บทที่ 9 ความโกรธและความเหยียดหยามของเขา
“คุณหนูเจี่ยนในอดีต ในตอนนี้เพื่อขอความเมตตา ก็ต่ำช้าไร้ค่าจนจูบคนรับใช้ในที่สาธารณะ คุณว่า ถ้าตาแก่นั่น เจี่ยนเจิ้นตง ได้รู้เข้า จะรู้สึกอับอายขายหน้าจนไม่กล้าสู้หน้าคนไหม?” เจี่ยนเจิ้นตงเป็นพ่อของเจี่ยนถง
ตัวของเจี่ยนถง สั่นสะท้าน สีหน้าขาวซีดในทันที แต่ในวินาทีต่อมา ก็จำอะไรบางอย่างได้ ตอบกลับเขาด้วยริมฝีปากซีดเผือด “ตระกูลเจี่ยนไม่มีเจี่ยนถง ฉันเป็นแค่นักโทษคนหนึ่งเท่านั้น” เมื่อมองใบหน้าที่หล่อเหลางดงามที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมนี้ นี่คือใบหน้าที่เธอเคยฝันปรารถนา แต่ตอนนี้ เธอหลีกเลี่ยงดั่งงูพิษแมงป่อง
“คุณเสิ่น ฉันเป็นแค่นักโทษคนหนึ่งเท่านั้น คุณคนใหญ่คนโต ไม่ถือสากับคนต่ำต้อย ปล่อยฉันไปเถอะ” เธอพยายามระงับความกลัวที่มีต่อเขา พยายามต่ำต้อยแล้วต่ำต้อยอีก ขอเพียงแค่ สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างปลอดภัย
ศักดิ์ศรีถือเป็นอะไรกัน? ออกมาจากนรกที่มืดมนนั้น ในที่สุดก็ได้เห็นแสงอาทิตย์ เธอทนไม่ได้ที่จะละทิ้ง ความอบอุ่นที่ยากจะได้มานี้
เสิ่นซิวจิ่น หรี่ตามองอย่างอันตราย ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ…… ผู้หญิงที่ต่ำต้อยตรงหน้า จะเป็นเจี่ยนถงคนนั้นได้ยังไง ที่รังควานเขาไม่เลิก ต่อให้เขาจะทำหน้าเย็นชาใส่เธอ แต่เธอก็สามารถไม่สนใจจนถึงที่สุด ดั่งแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ พุ่งเข้าหาเขา แผดเผาความเร่าร้อนทั้งหมด!?
กัดฟันไว้แน่น! ไฟโกรธของเสิ่นซิวจิ่น เกิดขึ้นอย่าอธิบายไม่ได้ แม้แต่ตัวเขาเอง ก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงโกรธ
ดวงตาของชายหนุ่มเยือกเย็นเฉียบคม สายตาที่แหลมคม จับจ้องที่ริมฝีปากของเธอ ยังเหลือร่องรอยของ เซียวเหิงไว้เสี้ยวหนึ่ง ตอนที่เขาดึงผู้หญิงคนนี้ออกมา ฟันของ เซียวเหิง ทิ้งรอยฟันไว้ที่ริมฝีปากของเธอโดยไม่ระวัง
ทันใดนั้น……
“เมื่อกี้นั่นคือจูบแรกของคุณ?”
“……ห๊ะ?” เจี่ยนถงมึนงงเล็กน้อย แต่ก็หน้าแดงโดยไม่รู้ตัว
ความโกรธที่ไม่อาจพรรณนาได้ พลุ่งพล่านในใจ สีหน้าของ เสิ่นซิวจิ่นยิ่งหนาวเย็นลงเรื่อยๆ ทันใดนั้นก็จับแขนของเจี่ยนถงไว้ ดึงเธอขึ้นอย่างป่าเถื่อน เดินเข้าไปทางห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“ปล่อยฉัน ได้โปรด ปล่อยฉันไป”
เจี่ยนถงร้องขอด้วยความเมตตาอย่างต่ำต้อย ขาเดินไม่สะดวก หลายครั้งที่โซซัดโซเซ เกือบจะล้ม ความโกรธที่อธิบายไม่ได้ของชายหนุ่ม ไม่อยากจะสนใจผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเลยสักนิด
เจี่ยนถง ถูก เสิ่นซิวจิ่น ดึงเข้าไปในห้องน้ำ ไม่ทันจะยืนมั่นคง ก็ถูกมือข้างหนึ่ง ลากไปที่อ่างล้างหน้าอย่างรุนแรง ชายหนึ่งที่อยู่ข้างหลัง เปิดก๊อกน้ำออก หัวของเจี่ยนถงก็ถูกกดลงไปในน้ำที่ไหลทะลักออกมาไม่หยุด “อืม……ไม่…..แค่กๆๆ~”
ความโกรธของเสิ่นซิวจิ่น ยากที่จะปิดบัง ดวงตาสีดำ ลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธเคือง ฝ่ามือใหญ่ถูเช็ดริมฝีปากของหญิงสาวโดยไม่พูดอะไรสักคำ
“คุณ……คุณเสิ่น แค่กๆๆๆ คุณ ฉันผิดแล้ว ผิดแล้ว แค่กๆๆ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันรู้ว่าฉันผิดแล้ว……หืม!” เสียงน้ำไหลผสมกับเสียงไอสำลักน้ำของหญิงสาว ส่งเสียงขอความเมตตาซ้ำแล้วซ้ำเล่าของหญิงสาว
ส่วนชายหนุ่มนั้น โดยไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ เช็ดริมฝีปากของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างเย็นชา จนกระทั่งริมฝีปากของเธอแตก บวมแดงขึ้นมา ชายหนุ่มถึงยอมปล่อยมือ
“แค่กๆๆ……” หลังจากที่เจี่ยนถง เป็นอิสระ ดันหินอ่อนสีดำไว้ ไอขึ้นมาอย่างฉับพลัน ดูแล้วทุลักทุเลหมดสภาพ เหนือศีรษะ เสียงเย็นเฉียบดังขึ้น “บอกฉัน เมื่อกี้เซียวเหิงจูบคุณยังไง?”
“……” เจี่ยนถงเงยหน้าขึ้นด้วยความตกตะลึง อ้าปากไว้เล็กน้อย นี่คือคำถามอะไร? เธอควรตอบอย่างไร?
เขาอยากจะเหยียดหยามเธอหรือ? เจี่ยนถง หันหน้าหนีอย่าอึดอัดใจ ไม่พูดอะไรเลย……นี่อาจเป็นการต่อต้านที่รุนแรงที่สุดแล้วมั้ง ที่เธอในตอนนี้สามารถทำได้
แล้วในตอนนี้
เสิ่นซิวจิ่นโหดร้ายเกินไป! จะต้องเหยียดหยามเธอขนาดนี้เลยหรือ! ?
ส่วนชายหนุ่มตรงหน้า หรี่ตาในทันที……หลบ? เธอกล้าที่จะหลบเขา?
นิ้วเรียวยาวยื่นออกทันที บีบคางของเธอไว้ บังคับให้ตาเธอมองตัวเอง
ทันใดนั้น เสิ่นซิวจิ่นก็ลดศีรษะที่หล่อเหลาลง ค่อยๆโน้มตัวเข้าหาเธอ ระยะห่างระหว่างพวกเธอ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ดวงตาของเจี่ยนถงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ
ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว……
ใกล้มากจนเขาเกือบจะจูบโดนเธอแล้ว หัวใจที่เหี่ยวเฉาตาย เต้นเร็วขึ้นหนึ่งจังหวะ ในเสี้ยววินาที
ริมฝีปากของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม แนบกับเธอแล้ว……ใกล้……
ทันใดนั้น ชายตรงหน้าก็เลื่อนผ่านริมฝีปากของเธอ ใกล้เข้าไปที่หูของเธอ ริมฝีปากบางเบา แนบใบหูของเธอไว้ “ฮ่า ~” หัวเราะเยาะเย้ยเธอได้ยินคำเยาะเย้ยที่เหยียดหยามของเขา “ผู้หญิงอย่างคุณ คงไม่คิดว่าฉันจะจูบคุณนะ?”
เจี่ยนถงเสมือนอยู่ในฤดูหนาวที่หนาวเหน็บ สีเลือดถูกดึงออกไปจากใบหน้าของเธอในทันที
เขาจ้องมองเธอ ยิ้มขึ้นอย่างเยือกเย็น รังเกียจยิ่งนัก “ฉันรังเกียจคุณสกปรก”
ตูม!
ฟางเส้นสุดท้ายพังทลายลง! หน้ามืดตาลาย ร่างของเธออ่อนตัวลงกับพื้นหินอ่อน
เขาคือปีศาจ!
มีเงาดำปกคลุมอยู่เหนือศีรษะ เธอรู้ว่า นั่นคือเสิ่นซิวจิ่น
เธอยิ่งกอดเข่าขดตัวเป็นก้อน พยายามเตือนตัวเองสุดชีวิต อย่ายั่วยุให้ปีศาจนี้โกรธ อย่าทำให้เขาโกรธ ก็จะไม่เป็นไร
เธอต้องมีชีวิตอยู่ ใช้ชีวิตให้ดี
เจี่ยนถงที่ฝังหน้าอยู่ในอก มองไม่เห็นแววตาของชายหนุ่ม ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
เสิ่นซิวจิ่นมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างเหนือชั้น ยังไงก็ไม่สามารถเชื่อมโยงกับหนอนที่น่าสงสารตรงหน้า เข้ากับ เจี่ยนถงในความทรงจำได้
ในดวงตาเต็มไปด้วยความซับซ้อน เสิ่นซิวจิ่นพูดอย่างเย็นชา “ขอร้องฉัน บางทีฉันอาจจะปล่อยคุณไป”
ดวงตาคู่แหลมคม จ้องมองผู้หญิงที่อยู่บนพื้นอย่างเด็ดเดี่ยว
ในส่วนลึกแล้ว เหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่างอยู่ แม้แต่ตัวเขาเอง ก็ไม่ได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำ
ไหล่ของเจี่ยนถงสั่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง ศักดิ์ศรีคืออะไรกัน? เธอเป็นเพียงนักโทษหมายเลขหนึ่ง 926 ไม่ใช่เจี่ยนถงคนนั้นอีกต่อไปแล้ว ยังจะเอาศักดิ์ศรีไปทำอะไร? การมีชีวิตอยู่ เป็นสิ่งสำคัญที่สุด
เจี่ยนถง คุกเข่าลงต่อหน้าเขา “คุณเสิ่น ฉันขอร้องคุณ คุณก็ถือว่าฉันเป็นเหมือนผายลม ปล่อยฉันไปเถอะ”
ในใจตกตะลึงยิ่งนัก! สีหน้าของชายหนุ่มเยือกเย็นในทันที ไฟโกรธลุกโชน ต่ำต้อยเช่นนี้ ผู้หญิงคนนี้ แม้แต่ศักดิ์ศรี ยังสละทิ้งไปได้! ได้ตกต่ำไร้ค่าถึงจุดนี้แล้วหรือ!
ความรู้สึกในใจ ไม่สามารถพรรณนาได้ ชายหนุ่มสีหน้าเคร่งขรึม ต่อยไปที่กระจกตรงหน้าอย่างรุนแรง คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “ไสหัวไป!”
เจี่ยนถงแสดงอารมณ์ดีใจ ราวกับว่าได้รับการอภัยโทษ พยายามลุกขึ้น เดินกะเผลกออกไปเหมือนหนีเอาชีวิต
ด้านหลังเธอ เสิ่นซิวจิ่นมองภาพหลังของเธอด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าหล่อเหลาดั่งแกะสลัก ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง
“ผู้หญิงที่สมควรตาย!” อีกหมัดหนึ่ง ได้ชกออกไปอีกครั้ง
เจี่ยนถงราวกับหนีเอาชีวิต โดยไม่สนใจว่าขาเดินไม่สะดวก ลิฟต์กำลังลงไป เสียงดัง “ติ้ง” ประตูเปิดออก ที่นี่เป็นชั้นใต้ดิน ชั้นที่หนึ่ง
เธอไม่ได้กลับไปที่คลับอีก ทันทีที่ก้าวออกจากลิฟต์ ลากขาที่เดินไม่คล่องตัว รีบเดินออกจากอาคารนี้อย่างรวดเร็ว
“คุณลุง ไปที่หมู่บ้านหนานวาน” เรียกรถแท็กซี่ได้คันหนึ่ง ปกติแล้ว เป็นค่าใช้จ่ายที่เธอรู้สึกเสียดายยิ่งนัก แต่วันนี้ เธอกัดฟันแน่น เอาค่าโดยสารออกมาอย่างเด็ดเดี่ยว
ทันทีที่กลับถึงบ้าน เธอก็หยิบกระเป๋าเดินทางราคาถูกออกมาจากใต้เตียงในทันที เก็บบรรจุสัมภาระที่มีไม่มากของเธออย่างรวดเร็ว
ต้องไป!
เขามาแล้ว!
เขาเกลียดเธอมากขนาดนั้น เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่นอน!
ต้องไปทันที!
เธอต้องมีชีวิตอยู่ต่อ ไม่มีเวลามากมายที่จะมาสิ้นเปลืองกับเขา เธอยังมีเรื่องมากมายที่ยังทำไม่เสร็จ
อาศัยในช่วงเวลาที่กำลังมืดมิด บ้านเช่าราคาถูกที่หมู่บ้านหนานวาน มีร่างหนึ่งเดินที่ออกมากะเผลกอย่างเงียบๆ
…………….
