บทที่63 เจี่ยนถงหลอกล่อคุณเซียวอย่างไร้ยางอาย
เจี่ยนถง!
เจี่ยนถงอีกแล้ว!
ทำไมทุกคนสนใจเจี่ยนถงมากอย่างนี้เชียว
ฉินมู่มู่ไม่ยอมรับว่าเธออิจฉาเจี่ยนถง ในขณะที่เธอยังตกอยู่ในสถานการณ์นี้
“ นาย นายใหญ่คะ ”
เธอพูดขึ้นอย่างสั่นกลัว “ ฉันไม่ได้ให้ร้ายเจี่ยนถงนะคะ ”
“ ผมไม่ฟังคำพูดไร้สาระนี้ ” คำพูดนี้ไร้ซึ่งความอ่อนโยน มือของเขาที่สวมถุงมือหนัง จงใจบีบอย่างแรงไปที่คางของฉินมู่มู่ มันแรงขนาดที่ว่า จะสามารถบดขยี้กระดูกขากรรไกรของเธอได้
ฉินมู่มู่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ทันใดนั้นเธอก็สงสัย ว่าเสียงที่ได้ยินเมื่อกี้นี้ จะเป็นเสียงกระดูกของตัวเองที่แตกเป็นเสี่ยงๆ
“ ฉัน ฉัน ฉันบอกค่ะ ” เธอรู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นประหนึ่งปีศาจร้าย ที่เปี่ยมไปด้วยความน่ากลัว มันน่ากลัวมากจริงๆ และยิ่งทำให้เกลียดเจี่ยนถงมากยิ่งขึ้นไปอีก……ทั้งๆที่ต่อหน้าตัวเอง รับปากว่าจะช่วยตัวเองอ้อนวอน!
จริงๆแล้วไม่ได้ช่วงเลย!
จริงๆก็แค่แสร้งเป็นคนดีเท่านั้น!
แสร้งว่ามีน้ำใจ!
น่าขยะแขยง! ผู้หญิงเสแสร้ง!
นังโสเภณี!
คนที่แสดงเก่งที่สุดก็เธอแล้วละมั้ง!
ไม่ว่าฉินมู่มู่จะคิดอะไรอยู่ในตอนนี้ แต่ขณะนี้ เธอกลัวปีศาจร้ายที่อยู่ต่อหน้ามากจริงๆ
“ คุณเซียวค่ะ ”
คุณเซียว? ……เสิ่นซูวเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง “ เซียวเหิงเหรอ? ”
“ ใช่ค่ะ ฉันชอบคุณเซียว แต่ว่าเจี่ยนถงทำให้คุณเซียวเกิดความสับสน ถ้าเกิดว่าเจี่ยนถงเป็นหญิงสาวที่ไม่ใช้เล่ห์มารยา ฉันก็คงไม่พอใจเธอมากขนาดนี้
แต่เธอไม่ใช่! เจี่ยนถงเธอทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน คุณเซียวกลับหลงกลเธอ และตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอเลย
ฉันไม่อยากให้คุณเซียวถูกผู้หญิงอย่างเจี่ยนถงร่ายคาถา และหลอกลวงเอาได้ เธอหลอกล่อคุณเซียวซะขนาดนั้น ไม่ใช่แค่เงินของคุณเซียวหรอกเหรอคะ? ”
เมื่อฉินมู่มู่พูดเรื่องพวกนี้ ไม่เพียงพูดเรื่องแค่เรื่องที่ตัวเองให้ร้ายเจี่ยนถง หรือเหตุผลที่ไม่ชอบเจี่ยนถง แต่ในใจ เธอยังมีเจตนาแฝง จึงพูดเรื่องพวกนี้ออกมา เพื่อทำให้ชายตรงหน้าคนนี้ มองออกว่าเจี่ยนถงเป็นคนอย่างไง!
เสิ่นยีขมวดคิ้วขึ้น แต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ได้แค่ยื่นอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ
บนหน้าที่เย็นชาของเสิ่นซิวจิ่น มองไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไง
สายตาลดลง จ้องมองไปที่ฉินมู่มู่ที่อยู่ตรงหน้า “ คุณบอกว่าเจี่ยนถงหลอกล่อเซียวเหิง มีหลักฐานไหม? ”
“ มีค่ะ! ” เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ตาของฉินมู่มู่เบิกกว้าง ประกายไม่ด้วยความโกรธแค้น “ ตอนฉันอยู่ทางหนีไฟ ฉันบังเอิญเจอพวกเขากำลังจูบกันอยู่ ”
เสิ่นซิวจิ่นถูกดึงให้จมดิ่งลง “ คุณบังเอิญเจอพวกเขาจูบกันที่ทางหนีไฟ? ”
“ ใช่ค่ะ! ฉันเห็นเองกับตา คุณเซียวกับเจี่ยนถง พวกเขาทั้งสองจูบกันอย่างนัวเนียเร่าร้อน! ”
ทันใดนั้น เสิ่นซิวจิ่นก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ก็เดี๋ยวนั้นเองก็ค่อยๆ!
ภายใต้แววตาก็ค่อยๆปรากฏความเยือกเย็นนั้น ความหนาวเย็น และน้ำค้างแข็งแผ่ไปทั่วใบหน้าอันสง่า และหล่อเหลา เสิ่นยีที่ติดตามเสิ่นซิวจิ่นมาเป็นเวลานานที่สุด เป็นคนแรกที่สังเกตเห็นอารมณ์ที่ผันผวน และเปลี่ยนไปของบอสของตัว
“ ยิ่งไปกว่านั้น คุณเซียวไม่ได้ทำกับเจี่ยนถงเหมือนคนทั่วไป ครั้งก่อนที่เจี่ยนถงหกล้ม คุณเซียวยังพยุงโอบเอวเธอขึ้นมาเองกับมือ ”
เมื่อพูดถึงเจี่ยนถง ขณะนั้นเอง ฉินมู่มู่ลืมสถานะตัวเองไปชั่วขณะ ในหัวเต็มไปด้วยความโกรธ ระเบิดออกมา และตะคอกขึ้น
“ เป็นไปได้อย่างไง เจี่ยนถงมีอะไรดีกัน? หน้าตาสะสวย หุ่นดี อารมณ์ดี ภูมิหลังครอบครัวดี หรือว่ามีการศึกษากัน? ”
“ เจี่ยนถงไม่มีสักอย่าง ไม่รู้ว่าเธอใช้ร้อยเล่ห์มายาอะไรกัน ที่เสกให้คุณเซียงหลงกล? บางที่อาบเป็นเพราะเสแสร้งทำเป็นน่าสงสาร และให้คุณเซียวเห็นใจ? ท่าทีแบบนี้อย่างเจี่ยนถง คุณเซียวคงไม่เคยเจอมาก่อน ”
เมื่อฉินมู่มู่พูดถึงเจี่ยนถง เธอโกรธมากจริงๆ และมีความไม่พอใจเจี่ยนถงอยู่เต็มอก ในตอนนี้มีโอกาส ได้พูดเรื่องเธอต่อหน้าเจ้านายเธอ ฉินมู่มู่พูดสิ่งที่อยู่ในใจ วันนี้จะต้องเผยหน้าที่แท้จริงเจี่ยนถงต่อหน้านายใหญ่ให้หมด!
เสิ่นยีขมวดคิ้ว มองไปที่ฉินมู่มู่ที่ไร้เดียงสานี้ ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกว่าอึดอัดใจ ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะลืมแล้ว ว่าเรื่องที่เธอบอกเจี่ยนถงตอนอยู่ที่นี่ เจี่ยนถงยังขอร้องอ้อนวอนต่อหน้านายใหญ่อยู่เลย
ทำคุณบูชาโทษ!
ใบหน้าของเสิ่นซิวจิ่นที่เย็นยะเยือกดุจน้ำแข็ง ทันใดนั้นก็ค่อยๆคลายนิ้วออก สะบัดคางของฉินมู่มู่ไปด้านข้างอย่างแรก จากนั้นยืนขึ้น และค่อยๆกวาดสายตามองไปที่ฉินมู่มู่ที่นั่งอยู่บนพื้น
“ น่าขยะแขยงจริง ”
พูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ และเย็นชา จากนั้นมองด้วยสายตาที่รังเกียจ
ฉินมู่ไม่เข้าใจความหมายของเขา พูดขึ้น “ ใช่ค่ะ ผู้หญิงอย่างเจี่ยนถงหน่ะ น่าขยะแขยงจริง ”
“ ไม่ใช่ ผมหมายถึงคุณ น่าขยะแขยงจริงๆ ”
ฉินมู่มู่ตกใจในทันที
เสิ่นซิวจิ่นพูดขึ้น “ ในที่สุดผมก็รู้แล้ว ว่าทำไมเซียวเหิงถึงผลักคุณไปให้กับตู้ลี่ฉุน ” แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเบา และทุ้มต่ำ “เพราะว่าคุณมันน่าขยะแขยงจริงๆ ”
“ ฉัน……” เธอน่าขยะแขยงตรงไหน? เธอน่าขยะแขยงตรงไหน!
“ ระหว่างฉันกับเจี่ยนถง ”
“ คุณอย่าไปเทียบกับเจี่ยนถงเลย ถึงแม้ว่าชาติหน้าจะยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าหน้าตา รูปร่าง หรือว่าการศึกษา ภูมิหลังครอบครัว คุณก็สู้เธอไม่ได้ ”
หน้าตา รูปร่าง การศึกษา ภูมิหลังครอบครัว……เจี่ยนถงเมื่อสามปีก่อน ไม่เคยขาดสิ่งเหล่านี้
เสิ่นซิวจิ่นรู้สึกอับอายใจอยู่มาก เหมือนว่าเขาเป็นคนฉุดดึงเธอลงมาเองกับมือ ผลักเธอลงมาจากแท่นบูชา
แต่ทุกวันนี้ สิ่งเหล่านี้ที่เจี่ยนถงไม่เคยขาด กลับกลายเป็นเหตุผลที่ฉินมู่มู่ใช้โจมตีเธอ
“ บอสครับ ” เสิ่นยีเรียกขึ้น ช่วงนี้รู้สึกว่าบอสจะเหม่อลอยบ่อย
เสิ่นซิวจิ่นที่โดนเสิ่นยีเรียกขึ้น สติกลับคืนมา มองลงไปที่ฉินมู่มู่ “ ฉากที่เจี่ยนถงจมน้ำจนเกือบตายนั้น จริงๆแล้วเซียวเหิงจัดไว้ให้คุณ ”
ฉินมู่มู่หน้าซีดเป็นไก่ต้มในทันที!
ตาลุกโต……ไม่! เป็นไปไม่ได้!
“ คุณโกหกฉัน! คุณเซียวที่เป็นคนดีขนาดนั้น! ”
เสิ่นซิวจิ่นเกือบกลั้นขำไม่อยู่ เซียวเหิงเป็นคนดี? เป็นคนดีมาก?
เขาขี้เกียจจะต้องพูดอะไรกับฉินมู่มู่ พยักหน้าให้เสิ่นยี เสิ่นยีก็เข้าใจในทันที และเดินไปดึงฉินมู่มู่ขึ้นมา
“ คุณจะพาฉันไปไหน? ” ฉินมู่มู่ตระหนก! เธอกลัวว่านายจะทำอะไรที่น่ากลัวกว่านี้กับเธอ
“ หนวกหู ”
เขาตวาด เสิ่นยีรีบปิดปากของฉินมู่มู่ลงอีกครั้ง และเธอก็ถูกเสิ่นยีจับขึ้นรถ
หน้าโกดัง รวมเบนท์ลีย์ของเสิ่นซิวจิ่น และรถยนต์สีดำเป็นทั้งหมดห้าคัน ขับออกไปพร้อมกัน
……
วิลล่าของเซียวเหิงในเมืองS เป็นที่ที่เขาอาศัยมานาน
รถยนต์สีดำห้าคัน จอดลงทีละคันที่หน้าป้อมยามวิลล่าของเซียวเหิง
“ โทรหาเซียวเหิง บอกกับเขาว่า เสิ่นซิวจิ่นส่งของขวัญมาให้เขา ”
ยามเห็นท่าทางนี้ อีกฝ่ายก็ไม่ได้จะยั่วยุอะไร ท่าทีก็เป็นปกติเหมือนคนทั่วไป และเมื่อได้ยิน “ เสิ่นซิวจิ่น” ชื่อนี้เข้าไป แม้ว่าเขาเป็นยามเฝ้าประตูในชุมชนนี้ แต่ก็เคยได้ยินชื่อเสิ่นซิวจิ่นชื่อดังของเมืองs คนนี้
ไม่กล้าจะมีปัญหาด้วย จึงรีบโทรไปหาเซียวเหิง “ คุณเซียวครับ หน้าประตูมีคนมาเป็นโขยงเลยครับ เขาฝากผมมาบอกคุณด้วย ”
“ ฝากบอกอะไร? ” เซียวเหิงถามขึ้นจากมือถือด้วยความขี้เกียจ
“ เสิ่นซิวจิ่นส่งของขวัญมาให้คุณครับ ”
เซียวเหิงที่เกียจคร้าน รีบขยี้ตาไปมา มีแรงลุกขึ้นมาในทันที ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ เชิญคุณเสิ่นเข้ามานั่งในบ้านสิ ”
เมื่อประตูเปิดออก รถสีดำทั้งห้าก็ถูกปล่อยเข้ามา และไปจอดลงตรงหน้าประตูวิลล่าของเซียวเหิง
“ ประธานเสิ่นมาก็พอแล้ว ยังเอาของขวัญมาด้วย ช่างดีเกินไปแล้ว ” เซียวเหิงสวมชุดนอน ชะโงกหน้าออกมาที่หน้าประตู และพูดขึ้นด้วยความเหน็บแนม
เสิ่นซิวจิ่นยิ้มอย่างเยือกเย็น “ คุณชายเซียวมีนิสัยชอบพูดที่ประตู? ”
“ เชิญครับประธานเสิ่น ” เซียวเหิงรีบมีมารยาท เชิญเสิ่นซิวจิ่นเข้าบ้าน
เมื่อเข้าไปในบ้าน เสิ่นซิวจิ่นก็ไม่มีความเกรงใจ และลงบนโซฟา เซียวเหิงเดินไปที่บาร์ “ ดื่มอะไรครับ? ”
“ คุณชายเซียว ผู้หญิงคนนี้คุณรู้จักไหมครับ? ”
ตอนที่ถามคำถามนี้ ฉินมู่มู่ก็ล้มลง และนั่งลงตรงเท้าของเซียวเหิง
