บทที่ 5 หาเรื่องใส่ตัว
เจี่ยนถงยังมีความกลัวในใจ ยังไม่ทันจะดีใจ ทันใดนั้นก็ตระหนักถึงว่า เธอกำลังถูกชายแปลกหน้าคนหนึ่ง กอดเอวไว้อย่างสนิทสนม
“อ๊ากๆๆ……” เจี่ยนถง ตื่นตระหนกยิ่งนัก เติบโตมาขนาดนี้ ยกเว้นพี่ชาย เธอยังไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนกอดอย่างสนิทสนมเช่นนี้……รวมถึง……เขาด้วย
เซียวเหิงสีหน้าบึ้งตึงทันที ยื่นมืออีกข้างออก รีบปิดปากของเจี่ยนถงอย่างรวดเร็ว “หุบปาก! ร้องบ้าอะไร! คุณมันเป็นผู้หญิงที่แปลกประหลาดมาก! คนปกติกำลังจะล้ม ก็ต้องกลัวจนร้องออกมาโดยสัญชาตญาณ แต่คุณล่ะ ตอนล้มลงไม่ร้อง ตอนนี้ร้องบ้าอะไร?”
“คุณๆๆ……คุณปล่อยมือก่อน”
เซียวเหิง เห็นท่าทางตะกุกตะกักน่าสงสัยของเธอ ความคิดในหัวสมองก็กระจ่างทันที “นี่ คุณคงไม่ได้ร้องเพราะฉันกอดเอวคุณใช่ไหม?” เซียวเหิงมองผู้หญิงในอ้อมแขน สีหน้าดูผิดปกติไปทันที มุมปากอดไม่ได้ที่จะกระตุกขึ้น
“……ดูเหมือนจะเป็นอย่างนี้จริงๆ” กลอกลูกตา เซียวเหิงยิ้มอย่างประหลาด “เฮ้ ผู้หญิง คุณคงไม่ใช่ว่าจะไม่เคยถูกผู้ชายกอดแบบนี้มาก่อนเลยนะ?”
เซียวเหิง รู้สึกว่า ปฏิกิริยาของผู้หญิงคนนี้น่าสนใจยิ่งนัก มองใบหูที่แดงก่ำของผู้หญิงในอ้อมแขน เกิดความคิดในใจ เหมือนจะกลั่นแกล้ง มือที่กอดเอวของ เจี่ยนถงไว้ จงใจรัดแน่นขึ้น
ฉึก!
เซียวเหิงมองผู้หญิงคนนี้ที่ใบหน้าแดงระเรื่อ ราวกับว่าเขาได้ค้นพบโลกใหม่…… ในสมัยนี้ ยังมีผู้หญิงที่ถูกกอดเอวนิดหน่อย ก็หูแดงก่ำใบหน้าแดงระเรื่อ!แปลกใหม่อะไรเช่นนี้! น่าสนใจมาก!
เหมือนกับการค้นพบโลกใหม่ เซียวเหิงรู้สึกดีใจตื่นเต้นยิ่งนักมาก
ฝ่ามือของ เซียวเหิง กอดเจี่ยนถง ไว้ จงใจจับเอวใต้ฝ่ามือ แต่จับครั้งนี้ จับโดนเนื้อผ้าเต็มมือ รู้สึกแปลกประหลาดในใจ เซียวเหิงไม่ได้สนใจมารยาทของสุภาพบุรุษอะไรเลย นิ้วมือยื่นไปที่ชายเสื้อของเจี่ยนถง ล้วงมือเข้าไปในเสื้ออย่างรวดเร็ว สัมผัสนี้ ในใจตกตะลึง
“คุณทำอะไร!”
เจี่ยนถงพยายามผลักเซียวเหิงออกไป ส่วนเซียวเหิง จ้องมองเจี่ยนถงด้วยความตกตะลึง “เอวของคุณ……” เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เมื่อตอนที่สัมผัส ที่สัมผัสโดน คือเอวของผู้หญิงปกติหรือ?
เซียวเหิงตั้งให้ขนานนามเป็นคนรักยอดนิยมมาโดยตลอด ผู้หญิงที่เขาเคยคบหา ไม่ถึงหนึ่งพันก็ถึงหนึ่งร้อยแล้ว และในนั้นก็ไม่ขาดพวกนางแบบระดับโลก ดารานักแสดง แต่เอวในเมื่อครู่ บางกว่าเอวที่บางที่สุด ในบรรดาผู้หญิงที่เขาเคยคบหา ผอมจนมือเขาข้างหนึ่ง ก็สามารถโอบรอบเอวส่วนใหญ่ได้แล้ว!
“คุณ……” เขาเอ่ยปากหลายครั้ง อยากจะพูดว่า “ที่แท้อากาศร้อนระอุ คุณใส่เสื้อผ้ามากมายขนาดนี้ ก็เพราะอย่างนี้เหรอ”
แต่เมื่อเห็นผู้หญิงแปลกหน้าที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ทั้งๆที่เจ็บปวดมาก แต่แววตาแสร้งทำเป็นไม่สนใจ มองแววตาที่ต้องการกล่าวโทษ แต่ก็ต่ำต้อยยิ่งนัก เขาพูดอะไรไม่ออกเลย
หลายปีต่อมา เซียวเหิงก็ยังไม่สามารถลืมแววตาของเจี่ยนถงในเวลานี้ได้ ตอนนี้เขายังไม่สามารถเข้าใจได้ ทำไมสายตาของคนคนหนึ่งสามารถเป็นได้ทั้งโดดเด่นและต่ำต้อย โดยผสมผสานสองอารมณ์ที่ตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ที่จะทำให้บุคคลคนหนึ่ง มีคุณสมบัติทั้งสองที่แตกต่างขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง?
เจี่ยนถงผลักเซียวเหิงออกไป แล้ววิ่งหนีทันที เธอวิ่งไม่เร็วเลย ไม่กี่ก้าวก็ล้มลง เธอไม่สนใจเลย ดันตัวขึ้น จับกำแพงไว้ พยายามถอยห่างจากเซียวเหิง ให้ไกลที่สุด
ความคิดของเธอสับสนวุ่นวายมาก……เหมือนกับสิ่งที่น่าอนาถที่สุด ถูกคนค้นพบแล้ว
หลังจากได้ออกจากเรือนจำแล้ว เธอต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบเรียบง่าย กินข้าวอิ่มท้อง มีที่พักผ่อนนอนหลับ มีชีวิตพอเพียง เก็บเงินนิดหน่อย ไปเอ๋อร์ไห่ ใช้ดวงตาคู่นี้ มองความบริสุทธิ์และฟ้าสีคราม ที่ไม่เคยเห็นในเรือนจำมาก่อน
เธอ ไม่สามารถต้านทานพายุใดๆได้อีกต่อไปแล้ว
เซียวเหิงอยากจะไปช่วยเธอ แต่เพียงแค่เขาเดินเร็วขึ้นนิดหน่อย ผู้หญิงคนนั้น ก็เหมือนมีผีไล่ตามหลัง จับกำแพงไว้ ลากตัวขยับไป ทุลักทุเลยิ่งนัก
เซียวเหิงจึงต้องชะลอตัวลงอย่างจนใจ
ห้องส่วนตัว 606
เจี่ยนถงเคาะประตูเบาๆ แล้วเดินเข้าไป
ทันทีที่เธอเข้าไป ก็สังเกตถึงบรรยากาศที่ผิดปกติในห้องส่วนตัว ใต้แสงไฟที่สลัว แขกทั้งหลายนั่งอยู่บนโซฟา ข้างๆมีนางแบบสาวหลายคน
มีเพียงเด็กสาวที่ท่าทางบริสุทธิ์ ยืนอยู่หน้าโต๊ะคริสทัลในห้องส่วนตัว
หญิงสาวคนนี้เธอรู้จัก เป็นพนักงานเสิร์ฟที่มาใหม่ ชื่อว่าฉินมู่มู่ อยู่ในห้องพักเดียวกันกับเธอ เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย S
“พี่เจี่ยนถง……” ทันใดนั้นฉินมู่มู่ก็เรียกเธอด้วยเสียงร้องไห้ เจี่ยนถงสะดุ้งตกใจ ทั้งตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ
ดวงตาเจ็ดแปดคู่ในห้องส่วนตัว ทั้งหมดจ้องมองบนตัวของเธอในทันที เจี่ยนถงจำต้องกัดฟันแล้วพูดขึ้น
“ฉันเป็นพนักงานทำความสะอาด ที่ถูกเรียกขึ้นมาทำความสะอาดจากชั้นล่าง” ทันทีที่เธอพูด ก็เปิดเผยเสียงที่หยาบกร้านของเธอ
คนทั้งหลายในห้องส่วนตัว ต่างขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
เจี่ยนถงทำงานใน ตงหวงมาสามเดือนแล้ว รู้ว่าต้องพูดน้อยแต่ทำงานมาก เธอเป็นเพียงพนักงานทำความสะอาดคนหนึ่ง แม้ว่าจะมีคนไม่พอใจกับเสียงของเธอ แต่ก็ไม่มีใครจะหาเรื่องเธอจริงๆแต่เรื่องของฉินมู่มู่ นั้น เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เข้าใจสถานการณ์ เข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน ก็อาจจะไม่ปลอดภัยก็ได้
ระหว่างทาง เธอก้มหน้าลง เดินอ้อม ฉินมู่มู่ เข้าไปที่ห้องน้ำของห้องส่วนตัว ห้องVIP มีห้องน้ำในตัว ในห้องน้ำมีเครื่องมือทำความสะอาดครบ อยู่ในตู้เฉพาะ จะไม่ส่งผลกระทบต่อความสวยงามของห้องน้ำเลย
เจี่ยนถงเดินออกมา พร้อมกับมือข้างหนึ่งถือไม้ถูพื้น อีกข้างหนึ่งถือถังน้ำ
เธอก้มหน้าไว้อย่างเดียว ก้มหน้าก้มตาทำความสะอาด ฉินมู่มู่ ส่งสายตาขอความช่วยเหลือกับเธอเป็นครั้งคราว โดนเธอเพิกเฉยหมด
ชีวิตในคุกสามปี สอนให้เธอรู้ว่า อย่าเสนอหน้าสุ่มสี่สุ่มห้า ต้องจำไว้ว่าเธอเป็นตัวอะไร ไม่อย่างนั้น คนอื่นแค่กระดิกนิ้ว ก็สามารถให้เธอตายทั้งเป็นได้
เธอไม่ใช่ฉินมู่มู่แม้ว่าครอบครัวจะยากจน แต่ก็ยังมีพ่อแม่ และยังเป็นเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย S เธอเจี่ยนถง ตอนนี้เป็นเพียงนักโทษที่เคยติดคุกเท่านั้น!
ไม่มีอะไรเลย ไม่สามารถต้านทานมรสุมได้ ไม่สามารถต้านทานการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ยิ่งไม่มีความสามารถในการช่วยเหลือผู้อื่น
“ร้องเพลงนี้เสร็จ เธอก็สามารถออกไปได้” มีชายหนุ่มคนหนึ่งพูดกับ ฉินมู่มู่
เจี่ยนถงแอบเงยหน้าขึ้น ดู ฉินมู่มู่กัดริมฝีปากไว้ ราวกับว่าได้รับความอับอายมหาศาล “ฉันไม่……”
ไม้ถูพื้นของเจี่ยนถง จับไม่มั่นคงอย่างกะทันหัน ถูกลากไปบนรองเท้าของ ฉินมู่มู่ ฉินมู่มู่ สะดุ้งตกใจ ลืมสิ่งที่กำลังจะพูดในเมื่อครู่ มองไปที่เจี่ยนถง
เจี่ยนถงเงยหน้าขึ้นขอโทษ “ขอโทษ ถูกโดนรองเท้าของคุณ”
เหตุการณ์เล็กๆที่เกิดขึ้นเหมือนไม่ได้ตั้งใจนี้ กลับดึงดูดความสนใจของพวกผู้ชายในห้องส่วนตัว
หูของเจี่ยนถงก็ได้ยิน ฉินมู่มู่พูดอย่างโกรธเคือง “ฉันไม่ใช่นางแบบ แล้วก็ไม่ใช่สาวนั่งดริ้งก์ ฉันไม่ร้อง ฉันเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟที่บริการเสิร์ฟชาส่งน้ำเท่านั้น!”
เจี่ยนถงในเวลานี้ รู้สึกเสียใจจนอยากจะตบตัวเองให้ตายจริงๆ……คนบางคนสามารถช่วยได้ คนบางคนช่วยไม่ได้
ฉินมู่มู่ จะเลือกอย่างไรเจี่ยนถงไม่รู้ แต่ถ้าเป็นเจี่ยนถง เธอจะไม่ทำให้พวกคุณชายเหล่านี้ขุ่นเคือง เพราะเพลงเพลงเดียว คนที่อยู่ในห้อง VIP ของตงหวง ฐานะล้วนไม่ต่ำ จะยอมให้พนักงานเสิร์ฟตัวเล็กๆคนหนึ่ง ฝ่าฝืนคำสั่งของพวกเขาได้อย่างไร?
ฉินมู่มู่ไม่ให้เกียรติพวกคุณชายเหล่านี้ แล้วพวกคุณชายเหล่านี้ จะยอมปล่อย ฉินมู่มู่ไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร?
พวกคุณชายเหล่านี้ ผู้หญิงแบบไหนที่ไม่เคยเห็นบ้าง? เห็นว่าฉินมู่มู่ไร้เดียงสาและสวยงาม ให้เธอร้องเพลงเดียว ก็คือหาทางให้เธอลง ถ้าฉินมู่มู่ชื่อฟัง ร้องเพลงจบก็ออกไป พวกคุณชายเหล่านี้ ก็จะไม่ทำให้เธอลำบากใจอีก
ดูเหมือนว่าเธอช่วย ฉินมู่มู่โดยเปล่าประโยชน์ ยังดึงดูดความสนใจของแขกในห้อง
เจี่ยนถง พูดในใจ “รีบทำความสะอาดให้เสร็จ แล้วออกไปโดยเร็ว อยู่ในนี้นานอีกหน่อย ใครก็ไม่รู้ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรอีก เมื่อกี้ช่วยฉินมู่มู่ไว้ แล้วเพราะเหตุนี้ทำให้แขกในห้องขุ่นเคือง ยังทำให้ตัวเองซวยไปด้วย รีบออกไปจากห้องส่วนตัวนี้โดยเร็วที่สุดจะดีกว่า
“อุ้ย! หยิ่งในศักดิ์ศรีไม่เบา?” ครั้งนี้ เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงทะเล้น “ไม่ยอมร้องเพลง? ได้ ดื่มเหล้าขวดที่อยู่บนโต๊ะลงไป เธอก็สามารถไปได้”
“ฉันไม่ดื่ม! ฉันไม่ใช่สาวนั่งดริ๊งค์สักหน่อย!”
“เหอะๆๆไม่ดื่ม?” เสียงทะเล้นยิ้มเบาๆ “นี่เกรงว่าจะไม่ใช่เธอปฏิเสธก็สามารถที่จะปฏิเสธได้ มาทำงานในตงหวง ไม่ต้องพูดถึงพนักงานเสิร์ฟ แม้แต่ป้าทำความสะอาด เพียงแค่ลูกค้าสั่งให้ทำ ก็ต้องให้ความร่วมมืออย่างเชื่อฟัง ใช่ไหม?”
เมื่อเจี่ยนถง ได้ยินเสียงทะเล้นนี้เอ่ยถึงคำว่า “ป้าทำความสะอาด” ในใจมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอย่างไร้เหตุผล วินาทีต่อมา ลางสังหรณ์ก็เป็นจริง
“นี่ ตรงนั้น ใช่ ก็คือเธอ ป้าทำความสะอาด เธอว่าใช่ไหม?”
…………….
