ท่ามกลางลมและฝน มีผู้หญิงคนหนึ่ง เดินออกมาจากตงหวง เดินฝ่าลมฝน หาร่มมาจากในล็อกเกอร์ ไม่ว่าชายผู้นั้นจะน่ารังเกียจแค่ไหน แต่ก็มีประโยคหนึ่งที่เขาพูดถูก
เธอหนีทัพ เป็นคนขี้ขลาด
แต่ จะยอมได้อย่างไร？
เดินไปข้างทาง ข้างทางมี Bentley สีดำรออยู่
รับรู้ได้ในพริบตา เจ้าของรถ นอกคนยโสโอหังอย่างเสิ่นซิวจิ่นแล้วจะมีใครอีก
เดินเข้าไป กระจกรถเลื่อนลง แสดงหน้าคนขับออกมา
“คุณเจี่ยน เชิญขึ้นรถ” เสิ่นเอ้อลงจากรถมา อ้อมไปที่หลังเบาะคนขับ เปิดประตูรถออก
ยกเท้าแล้วขึ้นรถไป เสิ่นเอ้อก็กลับไปที่นั่งคนขับ
“เขาเรียกให้คุณมาเหรอ”
เสิ่นเอ้อได้ยินเสียงจากเบาะหลัง เงยหน้าขึ้นมองผ่านกระจกมองหลัง กระจกมองหลังส่องไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่เบาะหลัง ผู้หญิงคนนั้นเงียบมาก หันหน้าไปด้านข้าง มองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเงียบๆ
เสิ่นเอ้อไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้ เมื่อสองชั่วโมงก่อนหน้านี้ เธอวิ่งออกจากตึกอย่างบ้าคลั่ง เวลานั้น บนตัวเธอ แสดงความสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง เกือบล้นออกมา ชัดเจนจนให้เขาผู้แข็งแกร่ง ที่มีรูปร่างสูงใหญ่180 สามารถสัมผัสได้ บนตัวเธอ มีความสิ้นหวังและความกลัวจากในใจ
เสิ่นเอ้อมองดูผู้หญิงที่นั่งเบาะหลังอย่างระมัดระวังผ่านกระจกมองหลัง……..เงียบเกินไป
“อืม ประธานเสิ่นให้ฉันขับรถมารอท่านที่ใต้ตึก”
เจี่ยนถงมองออกไปนอกหน้าต่าง อันที่จริงมองไม่เห็นทัศนียภาพนอกหน้าต่าง ฝนทำให้กระจกหน้าต่างเปียกและเบลอ แต่เธอมองอย่างใจจดใจจ่อ รถแล่นไปตามถนนอย่างนุ่มนวล จนลงจากรถ เสิ่นเอ้อก็ยังเดาความคิดของผู้หญิงที่นั่งเบาะหลังไม่ออกเลย
เห็นแค่ความหมดหวังของเธอ และเห็นความเงียบของเธอกับตา……ความแตกต่างที่แปลก
“คุณเจี่ยน ถึงแล้ว”
เจี่ยนถงจากนั้นจึงลดกระจกหน้าต่างลงเล็กน้อย มอง“กองทุนดวงหัวใจ”ตัวหนังสือสี่ตัวนี้อย่างชัดเจน มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้บอกว่าจะมา‘กองทุนดวงหัวใจ’”
“Bossบอก ไม่ว่าคุณเจี่ยนจะไปที่ไหนก็ตาม ต้องมาที่‘กองทุนดวงหัวใจ’ก่อน”
ไป ‘ร้านกาแฟหลิงตู้’”
”แต่ Bo……”
“คุณสามารถรายงานเขาได้ แต่ตอนนี้ ฉันจะไป‘หลิงตู้’”
เสิ่นเอ้อไม่รู้จะพูดอย่างไร ได้ยินเสียงหยาบๆที่เบาะหลังรถอย่างช้าๆ “หรือว่า ฉันเรียกรถไปเอง”
เสิ่นเอ้อมุมปากกระตุกเล็กน้อย เห็นเจี่ยนถงเปิดประตูรถจริงๆ
“เดี๋ยวก่อน คุณเจี่ยน ฉันส่งคุณไปเอง”
รถแล่นบนอีกครั้ง ไม่นาน ก็ถึง‘หลิงตู้’แล้ว เจี่ยนถงเปิดประตูรถออก ไม่ได้สนใจว่าเสิ่นเอ้อจะโทรรายงานคนคนนั้นหรือไม่
ห้องส่วนตัวในร้านกาแฟ
เสียงประตูเปิดออก ผู้ชายในห้องเงยหน้าขึ้น หัวเราะเย้ยหยัน “ไม่เจอกันนาน คุณโตขึ้นเยอะเลย”
เจี่ยนถงก้มดูขา ไม่พูดอะไร รอคำเสียดสีต่อไปของเขา
“ความสามารถในการดึงดูดความสนใจของผู้ชายพัฒนาขึ้นเยอะเลย”
ขณะที่เซียวเหิงพูดประโยคนี้ออกมา เจี่ยนถงไม่แปลกใจเลย มองบนพื้น มุมที่เซียวเหิงมองไม่เห็น เธอยกมุมปากขึ้นเบาๆ ความเจ็บปวดตรงหน้าไม่ทันแสดงออก ก็ซ่อนมันไว้แล้ว “เซียวเหิง”
เจี่ยนถงที่เคยเรียกเขาว่า ”คุณเซียว” เปลี่ยนไปเรียกชื่อโดยตรง ชายผู้นั้นโกรธทันที “ใครอนุญาตให้คุณเรียกชื่อฉัน ชื่อของฉันออกจากปากของคุณ ฉันรู้สึกคลื่นไส้”
เจี่ยนถงมองเซียวเหิง หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างเงียบ ๆ เปิดคลิปวิดีโอ ผลักไปตรงหน้าเซียวเหิง ไม่พูดอะไร สายตาเพ่งมองชายตรงข้าม
คลิปวิดีโอสั้นมาก ไม่ถึงหนึ่งนาที แต่เมื่อเซียวเหิงเห็นคลิปวิดีโอนี้ในครั้งแรก เจี่ยนถงไม่อยากจะเชื่อมาโดยตลอดว่า ได้รับการยืนยันแล้ว
ไม่ได้พูดอะไรอีก ยืนขึ้น หยิบโทรศัพท์บนโต๊ะ “ประธานเซียว ความเร่งรีบวุ่นวายของโลกมีไว้เพื่อประโยชน์ทั้งนั้น เหตุผลมั้นคืออย่างนี้ก็จริง แต่วิธีการของคุณในครั้งนี้ น่ารังเกียจ”
เซียวเหิงรำคาญ “เจี่ยนถง อีกะหรี่อย่างคุณ จะคุยเหตุผลอะไรกับฉัน”
ผู้หญิงอย่างเธอ มีสิทธิ์มาคุยเกี่ยวกับหลักการดำเนินชีวิตด้วยเหรอ “ฉันน่ารังเกียจ จะน่ารังเกียจกว่าคุณเหรอ ขายความไม่พอใจ แสร้งทำเป็นน่าสงสาร ยั่วฉัน ตอนนี้ก็ไปยั่วเสิ่นซิวจิ่น” เซียวเหิงเอ่ยถึงเสิ่นซิวจิ่น เมินเฉยมากขึ้น “เหอๆ” จู่ๆก็หัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันรู้สึกแปลกใจมาก ครั้งนี้คุณ ยั่วยวนคนแซ่เสิ่นอย่างไรอีก”
นิ้วเรียวยื่นออกมา เตะคางของเจี่ยนถง “คืออะไร ร่างกายของคุณ หรือว่าความเป็น……ดอกทองของคุณ”
เจี่ยนถงเลือดขึ้นๆลงๆ เลือดบนหน้าจางลง เธอคาดไม่ถึง คำพูดที่น่าละอายเช่นนี้ จากออกมาจากปากของเซียวเหิง……หรือว่า เธอคาดเดาว่าเซียวเหิงจะทำให้เธออับอาย แต่ไม่คิดไม่ถึงว่าเซียวเหิงจะพูดเช่นนี้ ถึงขั้นดูถูกกันเลยทีเดียว
“ปล่อยมือ”
เสียงหยาบแผ่วเบาลง แต่ถ้าตั้งใจฟัง อารมณ์พลุ่งพล่านด้วยน้ำเสียงสงบ ไม่เหมือนความสงบที่แสดงออกบนใบหน้า
“เฮอ จะแสร้งทำไป”
เจี่ยนถงเงยหน้าขึ้นมอง ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า จำได้เลือนรางเมื่อเราพบกันครั้งแรก เขามักจะดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้ หลังจากที่คบหากัน เธอรู้ เซียวเหิงในสายตาของคนอื่นไม่ใช่เซียวเหิงตัวจริง “คุณจริงจัง”
เซียวเหิงตกใจ ริมฝีปากบางยิ้มอย่างชั่วร้าย
รอยยิ้มนี้ เหมือนตอนเจอเขาที่บันไดเป็นครั้งแรกมาก ทั้งหมดไม่ได้พูดออกไป เจี่ยนถงเข้าใจดี พยายามไม่ต้องการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัว นี่คือแสงที่ปรากฏขึ้นในโลกมืดของเธอ ถ้าเป็นไปได้ เธอก็ไม่อยากขัดแย้งกับเขา
แต่ตอนนี้ ความขัดแย้งไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อีก
“เซียวเหิง ฉันไม่ได้ติดหนี้คุณ” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่หยาบคาย
เล่ากันว่า เซียวเหิงโกรธมาก “ใครบอกว่าคุณไม่เป็นหนี้ฉัน”
“ฉันเป็นหนี้คุณเรื่องอะไร”
“คุณเป็นหนี้ฉัน เป็นหนี้ฉัน………” ผู้หญิงเลวคนนี้ เป็นหนี้อะไรเขากันแน่ ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น ทำให้เขาโกรธขนาดนั้น
ชายผู้นั้นที่กำลังโกรธมาก ดูเหมือนไม่มีเหตุผลอะไร
“เซียวเหิง ฉันไม่เป็นหนี้คุณ บนโลกนี้ คนที่ฉันเป็นหนี้มีเพียงคนเดียว ก็คือคนตายหนึ่งคน” เธอยกโทรศัพท์ในมือขึ้น “ฉันไม่รู้ว่าคลิปวิดีโอนี้มาจากไหน แต่ว่าเซียวเหิง คุณต้องเคยดูคลิปวิดีโอนี้แน่นอน” มิฉะนั้น เมื่อครู่ที่คุณเห็นคลิปนี้เป็นครั้งแรก ปฏิกิริยาของเขาชัดเจนมากว่าไม่แยแส เหมือนเคยเห็นมาแล้วหลายครั้ง
“วันนี้ คลิปวิดีโอนี้ เผยแพร่ใน‘กองทุนดวงหัวใจ’ของฉัน พนักงานในบริษัททุกคนเห็นหมดแล้ว แต่ในเวลานี้ คลิปวิดีโอนี้ คิดว่าน่าจะเผยแพร่ออกไปสู่โลกภายนอกแล้ว พรุ่งนี้ ……..ไม่ ไม่ต้องพรุ่งนี้ วันนี้ เวลานี้ ไม่แน่ คนในวงการ อาจจะเห็นกันแล้วก็ได้
เซียวเหิง ทั้งๆที่ฉันรู้ว่าในเวลานี้ ควรแข่งกับเวลาเพื่อควบคุมสถานการณ์ที่แย่ๆในตอนนี้ แต่ฉันใช้เวลาอันมีค่าของฉันในตอนนี้ มาพบคุณ………เซียวเหิง คลิปวิดีโอนี้ คุณเป็นคนปล่อยมันออกไปใช่ไหม” ถึงแม้จะรู้ คลิปวิดีโอนี้มาจากไหน เธอก็ไม่อยากไปสอบสวน ทำไมคลิปวิดีโอในคืนนั้น ถึงมีคนถ่ายคลิปไว้
ไม่รู้ทำไม ตอนเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของผู้หญิง เซียวเหิงก็รู้สึกเจ็บที่ใจอย่างกะทันหัน “คุณคิดว่าคลิปวิดีโอนี้ฉันเป็นคนถ่ายเหรอ เหอะ ฉันไม่ไร้สาระขนาดนี้”
เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยเกลียดชัง ตัวเองก็ไม่รู้ว่า ประโยคนี้ในเวลานี้ กำลังพยายามเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง……..แต่เขาไม่นึกเลยว่า ทำไมถึงได้แคร์ความรู้สึกผิดหวังของเจี่ยนถง
เจี่ยนถงดึงมือของเซียวเหิงที่จับข้อมือเธออย่างแน่น มองเซียวเหิง “มันผ่านไปแล้ว ถ้าคุณคิดว่า ก่อนวันนี้ ฉันเป็นหนี้คุณจริง เช่นนั้นหลังจากที่คุณปล่อยคลิปวิดีโอนี้ออกไปพวกเราสองคนก็ไม่เป็นหนี้กันอีกต่อไป” เธอกับเขา เป็นคนมีเหตุผล ดังนั้นเธอบอกว่า คลิปวิดีโอเขาเป็นคนปล่อยออกไป และเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ อย่างแท้จริง เขาไม่ใช่คนที่ถ่ายคลิปวิดีโอ แต่……สุดท้ายกลับเป็นเขาที่ปล่อยคลิปวิดีโอออกไปด้วยมือของเขาเอง
เมื่อเงยหน้าขึ้น ผู้หญิงคนนั้นหันหลังแล้วเดินออกไปอย่างสง่างาม…….เธอมีสิทธิ์อะไรจากไปด้วยท่าทางสง่างามเช่นนั้น
จู่ๆก็ยื่นมือออกมา จับแขนของเจี่ยนถงอย่างแน่น ดึงตัวเธอเข้าหาตัวเองอย่างแรง ใบหน้าที่หล่อเหลานั้น กลายเป็นผีร้าย “เจี่ยนถง เป็นผู้หญิงเลวก็อย่ามีซุ้มประตูเลย” เธอบอกว่าไม่เป็นหนี้กันแล้ว ก็ไม่เป็นหนี้กันแล้วเหรอ คุณเล่นตัวเอง ทำให้ตัวเองเหมือนคนโง่คนหนึ่ง เธอบอกว่าไม่เป็นหนี้กัน ก็ต้องไม่เป็นหนี้กันเหรอ
ฝันไปเถอะ
“ก็คอยดู คนแซ่เสิ่นหรือฉันที่สามารถตอบสนองความต้องการของคุณได้”
จับแขนของเจี่ยนถงไว้อย่างแน่น เขาจูบปากอย่างร้อนแรง
