Devil’s love ทิ้งรักของนายปีศาจไป – ตอนที่ 222 เธอยังเป็นคนอยู่รึเปล่า

“คุณ…หมายความว่ายังไง?” คุณหญิงเจี่ยนมองดูสามีตนเองนิ่ง

“เจี่ยนถงเป็นลูกสาวของเธอ หลานสาวแท้ๆ ของปู่

เธอคิดว่าสมัยที่พ่อยังแข็งแรงอยู่ ตระกูลเจี่ยนของเราเกรียงไกรแค่ไหน? ถึงจะเทียบตระกูลเสิ่นไม่ได้ แต่ภายในเมือง S ในวงการ ใครบ้างไม่ยอมรับ ใครบ้างไม่เห็นแก่หน้าตระกูลเจี่ยน?”

เจี่ยนเจิ้นตงพูดย้อนความหลัง ถึงแม้จะไม่อยากจะยอมรับ แต่ความสามารถของตัวเองก็เทียบไม่ได้กับพ่อของเขา

แต่ในช่วงเวลาที่ท่านแก่เจี่ยนยังแข็งแรงอยู่นั้น ตระกูลเจี่ยนเจริญรุ่งเรือง

คุณหญิงเจี่ยนนิ่งไป “ฉันไม่เข้าใจ”

สามีของเธอจะพูดเรื่องของคุณพ่อทำไม?

“คุณพ่อเก่งแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้”

อันที่จริงเธอเข้าใจดีแต่ในใจเธอสับสนมาก จนเธอไม่ยอมรับมัน

เจี่ยนเจิ้นตงพ่นลมเบาๆ

“เธอคิดว่าพ่อเป็นใคร? โม่ป๋ายถูกเลี้ยงมาโดยเรา ส่งเด็กอกตัญญูนั่นถูกเลี้ยงอยู่ข้างกายคุณพ่อตลอดเวลา

อยู่ด้วยกันมานานแบบนั้น เธอคิดว่าพ่อฉันจะดูไม่ออกว่าเด็กเนรคุณนั่นจะไม่ใช่หลานตัวเองเหรอ?”

“ฉันไม่เข้าใจๆ ๆ ๆ คุณอย่าพูดอีก ฉันไม่อยากฟัง!” คุณหญิงเจี่ยนมีสีหน้าซีดขาวพยายามปิดหูอย่างตื่นเต้น

“ถ้าหากเด็กอกตัญญูนั่นไม่ใช่หลานแท้ๆ ของคุณพ่อ เธอคิดว่าพ่อจะยกสมบัติให้เด็กนั่นตั้งมากมาย และจะเสียแรงเลี้ยงคนที่เป็นคนนอกไม่ใช่สายเลือดตัวเองเหรอ?”

โครม!

คุณหญิงเจี่ยนถูกฟ้าผ่าดัง “ครีน” และใบหน้าของเธอก็กลายเป็นซีดเผือดในทันใด!

เธอไม่อยากฟัง ไม่อยากเชื่อ แต่เธอทนไม่ไหวที่จะไม่ฟัง และทนไม่ได้ที่ไม่เชื่อ!

“ทั้งหมดนี้ ถ้าหากมันเป็นความจริง อย่างนั้นฉัน ฉัน…” นี่เธอทำอะไรลงไป! ! !

คุณหญิงเจี่ยนพึมพำกับตัวเองและสติหลุดมองพื้น

เจี่ยนโม่ป๋ายตกตะลึงกับเรื่องทั้งหมดนี้! เห็นคุณหญิงเจี่ยนทำหน้าไม่ถูก “แม่ แม่ไม่เป็นไรนะ?”

“แม่? แม่?”

เจี่ยนโม่ไปมองดูคุณหญิงเจี่ยนที่มีท่าทางแปลกๆ เขากำลังจะสัมผัสคุณหญิงเจี่ยน

ทันใดนั้นเอง!

หญิงที่หน้าซีดเผือดก็เงยหน้าและมองไปที่เจี่ยนเจิ้นตงอย่างอาฆาตแค้น “ฉันไม่เชื่อ! คุณหลอกฉัน! ฉันมีลูกสาว แต่ฉันยังไม่ลงจากเตียงคลอดฉันก็เห็นแล้วว่าลูกฉันไม่มีปานที่เท้าขวา!” เธอไม่เชื่อ ทั้งหมดนี้ต้องไม่ใช่ความจริง

“ฉันไม่เชื่อ!”

ถ้าหากเรื่องทั้งหมดนี้เป็นความจริง อย่างนั้น…ไม่! ไม่จริง! มันไม่มีทางจะเป็นความจริง!

ลูกสาวของเธอมีไม่ปานที่ขาขวา!

“ฉันเห็นกับตา! คุณบอกว่าคุณพ่อไม่มีทางทำพลาดเรื่องหลานตัวเอง ฉันเป็นแม่จะพลาดเรื่องลูกสาวของตัวเองอย่างนั้นเหรอ? !”

เรื่องทั้งหมดนี้ไม่จริง!

และมันไม่เพียงพอที่จะเป็นจริง!

เป็นไปไม่ได้!

คุณหญิงเจี่ยนปกติแล้วเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน ต่อหน้าเจี่ยนเจิ้นตงเธออ่อนโยนและน่ารักเสมอ แม้ว่าเธอจะอายุเยอะแล้ว แต่เธอก็ไม่ให้เจี่ยนเจิ้นตงจะรังเกียจ

แต่ในตอนนี้ ใบหน้าของคุณหญิงเจี่ยนดูน่ากลัว เจี่ยนเจิ้นตงสะดุ้งเล็กน้อย ขมวดคิ้วและมีร่องรอยของความเบื่อหน่ายในคิ้วของเขา

“เธอไม่เคยคิดบ้างเหรอว่า ทำไมคุณพ่อถึงเก็บเด็กเนรคุณไว้ข้างตัวตั้งแต่ยังเด็ก?”

เขามองไปที่คุณหญิงเจี่ยน

“และเธอไม่คิดบ้างเหรอว่า เด็กทารกที่เธอเห็นในห้องคลอดนั้นถูกสับตัวตั้งแต่แรก?”

ครืน!

เสียงดัง คุณหญิงเจี่ยนเหมือนโดนฟ้าผ่า!

เจี่ยนเจิ้นตงพูดต่อ “หลายปีก่อน คุณพ่อนั้นเฉียบแหลมมากจนทำให้บางคนไม่พอใจ ก่อนเธอจะคลอดลูกไม่นาน เนื่องจากมีการประมูล คุณพ่อได้แย่งส่วนแบ่งจากมือคนอื่น ดังนั้นตอนเธอคลอดลูก คนคนนั้นจึงได้ซื้อพยาบาลคนที่อุ้มเด็กให้เธอดูคนนั้น

เธอไม่รู้เรื่องที่เกี่ยวพันนี้ แต่พ่อรู้ดี คนคนนั้นก็ไม่ได้คิดจะทำคิดร้ายกับพ่ออย่างเอาเป็นเอาตายจริงๆ หรือคิดจะทำอะไรเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลเจี่ยน เธออย่าเห็นว่าคุณพ่อเป็นคนเงียบๆ แบบนั้น โกรธขึ้นมา เขาเอาตาย

ดังนั้นคนที่ซื้อนางพยาบาลคนนั้น ให้เธออุ้มเด็กคนอื่นไปให้เธอดู แล้วส่งข้อความไปให้คุณพ่อ

ทำไมคุณพ่อจะไม่รู้ว่าคนคนนั้นทำไปเพื่ออะไร?

สิ่งที่คนคนนั้นต้องการคือให้คุณพ่อวางมือ เลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อ เขาสามารถที่เล่นแมวดาวสับเปลี่ยนองค์ชายกับคุณพ่อได้ หากคุณพ่อยังดึงดันไม่วางมือ อย่างนั้นหลานของคุณพ่อเอง หากเขาคิดจะทำอะไรที่ร้ายแรงกว่านั้นก็ได้ นั่นคือสิ่งที่คนคนนั้นประกาศเตือน”

เรื่องเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน แต่เจี่ยนเจิ้นตงกลับจำมันได้ดี “ปกติแล้วผมไม่เคยเห็นพ่ออ่อนข้อให้ใคร มีเพียงครั้งนั้น เพื่อเด็กเนรคุณคนนั้น พ่อยอมวางมือ นั่นเป็นเงินหลายร้อยล้าน ไม่ใช่หยวน และเป็นยูโร!”

ถ้าหากตอนนั้นคุณพ่อไม่วางมือ ตระกูลเจี่ยนก็คงเป็นที่หนึ่ง เขาก็คงไม่จำเป็นต้องกลัวเสิ่นซิวจิ่นหัวหดแบบนี้! ตระกูลเจี่ยนก็คงไม่ใช่ตระกูลเจี่ยนอย่างทุกวันนี้!

เจี่ยนเจิ้นตงรู้สึกอารมณ์เสีย

“ถึงแม้ว่าคนคนนั้นจะสับเปลี่ยนเด็กคนอื่นมาให้เธอดู แต่เพราะคุณพ่อวางมือทันเวลา พวกมันจึงไม่ได้ทำอะไรเด็กเนรคุณนั่น

แต่เพราะเรื่องนั้น คุณพ่อจึงระมัดระวังอยู่เสมอและยิ่งระแวดระวังมากขึ้นไปอีกว่า ยายเด็กเนรคุณนั่นจะเป็นสายเลือดของตระกูลเจี่ยนหรือไม่ หลังจากการทดสอบความเป็นสายเลือดแล้ว เขายังนำเด็กนั่นมาเลี้ยงไว้ข้างกาย เธอยังคิดว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของเธออีกเหรอ?”

คุณหญิงเจี่ยนตัวสั่น ริมฝีปากสั่นเทาและซีด เธอค่อยๆ ยกนิ้วที่สั่นเทาขึ้นและชี้ไปที่เจี่ยนเจิ้นตง

“ในเมื่อคุณรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ทำไมคุณไม่บอกฉัน! คุณรู้ว่าเสี่ยวถงเป็นลูกสาวของฉัน คุณ คุณ ตอนนั้นคุณ…ทำไมถึงลงมือ?”

เธอสับสนไปหมด!

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอแอบค้นหาลูกสาวแท้ๆ ของเธอ แต่ไม่มีข่าวเลย… ปรากฏว่ากลายเป็น!

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอเฝ้าเสี่ยวถงเข้าคุกโดยไม่เหลียวแลหรือไปเยี่ยม

เธอมองดูเสี่ยวถงต้องตกลงไปในที่อย่างตงหวง มองดูเธอต้องโดนดูถูกและต่ำต้อย

ตอนแรกเธอไม่ได้ห้ามเพราะเธอรู้ว่าเสี่ยวถงไม่ใช่ลูกของเธอ เธอเห็นดีเห็นงาม อย่างไรเสียคนที่ต้องได้รับความทุกข์ทรมานก็ไม่ใช่ลูกของเธอ จะต้องได้รับความอยุติธรรมหรือทรมานก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ?

แต่ว่า ตอนนี้ สามีของเธอบอกเธอว่า ผู้หญิงที่ได้รับความอัปยศอดสูและความเสื่อมทรามอย่างมากเป็นลูกสาวของเธอ เป็นลูกสาวแท้ๆ ของเธอเอง!

“ฮือ! ฮือ ๆ ๆ! เจี่ยนเจิ้นตง～!” คุณหญิงเจี่ยนพังทลาย ผมเผ้ายุ่งเหยิง ดวงตาแดงก่ำ ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่เจี่ยนเจิ้นตงอย่างดุเดือด

“เจี่ยนเจิ้นตง! คุณทำได้ยังไง! นั่นคือลูกสาวของคุณนะ!”

เธอกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง “เจี่ยนเจิ้นตง! คุณยังเป็นคนอยู่รึเปล่า!” คนเราจะเลวร้ายแค่ไหนก็ไม่ทำร้ายลูกตัวเองหรอก!

คุณหญิงเจี่ยนบ้าคลั่งและรีบวิ่งไปหาเจี่ยนเจิ้นตง คุณหญิงเจี่ยนผู้ประพฤติดี คุณหญิงเจี่ยนผู้ซึ่งก้มหน้าก้มตาสงบเสงี่ยมเจียมตัว พุ่งเข้าไปที่สามีของเธอซึ่งเธอเคารพมาตลอด เล็บสีแดงสดของเธอขีดข่วนสามีของเธอ

“เจี่ยนเจิ้นตง คุณยังเป็นคนอยู่รึเปล่า! ยังเป็นคนอยู่รึเปล่าฮะ! เสือร้ายมันยังไม่ทำร้ายลูกมันเลย! ! ! คุณมันโหดเหี้ยมกว่าสัตว์เดรัจฉาน!”

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?” ในตอนที่คุณหญิงเจี่ยนลงมือนั้น เจี่ยนเจิ้นตงปล่อยเธอ แต่ผู้หญิงตรงหน้านั้นเหมือนคนบ้า ซึ่งทำให้เขาจ้องด่าออกมาและผลักเธอออกไปด้วยความโกรธ

“ฉันไม่ใช่คน ฉันเลวกว่าสัตว์เดรัจฉาน แล้วเธอล่ะดีแค่ไหนกัน?

เธอจะพาเด็กเนรคุณนั่นไปตรวจดีเอ็นเอก็ได้! แต่เธอกลัวว่าจะทำให้คุณพ่อโกรธ กลัวจะถูกคุณพ่อไม่ชอบเธอมากกว่าเดิมถ้าหากคุณพ่อรู้เรื่องเข้า? เธอเองก็เห็นแก่ตัว เธอเองยังจำลูกตัวเองไม่ได้ เธอจะโทษใคร? หึๆ”

เจี่ยนโม่ป๋ายยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อกี้นี้…สรุปแล้วเขากำลังฟังเรื่องอะไรอยู่กันแน่?

นี่…มันเป็นครอบครัวประเภทไหนกัน? แล้วเป็นคนแบบไหนกัน!