช้ยังไม่มีเลย
อีกอย่าง ประธานเสิ่นลงมือเอง ที่เป็นคนส่งเธอเข้าไปในนั้น ตอนนั้นที่พ่อเจอเธอ คอของเธอก็แทบจะพูดไม่ได้ เธอเองก็เปลี่ยนไปแล้ว สงสัยคงจะทรมานจากที่นั่นมามาก
ถ้าหากไม่ได้รับคำสั่งจากประธานเสิ่น ที่นั่นก็ไม่มีใครกล้าลงมือกับเธอ”
เจี่ยนโม่ป๋ายรู้สึกกังวลขึ้นมาอีกครั้ง “พ่อ งั้นคืนนี้ ยังจะประมูล ‘กองทุนดวงหัวใจ’ ไหม？” ยังไงเจี่ยนถงก็อยู่ในงาน แบบนี้…… “ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“มีอะไรไม่ดี？ตอนนั้นคุณพ่อตามใจเธอ สุดท้ายแล้วเธอถึงได้กลายเป็นแบบนั้น ถึงขนาดสั่งให้แก๊งขมขื่นไปทำร้ายคนอื่น
ที่พูดมา ท่านแก่เจี่ยนตามใจเธอมาสิบกว่าปี แต่กลับทำร้ายเธอไปทั้งชีวิต
เธอได้ทำผิดร้ายแรง ส่วน ‘กองทุนดวงหัวใจ’ ก็ควรเป็นของเราตั้งนานแล้ว สำหรับเราจะจัดการยังไงนั้น มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอแล้ว”
เธอยืนห่างจากกลุ่มคน เจี่ยนถงจึงหันไปมองสองพ่อลูกนั้น ชายที่อยู่ข้างๆ จึงถามขึ้นเสียงต่ำ “อยากจะไปไหม？”
เจี่ยนถงพยักหน้า “ฉันไปเอง” เธอมีประโยคหนึ่ง ที่ต้องไปถามพวกเขาด้วยตัวเอง
เสิ่นซิวจิ่นยิ้มอ่อนแล้วปล่อยมือเจี่ยนถง
“ได้ ไปเถอะ ไปทักทายพวกเขาหน่อย”
ทางด้านเจี่ยนเจิ้นตงสองพ่อลูก จู่ๆ เจี่ยนโม่ป๋ายก็กังวลขึ้นมา “พ่อ พ่อ น้องเดินมาทางเราแล้ว”
“นิ่งๆ ……” ไว้……เจี่ยนเจิ้นตงกำลังจะพูด พอเงยหน้าขึ้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
จู่ๆ คุณหญิงเจี่ยนก็เข้ามา แล้วจับข้อมือเจี่ยนถงไว้แน่น “เสี่ยวถง ทำไมถึงมาที่นี่ได้？”
เธอกำลังพูดคุยทักทายอยู่กับแขกผู้หญิง พอเห็นเจี่ยนถงกับเสิ่นซิวจิ่น และก็เห็นเสิ่นซิวจิ่นปล่อยมือเจี่ยนถง เจี่ยนถงก็เดินตรงมาหาเจี่ยนเจิ้นตง ดังนั้น เธอจึงรีบเข้ามาก่อน
เจี่ยนถงรู้สึกใจสั่น……ทำไมเธอถึงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้？！
“เสี่ยวถง กลับไปเถอะ งานเลี้ยงวันนี้สำคัญมาก อย่ามาก่อกวน กลับไปดีๆ เถอะนะ？”
