ตอนที่วิเวียนมาได้นำพาความโกรธมาด้วย แต่หลังจากที่รู้ว่าเพราะอะไรเจี่ยนถงถึงไม่ไปฝรั่งเศส ยิ่งทำให้เธอไม่เข้าใจ
ผู้หญิงที่สามารถทำให้คนทั้งโลกภาคภูมิใจขนาดนี้ ถูกคนคนนั้นได้ทำร้ายจนกลายเป็นสภาพอย่างตอนนี้ เพื่อคนคนนั้นแล้ว ตอนนี้ยังต้องทิ้งการปฏิบัติที่ให้ความสำคัญของมิแฟรี่ และโอกาสที่น่ายกย่องนี้ไป
ในใจเธอได้มีคำนินทาที่นับไม่ถ้วนแล้ว และได้ทำการตัดสินใจว่าจะต้องพูดโน้มน้าวเจี่ยนถงให้ได้ ถึงเจี่ยนถงจะโดนของจริงๆ ถึงเสิ่นซิวจิ่นไอ้สารเลวคนนั้นจะทำคุณไสยให้เจี่ยนถง วันนี้เธอก็จะดึงเจี่ยนถงออกจากคุณไสยนี้ให้ได้!
แต่ตอนนี้เธอกลับหมดอาลัยตายอยากแล้ว
มีความโกรธแต่ไม่มีที่ระบาย
ไม่ใช่เสิ่นซิวจิ่นทำคุณไสยใส่เจี่ยนถง แต่เจี่ยนถงเป็นคนทำคุณไสยให้ตัวเอง
คุณไสยอันนี้ ใครก็ไม่สามารถแก้ได้ นอกเสียจากเจี่ยนถงจะยอมเดินออกมาเอง!
เธอเดินตามหลังเจี่ยนถงเข้าไป”กองทุนดวงหัวใจ” จากตอนแรก”กองทุนดวงหัวใจ”เป็นแค่ชื่อเปล่าๆชื่อหนึ่ง ข้างนอกกลับลือว่า”ไม่สมชื่อ” จนถึงต่อมา”กองทุนดวงหัวใจ”ได้กลายเป็น”กองทุนดวงหัวใจ”ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่เหมือนใคร
เธอเดินตามฝีเท้าของเจี่ยนถง คอยเดินอยู่ข้างหลังหลังเจี่ยนถง ที่เห็นคืออีกด้านหนึ่งของเจี่ยนถงที่คนอื่นไม่เคยเห็น
ถูกลือว่าเป็นหลานสาวที่ท่านแก่เจี่ยนรักและเอ็นดูที่สุด เจี่ยนถงไม่พูด แต่วิเวียนเดินตามอยู่ข้างหลังของเจี่ยนถง พอเวลานานเข้าก็เข้าใจของที่ในใจของเจี่ยนถงปรารถนาที่สุด
ตอนนี้วิเวียนแทบอยากให้เธอไม่ต้องรู้ด้านนั้นของเจี่ยนถง แทบอยากให้ตัวเองไม่ต้องเข้าใจเจี่ยนถงเลย ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ เธอก็จะสามารถโหดร้ายโดยที่ไม่ต้องแคร์อะไรทั้งสิ้น ไม่สนความยินยอมของเจี่ยนถง ดึงยัยโง่คนนี้ออกมาจากวังวนนี้ ดึงเธออกมาจากกรงที่เธอสร้างให้ตัวเอง
แต่……ให้ตายสิ!
ให้ตายสิ ทำไมเธอต้องฟังคำคำนั้นของเจี่ยนถงเข้าใจด้วย!
“……”วิเวียนมองดูเจี่ยนถงอย่างลึกซึ้ง ขมวดคิ้วไว้แน่น ในที่สุดก็ได้ถามอย่างตึงเครียด “สักวันเขาก็ต้องได้สติ ถ้าเขาได้สติแล้ว เธอจะทำยังไง?”
ถ้าเขาได้สติแล้ว เธอจะทำยังไง?
ยังจะหลอกตัวเองอีกเเหรอ?
ตอนนี้เธอใช้สติปัญญาของคนคนนั้นมีแค่แปดขวบมาเป็นเหตุผล งั้นถ้าคนคนนั้นได้สติแล้ว ถึงเวลาเธอยังมีเหตุผลอะไรอีก?
เธอควรจะทำยังไง?
นี่คือความหมายแอบแฝงของวิเวียน
เธอรู้ว่าเจี่ยนถงฟังรู้เรื่อง
เพราะผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟาคนนั้น ถึงแม้ปกปิดอารมณ์อ่อนไหวของตัวเองสุดฤทธิ์ แต่กลับได้กุมถ้วยน้ำชาในมือไว้แน่นด้วยจิตใต้สำนึก……ถ้วยน้ำชาที่เสิ่นซิวจิ่นยัดมาที่ฝ่ามือเธอ
“ตื่นตัวหน่อย ท่านแก่เจี่ยนเสียชีวิตตั้งนานแล้ว”
วิเวียนพูดอย่างใจแข็ง……ใช่ มันโหดร้าย เธอรู้ว่าเธอโหดร้ายมาก
แต่นาทีนี้เธอยอมที่จะโหดร้ายกับเจี่ยนถง ก็ไม่ยอมเห็นเธอต้องทนทุกข์ทรมานในวันข้างหน้า
ผู้หญิงคนนี้สามารถเป็นที่น่าภูมิใจของคนทั้งโลกตั้งแต่เกิด มีชื่อเสียงอันทรงเกียรติ แต่ต้องคอยลิ้มลองความลำบากที่สุด
ไม่ควร
โชคชะตาไม่ควรเอาความทุกข์ทั้งหมด ผสมผสานเป็นชีวิตของผู้หญิงคนนี้
ท่านแก่เจี่ยนเสียชีวิตไปแล้ว……เพราะฉะนั้น เธออย่าเพ้อฝันอีกเลย
“นั่นเป็นสิ่งจอมปลอมทั้งนั้น” วิเวียนกัดฟันแน่น พร้อมใจแข็งพูดต่อ
เธอยอมเป็นคนที่ทำร้ายเจี่ยนถง แต่ไม่ใช่เสิ่นซิวจิ่นในวันข้างหน้า……เธอกลัวผู้หญิงคนนี้จะเป็นบ้าเอาได้
“เธอก็บอกแล้วว่าตอนนี้เขาไม่ได้สติ ไม่มีสติปัญญา ไม่ใช่คนปกติ
เธอก็บอกแล้วว่าเสิ่นซิวจิ่นในนาทีนี้ ไม่ใช่เสิ่นซิวจิ่นตัวจริง
เสี่ยวถง เสิ่นซิวจิ่นตัวจริงไม่ทำแบบนี้กับเธอเหรอก ในใจเธอรู้ดีที่สุด ไม่ใช่เเหรอ?”
สีหน้าของวิเวียนยิ่งอยู่ยิ่งซีด ใช่ เธอใจสั่น เพราะนาทีนี้สีหน้าของผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟา ทำให้เธออยากร้องไห้
แต่นาทีนี้เธอยอมให้ยัยโง่คนนี้เจ็บปวดใจ ก็ไม่ยอมให้วันข้างหน้ายัยโง่คนนี้ทนรับไม่ไหว
“ฉัน ฉันไม่มีใจให้เขาเหรอก……ฉันแค่ดูแลเขา รอให้เขาหายดีแล้ว รอเขาหายดีแล้ว……”
“พอเขาหายดีแล้ว เธอจะทำยังไง?”วิเวียนซักไซ้อย่างยกท่านข่มตน
“รอให้เขาหายดีแล้ว” เจี่ยนถงที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ค่อยๆเงยหน้าขึ้น “เธอก็จะรู้เอง”
ไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกติของเจี่ยนถง รวมถึงวิเวียนที่อยู่ตรงหน้า
เจี่ยนถงลุกขึ้น “อีกสองวันฉันจะเข้าบริษัท” ความหมายของคำพูดคือส่งแขก
วิเวียนเจ็บใจ จากนั้นได้ตะโกนเสียงดัง “เจี่ยนถง!พวกนั้นล้วนเป็นสิ่งจอมปลอม!ทุกอย่างที่เขาทำในตอนนี้ล้วนเป็นสิ่งจอมปลอมทั้งนั้น!เป็นแค่ภาพลวงตา!เธอเข้าใจหรือเปล่ากันแน่?
เธออย่าสร้างความฝันแบบนี้ให้ตัวเองอีกเลยได้มั้ย!
ตอนที่ท่านแก่เจี่ยนอยู่ เธอคอยเอาอกเอาใจท่านสุดฤทธิ์ เธอพยายามทำทุกเรื่องให้ดี
ท่านแก่เจี่ยนแค่ชมเธอคำเดียว เธอก็เหมือนดีใจจนไม่รู้ควรจะทำยังไงดีแล้ว
เจี่ยนถง คนอื่นบอกว่าเธอมีความสามารถ แต่ใครจะไปรู้ว่าความสำเร็จแต่ละเรื่องที่ล้วนทำให้คนดูแล้วพึงพอใจสุดๆ ภายใต้แต่ละเรื่อง ล้วนเป็นงานที่เธอทำโอที และได้มาด้วยความพยายามที่มากกว่าคนอื่น?
แต่เจี่ยนถง ท่านแก่เจี่ยนนอกจากให้’กองทุนดวงหัวใจ’กับเธอ นอกจากชมเธอแล้ว เธอทำมาเยอะขนาดนั้น เธอเอาใจท่าน เพื่อแววตาชื่นชมของท่านแล้ว สิ่งที่เธอทุ่มเทออกไปเหล่านั้น–ท่านแก่เจี่ยนได้ให้อะไรกับเธออีก?
ได้ให้สิ่งที่เธออยากได้หรือเปล่า?
เธอได้สิ่งที่เธออยากได้หรือยัง?”
ในใจเจี่ยนถงเจ็บแปล๊บๆ ทันใดนั้นเธอวางถ้วยน้ำชาลง “แน่นอน!ฉันได้มาแล้ว!แค่พยายามก็จะสามารถได้รับ ทุ่มเทก็จะสามารถได้รับ!ฉันทำได้แล้ว คุณปู่ดีกับฉันมาก!”
เธอตื่นเต้นจนเสียงเปลี่ยน
“มันก็แค่หลอกตัวเองเฉยๆ ‘ความดี’ของท่านแก่เจี่ยนล้วนมีค่าตอบแทนทั้งนั้น พอมาสุดท้าย เธอได้จริงๆเเหรอ?”วิเวียนซักไซ้
อารมณ์ของเจี่ยนถงแปรปรวนอย่างแรง “ฉันได้รับแล้ว!ฉันได้รับมันแล้ว!คุณปู่ดีกับฉัน!วิเวียน รบกวนเธอไปจากที่นี่ซะ!ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากๆ ฉันจะพักผ่อน!”
อาจจะเพราะการถกเถียงของพวกเธอได้ล่อให้เสิ่นซิวจิ่นที่อยู่ในห้องนอนออกมา เสิ่นซิวจิ่นออกมาก็เห็นฉากตรงหน้านี้
ดวงตาของเจี่ยนถงแดงก่ำ เหมือนกำลังจะร้องไห้
ส่วนในห้องรับแขก มีแค่วิเวียนคนเดียว
เสิ่นซิวจิ่นวิ่งออกมาผลักวิเวียนอย่างไว “ออกไป คุณออกไป คุณเป็นคนร้าย คุณรังแกถงถง ผมจะตีคุณ”
ดวงตาของวิเวียนก็แดงก่ำเช่นกัน เธอรู้ว่าวันนี้เธอได้กระตุ้นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้อย่างสิ้นเชิงแล้ว เธอหันไปจ้องเสิ่นซิวจิ่นที่มีสีหน้าระแวดระวังเธอแวบหนึ่ง……คนร้าย?
“ฉันเป็นคนร้าย?” สีหน้าเธอซีดเซียว พร้อมหัวเราะอย่างเศร้า ชี้คนโง่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความโกรธ “เสิ่นซิวจิ่น ถ้าโลกใบนี้ใครที่ไม่ดีกับยัยโง่คนนี้ที่สุด ก็คือนายนั่นแหละ!”
เธอพูดจบก็ได้หันหลังจากไป
รองเท้าส้นสูงเหยียบอยู่บนพื้น กระทบเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบออกมา……เธอก็กำลังวิ่งหนี
หนีออกจากบ้านของเจี่ยนถง
ยกมือเพี้ยะทีหนึ่ง–เธอตบหน้าตัวเองแรงๆฉาดหนึ่ง “เธอพูดแบบนี้กับเจี่ยนถงได้ยังไง!เธอน่าจะเข้าใจดีที่สุดว่านี่คือจุดชนวนของยัยโง่คนนั้น!”
จากนั้นก็ได้มองตึกสูงที่อยู่ข้างหลังอีกแวบหนึ่ง พร้อมยกแขนขึ้นมาเช็ดตาอย่างแรงทีหนึ่ง
บนตึก เสิ่นซิวจิ่นมองหน้าเจี่ยนถงพร้อมเดินไปข้างหน้า “ถงถงไม่ร้องนะ”
เจี่ยนถงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองคนคนนั้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็ได้หันหลังพร้อมเดินเข้าห้องนอนด้วยฝีเท้าหนักหน่วง
และหันไปยังทางที่กลับกันพร้อมล็อกประตู
ด้านนอกมีเสียงบิดลูกบิดก้องมา “ถงถง ขอโทษ……”
