ท้องฟ้าสลัว
ในโลกที่พังทลาย
เมื่อลู่หมิงตื่นขึ้นเขาก็ได้พบกับฉากดังกล่าว
โลกทั้งใบดูเหมือนจะกลายเป็นแก้วที่เต็มไปด้วยรอยแตก และพร้อมจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ อักษรรูนที่เข้าใจยากจำนวนนับไม่ถ้วนถูกตราตรึงอยู่บนช่องว่างเหล่านั้น มันแปลกประหลาดและลึกลับ
“ที่นี่คือที่ไหน?” ลู่หมิงครุ่นคิด
เขาจำได้ว่าเขาเปิดใช้งานชิ้นส่วนการ์ดและก็มีพลังงานระเบิดออกมา …
“นี่คือภาพลวงตา?” ลู่หมิงนึกขึ้นได้
ภาพลวงตา!
ใช่!
นี่เป็นภาพลวงตาที่เกิดจากชิ้นส่วนการ์ดนั้นจริงหรือ?
หากไม่นับเรื่องการระเบิดของพลังงานที่เกิดจากการเปิดใช้งานชิ้นส่วนการ์ด ด้วยชิ้นส่วนเพีนงแค่เพียงหนึ่งในสิบของการ์ดเดิมสามารถสร้างภาพลวงตาได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ การ์ดใบนี้อยู่ในระดับไหนกันแน่?
ลู่หมิงตื่นตระหนกเล็กน้อย เขาคาดหวังว่าในนี้จะมีอะไรบางอย่าง
เขาลุกขึ้นและมองไปรอบ ๆ
ทันใดนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ศูนย์กลางของภาพลวงตา
ในโลกที่ล่มสลายนี้ มีเพียงสถานที่เดียวที่สมบูรณ์ นั่นคือจุดที่มีสัตว์อสูรตัวเล็ก ๆ ทำรังอยู่
สัตว์อสูร?!
ดวงตาของลู่หมิงเบิกกว้างทันที
มีสิ่งมีชีวิตปรากฏขึ้นที่สถานที่เช่นนี้จริงหรือ
เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสิ่งมีชีวิตปรากฏในโลกที่เล็กและพิเศษขนาดนี้!
มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่ มีขนสีดำเต็มมันดูนุ่มนวล เรียบเนียนและมีร่างกายที่ยั่วยวนเล็กน้อย มันดูสวยงามและน่าทึ่งจริง ๆ ซึ่งทำให้ลู่หมิงรู้สึกไม่สบายใจ เดี๋ยวก่อนนะ…ทึ่ง? ยั่วยวน?
ลักษณะที่กล่าวมานี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่
แต่เมื่อนึกถึงจุดเริ่มต้น การ์ดใบนี้…มันคือเครื่องสร้างความบันเทิงสำหรับผู้ใหญ่ไม่ใช่หรอ? ลู่หมิงก็อ้าปากค้าง
เขารู้สึกสยองมาก
คนสมัยนี้มีรสนิยมที่ระห่ำกันขนาดนี้เลยหรือ?
ทันใดนั้นความคิดก็แวบเข้ามาในใจของลู่หมิง เขาจำเรื่องราวเกี่ยวกับปรมาจารย์อาวุโสท่านหนึ่งที่สร้างภาพลวงตาระดับสูงแบบนี้ขึ้นมา เพราะเขามีรสนิยมแปลกประหลาดซึ่งผู้คนในโลกไม่ให้ความยอมรับนัก… เขาสร้างการ์ดขึ้นมาเพื่อตอบสนองความต้องการพิเศษของเขาโดยเฉพาะและปกปิดมันต่อโลกภายนอก
ฉากปัจจุบันทำให้ลู่หมิงพูดไม่ออก
“ปรมาจารย์ทุกคนมักเป็นพวกพิลึก”
ลู่หมิงถอนหายใจอีกครั้ง
เขาก้าวไปหามันและตามที่คาดไว้สัตว์ประหลาดนั้นไม่ได้หายใจอยู่
“ตายแล้วสินะ”
ลู่หมิงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่า … นี่คือโลกใบเล็กที่สร้างขึ้นโดยภาพลวงตา
จุดประสงค์ของการ์ดใบเล็กนี้คือเพื่อดูแลการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตนี้ อย่างไรก็ตามในขณะที่ภาพลวงตาถูกทำลายลงโลกก็พังทลายลงและเหลือเพียงชิ้นส่วนการ์ดเท่านั้นทำให้สิ่งมีชีวิตนี้ตายด้วยเช่นกัน
“อย่างไรก็ตาม…การ์ดภาพลวงตาเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น! คนที่ตายในนี้เป็นเพียงสิ่งจำลองจากภาพลวงตาเท่านั้น ส่วนสิ่งมีชีวิตตัวจริงน่าจะยังมีชีวิตอยู่” ลู่หมิงกล่าว
เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างอธิบายไม่ถูก
การตายของสิ่งมีชีวิตดังกล่าวเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก ผลกระทบที่เกิดจากภาพลวงตานั้นพิเศษกว่าภาพลวงตาไหน ๆ
เขาส่ายหัว
ลู่หมิงละทิ้งความคิดที่ยุ่งเหยิงทั้งหมดนี้
คลิก!
คลิก!
เสียงแตกร้าวจาง ๆ ดังขึ้น
ลู่หมิงเงยหน้าขึ้นและมองไปยังทิศทางของเสียงซึ่งเป็นไปตามที่คาดไว้ รอยแตกรอบตัวเขาในภาพลวงตานี้เริ่มแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว มันแสดงให้เห็นว่าชิ้นส่วนการ์ดที่รองรับภาพลวงตานี้ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป
“น่าเสียดาย…” ลู่หมิงถอนหายใจ
โลกทั้งใบพังทลายลงพร้อมเกิดเสียงดังกึกก้องและภาพลวงตาเบื้องหน้าเขาก็หายไปในทันที
เมื่อกลับสู่ความเป็นจริง ตามที่คาดไว้การ์ดในเครื่องสร้างภาพมายาก็ถูกทำลายไปแล้ว
ในตอนที่เขากลับมาลู่หมิงก็เห็นแสงสีดำกระพริบในร่างกายของเขา
เป็นไปได้ยังไง?!
ลู่หมิงมองเข้าไปในร่างกายของเขาทันทีและเหงื่อแตกออกทันที
ในส่วนที่ลึกลงไปของทะเลแห่งจิตสำนึก สถานที่ที่เก็บการ์ดดั้งเดิมนั้นมีสิ่งมีชีวิตสีดำอยู่ข้างใน! เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสิ่งที่เขาเห็นในภาพลวงตาก่อนหน้านี้
มัน…ออกมากับเขาด้วย!
มัน…มีชีวิตอยู่จริง ๆ !
“แม่*ง”
หนังศีรษะของลู่หมิงรู้สึกด้านชา
ห้วงทะเลแห่งจิตสำนึกนั้นเป็นสถานที่ที่สำคัญที่สุดสำหรับนักสร้างการ์ด มันเป็นรากฐานสำหรับผู้ที่บ่มเพาะพลังทุกคน แกนพลังงานเกือบทั้งหมดจะถูกยึดติดไว้ที่นั่น!
เมื่อมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นในนั้น จะทำให้ตายอย่างแน่นอน!
นรกเอ้ย!
นี่ไม่ใช่เศษการ์ดสำหรับผู้ใหญ่แล้ว!
มือของลู่หมิงสั่นเล็กน้อย
เขารู้ว่าเขาเจอวิกฤตครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์แล้ว!
หวืดดด!
เขามีความคิดเกิดขึ้นในใจ
ลู่หมิงจมดิ่งลงไปในจิตใจของเขาและปรากฏตัวในทะเลแห่งจิตสำนึก
ภายในจิตสำนึกแห่งนี้โทรมมากจริงๆ
ท้ายที่สุดแล้วลู่หมิงก็เป็นเพียงนักสร้างการ์ดระดับเริ่มต้น เขาไม่รู้วิธีการบ่มเพาะทะเลแห่งจิตสำนึก ในนี้มีเพียงการ์ดดั้งเดิมที่ถูกเก็บไว้ ดังนั้นพื้นที่จึงเป็นเพียงห้องเล็ก ๆ ที่ไม่ได้ใหญ่ไปกว่าห้องนอนทั่วไปนัก
มันเล็กมาก
แต่ตอนนี้…
มีสิ่งมีชีวิตลึกลับอีกหนึ่งตัวที่นี่และดูเหมือนว่ามันจะกำลังหลับลึก และใต้ตัวมันยังมีเสื่อนุ่ม ๆ มาปูไว้ด้วย!
“เชี่*ย…มันเป็นสัตว์ประหลาดประเภทไหนกัน”
ลู่หมิงกังวลมาก
เมื่อมันขยับตัว เขาก็สามารถมองเห็นมันได้ชัดเจนขึ้น
ดังนั้นเขาจึงยืนมองอย่างระมัดระวังและสังเกตสิ่งมีชีวิตนี้เป็นเวลานาน หลังจากนั้นเขาก็ได้ข้อสรุปสำคัญบางอย่าง
ถึงมันจะดูสง่างาม…
แม้ว่ามันจะดูสมบูรณ์แบบมากก็ตาม….
สิ่งนี้!
เป็นแค่ … แมว !!!
มันเหมือนแมวขนยาวที่มีลำตัวใหญ่กว่าปกติเล็กน้อย แม้ว่าเส้นขนบนตัวของมันจะฟูฟ่องไปด้วยขนที่พิเศษ … และแม้ว่ามันจะดูน่าทึ่งกว่าแมวทุกตัวที่ลู่หมิงเคยเห็นมาก่อนก็ตาม …
มันก็ยังคงเป็นแค่แมว
แมวสีดำ!
“ตอนนี้ฉันมีแมวอยู่ในทะเลจิตสำนึกเนี่ยนะ?”
ลู่หมิงปวดหัว
เขาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าสิ่งมีชีวิตในภาพลวงตานั้นเข้ามาในจิตสำนึกของเขาได้อย่างไร?
โดยเฉพาะ…
เมื่อมันเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตแบบจำลองในการ์ด!
ร่างหลักของมันจะซุกซนมากขนาดนี้รึเปล่า?
ลู่หมิงเข้าใกล้มันอย่างระมัดระวัง แต่มันยังคงนอนงีบอยู่บนเสื่อและไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ
มันดูเหมือนแมวที่ตายไปแล้ว
แค่นอนหลับสนิทงั้นเหรอ
ความคิดบางอย่างแวบขึ้นในใจของลู่หมิง
ใจจริงลู่หมิงรู้สึกไม่อยากไปยุ่งกับสิ่งมีชีวิตตัวนี้เลย แม้ว่ามันจะเป็นแค่แมวแต่มันก็สามารถกระโดดออกมาจากการ์ดภาพลวงตาได้ด้วยตัวเอง!
โดยพื้นฐานแล้วนี่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ในระดับที่เขาสามารถไปยั่วยุได้!
อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลทั้งหมด ทำให้เขารู้ว่าต้องรีบจัดการเรื่องนี้โดยเร็ว
ถ้าแมวตัวนี้หลับสนิทแปลว่ามันก็น่าจะอ่อนแอมาก ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการจัดการปัญหา มิฉะนั้นเมื่อสิ่งมีชีวิตนี้ฟื้นขึ้น…เขาอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาตายยังไง!
นอกจากนี้ …
ลู่หมิงไม่ต้องการปล่อยให้ระเบิดเวลาลูกนี้อยู่ในร่างกายของเขานาน
มันอันตรายเกินไป!
“ฮัลโหล”
ลู่หมิงพยายามทักทายมัน
ความเงียบปกคลุมในทะเลแห่งจิตสำนึก
ลู่หมิงไม่ได้รับการตอบสนองใด ๆ จากแมวตัวนั้น
ไม่เข้าใจภาษานี้หรอ?
ลู่หมิงคาดการณ์
“สวัสดี?”
“こんにちは?”
“안녕하세요 ?”
ลู่หมิงโบกมือและทักทายมันด้วยหลายภาษาที่เขารู้จักตรงหน้ามันอย่างต่อเนื่อง กระนั้นมันก็ยังคงเงียบสงบ
อืม…ลู่หมิงเงียบไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่าก่อนหน้านี้เขาทำตัวเหมือนคนปัญญาอ่อน ดังนั้นเขาจึงมองไปที่สิ่งมีชีวิตนั้นอย่างระมัดระวัง
ลู่หมิงหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “เหมียว?”
จุ๊ ๆ!
สัตว์ลึกลับตัวนั้นก็ลืมตาขึ้น
ปัง
ในขณะนั้น
ลู่หมิงรู้สึกหวาดกลัวกับมันมาก
มันเหมือนกับว่าเขาได้ปลุกการหลับไหลของสิ่งมีชีวิตโบราณขึ้นมา
อย่างไรก็ตามลู่หมิงฟื้นสติได้เร็วมาก มันเป็นเพียงการภาพลวงตาจากสิ่งมีชีวิตลึกลับในการ์ด
ตรงหน้าของเขา…สิ่งมีชีวิตลึกลับนั้นตื่นขึ้นแล้ว
สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือดวงตาของมันเป็นสีทองที่ดูทรงพลัง!
มันตื่นแล้ว!
หัวใจของลู่หมิงเต้นไม่เป็นจังหวะ
ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย
วูซซซซ——
ลู่หมิงบังคับตัวเองให้สงบลงและมองไปที่สิ่งมีชีวิตลึกลับตรงหน้าเขา
เอ่อไม่สิ แมวดำตรงหน้าเขาต่างหาก
เขาใช้ภาษาต่าง ๆ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ มีเพียงเสียงร้องของแมวเหมียวเท่านั้นที่สามารถปลุกมันได้ ดังนั้นมันจัดว่าอยู่ในสายพันธุ์แมวใช่มั้ย?
ในกรณีนั้น…
ลู่หมิงมองไปที่แมวดำด้วยท่าทางจริงจัง “เหมียว?”
แมวดำ: “…”
“เหมียวเหมียวเหมียว?”
ลู่หมิงคิด บางทีเสียงนี้อาจไม่ถูกต้อง?
แมวดำ: “…”
“เหมี๊ยว?” ลู่หมิง พูดซ้ำ
แมวดำกวาดตาไปทั่วร่างของลู่หมิงด้วยความเย็นชา ลู่หมิงคุ้นเคยกับสายตาแบบนี้มาก มันคือความรู้สึกของการถูกมองว่า ‘นายโง่รึเปล่าเนี่ย?’
ลู่หมิง “ …”
ดังนั้น…การร้องเหมียวเหมือนแมวน่าจะไม่ได้ผล
ลู่หมิงพิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจัง
เขาได้ยินมาว่าสิ่งมีชีวิตระดับสูงล้วนมีความฉลาด และในกรณีนี้…
“เข้าใจคำพูดของฉันไหม” ลู่หมิงถามอย่างระมัดระวัง
ดูเหมือนว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในดวงตาของแมวดำ ลู่หมิงมองไปยังดวงตาของมันและดูเหมือนจะเข้าใจ มันเป็นดวงตาที่หยิ่งผยองและเต็มไปด้วยความดูถูก
“เยี่ยม” ลู่หมิงหัวเราะอย่างขมขื่น
แม้ว่าจะมีปัญหาบางอย่างในการสื่อสารกันครั้งแรกแต่ในที่สุดพวกเขาก็สามารถเข้าใจกันได้แล้ว
แมวดำตัวนี้ไม่เคลื่อนไหวแต่อย่างใด แปลว่าอย่างน้อยที่สุดก็ตีความได้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความดุร้าย
อืม…มันก็เป็นไปได้ที่มันต้องการพักฟื้นในช่วงที่กำลังอ่อนแอ!
ใช่
ลู่หมิงคิดถึงจุดนี้
ภาพลวงตาดั้งเดิมของแมวดำตัวนี้ถูกทำลายไปแล้ว ดังนั้นมันจึงจำเป็นต้องมีที่สำหรับนอนหลับพักฟื้น และในทะเลจิตสำนึกของเขาก็เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการพักผ่อน ดังนั้นมันจะไม่ทำลายเขาอย่างแน่นอน
อย่างน้อยที่สุด …เขาก็ปลอดภัยในตอนนี้
ขั้นต่อไปคือควรจะต่อรองกับมันดู…ถ้าเขารอให้มันฟื้นพลังจากการหลับใหลแล้ว…เขาอาจจะไม่รอดก็ได้ ฉะนั้นจึงต้องทำข้อตกลงกับมันตั้งแต่ตอนที่มันอยู่ในสภาพอ่อนแอที่สุด
“เรื่องเป็นแบบนี้…บางทีนายอาจต้องการที่พักฟื้น ดังนั้นนายจึงเลือกสถานที่นี้
ฉันไม่ได้มีเจตนาร้าย ฉันแค่หวังว่าการบ่มเพาะพลังของฉันจะไม่ส่งผลกระทบต่อการพักฟื้นของนาย แต่หากนายต้องการอะไรก็สามารถบอกฉันได้
ฉันคิดว่านายอาจฟื้นตัวได้เร็วขึ้นถ้ามีคนคอยช่วย
แน่นอน
หากฉันตกอยู่ในอันตรายฉันหวังว่านายจะช่วยฉันเป็นครั้งคราว
เพราะว่า…
ถ้าฉันตายนายคงจะต้องไปหาร่างใหม่อาศัยไม่ใช่เหรอ” ลู่หมิง กล่าวด้วยท่าทางจริงจัง
ในที่สุดดวงตาอันเย็นชาและห่างเหินของแมวดำก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน มันอาจเป็นเพราะทัศนคติที่ดีของลู่หมิงและการที่เขาไม่ได้ร้องขออะไรเป็นการตอบแทน
แมวพยักหน้า
เรียบร้อย!
ลู่หมิงรู้สึกอิ่มเอมใจ
เนื่องจากเขาได้ตกลงกับแมวดำไปแล้ว ตอนนี้เขาจึงรู้สึกสบายใจ
ส่วนเรื่องอันตราย…
ฮิฮิ
เขาเคยดูนารูโตะมาตั้งเจ็ดร้อยตอน ในร่างของเขามีจิ้งจอกเก้าหางที่ทรงพลังอาศัยอยู่ในตัวของเขา และสามารถระเบิดพลังได้ทุกเมื่อ เป็นใครจะไม่กลัวตายกันล่ะ?
อาจใช่ แต่การมีพลังนี้ก็ทำให้นารูโตะแข็งแกร่ง!
แมวดำหาวอย่างเกียจคร้าน เห็นได้ชัดว่ามันต้องการให้ลู่หมิงออกไปโดยเร็วที่สุด
มันเหนื่อยมากงั้นหรอ? โอเค!?
อันที่จริงแล้วทะเลแห่งจิตสำนึกนี้เล็กมาก ๆ มันใหญ่พอ ๆ กับห้องนอนเล็ก เมื่อแมวดำนอนอยู่ตรงกลางและลู่หมิงยืนอยู่ที่ด้านข้าง พวกเขาก็แทบจะยืนจ้องหน้ากันอยู่แล้ว
แมวดำลืมสนใจเรื่องนั้นไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่ตอนที่มันหาวกลับทำให้ลู่หมิงนึกถึงแมวนอร์เวย์ฟอเรสต์ที่เขาเลี้ยงในชาติก่อนโดยสัญชาตญาณ มันเป็นแมวตัวใหญ่ที่มีดวงตาสีทอง ขนของมันสวยมาก …
“คล้ายกันมาก!” ลู่หมิง ถอนหายใจ
เขาลูบขนของแมวดำด้วยมือข้างหนึ่งโดยไม่รู้ตัว
แมวดำ, “??? เหมี๊ยว!!!”
มันเป็นเสียงคำรามดังที่เต็มไปด้วยความโกรธ
ปัง!
ออร่าที่น่ากลัวปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นแมวดำก็ลุกขึ้นและมีพลังลึกลับเก่าแก่ปกคลุมไปทั่วทะเลแห่งจิตสำนึกของลู่หมิง
