“เห้อเฟิงเป่ย คุณมีความคิดเห็นอย่างไร” ดวงตาสีดำของชายผู้นั้นหันมามองท่านแก่เห้อที่อยู่อีกด้าน บนหน้าแก่ๆ โกรธอย่างเห็นได้ชัด และอายมาก
ผู้มีปัญญาย่อมดูออก ด้วยปฏิกิริยาที่น่ารำคาญของเสิ่นซิวจิ่นท่านแก่เห้อช็อกก็ถือว่าดีแล้ว ไม้ค้ำของเห้อเฟิงเป่ยถูกเขากำไว้ในฝ่ามือ ค้ำไว้บนพื้น สั่นไม่หยุด สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร
เจี่ยนถงช็อกมาก เงยหน้ามองผู้ชายคนนั้นที่อยู่ข้างๆ………คนคนนี้ ต้องการจะทำอะไรกันแน่
เสิ่นซิวจิ่นก้มลง สายตามองไปที่หน้าของเจี่ยนถงริมฝีปากบางก็โค้งงอ “เจี่ยนถง คุณจะทำอย่างไร”
เธอจะทำอย่างไร
เจี่ยนถงรู้ดีว่าเสิ่นซิวจิ่นย่อมไม่พรั่งพรูออกมาด้วยความกรุณา และในขณะที่เสิ่นซิวจิ่นถามประโยคนี้ ทุกคนรอบตัวตกตะลึงมาก มีการพูดคุยกันมากมายรอบด้าน “ ประธานเสิ่น คงจะไม่ใช่กำลังสนับสนุนเธอมั่ง” แต่เจี่ยนถงรู้จักผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างกายของตัวเองตอนนี้มาก
ถ้าเขาเป็นคนดีจริงๆ……..ตัวเองจะตกอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร
เพราะรู้อยู่แก่ใจดี
เจี่ยนถงปิดตากะทันหัน ในใจมีสองทีมที่กำลังชักเย่ออยู่ เธอต้องตัดสินใจ เธอรู้ว่า เธอจะต้องตัดสินใจ………ชายคนนี้กำลังบังคับให้เธอต้องตัดสินใจ
เธอจะเอาอย่างไร
ความโปรดปรานของคุณปู่ไม่ง่ายขนาดนั้นแน่นอน แต่เธอก็ต้องขอบคุณคุณปู่ ไม่มีเขา ตัวเองก็จะเหมือนพวกที่หลบอยู่ด้านหลังของพ่อแม่ ในที่สุดก็จะเหมือนพวกคุณหนูที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการแต่งงาน ไม่มีท่าน ตัวเองก็จะไม่ได้รู้จักโลกที่กว้างใหญ่นี้ ก่อนติดคุกก็คงจะไม่มีช่วงชีวิตที่ยากแต่แสนวิเศษเช่นนั้น
เกิดในตระกูลมั่งคั่ง มีชีวิตที่สุขสบายตามที่คนภายนอกเห็น ก็ถูกลิขิตไว้แล้ว จะต้องสูญเสียบางอย่างไป โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง คุณปู่ให้โอกาสเธอได้เลือก ยกเว้นการคำนึงถึงตระกูลเจี่ยน สิ่งเหล่านี้ เธอจำได้และรู้สึกขอบคุณมาก
ทันใดนั้น เธอลืมตาขึ้น มีความแน่วแน่ในดวงตา “ประธานเสิ่น ฉันขอยืมคุณสี่ร้อยล้าน”
ผู้ชายที่โอบไหล่เธออยู่ ยกมุมปากขึ้นอย่างมีความสุข ชื่นชมและยินดีในดวงตา……..ถ้าเธอจะเหมือนคนเหล่านี้ คิดว่าตัวเองกำลังเมตตาใจดี จะสนับสนุนเธอ จะช่วยเธอเอา ‘กองทุนดวงหัวใจ’กลับมา เช่นนั้นเธอก็คงจะไม่ใช่เจี่ยนถงที่เขารู้จักแล้ว
เสิ่นซิวจิ่นมีเสียงดังขึ้นในใจ จริงๆแล้ว ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะเปลี่ยนไปแค่ไหนในกระดูกก็ยังคงเป็นเจี่ยนถงคนเดิมในตอนนั้น
ถ้าเธอเอ่ยปากขอเขาโดยตรง ให้เขาช่วยเอา ‘กองทุนดวงหัวใจ’กลับมา ……เช่นนั้นแล้ว เธอกลายเป็นอีกคนจริงๆ
แต่…….
“สี่ร้อยล้าน…….. คุณเอาอะไรมาเจรจากับฉัน ฉันเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่นักบุญ เจี่ยนถงคุณคิดให้ดีๆนะ จะเอาอะไรมารับประกัน ว่าไง?”
ชายผู้นั้นถามอย่างไม่เร่งรีบ
เอาอะไรมารับประกัน ……..เจี่ยนถงมองผู้ชายตรงหน้าอย่างสับสน กัดฟัน แล้วพูดออกไปว่า “จากนี้ไป จะทำตามคำสั่งของประธานเสิ่นแต่เพียงผู้เดียว”
นี่คือการเซ็นสัญญาการขายตัวแล้ว
เมื่อเสิ่นซิวจิ่นได้ยิน มีความสุขทันที แต่เห็นผู้หญิงตรงหน้าตึงไปทั้งตัว ดูตื่นเต้นอย่างมาก เสิ่นซิวจิ่นรีบกล่าวว่า
“ตกลง ฉันให้คุณยืม”
เจี่ยนถงตึงแน่นไม่กล้าปล่อย “ขอบคุณประธานเสิ่น” เธอพูดจบ ก็หันหลัง จ้องมองไปที่เจี่ยนเจิ้นตง “ฉันอยากได้ของของฉันคืนมา สี่ร้อยล้าน ประมูล‘กองทุนดวงหัวใจ’”
เธอจ้องมองเจี่ยนเจิ้นตง ไม่มีความอบอุ่นในดวงตา
เจี่ยนเจิ้นตงสูญเสียเสียงในทันใด เขาอึดอัดมาก เวลานี้ด้านหลังเดรัจฉานมีเสิ่นซิวจิ่นยืนอยู่ แต่เมื่อครู่ได้ให้ท่านแก่เห้อประมูล ‘กองทุนดวงหัวใจ’ไปแล้ว ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่กล้าทำให้เสิ่นซิวจิ่นไม่พอใจ ใครจะไปรู้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเดรัจฉานนี้กับเสิ่นซิวจิ่นคืออะไรกันแน่
อย่าว่าแต่เจี่ยนเจิ้นตงดูไม่ออกเลย เริ่มแรก ทุกคนต่างคิดว่าที่เสิ่นซิวจิ่นพาเจี่ยนถงกลับมาที่ตระกูลเจี่ยนก็เพื่อให้เจี่ยนถงได้อับอาย แต่คิดไม่ถึงว่าในขณะที่เห้ออู่เตรียมจะลงมือ กลับยืนอยู่ข้างกายเจี่ยนถง และในขณะที่ทุกคนคิดว่าเสิ่นซิวจิ่นจะสนับสนุนเจี่ยนถง
ก็ได้ยินเจี่ยนถงถามยืมเงินกับเสิ่นซิวจิ่น……. ถ้าจะสนับสนุนเจี่ยนถงจริงๆ ถ้าเสิ่นซิวจิ่นมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเจี่ยนถงจริง แล้วทำไมต้องเอ่ยปากยืมเงินด้วย
ความสัมพันธ์นี้ ทุกคนไม่เข้าใจ
เจี่ยนเจิ้นตงดูไม่ออก แต่ก็ไม่อยากทำให้เสิ่นซิวจิ่นไม่พอใจ ชำเลืองมองท่านแก่เห้อด้วยหางตา แสงวาบขึ้นในดวงตา กล่าวทันทีว่า “อันนี้ เสี่ยวถง เมื่อครู่คุณก็เห็นแล้วว่า ท่านแก่เห้อได้ประมูล‘กองทุนดวงหัวใจ’ไปแล้ว”
คนตระกูลเห้อได้ยิน ต่อว่าเจี่ยนเจิ้นตงในใจทันทีว่าแย่มาก ตัวเองไม่อยากทำให้คนอื่นไม่พอใจ ก็โยนให้พวกเขาเป็นแพะรับแทน
สายตาของเจี่ยนถงย้ายไปที่ท่านแก่เห้อ “‘กองทุนดวงหัวใจ’เป็นสิ่งที่ฉันกับคุณปู่สร้างมาด้วยกัน เรื่องของวันนี้ ตระกูลเห้อจะยุ่งกับน้ำโคลนนี้ทำไมท่านแก่เห้อเป็นคนฉลาด สู้ตัดความสัมพันธ์กันเลยดีกว่า”
เธอไม่อยากแม้แต่จะพูดไร้สาระ ให้ท่านแก่เห้อยอมปล่อย‘กองทุนดวงหัวใจ’โดยตรง
ท่านแก่เห้อโกรธมาก สายตามองเห็นด้านหลังของเจี่ยนถง สายตาคู่นั้นเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มด้วยความขมขื่น ในใจหงุดหงิดมาก “ฉันท่านแก่เห้อไม่มาทะเลาะกับเด็ก พูดออกไปขาดขี้หน้า ฮึ”
คำพูดเหล่านี้ได้แสดงจุดยืนแล้ว
สายตาของเจี่ยนถงตกอยู่ที่เจี่ยนเจิ้นตงอีกครั้ง “เมื่อสามปีก่อนการตัดสินของตระกูลเจี่ยนเด็ดขาดมาก ไม่มีที่ว่างให้เปลี่ยนได้ ความจริงคือกลัวว่าจะโดนเกี่ยวโยงจริงๆ หรือมีสาเหตุอื่น คุณและฉันรู้อยู่แก่ใจ
เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว จะพูดถึงอดีต ก็ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป
คุณเจี่ยน ฉันมาที่นี่ในวันนี้ เป็นเพราะ‘กองทุนดวงหัวใจ’เป็นของขวัญที่คุณปู่มอบให้ฉัน ถึงแม้คุณปู่จะเสียใจที่ฉันไม่ได้เกิดมาเป็นเด็กผู้ชาย แต่ความรักและความเอ็นดูที่ท่านมีให้ฉันเป็นเรื่องจริง มีเพียง‘กองทุนดวงหัวใจ’อยู่ในมือของฉัน คุณปู่ที่อยู่บนสวรรค์ ถึงจะได้สงบสุข
“ฉันขอถามคุณเจี่ยนแค่ประโยคเดียว สี่ร้อยล้าน คุณจะให้‘กองทุนดวงหัวใจ’กับฉันไหม”
ณ ตอนนี้ คนที่อยู่ในงาน เหมือนเห็นกุหลาบเย็นในหาดเซี่ยงไฮ้ในปีนั้น จากสาวร่างผอมน่าเกลียดที่อยู่ตรงหน้า
แม้ว่าเธอจะถามว่า “จะให้ฉันไหม” แต่เห็นได้ชัดว่า ท่าทางที่เด็ดเดี่ยวนั้น มีความมุ่งมั่นที่ “ถ้าคุณไม่ให้ฉัน ฉันก็จะแย่งมา”
เจี่ยนเจิ้นตงหน้าดำหน้าแดงคล้ำเครียด ดูแย่มาก เหมือนจานสี ต่อหน้าผู้คนมากมาย ถูกถามและข่มเหงโดยลูกสาวที่ตัวเองไม่ยอมรับแล้ว ไม่รู้จะเอาหน้าแก่ๆไปไหวไหนแล้ว
ลงจากเวทีไม่ได้ เจี่ยนเจิ้นตงมองดูคนรอบข้าง สายตาที่กำลังจ้องมอง ทำให้เขารู้สึกโมโหมาก
คุณหญิงเจี่ยนที่อยู่ข้างๆยืนออกมาอย่างสง่างาม “เสี่ยวถงพวกเรารู้ว่า‘กองทุนดวงหัวใจ’เป็นสิ่งที่คุณปู่ให้คุณ ถ้าคุณต้องการจะเอากลับไป ก็บอกพวกเราแค่คำเดียว หน้าตาของพ่อคุณ มันสำคัญกับคุณไหม………ถ้าคุณพูดกับคุณพ่อดีๆ คุณพ่อของคุณก็จะใจอ่อนและยอมให้แล้ว
“ฉันขอพูดแทนคุณพ่อของคุณหน่อย ขอตัดสินใจแทน ‘กองทุนดวงหัวใจ’ให้คุณไป”
มอง “คนในครอบครัว” ตรงหน้า เจี่ยนถงใจเย็นชาไปหมด พูดได้น่าฟังมาก ใครเป็นคนทำให้เธออับอายต่อหน้าทุกคน ขับไล่เธอออกไป
หรี่ตาลง……..ขอแค่ได้‘กองทุนดวงหัวใจ’กลับมาอีกครั้ง ก็แล้วแต่คนในครอบครัวนี้จะพูดอะไร
เธอถามยืมสี่ร้อยล้านกับเสิ่นซิวจิ่น เพียงเพราะว่า……. เธอจะเอาคืนมาด้วยตัวเอง
