บทที่ 8 เซียวเหิง เข้ามาแทรกแซง
ซีเฉิน กำลังจะพูด แต่ ไป๋ยู่สิงที่อยู่ด้านข้าง กลับขัดจังหวะ ซีเฉินอย่างไร้ร่องรอย ดวงตาคมกริบเปล่งประกายขึ้น “เธอเหรอ ทำให้คุณชายเสิ่นหงุดหงิด นั่น เห็นหรือเปล่า? เหล้าขวดนั้นบนโต๊ะ” ไป๋ยู่สิง ชี้ไปที่วิสกี้บนโต๊ะอย่างสบายอารมณ์ “คุณชายเสิ่นพูดแล้ว ไม่ก็ให้เธอดื่มเหล้าขวดนี้จนหมด หรือไม่ก็ ให้เธอแสดงฉากจูบต่อหน้าทุกคน เหมือนเป็นการแสดงความบันเทิงเท่านั้น”
“โอ้ ~” เซียวเหิง ส่งเสียง “โอ้” ยาวๆ พร้อมกับค่อยๆเดินไปหาเจี่ยนถง แล้วสายตากวาดมองไปที่ เสิ่นซิวจิ่นบนโซฟาอย่างเนือยๆ จับคางเบาๆอย่างทะเล้นเจ้าเล่ห์
“คุณชายเสิ่น รู้วิธีเล่นสนุกจริงๆ ในเมื่ออยากจะดูฉากจูบที่เร่าร้อน ให้ฉันมาเป็นพระเอกสักครั้งแล้วกัน ไม่ใช่ว่าฉันคุยโอ้อวดตัวเอง ทักษะการจูบของฉัน เซียวเหิง ถ้าเป็นอันดับสอง ก็ไม่มีใครกล้าเป็นอันดับหนึ่ง”
ในขณะที่พูด จู่โจมโดนไม่ทันได้ตั้งตัว ยื่นแขนยาวออกไป ดึงเจี่ยนถงที่ยังมึนงงสับสนเข้ามาในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว
เจี่ยนถงไม่ทันตอบสนอง ทั้งร่างก็กระแทกเข้าไปในอกของ เซียวเหิงในวินาทีต่อมา ริมฝีปากก็อบอุ่นชั่วขณะ เธอก็เบิกตากว้างในทันที
เธอ……ถูกจูบ?
ตูม!
ใบหน้า ร้อนผ่าวขึ้นทันที แดงระเรื่อตั้งแต่ใบหูจนถึงปลายเท้า
เซียวเหิง ตกตะลึงกับความนุ่มนวลอ่อนละมุนของปากเล็กนั้น ที่ปกคลุมด้วยริมฝีปากบาง สัมผัส…… มันโคตรดีเลย!
เดิมทีไม่อยากที่จะจูบอย่างลึกซึ้ง ในความคิดที่จะกลั่นแกล้ง แค่อยากจะแตะริมฝีปากของเธอเบาๆอย่างรวดเร็ว แต่ไม่คิดว่า ได้สัมผัสบนริมฝีปากยั่วยวนแล้ว
เมื่อจะก้มหน้าจูบให้ลึกอีกครั้ง พลังอย่างแรง แย่งผู้หญิงในอ้อมกอดไป
เซียวเหิงไม่ได้รับความหวานที่คาดหวังไว้ จ้องเขม็งคนที่ดึง เจี่ยนถงไปอย่างไม่พอใจ
“เสิ่นซิวจิ่น คืนคนให้ฉัน”
เสิ่นซิวจิ่น สีหน้าเคร่งขรึม สายตาคมกริบ “เธอล่วงเกินฉัน ก่อนที่ฉันจะหายโกรธ ไม่ว่าใครก็เอาไปไม่ได้”
เซียวเหิง เลิกคิ้วมองไปที่เสิ่นซิวจิ่นพวกเขาทั้งสอง เป็นทั้งเพื่อนและศัตรูกันมาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าในเวลาต่อมา เขาจะไปต่างประเทศกับพ่อแม่ ส่วนเสิ่นซิวจิ่นอยู่ในประเทศ แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แต่ว่า ผู้หญิงที่เสิ่นซิวจิ่นใส่ใจ…… เซียวเหิง สงสัยยิ่งนัก กวาดมองไปที่ผู้หญิงที่ถูก เสิ่นซิวจิ่นลากไปข้างหลัง เซียวเหิงสังเกตเห็นอย่างประหลาด เธอใบหูแดงระเรื่อ
ทันใดนั้นก็นึกออกว่า ผู้หญิงคนนี้ แม้แต่โดนผู้ชายกอดเบาๆ ยังเป็นครั้งแรก หรือว่าแม้แต่จูบก็คือ……
“นี่ นี่เป็นจูบแรกของคุณ?”
ตูม!
ทั้งหน้าของ เจี่ยนถงแดงยิ่งกว่าก้นลิง หูแดงก่ำจนสามารถมีเลือดหยดออกได้ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอ ก็คือคำตอบ
แม้แต่เซียวเหิง เองก็ไม่ได้สังเกต ว่าขณะนี้เขาอารมณ์ดีสุดขีด
มุมปากยกโค้งขึ้น เซียวเหิงคล้ายจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม มองไปที่ เสิ่นซิวจิ่น “ถ้าฉันดันจะพาเธอไปล่ะ?”
เสียงชอบใจที่เกรงว่าจะไม่วุ่นวายของซีเฉินดังขึ้นทุกทิศ เสียงผิวปากดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า “ไป๋ยู่สิง รีบเอาโทรศัพท์ออกมา ถ่ายบันทึกไว้! คุณชายเซียวเพื่อสาวงาม เสี่ยงที่จะยั่วยุ เสิ่นซิวจิ่น ข่าวนี้ขายให้กับสำนักพิมพ์ ต้องขายได้ในราคาสูงลิบลิ่วแน่นอน! หัวข้อข่าวหน้าหนึ่งของวันพรุ่งนี้ จะขาดมันไม่ได้อย่างแน่นอน!”
ไป๋ยู่สิงเทวิสกี้ให้ตัวเอง เลิกคิ้วเยาะเย้ยซีเฉินที่อยู่ด้านข้าง “ฉันกล้ารับประกันว่า ถ้านายทำอย่างนี้ หัวข้อข่าวหน้าหนึ่งของพรุ่งนี้ จะต้องเป็นแม่น้ำหวงผู่ปรากฏศพเปลือยนิรนามอีกครั้ง”
“เอ่อ……”
เสิ่นซิวจิ่นก็ต้องเห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อไปหมดของ เจี่ยนถงอย่างแน่นอน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่า ท่าทางที่เขินอายนี้ น่ารำคาญลูกตายิ่งนัก
สายตาที่คมเฉียบ จ้องมองริมฝีปากของเธออย่างเยือกเย็น หรี่ตาลง โดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
โดนสายตาที่ไม่ลดละของเสิ่นซิวจิ่น จับจ้องไว้ เจี่ยนถง หันหน้าหนีอย่างอึดอัดใจ อยากจะหลบหลีกสายตาที่ไม่รู้ความหมายนี้
ในใจของ เสิ่นซิวจิ่นโกรธเคืองอย่างอธิบายไม่ถูก ทันใดนั้น ฝ่ามือราวกับคีมเหล็ก จับข้อมือของ เจี่ยนถงไว้ โค้งตัวลง แบกคนขึ้นไปบนไหล่ เหมือนแบกกระสอบทราย ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของคนพวก เซียวเหิง ไป๋ยู่สิงและซีเฉิน เดินก้าวใหญ่ ก้าวออกจากประตูห้องส่วนตัว
เซียวเหิงตั้งตัวได้เป็นคนแรก โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“หยุดนะ!” ไม่พูดอะไร รีบไล่ตามไป
ซีเฉินอ้าปากกว้าง ยังย่อยความจริงตรงหน้าไม่หมด
ไป๋ยู่สิงก็ลุกขึ้นจากโซฟากะทันหัน “ทีนี้มีเรื่องสนุกดูแล้ว!” โดยไม่สนใจซีเฉินที่อยู่ข้างหลังเลย ก้าวเท้าตามไป
ในที่สุด ซีเฉินก็ตั้งตัวได้ แล้วลุกขึ้นยืนทันที “รอฉันด้วย! มีเรื่องสนุก จะเก็บไว้ชมเองได้อย่างไร สนุกคนเดียวสู้สนุกด้วยกันดีกว่า”
ฉินมู่มู่ สีหน้าขาวซีด สองเท้าเหมือนโดนกาวติดไว้กับพื้น ไม่สามารถขยับได้ เธอแค่รู้ว่า……จบเห่แล้ว
ครั้งนี้พี่ เจี่ยนถง โดนเธอทำให้เดือดร้อนแย่แล้ว
รู้สึกผิดในใจ แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
ถ้าไปบอกกับ พี่เมิ่ง นั้นเธอก็จบเห่ ถ้าพี่เมิ่งรู้ว่า เป็นเพราะเธอพูดจาไม่เคารพ ถึงทำให้เกิดเหตุการณ์ใหญ่ขนาดนี้ เธอก็จะไม่สามารถเป็นพนักงานเสิร์ฟที่นี่ได้อีกต่อไป
ในทางหนึ่ง ก็รู้สึกผิด ในอีกทางหนึ่ง ก็กลัวเรื่องจะเข้าถึงหูพี่เมิ่ง ฉินมู่มู่ลังเลตัดสินใจไม่ได้ ดิ้นรนต่อสู้ในใจ
สุดท้าย……
“ไม่เป็นไร น่าจะไม่เป็นไร พี่เจี่ยนถง เป็นเพียงพนักงานทำความสะอาดเท่านั้น คุณชายเสิ่นคนนั้นแค่โกรธ ไม่จำเป็นต้องรังแกพนักงานทำความสะอาด ใช่ๆ น่าจะไม่เป็นไร” ฉินมู่มู่ พูดพึมพำกับตัวเอง พูดโน้มน้าวตัวเองต่อเนื่อง การหลอกตัวเองแบบนี้ ทำให้ในใจของเธอรู้สึกผิดน้อยลง
เซียวเหิงไล่ตามออกไปอย่างรวดเร็ว เสิ่นซิวจิ่นเดินอยู่ข้างหน้า ทันใดนั้นก็หันกลับมา ขาเรียวยาว วาดส่วนโค้งที่คมเฉียบกลางอากาศ เตะเท้าออกไป ว่องไวและสง่างาม หลังจากบีบ เซียวเหิง ถอยห่าง ก้าวเข้าไปในลิฟต์ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมมืออย่างรวดเร็ว
เซียวเหิงจะวิ่งไล่ตามไปอีก ประตูลิฟต์แค่อยู่ตรงหน้า ปิดแน่นสนิท!
“โธ่เว้ย!” อีกแค่นิดเดียว ไฟโกรธของเซียวเหิงยากที่จะดับลง กระแทกหมัดเข้ากับประตูลิฟต์
ซีเฉินและไป๋ยู่สิง เป็นคู่หูที่ดีจริงๆ มาถึงที่เกิดเหตุตามๆกัน
ซีเฉิน กลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวาย ยั่วยุเซียวเหิง “บัดซบ ไม่ใช่มั้ง? ลิฟต์หยุดที่ชั้นสองแล้ว!!! นี่ๆ ไป๋ยู่สิง นายรีบดูสิ เสิ่นซิวจิ่นกำลังจะทำอะไร? พาพนักงานทำความสะอาดไปที่ชั้นสอง?” ในตึกใหญ่นี้ ชั้นหกลงไป คือสถานที่บันเทิง หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ไนต์คลับ แต่ผู้ที่มาใช้บริการใน ตงหวง ล้วนเป็นผู้มีหน้าตา ร่ำรวยมีอำนาจ คนที่มีฐานะ ก็ต้องมีรสนิยมหรูหราสง่างามแน่นอน
ชั้นหกขึ้นไป ก็คือโรงแรม
ทำไมถึงออกแบบมาเป็นแบบนี้……คิดว่าคงไม่ต้องพูดมาก เพียงแค่ไม่ใช่คนโง่ ก็ต้องเข้าใจสาเหตุ
ดวงตาคมเรียวของ ไป๋ยู่สิง เปล่งประกาย ยิ้มเยาะให้กับซีเฉิน “พนักงานทำความสะอาดก็เป็นผู้หญิง ต้องตื่นตูมขนาดนี้ไหม?”
ประโยคนี้ไม่พูดยังดี ทันทีที่พูด ซีเฉินก็อดไม่ได้ที่จะพูดหมิ่น “รสนิยมของเสิ่นซิวจิ่นพิเศษขนาดไหนกัน? หือ? มันแปลกประหลาดเกินไปแล้วมั้ง?” “พาสาวทำความสะอาดไปเปิดห้อง? ซีเฉินเบะปาก นึกถึงรูปร่างหน้าตาและหุ่นของหญิงทำความสะอาดคนนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นสะดุ้ง”
“บัดซบ!” เซียวเหิงได้ยินเข้า ชกประตูลิฟต์อีกหมัดหนึ่ง จากนั้นกดปุ่มลิฟต์สุดชีวิต
“นี่ เซียวเหิง นายไม่ใช่ว่ายังอยากจะตามไปอีกนะ? นายเพิ่งกลับมาในประเทศ ไม่รู้อะไร ชั้นสองในนี้ ทั้งหมดเป็นของเสิ่นซิวจิ่น ไม่มีคีย์การ์ด นายเข้าไปไม่ได้”
เซียวเหิงบึ้งตึงไปทั้งหน้า
……
ความเร็วของลิฟต์นั้นรวดเร็วมาก ประตูลิฟต์ส่งเสียงดัง “ติ้ก” ประตูก็เปิดออกทันที เสิ่นซิวจิ่นก้าวออกจากลิฟต์อย่างรวดเร็ว แบกเจี่ยนถงไว้ ข้ามห้องนั่งเล่นอย่างคุ้นเคย แล้วเดินก้าวใหญ่เข้าไปในห้องนอน
“ปัง”
เจี่ยนถง รู้สึกเพียงว่าหน้ามืดตาลาย วินาทีต่อมา ทั้งตัวก็ถูกเสิ่นซิวจิ่นโยนลงไปบนพรมเปอร์เซีย อย่างไร้ความปรานี
“โอ้ย ~” ยังไม่ทันตั้งตัว คางก็มีอาการเจ็บปวดทันที เธอโดนบังคับให้ลืมตาขึ้นมา ใบหน้าที่สวยงดงามประณีต ราวกับผลงานธรรมชาติที่มหัศจรรย์ อยู่ใกล้แค่เอื้อม
“เจี่ยนถง” เสียงเย็นชาของชายหนุ่มค่อยๆดังขึ้น ร่างกายของเจี่ยนถงสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ เสียงของชายหนุ่มยังพูดต่อ “เจี่ยนถง วันนี้คุณให้ฉันได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ”
……………
