Divine Card Creator – ตอนที่ 25 เฮ้! ในอดีตนายผ่านอะไรมาเนี่ย

เหมืองทั้งหมดถล่มลงมา

มันถูกทำลายกลายเป็นผุยผง

อาจารย์อันและคนที่เหลืออยากเข้าไปตรวจดูว่าฟู่หงหมิงตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่

แต่จุดสำรวจแร่ถูกกีดขวางด้วยซากปรักหักพังโดยสิ้นเชิง ทำให้พวกเขาไม่มีทางเข้าไปข้างในไม่ได้

ทางเข้าทั้งหมดถูกตัดขาด!

หลังจากคิดแล้วก็ไม่จำเป็นต้องมีการยืนยัน

มันคงจะดีถ้าฟู่หงหมิงถูกหินถล่มทับจนตายไป

ไม่เช่นนั้น…มันคงจะกลายเป็นชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าถ้าเขาถูกฝังทั้งเป็น

แน่นอน

สมบัติล้ำค่าเหล่านั้นก็ถูกฝังไว้ด้วย

“กลับกันเถอะ“

อาจารย์อันพาทุกคนไปปักหลักรอใกล้ทางเข้าเหมือง

พื้นที่ตรงนั้นกว้างและมีลมพัดเข้ามาจากรอยแตก อาจารย์อันควบคุมกระแสลมให้ไหลมาทางพวกเขา เพื่อทำให้แน่ใจว่าอากาศถ่ายเทได้สะดวก

ในเมื่อฟู่หงหมิงตายแล้ว

ก็เท่ากับวิกฤตในเหมืองได้รับการแก้ไขแล้ว

เหล่านักศึกษาต่างรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ หลังจากผ่านภัยพิบัติมาได้

ก่อนมาฝึกงานใครจะไปคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นจริงระหว่างการฝึกงานที่จะแสนง่ายดาย และพวกเขายังเกือบจะต้องมาตายที่นี่อีกด้วย!

ใช่…ไม่มีที่ไหนปลอดภัยอย่างสมบูรณ์ในโลกใบนี้!

อย่างไรก็ตาม…

ในขณะที่พวกเขานึกถึงความลำบากที่พวกเขาได้เผชิญมา พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลู่หมิง

ทุกคนต้องขอบคุณลู่หมิง เพราะเขาทำให้พวกเรายังมีชีวิตอยู่ได้!

เขาช่วยหยุดการเทเลพอร์ตและช่วยทำลายถ้ำเหมือง!

เมื่อพวกเขาหลงกลฟู่หงหมิงมาตามหาอาณาเขตเร้นลับ ลู่หมิงก็ได้รวมกองกำลังอย่างลับ ๆ กับเพื่อน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับอันตรายที่พวกเขาอาจเผชิญไว้แล้ว!

และฝูงกระทิงพวกนั้น…

พวกเขาไม่เคยเห็นความสามารถที่น่าทึ่งเช่นนี้มาก่อน!

ไม่!

ลู่หมิงใช้การ์ด!

ตอนนั้นเองก็มีบางคนจำได้ว่าลู่หมิงซึ่งเป็นคนเงียบ ๆ ไม่สุงสิงกับใคร เหมือนจะเป็นผู้ก่อตั้ง Fruit Ninja ซึ่งเป็นได้รับความนิยมมาก!

บางที…

นี่คือหนึ่งในการ์ดใหม่ของเขา?

เมื่อคิดเช่นนี้เหล่านักศึกษาก็พากันแสดงความชื่นชมต่อลู่หมิง สาว ๆ หลายคนต่างปฏิบัติกับเขาราวดาราหนุ่ม

กลายเป็นว่านอกจากความหล่อแล้วรุ่นพี่ก็ยังโดดเด่นอีกด้วย!

…

“รุ่นพี่ฉันชอบคุณ!”

เด็กสาวคนหนึ่งมาหาลู่หมิงเพื่อสารภาพรักกับเขา ก่อนที่เธอจะวิ่งกลับไปอย่างเขินอายก่อให้เกิดความโกลาหลขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ดูคุ้น ๆ?

เอ๊ะ?

ผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างลักษณะคล้ายกับผู้หญิงในเต็นท์ของจางเสี่ยวปังไม่ใช่หรอ……….?

แม้ว่าเขาจะเพียงแวบเดียว แต่เขาก็มั่นใจว่าเขาเห็นมันอย่างชัดเจน

เขาหันไปตรวจสอบและพบว่าจางเสี่ยวปังดูเหมือนจะอยู่ข้างๆ ตัวเขานี่เอง

เดี๋ยวก่อนนะ…

มีบางอย่างดูไม่ถูกต้องนัก

ลู่หมิงเชื่อมโยงเรื่องราวได้ในทันที “พี่จะไม่แบ่งที่ยืนให้เพื่อนร่วมชั้นหน่อยหรอ!”

โดยทั่วไปแล้วตุ๊กตายางเหล่านี้ควรจำลองมาจากคนดังไม่ใช่หรือ? ตัวอย่างเช่นพวกเขาสามารถจำลองตามฟ่านปิงปิง [1. นักแสดงนางแบบผู้ผลิตรายการโทรทัศน์และนักร้องชาวจีน] หรือ Lin Chiling [2. นางแบบนักแสดงนักร้องและพิธีกรรายการโทรทัศน์ชาวไต้หวัน]. เขากล้าทำแบบนี้กับเพื่อนร่วมชั้นได้ยังไง!

หมอนี่แม่*งใช้รูปร่าง หน้าตาของเพื่อนร่วมชั้นสร้างตุ๊กตายาง!?

“นายบ้ารึเปล่า?” ลู่หมิงพูดอย่างโกรธ ๆ

“ทำไมนายไม่สร้างตามจีบเธอตัวจริงแทนที่จะสร้างสัมพันธ์ตุ๊กตายาง!?”

“พี่น่ะไม่รู้อะไรเลย” จางเสี่ยวปังเม้มริมฝีปากของเขา

“ตุ๊กตายางน่ะดีกว่าอีก มันจะไม่เลิกกับพี่เพราะการทะเลาะกัน มันจะไม่แสดงอารมณ์ฉุนเฉียว มันจะไม่ทำให้คุณเป็นสามีซึ่งประสบกับการที่ถูกภรรยาคบชู้ และมันยังสะดวกในการพกพาอีกด้วย!”

ลู่หมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

คำพูดเหล่านี้…ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเรื่องราวต่าง ๆ!

เสี่ยวปังเคยผ่านอะไรมาบ้างในอดีต?

เอิ่ม…สะดวกในการพกพา!

ลู่หมิงมองไปที่กระเป๋าใบใหญ่ที่อยู่ด้านหลังของจางเสี่ยวปังโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นภายในกระเป๋าจะต้องม …

“ไปให้พ้น“ จางเสี่ยวปังเบิกตากว้าง “คุณกล้าแอบมองซินเอ๋อตอนที่เธอหลับได้ยังไง!”

ลู่หมิงพูดไม่ออก

เขาคัดค้านความคิดในใจที่อยากจะบีบคอไอหมอนี่ให้ตาย ๆ ไป และเลิกสนใจจางเสี่ยวปัง

…………………………………………………………………………………………………………

ขณะที่ทุกคนกำลังพักผ่อน

หลังจากรอดจากภัยพิบัติ สิ่งที่ควรทำคือให้พวกเขาพักผ่อน

พวกเขารออย่างเงียบ ๆ เพื่อให้วิทยาลัยส่งคนมาช่วยพวกเขา

วูซซซซ –

วูซซซซซซซ—

แสงจาง ๆ ริบหรี่ปรากฎขึ้น

แสงที่นุ่มนวลและสว่างไสวยังคงส่องมาที่พวกเขา

ฉางเหลียงพยายามรักษาแหล่งกำเนิดแสงให้คงที่ เขานั่งขัดสมาธิบนก้อนหินขนาดใหญ่เพื่อประหยัดพลังงาน

ฉากนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกว่า เขาดูเหมือนพระพุทธเจ้าที่มาพร้อมกับไฟ LED

“การ์ดชาร์จของฉัน…”

อาจารย์อันดูเหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้

เขาชาร์จพลังงานเข้าไปในการ์ดชาร์จเป็นเวลาถึงหนึ่งปี ตอนนี้พลังงานหมดลงแล้ว และดูเหมือนว่าเขาจะต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง มันทำให้หัวใจของเขาปวดร้าวกับการสูญเสียนี้อย่างมาก

แต่ลู่หมิงรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากว่าทำไมอาจารย์ถึงต้องมีการ์ดชาร์จด้วย?

คนทั่วไปพกการ์ดชาร์จเพื่อเก็บพลังงานไว้ใช้ในช่วงเวลาสำคัญหรอ?!

แต่อาจารย์อันดูเหมือนจะไม่มีสกิลที่ต้องระเบิดพลังรวดเดียวออกมาหนิ!?

“อาจารย์คุณพกการ์ดชาร์จไว้ทำไม” ลู่หมิงถาม

“ขาย“

อาจารย์อันถอนหายใจ “หลังจากชาร์จการ์ดชาร์จด้วยพลังงานระดับ 3 แล้ว ฉันก็สามารถขายมันในราคาของการ์ดระดับ 3 ได้ ราคาของมันค่อนข้างสูงพอสมควร”

ลู่หมิงรู้สึกงงงวย

ขาย … ขายให้คนอื่น?

โดยทั่วไปคนจะซื้อการ์ดพลังงานเพื่อบ่มเพาะ งั้นทำไมอาจารย์ถึงทำมันในทางตะรางกันข้าม

เขาใช้การบ่มเพาะของเขาเพื่อแลกกับเงิน?

เป็นไปได้ไหมที่อาจารย์ในวิทยาลัยจะค่อนข้างยากจนและเงินขาดมือ?!

“ฉันไม่มีทางเลือก“ อาจารย์อันถอนหายใจ

“ลูก ๆ ของฉันต้องไปวิทยาลัย พวกเขาต้องซื้อบ้านในเขตวิทยาลัย มันทำให้ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงและฉันอยู่ภายใต้ความกดดันเรื่องค่าใช้จ่ายอย่างมาก”

“บ้าน…บ้านในเขตการศึกษา?”

ลู่หมิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

“ใช่! ลูก ๆ ของฉันไม่ค่อยมีความสามารถ หากพวกเขาต้องการประสบความสำเร็จ พวกเขาต้องมีรากฐานที่มั่นคงและต้องได้รับการฝึกฝนตั้งแต่เด็ก ๆ”

อาจารย์อันถอนหายใจ

“โอ้”

ลู่หมิงรู้สึกประหลาดใจ

เขาไม่คาดคิดว่าจะมีบ้านในเขตวิทยาลัยอยู่ในโลกนี้ด้วย

“เธอคิดว่าฉันอ่อนแอไหม?”

อาจารย์อันหัวเราะ “อาจารย์สองคนไม่สามารถเอาชนะคน ๆ เดียวที่มีพลังเท่ากันได้ด้วยซ้ำ”

บางทีอาจารย์อาจเต็มใจที่จะบอกเขาในเรื่องนี้ เพราะลู่หมิงได้ช่วยพวกเขาไว้ทำให้เขายินดีปฏิบัติกับลู่หมิงในระดับเดียวกัน

“ก็ไม่นะครับ”

ลู่หมิงไอ

“ฉันไม่ได้บ่มเพาะพลังมานานมากแล้ว”

อาจารย์อันยักไหล่ “ฉันไม่มีความสามารถ ฉันคิดว่าพลังระดับ 3 คือจุดสูงสุดที่ฉันสามารถปีนป่ายถึงได้ ดังนั้นมันคงไม่ได้สร้างความแตกต่างไม่ว่าฉันจะบ่มเพาะหรือไม่ ฉันเลยอยากจะทิ้งทรัพยากรไว้ให้ลูกๆ มากกว่า”

ทำไมเขาถึงมีทัศนคติอย่างกับพวกรัฐวิสาหกิจที่เจ๊งกันเป็นแถบๆ ละเนี่ย?

หรือบางทีเมื่อคนๆ หนึ่งมีลูก คน ๆ นั้นจะมีพฤติกรรมในลักษณะนี้?

ในความเป็นจริงเมื่อเขาพิจารณาเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง มันก็สมเหตุสมผลแล้ว ในวิทยาลัยไม่มีความแตกต่างกันมากนักระหว่างผู้บ่มเพาะระดับ 3 ที่ทรงพลังกับผู้บ่มเพาะระดับ 3 ธรรมดา ท้ายที่สุดทุกคนล้วนเป็นผู้บ่มเพาะพลังระดับ 3!

ภายใต้สถานการณ์ปกติ ไม่มีใครเจอกับเหตุการณ์ที่ต้องเผชิญกับเรื่องชีวิตและความตายเหมือนกับที่เกิดขึ้นในเหมือง ทำให้ทุกคนไม่ได้ใส่ใจกับการบ่มเพาะมากนัก

“ลู่หมิง”

“อนาคตเป็นของเธอนะ ส่วนฉันคงต้องปล่อยเรื่องพวกนี้ไปและใช้ชีวิตแบบขี้เกียจไปวันๆ และละทิ้งความฝัน ความทะเยอทะยานในเวลาส่วนที่เหลือนี้แล้วล่ะ”

อาจารย์อันพูดปลุกใจอีกครั้ง

ลู่หมิงทั้งเสียงหัวเราะและเสียน้ำตาในเวลาเดียวกัน

พอเป็นอย่างนี้เขาจะพูดอะไรได้อีก?

มีการกล่าวกันว่าปกตินักศึกษาและอาจารย์ของมหาวิทยาลัยต่างพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น มหาวิทยาลัยหลายแห่งยอมรับและอนุญาตให้มีการตายเกิดขึ้นด้วยซ้ำ!

เพื่อความแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น!

เพื่อให้แข็งแกร่งที่สุด!

ส่วนวิทยาลัยอาชีวศึกษาของพวกเรางั้นหรือ?

ตราบที่พวกเขาทำได้ดี พวกเขาก็สามารถจบการศึกษาเมื่อถึงพลังระดับ 2 ได้!

ช่างเป็นชีวิตที่ว่างเปล่า!

ลู่หมิงรู้สึกว่าสภาพจิตใจในปัจจุบันของเขาก็ได้รับอิทธิพลจากวิทยาลัยเช่นกัน

ในฐานะคนที่ดั้นด้นอพยพมาถึงที่นี่ ไม่ใช่ว่าเขาควรต่อสู้เพื่อสมบัติล้ำค่า พยายามที่จะแข็งแกร่งขึ้นในช่วงวิกฤต ฆ่าใครก็ตามที่ขวางทางของเขาและกลายเป็นตำนานในที่สุดหรอกหรือ?

ทำไมเขาถึงสุมตัวเองที่บ้านเพื่อสร้างการ์ดทุกวัน?

นี่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ มันไม่สมเหตุสมผลแล้ว!

บางทีเขาต้องได้รับอิทธิพลจากวิทยาลัยแน่ๆ !

มันจะต้องเป็นแบบนั้น!

ลู่หมิงมั่นใจ

อย่างไรก็ตาม…

ลู่หมิงก็เสียใจอยู่บ้าง

ลู่หมิงมองไปที่จุดสำรวจแร่

วิกฤตได้รับการแก้ไขอย่างแน่นอนแล้ว อย่างไรก็ตามสิ่งของที่ฟู่หงหมิงตามหาเป็นพิเศษนั้นหายไปทันทีที่ขุดพบ และมันถูกฝังไว้ใต้พื้นดินอีกครั้ง

โดยเฉพาะการ์ดพวกนั้น!

เมื่อมันปรากฏขึ้นในห้องนั้นและทุกคนมองไปที่สมบัติที่มีพลังงานมหาศาล ลู่หมิงเป็นคนเดียวที่มองไปที่การ์ด

เพราะเขาเป็นผู้สร้างการ์ด!

และการ์ดที่อยู่ตรงกลางนั้น!

ยิ่งไปกว่านั้นการจ้องมองของฟู่หงหมิงไม่เคยละสายตาจากการ์ดใบนั้นเลย เห็นได้ชัดว่าเขามาที่นี่เพื่อการ์ดใบนี้!

การ์ดน่าจะเป็นของล้ำค่าที่สุดในสมบัติทั้งหมด!

น่าเสียดาย…

ท้ายที่สุดไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

รถของวิทยาลัยก็มาถึงและพวกเขาก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาส่งทีมกู้ภัยมาอย่างรวดเร็ว

พวกเขาส่งความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญมาช่วยเหล่านักเรียนและอาจารย์ คนเหล่านั้นใช้พลังงานเพื่อทะลวงเส้นทางและสร้างช่องอุโมงค์ผ่านซากปรักหักพังของถ้ำเหมืองเพื่อช่วยเหลือ

ในที่สุดนักศึกษาก็สามารถกลับไปเรียนได้

หลังจากการถล่มของเหมือง วิทยาลัยและสำนักงานใหญ่ของโรงงานก็ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อจัดการผลที่ตามมา

และเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับนักศึกษาที่ผ่านการภาคสนามครั้งนี้ ทางวิทยาลัยจึงชดเชยนักศึกษาด้วยการให้เครดิตจำนวนมากแก่พวกเขา ลู่หมิงคิดในใจและพบว่าเขาสามารถหยุดเรียนไปได้สักพักใหญ่ ๆ เลย

นอกจากนี้วิทยาลัยยังให้รางวัลพิเศษแก่พวกเขาที่ได้ช่วยเหลืออาจารยืในการต่อสู้กับฟู่หงหมิงอีกด้วย –

และสิ่งที่พวกเขาได้รับก็คือ………..ใบรับรองรางวัลที่ลงนามโดยอาจารย์ใหญ่

มันทำให้ลู่หมิงพูดไม่ออก……….