เจี่ยนถงถูกขวางทางเอาไว้ กระนั้นก็ไม่ได้ตะโกนเรียกพวกเสิ่นเอ้อให้เข้ามานำตัวคนตรงหน้าออกไป เธอหลุบตามองผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา พร้อมกับมองประเมินไปด้วย ในใจก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่ามันไร้เหตุผลสิ้นดี อะไรทำให้เมียน้อยคนนี้กล้าถึงขนาดที่ยอมคุกเข่าอ้อนวอนลูกสาวเมียหลวงอย่างเธอกัน
และอะไรทำให้เมียน้อยของพ่อเธอคนนี้มั่นใจนักหนา ว่าคนอย่างเจี่ยนถงจะยอมพูดด้วยง่ายๆ！
เจี่ยนถงมองผู้หญิงหน้าตาดีที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วเอ่ยพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า
“คุณบอกว่าคุณหญิงเจี่ยนจะเอาชีวิตของพวกคุณสองแม่ลูกงั้นเหรอ สมัยนี้ประเทศปกครองด้วยกฎหมาย คุณหญิงเจี่ยนคงไม่กล้าทำอย่างนั้นหรอกค่ะ ฉันว่าคุณน่ะ ช่วงนี้ดูค่อนข้างอ่อนเพลียนะ ฉันแนะนำว่าคุณควรไปรับบัตรคิวรักษาที่แผนกจิตเวช เดี๋ยวนี้ทางการแพทย์เขารักษาโรคประสาทหลอนได้แล้วนะ”
เมื่อหญิงสาวหน้าตาดีได้ยินแบบนั้น สีหน้าก็ขาวซีด “เสี่ยวถง……..”
“เงียบ” เจี่ยนถงตัดบทหญิงสาวตรงหน้า แล้วเอ่ยพูดเสียงนิ่งว่า “ก่อนหน้านี้ ฉันไม่เคยพบปะคุณเลยสักครั้ง ฉะนั้นกรุณาเรียกฉันว่าคุณเจี่ยนด้วยค่ะ”
เสิ่นซิวจิ่นที่อยู่ด้านหลัง เอ่ยพูดออกมาอย่างอดไม่ได้ว่า “คำเรียกที่ถูกต้องควรเป็น คุณนายเสิ่น” เสียงมีเสน่ห์เอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่ง แต่กลับทอแววแกมบังคับไม่ให้อีกคนปฏิเสธ
จู่ๆหัวใจของเจี่ยนถงก็กระตุก เธอเหลือบตามองคนข้างๆ ทว่าสายตาที่ใช้มองชายหนุ่มกลับเหมือนสายตาที่เอาไว้ใช้มองเด็กงอแง เห็นแบบนี้ชายหนุ่มจึงได้คืบจะเอาศอก ยื่นแขนออกไปโอบไหล่ของเจี่ยนถงเอาไว้อย่างเงียบๆ จ้องมองไปทางเสิ่นเอ้อที่อยู่ด้านข้างอย่างเขินอาย ทำเป็นมองไม่เห็นแววต่อต้านเล็กน้อยในดวงตาของหญิงสาว
แต่มันกลับทำให้เสิ่นเอ้อรู้สึกกระอักกระอ่วน โถ่บอส กอดซะขนาดนั้นแล้ว จะมาทำเป็นเอียงอายทำไม?
บอสใหญ่ของผมถูกคนอื่นมองอย่างกับเป็นสาวน้อย ผมรับไม่ได้!
เสิ่นเอ้อแอบบ่นบอสของตัวเองในใจ
ทางด้านเสิ่นซิวจิ่นกลับกำลังคิดว่าควรไล่หญิงแก่น่ารำคาญคนนี้ออกไปหรือไม่
เขาจะไล่ออกไปตอนนี้ก็ยังได้ แต่ที่ไม่ทำ ก็เพราะว่าพอลองมาคิดดูแล้ว การที่เมียน้อยของเจี่ยนเจิ้นตงพาลูกชายมาหาเสี่ยวถง แปลว่าต้องมีจุดประสงค์อะไรแน่ๆ
และยังมีอีกเหตุผล คือควรปล่อยให้หญิงแก่คนนี้ก่อกวนอย่างนี้ต่อไป วันนี้เสี่ยวถงจะได้ย้ายไปไหนไม่ได้
อะไรนะ?
วันนี้ไม่ย้าย พรุ่งนี้ก็อาจจะย้าย?
พรุ่งนี้…….ให้มันเป็นเรื่องของพรุ่งนี้สิ!
ถึงยังไงวันนี้เสี่ยวถงก็คงไม่ย้ายออกไปแล้ว อย่างน้อยคืนนี้เขาจะได้กอดๆ หอมๆ…..อืม หมายถึงอาศัยช่วงที่เธอหลับน่ะ
หมดสิ้นแล้วเสิ่นซิวจิ่น ท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ แต่กลับทำตัวเป็นหัวขโมยทำเรื่องหน้าไม่อายพรรค์นั้น ไม่รู้จักอาย ซ้ำยังลำพองใจ——
เมื่อคืนมีไอดีหนึ่งในเวยป๋อชื่อว่า “อบอุ่นมีเมียมีลูก” ส่งข้อความมาให้เขาว่า
“ไอ้น้อง คุณเองก็ดูเป็นคนซื่อตรงกับความรัก เรื่องมันเป็นมายังไงล่ะ ไปขัดใจเมียเข้าเหรอ? นี่น้อง คุณต้องจำกฎไว้สามข้อ ผมพูดจากประสบการณ์ตรง เพราะเคยเจ็บมาเยอะ!
ข้อแรก สิ่งมีชีวิตที่สวยและเซ็กซี่ที่สุดในโลกนี้ ก็คือ “เมีย”！
ข้อสอง สิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรขัดใจมากที่สุดในโลกนี้ ก็ยังเป็น “เมีย!
ข้อสามนี่สำคัญมาก ต้องจำให้ขึ้นใจ——ต้องแต๊ะอั๋งเมีย อย่าให้ขาด!”
สำหรับทฤษฎีของเพื่อนในเน็ตคนนี้ เสิ่นซิวจิ่นก็คิดว่ามันสมเหตุสมผลอยู่ ผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกก็คือเสี่ยวถงของเขา ข้อนี้ไม่ผิด
คนที่ไม่ควรขัดใจมากที่สุดก็คือเสี่ยวถงของเขา ข้อนี้ก็ไม่ผิดเหมือนกัน ดูจากสภาพของเขาในตอนนี้แล้ว มันน่าสมเพชกว่าตอนที่เขาขัดใจท่านแก่เสิ่นเสียอีก
ส่วนข้อสุดท้าย ต้องแต๊ะอั๋งเมียไม่ให้ขาด ข้อนี้ยิ่งพูดก็ยิ่งถูก! โดนใจเขาสุดๆ
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ มือที่โอบไหล่ของเจี่ยนถงก็ยิ่งกระชับแน่นกว่าเดิม ระยะห่างระหว่างทั้งสอง ก็ยิ่งใกล้กันอย่างเนียนๆ
“คุณ คุณนายเสิ่น” หญิงหน้าตาดีตัวสั่นราวกับหวาดกลัว นัยน์ตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาแห่งความน้อยใจ จดจ้องมาที่เจี่ยนถงและคนข้างๆเจี่ยนถง…..อย่างเสิ่นซิวจิ่น
“คุณนายเสิ่น ฉันชื่อติงหน่วน เสี่ยวโอวนามสกุลเดียวกับพ่อของคุณ ชื่อว่าเจี่ยวสือโอว ฉันรู้ว่าการที่ฉันบุกเข้ามาอย่างนี้มันไม่มีมารยาท แต่ฉันเองก็ถูกบีบจนไร้ทางเลือกแล้ว ได้โปรด ช่วยเราสองแม่ลูกเถอะนะ ไม่อย่างนั้นเราสองคนแม่ลูกคงไม่เหลือทางรอดแน่ๆ”
“คุณหญิงเจี่ยนทำเกินไป ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉัน แต่ว่าเด็กคนนี้ไม่รู้เรื่องด้วย ต่อให้เธอจะเกลียดฉันแค่ไหน ก็ไม่ควรไปก่อกวนที่โรงเรียนของเสี่ยวโอว เสี่ยวโอวยังเด็ก ถ้าคุณหญิงเจี่ยนตามไปก่อกวนถึงโรงเรียนแบบนี้ เสี่ยวโอวจะไปโรงเรียนได้ยังไง เสี่ยวถง…..คุณนายเสิ่น ฉันรู้ว่าฉันทำผิดต่อคุณหญิงเจี่ยน แต่ว่าเสี่ยวโอวเป็นแค่เด็ก เขาเพิ่งสิบขวบ ตั้งแต่ที่เขาเกิดมา จนกระทั่งตอนที่คุณหญิงเจี่ยนตามไปก่อกวนความวุ่นวายที่โรงเรียน เขาก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็น เป็น……..”
“เป็นอะไรคะ?” เจี่ยนถงฟังถ้อยคำกล่าวโทษคุณหญิงเจี่ยนจากติงหน่วนเงียบๆ เธอแค่ฟังเงียบๆ ไม่ได้พูดขัด จนกระทั่งเห็นว่าติงหน่วนไม่พูดคำต่อไปออกมาสักที เธอถึงได้มองมาที่ผู้หญิงที่น่าสงสารตรงหน้าอย่างเย็นชา เอ่ยถามเสียงเรียบ“ว่าไง เป็นอะไรคะ?”
ลูกนอกสมรส!
ทำไมไม่พูดออกมาล่ะ? ทนพูดออกมาไม่ได้?
อยากจะขำเสียจริง
“ทำไมไม่พูดล่ะคะ?” เธอถามเสียงนิ่ง
กรอบตาของติงหน่วนแดงก่ำ มองมาที่เจี่ยนถงด้วยใบหน้าอัปยศอดสูพร้อมกัดฟันพูดว่า “เด็กก็อยู่ด้วย! คุณนายเสิ่นยังจะบังคับให้พูดอีกเหรอ！ อยากให้ฉันพูดแบบนั้นออกมาต่อหน้าลูกหรือไง！”
พูดซะเหมือนเธอกำลังกลั่นแกล้งติงหน่วนเลยนะ……คราวนี้เจี่ยนถงหัวเราะออกมาเบาๆ
“แม่！แม่ไม่ต้องขอร้องผู้หญิงสารเลวคนนี้แล้ว!” เด็กชายอายุสิบขวบข้างๆจับติงหน่วนเอาไว้ “ไม่ต้องคุกเข่าให้เธอ ลุกขึ้นมาได้แล้ว! เรากลับบ้านกันเถอะ! ไม่ต้องขอร้องเธอแล้ว! ไม่มีอะไรต้องกลัวสักหน่อย!”
ติงหน่วนกระชากลูกชาย “แต่แกจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเอานะ!”
“หัวเราะก็หัวเราะสิ ผมไม่กลัวสักหน่อย ไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่เลย”
ติงหน่วนกอดเด็กคนนั้น แล้วร้องไห้อย่างเจ็บปวด
เจี่ยนถงมองสองแม่ลูกตรงหน้าด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แต่ในดวงตากลับเผยแววเหนื่อยล้าเล็กน้อย หลังจากที่เธอกลับมาจากเอ๋อร์ไห่ ก็ยุ่งจนแทบจะไม่ได้อยู่นิ่งๆเพราะต้องจัดการความยุ่งเหยิงของเจี่ยนซื่อกรุ๊ป และต้องรักษาความมั่นคงทั้งจากภายนอกและภายใน
เธอต้องดึงพนักงานจากกองทุนดวงหัวใจเข้ามาทำงานที่เจี่ยนซื่อกรุ๊ปตั้งเจ็ดส่วน
ถึงจะอย่างนั้น เจี่ยนซื่อกรุ๊ปในสายตาคนนอก กลับเป็นบริษัทที่มีรูรั่วขนาดใหญ่
เพื่ออุดรอยรั่วนี้ เธอจึงยุ่งมากจนเหนื่อยทั้งกายและใจ
บริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปก็ยังยืนยันที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ แต่อย่าหาว่าเธอเล่นตัวเลย เธอไม่อยากติดค้างผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
“เก็บน้ำตาคุณเอาไว้เถอะ” เจี่ยนถงปรายตามอง พูดอย่างเย็นชาว่า “มีเรื่องอะไรก็พูดมา” ไม่จำเป็นต้องมาแสดงความรักของแม่ลูกต่อหน้าเธอ
“คุณนายเสิ่น ฉันขอร้องล่ะ คุณช่วยฉันเถอะนะ……”
“ถ้ายังจะพูดอะไรไร้สาระแบบนี้อีก เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ” เธอยังมีเรื่องต้องจัดการอีกเยอะ “คุณมีเรื่องอะไรกันแน่ พูดมาตรงๆเถอะ”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแววตารำคาญของเธอ หรือเป็นเพราะน้ำเสียงเยือกเย็น หัวใจของติงหน่วนจึงกระตุกวูบ ไม่กล้าอ้อมค้อมอีกต่อไป ดึงเจี่ยวสือโอวมานั่งตรงหน้าเจี่ยนถง รีบพูดอย่างร้อนรนว่า
“คุณนายเสิ่น ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่น ทุกอย่างก็เพียงเพื่อเด็กที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ฉันหวังว่าคุณจะพาเสี่ยวโอวกลับไปที่ตระกูลเจี่ยน ให้ตระกูลเจี่ยนรับเขาเข้าตระกูล”
