“ใช่สิ พรุ่งนี้เช้า ฉันไม่ไปเจี่ยนซื่อกรุ๊ปแล้วนะ”
“คุณมีธุระ?”
“รู้สึกเหนื่อย อยากจะพักผ่อน” เจี่ยนถงพูดจบ สีหน้าดูเหนื่อย “วิเวียน ฉันให้ครึ่งหนึ่งของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปกับคุณแล้ว คุณอย่าทำให้ฉันต้องผิดหวังล่ะ”
เธอพูดทีเล่นทีจริง ยืนขึ้น “ไม่เชิญคุณทานข้าวแล้ว ให้ฉันพักสักครู่ ช่วงนี้ไม่รู้ว่าทำไม เหนื่อยง่ายมาก”
วิเวียนได้ยิน สีหน้าเป็นทุกข์ “คุณนะ ก็เป็นแบบนี้ โอเค ฉันกลับก่อน ไม่ต้องรีบมาทำงานนะ ที่บริษัทยังมีฉันอยู่
คุณแบ่งหุ้นของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปให้ฉันแล้ว……อืม คุณจะไม่เสียใจจริงๆนะ?”
เธอยังสงสัย บอกว่าซื้อใจคน ความจริงเจี่ยนถงไม่ต้องเอาหุ้นของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปให้ ชาตินี้วิเวียนก็ยินดีเป็นผู้ติดตามเจี่ยนถงคนเดียวเท่านั้น
เมื่อวิเวียนเดินไปถึงหน้าประตู เจี่ยนถงเรียกเธอ “เดี๋ยวก่อน”
“อืม?”
“เวลาผ่านไปเร็ว ตอนนี้พวกเราก็อยู่ในวัยยี่สิบต้นๆแล้ว วิเวียน……..เวลาผ่านไปเหมือนสายน้ำ มุมตาของคุณ มุมตาของฉัน ต่างก็มีริ้วรอยขึ้นแล้ว”
“ใช่ คิดถึงตอนพวกเรายังเป็นวัยรุ่น กล้าหัวเราะเสียงดังไม่เกรงใจใคร ตอนนี้ไม่กล้าหัวเราะเหมือนก่อนแล้ว…….” ทั้งสองทั้งสองพูดคุยกันและหัวเราะกันบรรยากาศก็ครึกครื้นมาก “ได้ ฉันกลับก่อนแล้ว คุณพักผ่อนเยอะๆ”
“ฉันส่งคุณถึงหน้าลิฟต์”
“สุภาพขนาดนี้?ใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีก”
พูดขณะยิ้ม ทั้งสองเดินตามกันออกจากห้อง ประตูลิฟต์เปิดออก วิเวียนเดินเข้าไป วินาทีที่ประตูปิด เธอเงยหน้าขึ้น เห็นด้านนอกประตูลิฟต์ เจี่ยนถงมองตัวเองด้วยรอยยิ้ม……แปลกมาก หัวใจเต้นผิดจังหวะ
ส่ายหัวซ้ำๆ แต่ก็คิดไม่ออกว่าทำไมหัวใจถึงเต้นผิดจังหวะ
แต่ก็คิดไม่ออก ว่าไม่สบายใจเรื่องอะไร
วันรุ่งขึ้น
ผู้หญิงคนหนึ่ง ก็มาถึงที่โรงพยาบาล
“คุณหนูเจี่ยน ยังเหมือนกับเมื่อวานหรือเปล่า?”
พยาบาลที่ดูแลการฉีดโกรทแฟคเตอร์ให้เธอ ยังคงเป็นพยาบาลคนเดิมเมื่อวาน
“สถานการณ์ของเขาวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”
ผู้หญิงถามขึ้น
“คุณรอสักครู่ ทางโรงพยาบาลได้มีการตรวจร่างกายของคุณเจี่ยนทุกวัน” ขณะที่พยาบาลพูด ก็เงยหน้ามองนาฬิกา “คุณรอสักครู่ รายงานจะออกมาเร็วๆนี้”
กำลังพูดอยู่ หมอชุดขาวคนหนึ่งถือเอกสารกองใหญ่อยู่ในมือ เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ “คุณหนูเจี่ยนคุณมาพอดีเลย
นี่คือรายงานล่าสุดของเจี่ยนโม่ป๋าย
คุณลองอ่านดู ตัวบ่งชี้นี้ไม่ปกติ”
หมอชุดขาวคนนั้นเดินมาตรงหน้าเจี่ยนถงอย่างรีบร้อน เปิดรายงานออก ชี้ไปที่ผลการตรวจในนั้น
“จริงๆแล้วช่วงนี้สถานการณ์ของเจี่ยนโม่ป๋าย แย่ลงทุกวัน
แต่ผลของวันนี้ รายงานฉบับนี้ออกมา……ถ้าสถานการณ์ยังแย่ลงเรื่อยๆ คุณเจี่ยนอาจไม่ใช่แค่การปลูกถ่ายไขกระดูก”
นัยน์ตาใสๆของหญิงสาวเป็นประกายเล็กน้อย “สถานการณ์เป็นอย่างไร คุณพูดมาเลย”
“รายงานของคุณเจี่ยนฉบับนี้ มีแนวโน้มไตวายอยู่” หมอเหลือบมองผู้หญิงที่เงียบอยู่ตรงหน้า เขาพูดแล้วก็เม้มปาก
หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ…..ถ้าเธอเข้าใจไม่ผิด นั่นคือ……..
“ผลที่ตามมาของภาวะไตวายคือ?”
เวลานี้ อดไม่ได้ที่จะกำหมัดไว้แน่น
คงไม่ใช่…….
“การปลูกถ่ายไต”
เธอบีบกำปั้นทันที…….นึกแล้วเชียว!
“ฉันกำลังฉีดโกรทแฟคเตอร์ วันนี้เป็นวันที่สองแล้ว สถานการณ์ของเขา สามารถ…….”
“ฉันรู้ว่าคุณหนูเจี่ยนอยากถามอะไร
ตามรายงาน ณ ตอนนี้ ตามหลักแล้ว น่าจะสามารถจนถึงวันปลูกถ่ายไขกระดูกได้”
ขณะพูด ก็หยุดไป แล้วพูดต่อว่า
“แต่จะเกิดอะไรขึ้นในความเป็นจริง พวกเราก็ไม่สามารถรับประกันได้”
ขณะพูด ก็หยิบรายงานผลตรวจร่างกายอีกฉบับขึ้นมา
“นี่คือรายงานของคุณ คุณหนูเจี่ยน ตามสถานการณ์ของคุณ…… พวกเราทำได้แค่หวังว่า สภาพร่างกายของคุณหนูเจี่ยน จะสามารถคงสภาพในตอนนี้ได้ต่อไป”
คำพูดชัดเจนมาก
เจี่ยนถงก็รู้ดี
“พูดต่อเถอะ” เธอตัดสินใจ
“คุณหนูเจี่ยนคุณต้องการปกปิดความจริงกับผู้รับบริจาคจริงๆเหรอ?”
คุณหมอถามด้วยความสงสัย “คุณหนูเจี่ยนกับคุณเจี่ยนก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ไม่มีเหตุผลจำเป็นที่ต้องปกปิด ไม่ต้องพูดถึง ด้วยสภาพร่างกายของคุณหนูเจี่ยนที่จะบริจาคไขกระดูก ก็มีความเสี่ยงมากอยู่แล้ว
ทางโรงพยาบาลเพียงแค่เสนอความเป็นไปได้ ถ้าคุณหนูเจี่ยนเกิดอะไรขึ้นหลังการบริจาคไขกระดูก เช่นนั้นคุณหนูเจี่ยนจะจัดการกับตัวเองอย่างไร?”
เจี่ยนถงอึ้งไปสักครู่ เธอไม่เคยคิดเรื่องหลังจากที่บริจาคไขกระดูกของตัวเองเลย
เธอหลับตาลง แล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง ในดวงตาใสๆ “ฉีดโกรทแฟคเตอร์ต่อเลย”
พระเจ้า ก็ช่างเล่นตลกด้วยจริงๆ
แต่ เจี่ยนถงเหมือนไม่กลัวตาย เหมือนไม่ได้สนใจ เหมือนทิ้งทุกอย่าง เหมือน……ยอมแพ้ให้กับตัวเอง
แล้วยังมีความหวังในใจที่ไม่กล้าพูดออกมา…….สิ่งที่เธอคิด……ยอมแพ้ทุกอย่าง
เข็มที่เย็น หนาวถึงกระดูก เข้าไปในเนื้อ เธอเหมือนไม้ที่ตาย เหมือนหุ่น ที่ให้พยาบาลข้างๆ จิ้มเข็มเข้าไปในร่างของเธอ
ปัง——เสียงดัง ประตูถูกผลักออกอย่างแรง กระแทกบนกำแพง เกิดเสียงที่ดังขึ้น
มือของพยาบาลสั่น กำลังจะด่าคนผลักประตู หันไปมอง เห็นร่างใหญ่ที่หน้าประตู ตกใจกับใบหน้าเย็นชาของคนที่อยู่หน้าประตู “ทำไมคุณถึงบุกรุกเข้ามา……”
สายตาคมดุจใบมีดคม ส่องมาที่เธอ พยาบาลตกใจเกือบกัดลิ้นตัวเอง……คนคนนี้ น่ากลัวมาก!
เจี่ยนถงจ้องมองคนที่หน้าประตูอย่างไม่เชื่อ ใจสั่น มือสั่น เธออยากจะควบคุมการสั่นนี้ แต่กล้ามเนื้อดูเหมือนจะมีความทรงจำในตัวเอง ไม่สามารถควบคุมได้
ร่างนั้น เดินเข้ามาทีละก้าว มีความน่ากลัวเหมือนพายุ บนใบหน้าหล่อของคนคนนั้น ปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง น่ากลัวมาก ด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น ดูเหมือนจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ
เธอกัดริมฝีปากอย่างแน่น และกดแขนที่สั่นของตัวเองไว้ เธอพยายามยืดหลังตรง เธอต้องการเผชิญหน้าเขาอย่างตรงไปตรงมา เธอต้องการใช้สิ่งเหล่านี้ เพื่อประกาศให้เขารู้ว่า ฉันไม่กลัว
ในสายตาของผู้หญิง ได้ใช้เรี่ยวแรงที่มีพยายามเต็มที่แล้ว แต่ในสายตาของผู้ชาย เป็นเรื่องตลกและไร้เดียงสามาก
รองเท้าหนัง เหยียบบนพื้นที่เย็น เสียงเคาะ ราวกับว่ามาจากส่วนลึกของนรก จู่ๆเธอก็ลุกขึ้น ตื่นตระหนกและหลบหนีอย่างไร้เหตุผล
ปัง!
ดังขึ้นอีกครั้ง
เขากดเธอลงอย่างแรง กดลงบนเก้าอี้พิง ฝ่ามือนี้ทรงพลังมาก แต่ดันไปโดนหลังเก้าอี้ จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่ยอมลดแรงลง จากร่างกายของหญิงสาวคนนั้น
“นี่ก็คือการอยู่เงียบๆคนเดียวของคุณ? ผู้ชายถามอย่างโกรธแค้น ถึงกระนั้นความถี่ของการสั่นของแก้ม มันยังคงแสดงถึงความอดทนอย่างมากของผู้ชายคนนั้น
คำพูดที่เย็นชา เข้าไปในหูของหญิงสาว ทันใดนั้นก็เย็นชา ใบหน้าเล็กๆ หน้าซีดเหมือนกระดาษ!
“คุณจะหนีอีกแล้ว?”
ผู้ชายเก็บความโกรธไว้ ถามอย่างแผ่วเบาที่ข้างหูผู้หญิง
“คุณจะหนีอีกแล้ว!” เขากัดฟันกล่าวด้วยความมั่นใจ!
ถ้าไม่ใช่คนรอบคอบ ก็จะฟังไม่ออก ประโยคที่พูดด้วยความโกรธนี้ นอกจากความโกรธที่ไม่สิ้นสุด แล้วยังมีความเสียใจ ความผิดหวัง!
ใช่ ความผิดหวัง!
ริมฝีปากบางของผู้ชาย ค่อยๆโค้งออกช้าๆ ส่วนโค้งที่เล็กมาก
“ในเวลานั้น คุณหนีไปที่เอ๋อร์ไห่
ตอนนี้…..คุณจะหนีไปไหนอีก?”
ริมฝีปากของหญิงสาวค่อยๆหมองมัวยังคงสั่น
“ซวี………” นิ้วมือที่เรียวยาว กดบนปากที่สั่นของเธอ เขายิ้ม “สามปีก่อน คุณพยายามทำทุกอย่างเพื่อหนีไป หนีไปที่เอ๋อร์ไห่
ตอนนี้……คุณจะใช้ความตายเพื่อหนีเหรอ?
คุณจะใช้ความตายเพื่อหนีฉัน?”
หญิงสาวไม่พูดอะไร บนหน้าผากมีเหงื่อเย็น
ผู้ชายกำลังหัวเราะ ในตาเย็นชา
“เจี่ยนถง ฉันกำลังถามคุณอยู่……ครั้งนี้ คุณจะหนีไปที่ไหน? อืม?ตอบสิ!”
เธอต้องการที่จะหลบสายตา ตาที่แดงขนาดนั้น เธอ…..ไม่กล้ามอง!
ทันใดนั้นคางก็ถูกจับไว้แน่น “ฉันกำลังถามคุณอยู่!คุณมองฉันสิ ตอบฉัน คุณจะหนีไปที่ไหน?”
เขามองเธอ มองผู้หญิงตรงหน้า พวกเขา……ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันขนาดนี้ แต่เขาหนาวจนสั่น
หลับตา แล้วลืมตาอีกครั้ง “เจี่ยนถง!คุณแน่มาก!” ถึงกับยอมตาย เพื่อจะหนีเขา!
คุณแน่มาก!
“ฉันจะบอกคุณให้ ฉันให้คุณเกิด คุณก็ต้องเกิด ฉันบอกให้คุณตาย คุณก็ต้องตาย !คุณยังใช้นามสกุลของฉันอยู่ คุณคิดว่า กลายเป็นผีแล้วจะสามารถสงบสุขเหรอ?
จากบนฟ้าสู่ใต้ดิน ถ้าฉันไม่ยอมปล่อยมือ ถึงคุณตายก็หนีไม่พ้น!”
เลือดบนใบหน้าของผู้หญิงจางลง!
เขาก้มลงอย่างกะทันหัน อุ้มขึ้นมา “ไปกับฉัน!”
“ฉันไม่!”
“เหอะ….ยอมคุณไม่ได้!” ผู้ชายหัวเราเย็นชา อุ้มหญิงสาว เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
พยาบาลตั้งสติได้ ก็รีบไปขวาง “คุณ คุณทำแบบนี้ไม่ได้……”
ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกบอดี้การ์ดของเขาขวางไว้
เจี่ยนถงเพิ่งเห็นว่า เสิ่นเอ้อกลับมาแล้ว
เมื่อเห็นความเด็ดเดี่ยวบนใบหน้าที่หล่อเหลาของผู้ชายคนนั้น ในใจของเธอ จมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งในทันที “เสิ่นซิวจิ่น!คุณปล่อยฉัน!” เสียงของเธอแหบและเหนื่อยล้า
“เหอะ…….” เสียงที่ตอบกลับให้เธอ มีแค่เสียงเยาะเย้ย ความเจ็บปวดลึกๆของผู้ชายในดวงตา กับ……ความสิ้นหวัง
แล้วยังมีความบ้าคลั่งหลังจากความสิ้นหวัง!…….
