“พี่ลู่?”
ฝ่ายตรงข้ามกล่าวด้วยความงุนงง
“จางเสี่ยวปัง…”
ลู่หมิงถอนหายใจ
ทำไมเขาถึงยังมาเจอไอหมอนี่ในที่เช่นนี้อีก!?
แต่หัวเล็กๆ ที่โผล่ออกมาจากภายในเต็นท์นั่นเป็นการการันตีว่าคน ๆ นี้คือจางเสี่ยวปังแน่ๆ
หลังจากไอ้ลูกหมานี่พยายามจะโกงเงินเขาครั้งที่แล้ว ลู่หมิงก็ไม่ได้เห็นเขามาสักพัก
แต่ลู่หมิงไม่คาดคิดว่าจะมาพบกันที่นี่!
และในลักษณะนี้!
“นายมาสอบซ่อมหรอ?” ลู่หมิงถามแล้วถอนหายใจ
“ใช่”
“ตกไปกี่วิชา”
“6 วิชา”
“โอ้”
ลู่หมิงหยุดชั่วคราว เขารู้สึกสงสัยและพูดว่า “เอ่อ…ไม่ใช่ว่าคณะศาสตร์ภาพลวงตามีเรียนแค่ 6 วิชาหรอกหรอ?”
“ใช่”
จางเสี่ยวปังรู้สึกอายเล็กน้อย
อุ๊!
ลู่หมิงพูดไม่ออก
ไอหมอนี่สอบตกทุกวิชาในหลักสูตรปีแรก!
“ทำไมฉันไม่เห็นนายก่อนหน้านี้?”
ลู่หมิงรู้สึกสงสัย
ตามเหตุตามผลแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่เห็นเต็นท์ของจางเสี่ยวปังโดยสิ้นเชิง ถ้ามันตั้งอยู่ตรงนี้แต่แรก!
“เอ่อ”
“ผมสร้างภาพลวงตาบดบังวิสัยทัศน์กับเอฟเฟกต์การกันเสียงเล็ดลอดให้กับเต็นท์นี้”
จางเสี่ยวปังไอ
บดบังวิสัยทัศน์?
กันเสียง?
ลู่หมิงรู้สึกงงงวยเล็กน้อย มันเป็นเพียงเต็นท์ธรรมดา ทำไมหมอนี่ถึงเพิ่มฟังก์ชันมากมายให้มัน?!
ในขณะนั้นเขาเห็นเต็นท์ของจางเสี่ยวปังสั่นเล็กน้อย โดยสัญชาตญาณเขาเหลือบมองไปที่รอยต่อของเต็นท์ ดูเหมือนจะมีร่างผู้หญิงที่ดูบอบบางเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน
เดี๋ยวก่อน
ปิดวิสัยทัศน์ …
กันเสียงเล็ดลอด …
“ก่อนหน้านี้อย่าบอกนะว่านาย…”
ลู่หมิงช็อค
เชี่*ย เอาจริงดิ!?
ในขณะที่พวกเด็กปี 1 ยังได้แต่ฝันหวานกันกับสาว 2D ไอหมอนี่แม่*งอยู่ในภาคปฏิบัติกับคนจริง ๆ แล้ว!
“ผมเป็นชายชาตรีที่เสร็จกิจได้ถึงวันละ 14 ครั้ง!”
จางเสี่ยวปังรู้สึกภูมิใจในตัวเอง
14 ครั้ง…
ลู่หมิงนับ…14 คูณด้วย 3 เท่ากับ 42
จุ๊ๆ
เดี๋ยวก่อน
จู่ ๆ ลู่หมิงก็นึกถึงเรื่องบางอย่าง
“ผีเต็นท์ขย่มนั่นนายเองหรอ?” ลู่หมิงอุทานด้วยความตกใจ
“ผมเองพี่ลู่”
ส่วนจางเสี่ยวปังก็มองไปยังเต็นท์ของลู่หมิง ซึ่งมันทำให้เขาเข้าใจอะไรบางอย่าง “งั้นผีเต็นท์ที่ขยับเองแบบไร้เสียงคือพี่หรอกหรอ?”
“น่ายินดีจริง ๆ ที่เจอพี่ที่นี่”
“เหมือนกัน…”
การพูดคุยในรอบนี้ดูพิลึกชอบกล…ซึ่งมันทำให้พวกเขาอึดอัดจนต้องหยุดลง
“ว่าแต่…”
“พี่ลู่ ไว้เราค่อยคุยกันใหม่ได้ไหม”
จางเสี่ยวปังรู้สึกหนาวเล็กน้อย
ในครานี้จางเสี่ยวปังรู้ดีว่าการฝึกงานจะโหดหินมาก ๆ ดังนั้นเขาจึงเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่เพื่อที่จะมา ’ปลอบโยน’ รุ่นน้องสาวที่ผิดหวังและได้รับเครดิตให้กับตัวเองในเวลาเดียวกัน
เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับลู่หมิงที่นี่
“โอเค…”
หลังจากคิดสักพักลู่หมิงก็พูดว่า “หลังจากที่กลับไป ฉันวางแผนที่จะสร้างการ์ดใหม่ ฉันกำลังต้องการนักสร้างภาพลวงตา”
“ตกลง ๆ”
จางเสี่ยวปังตอบรับโดยไม่มีการต่อรองใด ๆ
เขาอยากจะกรีดร้อง….พี่ชายคุณรีบออกไปจะได้ไหม!
ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ยื่นหัวเข้าและออกจากตะเข็บซิปของเต็นท์
มันน่าอายและอึดอัดมาก!
“ราคาล่ะ?” ลู่หมิงครุ่นคิด
“ฟรี! ด้วยความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของพวกเรา มันฟรีแน่นอน!”
จางเสี่ยวปังแทบร้องไห้
“ไม่เลว”
ลู่หมิงยิ้มและลูบหัวจางเสี่ยวปังราวกับหมาไปทีนึง จากนั้นลู่หมิงก็จากไปอย่างพึงพอใจ
เฮอะ เฮอะ
คราวที่แล้วทำแสบนักนะ มันต้องโดนซะบ้าง
มาดูกันว่าหมอนี่จะกล้ามาลูบคมฉันอีกไหม!
***
หลังจากจางเสี่ยวปังมา ลู่หมิงก็เปลี่ยนไปที่เหมืองถ้ำอีกแห่งเพื่อเริ่มสร้างการ์ดอีกครั้ง
เวลาของเขามีค่ามาก!
ตอนนี้ลู่หมิงบรรลุระดับพลังงานที่ 280 แต้มแล้ว มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญที่สุด
หวืดดด!
หวืดดดด!
มีเพียงเสียงลากปากกาเบา ๆ ในเหมืองถ้ำ
285…
290…
…
300!
ในจังหวะสุดท้ายของการวาดลู่หมิงรู้สึกได้ถึงความสบายใจ
สำเร็จ!
ในที่สุดระดับพลังงานของเขาก็ถึง 300 แต้ม!
ใน 6 วัน!
ในที่สุดระดับพลังงานของลู่หมิงก็เพิ่มขึ้นจาก 85 กลายเป็น 300 แต้ม! เขามีคุณสมบัติตามข้อกำหนดขั้นต่ำในการใช้การ์ดวงล้อมกระทิงคลั่ง!
ตอนนี้เขาสามารถร่ายมันได้แล้ว!
ความสามารถในการต่อสู้ของเขาพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว!
หวืดดด!
ลู่หมิงหยิบการ์ดทั้งหมดของเขาออกมา
การ์ดพลังงานถูกใช้ไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และจำนวนการ์ดวงล้อมกระทิงคลั่งที่มีก็สูงถึงหนึ่งร้อยใบ!
ในตอนแรกเขาสามารถสร้างการ์ดวงล้อมกระทิงคลั่งได้เพียงหนึ่งใบในเวลา 1 ชั่วโมง
แต่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาสร้างการ์ดอย่างไม่หยุดหย่อนและมันทำให้ความเร็วในการสร้างการ์ดของเขาพัฒนาขึ้นอย่างมาก
ใน 6 วันเขาสร้างการ์ดไปทั้งหมด 100 ใบ!
ไม่น่าเชื่อ!
“ด้วยการ์ดเหล่านี้ ในที่สุดฉันก็มีความสามารถในการต่อสู้ที่พอเอาตัวรอดได้”
ลู่หมิงรู้สึกโล่งใจ ในฐานะที่เขาเป็นคนที่ใส่ใจเรื่องความปลอดภัยเป็นพิเศษ…
ถ้าเขาไม่มีไม้ตายอะไรอยู่ในมือ ลู่หมิงจะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเขาไม่ได้มีอาชีพสายต่อสู้!
แต่โชคดีที่นั่นเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว
“พลังบ่มเพาะของเขาเพิ่มขึ้นแล้ว ซึ่งแปลว่าการ์ดดั้งเดิมก็น่าจะทรงพลังขึ้นเช่นกัน”
ลู่หมิงพยายามเรียกการ์ดดั้งเดิมของเขา
วูซซซ
การ์ดดั้งเดิมลอยอยู่เหนือมือของเขา
ในรอบนี้เมื่อเขามองไปที่การ์ดดั้งเดิม เห็นได้ชัดว่ามันให้ความรู้สึกที่ดูแตกต่างไปจากเดิม
มีเนื้อสัมผัสมากขึ้น
ดูแข็งแรงมากขึ้น
นอกจากนี้เขายังสามารถควบคุมมันได้ง่ายขึ้นด้วย!
ครึ่งเดือนก่อหน้าเขามีระดับพลังงานเพียง 48 แต้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาถึงขั้นนี้ได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงครึ่งเดือน!
แน่นอนว่ามันต้องมีผลกระทบจากการบ่มเพาะอย่างรวดเร็วเช่นนี้
ตัวอย่างเช่น…
ถ้ำเหมืองด้านหลังลู่หมิง
“มันกลายเป็นเหมืองมี่ไร้ประโยชน์ไปแล้ว”
ลู่หมิงถอนหายใจ
ถ้ามองจากระยะไกลจะเห็นว่าแร่พลังงานทั้งหมดที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าในถ้ำเหมืองนี้ได้กลายเป็นหินธรรมดาไปหมดแล้ว!
ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่ … แต่ทุกอันก็ไม่มีพลังงานเหลืออยู่เลย!
“รู้สึกผิดกับพวกรุ่นน้องนิดหน่อยแฮะ”
ลู่หมิงเต็มไปด้วยอารมณ์
แต่หลังจากนั้นเขาก็ย้ายเต็นท์ไปไว้ในถ้ำเหมืองอีกแห่งและก็ยังดูดซับพลังงานจากแร่ต่อไป
………..ไหนว่ารู้สึกผิด!?
และเนื่องจากลู่หมิงบรรลุเป้าหมายแล้ว เขาจึงไม่ได้ตั้งใจที่จะฝึกฝนต่อในตอนนี้ ความแตกต่างระหว่างระดับพลังงาน 300 ถึง 400 แต้มนั้นไม่มากนัก ฉะนั้นเขาควรรักษาระดับพลังงานในปัจจุบันไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัย
เขาวางแผนที่จะสร้างการ์ดสำรองบางใบเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเหตุฉุกเฉิน
เป้าหมายของวันนี้คือการ์ดพลังงาน 100 ใบ!
“มา!”
ลู่หมิงอยู่ในสภาวะจดจ่อ
เขานอนแค่ 4 ถึง 5 ต่อวันแต่เขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลย
จริง ๆ แล้วถ้าไม่ใช่เพราะลู่หมิงกลัวว่าเขาจะตายจากการพักผ่อนไม่เพียงพออีกรอบ เขาอาจจะไม่นอนเลยด้วยซ้ำ! เพราะการนอนหลับในทุก ๆ นาที คือระดับพลังงานที่เขาเสียไป!
นั่นทรัพยากรอันเลอค่า!
ซึ่ง = เงินจำนวนมาก!
หวืดดด!
หวืดดดด!
ลู่หมิงเข้าสู่โหมดสร้างการ์ดอีกครั้ง
…
วันถัดไป
เหล่านักศึกษาตื่นแต่เช้า
พวกเขาดูมีพลังมากขึ้นเนื่องจากวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกงาน หลังจากวันนี้พวกเขาจะได้รับการปลดปล่อย!
“ในที่สุดเราก็จะผ่านพ้นการฝึกงานนี่ซะที”
“วันสุดท้าย!”
“ฉันยอมอดอาหารหนึ่งวันดีกว่ายอมไปขุดแร่บ้า ๆ นั่น”
บางคนร่อแร่และมีสภาพราวกับศพ
“ฉันน่าจะสามารถแลกอาหารสำหรับบ่มเพาะได้จากคะแนนในตอนนี้”
“ฉันด้วย”
“อะไรเนี่ย พวกนายเอาจริงหรือ?”
นักศึกษาชายบางคนร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ
ทุกคนรู้ดีว่าการฝึกงานครั้งนี้มันกะโป*กขนาดไหนและด้วยความทรมาณแบบนี้ การแลกคะแนนไปกับบริการสุดสยิวกิ๊วย่อมเป็นทางเลือกที่น่าดึงดูดมาก!
แต่ว่า…
“ไม่ล่ะ ฉันขุดแร่ทุกวัน วันละยี่สิบชั่วโมงเพื่ออาหารสำหรับบ่มเพาะและนี่คือสิ่งที่ฉันรอคอย”
“ไม่มีใครแลกคะแนนกับบริการเสมือนจริงเลยหรือ?”
มีคนถาม
“ยังไม่มี”
คนเหล่านั้นส่ายหัว
แม้พวกเขาจะอยากจนใจแทบขาดแต่ท้ายที่สุดเหตุผลก็ต้องมาก่อน
เกมเสมือนจริงนั้นสมจริงหรือไม่?
ต้องบอกว่าเหมือนจริงมาก!
แต่ทั้งหมดก็ยังเป็นเพียงภาพลวงตา
มันแตกต่างจากการ์ดลวงตาเช่น Fruit Ninja ที่สามารถใช้ปรับปรุงความสามารถของตัวเองได้
ท้ายที่สุดแล้วการเล่นเกมเสมือนจริงจะไม่ช่วยพัฒนาอะไรพวกเขาเลย ได้แค่ความบันเทิงล้วน ๆ
ในทางกลับกันอาหารการบ่มเพาะหนึ่งมื้อนั้นเพียงพอที่จะช่วยปรับปรุงความสามารถของพวกเขาได้เล็กน้อย
“รากฐานพลังของฉันแย่เกินไป และอาหารการบ่มเพาะสามารถชดเชยในเรื่องนี้ได้เล็กน้อย”
“ฉันก็คิดแบบเดียวกัน”
แต่จู่ ๆ ก็มีเรื่องที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจเนื่องจากพื้นเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและเกิดเสียงอึกทึกขึ้น!
ปังงงงงง!
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ระวัง!”
นักศึกษาตะโกนด้วยความตกใจ
เนินเขาสั่นสะเทือน และหินบางส่วนก็ถล่มลงมาจากด้านบน
อุโมงค์ที่ผ่านการพัฒนาแล้วในถ้ำเหมืองจะได้รับการเสริมแกร่งไว้ทั้งหมด นอกจากนี้ข้างในยังมีหินพลังงานที่แข็งและทนทานจำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ภายในอุโมงค์ ทำให้มันปลอดภัยมากกว่าถ้าพวกเขาหลบไปข้างใน
ดังนั้นเหล่านักศึกษาจึงพากันไปซ่อนตัวในถ้ำเหมือง
ในตอนนั้นเองก็มีเงาดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากข้างบน และปกคลุมทางเข้าทั้งหมดของเหมืองถ้ำ
มันปกคลุมท้องฟ้าและแสงแดดทั้งหมด!
นั่นก็คือ…
ครูเงยหน้าขึ้นและสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาเรียกให้นักศึกษาทุกคนถอยหนี “เร็วเข้ามันอันตรายมาก รีบเข้าไปข้างใน เร็ว!”
นักศึกษาทุกคนวิ่งเข้าไปในเหมืองถ้ำอย่างบ้าคลั่ง
แกร๊ก!
แกร๊ก!
เสียงแตกของหินดังก้องอยู่ในทุกมุมของเหมือง
เงาดำที่ทำให้ท้องฟ้าและดวงอาทิตย์มืดลงกำลังสั่นไปมา และในที่สุดมันก็ร่วงหล่นลงมา
ปังงงง!
มีเสียงกระแทกราวกับระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง
เงาดำนั้นได้ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า
ด้วยตาเปล่าจะสามารถเห็นโรงงานและหอพักที่ตั้งอยู่ริมเนินเขาถูกทำลายลงในทันที ถนนหน้าถ้ำเหมืองที่เชื่อมไปยังเชิงเขาก็พังลงเช่นกัน
โลกสั่นสะเทือน
ถ้ำเหมืองทั้งหมดถูกปิดตาย
มันคือ…
นักศึกษามองจากระยะไกลและสูดอากาศอันเย็นเยียบทันที เงาดำขนาดใหญ่ที่หล่นลงมานั้นแท้จริงแล้วคือยอดเขา!
“มันคือยอดเขา!”
มีคนตะโกนด้วยความตกใจ ยอดเขาของเหมืองถล่มลงมาจริงๆ
“เป็นไปได้ยังไง?!
ทุกคนกลัวจนสติแตก
เหมืองถล่ม!
อาคารทั้งหมดที่ไหล่เขาต่างเสียหาย!
โรงงานและหอพักก็ถูกทำลาย พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพนักงานในโรงงานจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ และดูเหมือนจะมีเพียงผู้ที่หลบเข้ามาในถ้ำเหมืองเท่านั้นที่รอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้