การประชุมผู้ถือหุ้นของบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป เป็นเรื่องที่มีความสำคัญอย่างที่สุด ไม่เพียงแต่ผู้ถือหุ้นและผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปเท่านั้นที่มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด แต่ผู้คนจากทุกสาขาอาชีพภายนอกต่างตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ
หากบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ ดังนั้นเสิ่นซิวจิ่น ก็คือจักรพรรดิที่ยืนอยู่บนยอดของบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งนี้และกำลังมองลงมายังสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย
บนโลกนี้ ยังจะมีเรื่องอะไร จะเทียบได้กับการได้เห็นจักรพรรดิผู้สูงส่ง ไม่สามารถบรรลุดังประสงค์ได้ และถูกทุบจนเป็นผงธุลีและกลายเป็นดินโคลน และทำให้ผู้คนอ้าปากค้างได้อีก?
บริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป
ในห้องประชุม
ในการประชุมโต๊ะกลม ผู้ถือหุ้นจำนวนมาก มาแต่เช้า และนั่งรออยู่แล้วที่โต๊ะประชุม
ในความเร่งรีบ ผู้ถือหุ้นในห้องประชุม นำโดยจางต๋า เขายืนขึ้นและพูดว่า “ท่านแก่เสิ่นมาแล้ว”
ตำแหน่งการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศจางต๋าเป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยม ส่งยิ้มทักทาย สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มข้างๆ ท่านแก่เสิ่นอีกครั้ง เขานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง “ท่านแก่เสิ่น นี่คือหลานชายคุณใช่ไหม ครั้งสุดท้ายในวันเกิดของท่าน ผมที่เห็นจากระยะไกล ก็ยังรู้สึกว่าหลานชายคุณนั้นไม่ธรรมดา
เป็นเรื่องบังเอิญของวันนี้ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้เห็นหลิงซุนในระยะใกล้เช่นนี้ ด้วยตาของตัวเอง “
จางต๋าฉลาดและโฉบเฉี่ยว ในโลกธุรกิจ หลายคนรู้ความจริงในข้อนี้
ลู่หมิงชูมองไปที่มือของจางต๋าที่ยื่นออกมา และยิ้มจางๆ เขาเอื้อมมือออกไปจับไว้ แต่ก็รีบปล่อยมืออย่างรวดเร็ว
จางต๋าตกตะลึง ดวงตาเป็นประกาย และกะพริบตา บนใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มแสดงไมตรีขึ้นอีกครั้ง พยายามผูกมิตรกับลู่หมิงชู
ลู่หมิงชูขมวดคิ้วอย่างไร้ร่องรอย ปกปิดร่องรอยของความเบื่อหน่ายไว้ใต้ตาของเขา
เกี่ยวกับนิสัยของจางต๋านั้น เขาก็เคยได้ยินมาบ้าง
เป็นคนพูดดี เรียกว่าใช้กลอุบายเพื่อเอาตัวรอดเก่ง และฉลาดหลักแหลม เรียกได้ว่าเป็นนกสองหัวได้เลยทีเดียว
เมื่อสามปีที่แล้ว ที่ท่านแก่เสิ่นถูกเสิ่นซิวจิ่นไล่ออกจากประโยชน์ศูนย์กลางของบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป แต่จางต๋าคนนี้กลับไม่ทำอะไรเลย
สามปีต่อมา เพื่อผลประโยชน์ของจางต๋าคนนี้ เขาสามารถหันปืนของเขา และเข้ามายืนในทีมของท่านแก่เสิ่น… ทีมของจางต๋า ได้พบกับท่านแก่เสิ่นเป็นการส่วนตัว และกำหนดเงื่อนไขว่า จางต๋าจะต้องไม่มีวันละเมิดสัญญา เมื่อเงื่อนไขนี้เป็นสำเร็จลุล่วง อำนาจทางธุรกิจของจางต๋าจะสูงขึ้นอีกระดับ
คนแบบนี้ เป็นลูกสามพ่อในเรื่องสามก๊ก ลู่หมิงชูจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลแบบนี้ได้อย่างไร?
แค่เป็นการให้เกียรติโดยผิวเผิน
หลังจากการทักทาย ท่านแก่เสิ่นก็ขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน “ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”ยกกำปั้นขึ้นและกระแอมสองครั้ง และถามพ่อบ้านใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเขา
“เก้าโมงห้าสิบเก้าแล้วครับ คุณท่าน”
สิบโมงเช้า คือเวลาที่การประชุมผู้ถือหุ้นจะเริ่มต้นขึ้น
ท่านแก่เสิ่นสูดจมูกอย่างเย็นชา “ถ้าถึงเวลาแล้วยังมีคนมาไม่ถึง ก็ถือว่าตัดสิทธิ์งดออกเสียงไปเลย”
จางต๋ายิ้มพร้อมกับพยักหน้า “สิ่งที่ผู้ท่านแก่เสิ่นพูดนั้นถูกต้อง การประชุมผู้ถือหุ้นจะมาช้าได้อย่างไร? ช่างหยิ่งผยองยิ่งนัก นอกจากนี้ยังมีท่านแก่เสิ่นนั่งอยู่ที่นี่ด้วยอีก”
พูดตรงๆ ว่า ในสายตาของเสิ่นซิวจิ่นไม่ได้มองที่ท่านแก่เสิ่นเลย
ลู่หมิงชูไม่ได้พูดอะไร มีเพียงริมฝีปากบางของเขาเท่านั้นที่โค้งเล็กน้อย…เกือบจะเป็นนกหงส์ที่ขนร่วงไปแล้ว ไอ้แซ่เสิ่นนั้นยังกล้าทำตัวใหญ่ตัวโตอีก
มือที่วางไว้บนเข่าของเขา กำหมัดแน่น…เจี่ยนถง รอจนกว่านามสกุลเสิ่นจะไม่เหลืออะไร แล้วฉันจะรอดูว่าคุณจะสงบลงได้ไหม!
ใบหน้าของหญิงสาวยังคงโผล่มาในหัวเขา
มันสงบ ราวกับน้ำนิ่ง และไม่สามารถทำคลื่นใดๆ ได้… เขาคิดเสมอว่า เจี่ยนถง เป็นแบบนี้
แต่ ไม่ใช่ ไม่ใช่เลย ผู้หญิงคนนั้นมีอารมณ์แปรปรวน มีความรู้สึกกระวนกระวาย สามารถตะโกนเสียงดัง และเยาะเย้ยเสียงดังได้!
ทั้งหมดนี้ ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา แต่เกี่ยวข้องกับคนเพียงคนเดียวเท่านั้น
ครั้งแรก ที่เขาเห็นใบหน้าที่ตื่นเต้นของหญิงสาว ลู่หมิงชูตกใจ… เจี่ยนถงที่เขารู้ ดูเหมือนจะถูกทิ้งให้อยู่ลำพังในโลกแห่งชีวิตจริง
ปรากฏว่า ภายใต้ผิวหนังและร่างกายที่เหมือนน้ำนิ่ง กลับมีจิตวิญญาณ มีชีวิต เธอยังมีชีวิตอยู่ แต่ต้องพัวพันอยู่กับคนคนนั้นเท่านั้น!
แม้จะเกลียดชังทางอารมณ์ แต่หากปราศจากความรักที่สับสนอลหม่าน ความเกลียดชังที่ปั่นป่วนจะก่อตัวขึ้นได้อย่างไร!
เขาต้องการให้ผู้หญิงที่มีแววตาอ่อนล้า และสงบราวกับน้ำนิ่งคนนั้น ใจเต้นเพราะเขาสักครั้ง!
ทุกอย่างของเสิ่นซิวจิ่น เขาจะยึดมันมาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป หรือความเกลียดชังของผู้หญิงคนนั้น!
เสียงที่เย็นชาดังขึ้นมาข้างหู “จางต๋าประกาศซะ เสิ่นซิวจิ่นมาสาย และถูกให้งดออกเสียง”
คำพูดของท่านแก่เสิ่น ไม่ได้แสดงความเมตตาใดๆ โดยเห็นแก่เสิ่นซิวจิ่นเป็นหลานชายของเขา
จางต๋ายังไม่ทันได้พูดอะไร
ประตูห้องประชุม ก็ถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน
น้ำเสียงเย็นชา ไม่สูงไม่ต่ำ แต่กลับบีบคั้นหัวใจคนฟังนั้นได้ “ฉันไม่ได้มาสายใช่ไหม”แม้จะเป็นการซักถาม แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะรอให้คนอื่นตอบ ชายคนนั้นสวมชุดสูททอมือ แล้วเดินไปที่หน้าโต๊ะประชุมเพียงลำพัง
ที่นั่งประธาน ท่านแก่เสิ่นกำลังนั่งอยู่ที่นั่น
ไม่จำเป็นต้องสั่ง เสิ่นเอ้อที่อยู่ข้างหลังก็จัดแจงเลื่อนเก้าอี้ให้เรียบร้อยแล้ว และเขาก็นั่งอยู่ในที่นั่งประธานเคียงข้างกับท่านแก่เสิ่น และช่วยBossของเขาที่เขาจงรักภักดี
ทุกคนในห้องประชุมเห็น ชายที่สูงตระหง่าน สง่างามและทรงพลังผู้นั้น นั่งอยู่ข้างๆ ท่านแก่เสิ่นอย่างไม่สุภาพ
ทันใดนั้น เขาก็ได้รับบางอย่าง ที่ที่เขานั่งคือที่นั่งตำแหน่งประธาน และคนที่นั่งตรงหน้าท่านแก่เสิ่นก็คือตัวประกอบ
ลู่หมิงชูมองไปที่เขาอย่างแผ่วเบา และยิ้มแปลกๆ ที่มุมปากของเขา… เสี่ยวถง คุณดูสิ คนที่คุณรักและเกลียดชังเพราะอารมณ์แปรปรวน ไม่รู้ตัวเองว่ากำลังจะตาย
