ใบรับรอง?
ลู่หมิงเงิบ
เขาควรจะพูดอะไรดี?
ใบรับรองนี่มันเอาไปทำอะไรได้บ้าง
เขารู้ว่าวิทยาลัยนั้นขี้เหนียว แต่เขาไม่เคยคิดว่าจะถึงขนาดนี้!
รางวัลคือแค่เศษกระดาษเนี่ยนะ?
“เธอกำลังคิดอะไรอยู่?”
อาจารย์อันจ้องมอง “นี่มันของดี! เธอสามารถใช้สิ่งนี้แลกเปลี่ยนกับคำแนะนำมืออาชีพจากอาจารย์ต่างๆ ได้ครั้งนึงเลยนะ นอกจากนี้เธอยังสามารถขอให้อาจารย์ใหญ่ชี้แนะเป็นการส่วนตัวได้ด้วย”
“หืมม?”
ดวงตาของลู่หมิงสว่างวาบ
คำแนะนำมืออาชีพ!
อาจารย์คนไหนก็ได้ในวิทยาลัย!
เมื่อเทียบกับการ์ดที่เขาใช้ไปก็ยังถือว่าใบรับรองนี้มีค่ามากกว่าเยอะ
เมื่อคิดได้เช่นนี้ลู่หมิงจึงเก็บใบรับรองไว้ด้วยความพึงพอใจ
……..
ผ่านไปถึงตอนกลางดึก
หลังจากจัดการทุกอย่างและติดตามเหตุการณ์หลังจากเหมืองถล่มแล้ว ลู่หมิงก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นที่เขาได้กลับมาที่ร้าน
เพราะอย่างไรก็ตาม…
ที่นี่คือบ้านของเขา
นี่คือสถานที่ที่เขาคุ้นเคยที่สุดในโลกนี้
“มันจบแล้ว” เขาสรุปในใจอย่างเงียบ ๆ
นี่เป็นนิสัยที่เขาคุ้นชินในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในฐานะโปรแกรมเมอร์
เขาไม่มีทางเลือกอื่น ในตอนนั้นเขาต้องเขียนรายงานจำนวนมากสำหรับทุกโปรเจค ทุกโมดูล และแม้แต่ทุกฟังก์ชั่นที่แสดงให้เจ้านายสุดโง่เขลาของเขาฟัง เขาต้องวิเคราะห์รายละเอียดเกี่ยวกับความต้องการและการออกแบบโครงสร้าง …
แม้ว่าเขาจะไม่จำเป็นต้องเขียนมันในตอนนี้ แต่เขาก็มักจะคิดรายงานสรุปผลขึ้นมาเองในหัวโดยอัตโนมัติ
ก่อนอื่น
ระดับพลังงานของเขาเกินสามร้อยคะแนนแล้ว!
เยี่ยมมม!
นี่เท่ากับลู่หมิงเพิ่มขีดความสามารถของเขาอย่างมาก
ต้องรู้ว่าการฟื้นตัวและอัตราพลังงานที่เพิ่มขึ้นนั้นเกี่ยวข้องกับการบ่มเพาะของคนๆ หนึ่งอย่างมาก ยิ่งมีพลังงานมากเท่าไหร่ คน ๆ นั้นก็จะมีความสามารถในด้านอื่นๆ ดีขึ้นเท่านั้น
ประการที่สองทักษะการสร้างการ์ดของเขาพัฒนาขึ้นอย่างมาก
เขาได้สร้างการ์ดวงล้อมกระทิงคลั่งมากกว่าหนึ่งร้อยใบ!
การ์ดทุกใบและทุกบรรทัดมีระดับความยากสูงและเขาวาดมันได้สมบูรณ์แบบ ทำให้ตอนนี้เขาวาดเส้นพื้นฐานได้อย่างชำนาญมาก!
ประสบการณ์การต่อสู้ก็มีค่ามากเช่นกัน
แน่นอนว่าสิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือการ์ดในห้องนั้น
อย่างไรก็ตามลู่หมิงกลับรู้ดีว่าสิ่งของเหล่านั้นไม่ได้เป็นของเขา
เขาไม่กล้าที่จะเอามันไปเพราะถึงได้การ์ดไปยังไงก็คงโดนหมายหัวอย่างหนัก
“เฮ้อ ฉันควรจะพักผ่อน”
ลู่หมิงเข้านอนหลังจากสรุปเรื่องราวเสร็จ
เขาผ่านอะไรมามากมายในวันนี้ หลังจากสร้างการ์ดอย่างบ้าคลั่งเป็นเวลาเจ็ดวันเขากระหายหาการหลับลึกเป็นอย่างมาก มิฉะนั้นมันคงดูปัญญาอ่อนมากถ้าเขาต้องหักโหมทำงานจนเสียชีวิตอย่างกะทันหันอีกรอบ
…
เช้าวันรุ่งขึ้น
ลู่หมิงตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า เขาได้รับข้อความแปลก ๆ จากจางเสี่ยวปัง – วิทยาลัยใช้เวลาทั้งคืนในการค้นหานักศึกษาที่หายไป
มีนักศึกษาหายหรอ?
ลู่หมิงรู้สึกสับสน
เขาคิดว่านักศึกษาทุกคนยังมีชีวิตอยู่
อาจารย์อันนับจำนวนคนก่อนออกมา แล้วเป็นไปได้อย่างไรว่ามีคนหายไป?
เดี๋ยวก่อน…
จู่ๆ ลู่หมิงก็ตาสว่างขึ้นมาว่าถ้านักศึกษาทุกคนยังมีชีวิตอยู่ แต่สิ่งของในห้องนั้นหายไป?
หรือวิทยาลัยกำลังตามหาของพวกนั้นจริงๆ!
ยังไงซะฟู่หงหมิงก็พยายามจะเอาของเหล่านั้นไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตาม แถมเขายังวางแผนจะใช้การ์ดเทเลพอร์ตเพื่อหลบหนีพร้อมกับวัตถุโบราณพวกนั้นอีกด้วย ดังนั้นสิ่งของเหล่านั้นจะต้องมีค่ามากแน่ๆ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่วิทยาลัยจะยอมแพ้ในเรื่องนี้
พวกเขาพบของเหล่านั้นหรือไม่?
ลู่หมิงรู้ดี
“แน่นอน” จางเสี่ยวปังยิ้มเยาะ อาจารย์อันก็ไปกับพวกเขาเพื่อค้นหามัน ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาขุดมันออกมาในคืนนั้น
“ข้อมูลของนายมีประโยชน์มาก”
ลู่หมิงค่อนข้างประหลาดใจ
เขารู้ว่าจางเสี่ยวปังมีเส้นสาย คนรู้จักมากมายในวิทยาลัย แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะรู้ข่าวดังกล่าว
“แน่นอน”
จางเสี่ยวปังรู้สึกพอใจกับตัวเอง
“โอ้ใช่”
จู่ ๆ จางเสี่ยวปังก็นึกถึงอะไรบางอย่าง “นายต้องรอ ถ้านายต้องการจะสร้างการ์ด ฉันจะไม่อยู่ใกล้ ๆ สองสามวันนี้ เพราะฉันจะเข้ารับการศึกษาขั้นสูงเพื่อความรู้ในด้านการวาดภาพมืออาชีพ”
“โอ้?”
ลู่หมิงรู้สึกประหลาดใจ
“ฉันใช้ใบรับรองแลกมันมา”
เป็นเรื่องยากที่จางเสี่ยวปังจะจริงจังกับอะไรสักอย่างขนาดนี้
“ฉันจะต้องตามทันนายแน่นอน”
“เฮอะๆ”
ลู่หมิงพูดไม่ออก “ฉันเป็นผู้ชายนายจะตามฉันทำไม!”
จางเสี่ยวปังไร้ทางตอบโต้
ตู๊ด!
ลู่หมิงวางโทรศัพท์มือถือ
เขาไม่ได้คาดหวังว่าจางเสี่ยวปังจะมีแรงจูงใจในการพยายามปรับปรุงตัวเองมากขนาดนี้
มันไม่ง่ายเลย
ความรู้สึกของลู่หมิงเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
ในความเป็นจริงนอกจากเขาแล้ว เขาเชื่อว่าหลังจากการฝึกงานครั้งนี้นักศึกษาส่วนใหญ่ที่ผ่านการทดสอบจะเริ่มบ่มเพาะและฝึกฝนอย่างหนัก ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี
มีเพียงแค่การได้รับประสบการณ์โดยตรงจากโลกอันโหดร้ายเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขาจะเริ่มฝึกฝนอย่างหนัก!
“ฉันอ่อนแอเกินไปจริงๆ!”
ลู่หมิงเองก็ไม่พึงพอใจกับความสามารถของเขาอย่างมาก
แม้ว่าเขาจะกำจัดฟู่หงหมิงได้สำเร็จ แต่การจะพูดได้ว่าเขาช่วยทุกคนให้รอดพ้นจากอันตรายก็ยังห่างไกลพอสมควร!!!
ถ้าคิดเล่น ๆ ดูว่าถ้าเขาแข็งแกร่งขึ้น บางทีเขาอาจจะสามารถเอาสมบัติในห้องได้นั้นออกมาได้อีกด้วย และวิทยาลัยเองก็คงทำอะไรเขาไม่ได้
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงพบว่ามันน่าเสียดายมาก!
การ์ดพวกนั้น!
โดนวิทยาลัยยึดไป !!!
ลู่หมิงรู้สึกปวดใจ
เขารู้สึกราวกับว่าเขาพลาดโอกาสหนึ่งในร้อยล้าน
ความรู้สึกนี้คล้ายกับตอนที่เขาขึ้นรถไฟใต้ดินและเขาก็ได้เห็นสาวงามที่เขาสนใจ แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็จากไปและเขาก็ยังไม่ได้ขอไลน์ของเธอด้วยซ้ำ
ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาได้ยินจากเจ้านายที่น่ารังเกียจของเขาว่าไอหมอนั่นแม่*งได้เธออีกด้วย…
นั่นคือสิ่งที่เขารู้สึก: โอ้ย เจ็บไปทั้งหัวใจ…..
ไม่! ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้นด้วยความเร็วสูงสุด
ลู่หมิงเต็มไปด้วยอารมณ์
เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ครั้งหน้าต้องคว้าโอกาสไว้ให้ได้!
เยี่ยม…
นอกจากนี้ยังมีเรื่องของแมวดำที่ทำตัวราวกับนักต้มตุ๋น!
ดี ดี ดี ดี ดีมาก…..
ลู่หมิงรู้สึกว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในตัวเขาอาจจะเป็นของเก๊จากสำเพ็ง! แม้มันจะดูเหมือนจะทรงพลังมาก แต่มันปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเขาในช่วงเวลาสำคัญ!
ต่างกับจิ้งจอกเก้าหางในนารูโตะเกินไปรึเปล่า? เป็นไปได้ยังไง?
แต่เรื่องนี้เขาคงต้องคิดหาทางแก้ไขในภายหลัง
ลู่หมิงครุ่นคิด หรือเป็นเพราะเขาอาจยังไม่สนิทกับแมวดำเพียงพอ บางทีเขาอาจต้องเพิ่มการสื่อสารกับมันและทำความคุ้นเคยให้มากสุดเพื่อที่มันจะได้ช่วยเหลือเขาในยามจำเป็น
การที่แมวดำช่วยเขาหรือไม่นั้นสำคัญมาก เพราะมันเป้นตัวกำหนดว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขาทรงพลังเท่าไหร่!
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ลู่หมิงก็เข้าสู่ห้วงแห่งจิตสำนึกอีกครั้ง
แกร๊ก!
แกร๊ก!
เขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอีกครั้ง
เขาคาดไว้แล้วว่ามันน่าจะเคี้ยวการ์ดดั้วเดิมของเขาอย่างเอร็ดอร่อยอยู่แน่ๆ
“ช่างเป็นอะไรที่ประเสริฐ์อย่างมาก” ลู่หมิงพูดกับตัวเอง เขาไม่กล้าพูดออกมาดัง ๆ
อะไรคือการที่มันแทะการ์ดเล่นทุกวัน เพื่ออะไรกัน อร่อยมากหรอ? ดูสิมันกลายเป็นสีแดงไปแล้ว
เฮ้ย…เดี๋ยวก่อน
แดง?!
หน้าลู่หมิงเปลี่ยนเป็นสีเขียว
ไม่มีทาง!
เป็นไปได้ไหมที่การ์ดดั้งเดิมของเขาจะกลายพันธุ์อีกครั้งหลังจากถูกแทะ?
เมื่อคิดได้จึงรีบไปตรวจสอบ และมันทำให้เขาตกใจมากที่พบว่าการ์ดดั้งเดิมของเขายังคงวางอยู่ใต้เท้าแมวดำ!
งั้นมันกำลังแทะอะไรล่ะนั่น?
ลู่หมิงมองเข้าไปใกล้ๆ และช็อค
เชี่*ย หนึ่งในร้อยล้าน?!
ถูกต้อง!
การ์ดที่แมวดำแทะเป็นการ์ดล้ำค่าในห้องนั้น!
เดี๋ยวก่อน…
ลู่หมิงรู้สึกงงงวย
การ์ดใบนี้มาอยู่ในทะเลจิตสำนึกตั้งแต่เมื่อไหร่?
ไม่! พูดให้ถูก คือแมวดำเอาการ์ดใบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!?
ลู่หมิงตกใจมากที่ไม่มีใครสังเกตเห็น!
เขาไม่รู้เลย!
เมื่อนึกถึงพลังของมันแล้ว…ลู่หมิงยิ้มหน้าบาน
“พี่แมวขอดูการ์ดนี้หน่อยได้ไหม” ลู่หมิงถามพร้อมยิ้มเล็กน้อย
แกร๊ก!
แกร๊ก!
แมวดำไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเขา
“นี่แม่*งโคตรสิ้นหวัง” ลู่หมิงยั๊วะในใจ
ลู่หมิงอยากจะเอาหัวโขกกำแพงตาย แต่เขาก็รู้สึกอึดอัดขุ่นเคืองใจเหลือเกิน
การ์ดที่ฟู่หงหมิงพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะได้มา มาลงเอยอยุ่ตรงหน้าเขาแล้ว ถ้าเขาสามารถใช้มันเพื่อพัฒนาความสามารถของเขา …
ลู่หมิงรู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
แน่นอน
ก่อนอื่นคือเขาต้องได้รับมันจากแมวดำก่อน
“พี่แมว?”
ลู่หมิงเรียกอีกครั้ง แต่แมวดำขี้เกียจที่จะสนใจเขา
เฮ้อออออ
ลู่หมิงยักไหล่
คงทำได้แค่นี้ … ตอนนั้นเองเขาก็รู้สึกว่าตัวเองลืมอะไรไปบางอย่าง
ผ่านไปนาน ในที่สุดเขาก็นึกได้
ทะเลจิตสำนึก!
นี่คือทะเลแห่งจิตสำนึก!
ลู่หมิงเบิกตากว้าง
แม้ว่าเขาจะเป็นนักสร้างการ์ดมือใหม่และเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทะเลแห่งจิตสำนึกคืออะไร แต่อย่างน้อยที่สุดเขาก็มั่นใจในสิ่งหนึ่ง – คือวัตถุทางกายภาพไม่ควรเข้ามาในทะเลแห่งจิตสำนึกได้
แล้วทำไมการ์ดใบนี้ถึงมาอยู่ที่นี่?
หรือบางที…
มันอาจเกี่ยวอะไรกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าเขา?
แมวดำเองก็มีความสามารถที่น่าทึ่งและการ์ดที่อยู่ใต้อุ้งเท้าของมันก็ต้องกลายเป็นของวิเศษเช่นกัน
ในกรณีนั้น…
จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันยอมปล่อยการ์ดใบนี้?
ลู่หมิงถูกล่อลวง
การ์ดจะสามารถกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงได้ไหม?
ไปลองกันเลย!
ลู่หมิงรู้สึกกระปรี้กระเปร่า
“พี่แมว?” ลู่หมิงถามเบา ๆ “ขอดูการ์ดได้ไหม? ฉันจะส่งคืนให้คุณทันที”
แกร๊ก!
แกร๊ก!
แมวดำยังคงแทะการ์ดต่อไป
“เอ่อ…” ลู่หมิงน้ำตานองหน้า
ลู่หมิงครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “หรือบางทีพี่แมวอาจให้งานฉัน แล้วฉันจะช่วยคุณทำมันให้เสร็จและรางวัลของฉันจะเป็นการ์ดใบนี้?”
“ใช่ไหม?”
นอกจากนี้ลู่หมิงยังจำได้ว่าพวกตัวเอกนิยายแนวเกิดใหม่มักมีพล๊อตเรื่องคล้าย ๆ กันจึงลองถามดูว่า “หรือบางทีฉันจะได้สุ่มรางวัลจากพี่แมวและเอาคะแนนมาแลกกับมันได้?”
แมวดำมองเขาราวกับคนปัญญาอ่อน
วิธีนี้ก็ไม่ใช่เรอะ? เรื่องมากจริง
ลู่หมิงรู้สึกผิดหวังมาก “งั้นนายมีประโยชน์อะไร…”
ปึ๊ง!
เงาดำสว่างวาบ
“ได้การล่ะ” ลู่หมิงคิดในใจ
“มา! มา!”
ลู่หมิงมีความคาดหวังว่าความปรารถนาของเขาจะสำเร็จแล้วในวันนี้
ปังงง!
เขาถูกตบด้วยอุ้งเท้า
อย่างไรก็ตามก่อนที่แมวดำจะตบเขาออกจากทะเลแห่งจิตสำนึก มันก็เห็นได้ว่าการ์ดที่มันทิ้งหายไปจากทะเลจิตสำนึกแล้ว!
มันหายไป!
เฮะ เฮะ เฮะ!
นายต้องโทษตัวเองที่ตบฉัน!
ฮ่า ฮ่า ฮ่า!
ลู่หมิงรู้สึกดีสุด ๆ ก่อนที่สติของเขาจะสลายไป
ลู่หมิงกลับสู่ความเป็นจริง และตามคาดการ์ดสีแดงได้ปรากฏขึ้นในมือของเขา
สำเร็จ!
ลู่หมิงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
หลังจากหลอกพี่แมวให้เอาการ์ดมาให้ … เดี๋ยวนะ งั้นมันจะเอาการ์ดคืนกลับไปได้ไหมเพราะขนาดในมือฟู่หงหมิงมันยังเอามาได้? เขาจ้องมองไปที่ทะเลจิตสำนึกด้วยความรู้สึกซับซ้อน
แมวดำยังคงนั่งยองๆ อย่างเกียจคร้านบนเสื่อ
ดูเหมือนจะไม่มีการตอบสนอง
ยกเว้นหางของมันยังคงแกว่ง!
ความถี่ค่อนข้างสูง
พี่แมวโกรธแล้ว!
ลู่หมิงกลัวเล็กน้อย
เขารู้ว่าสิ่งมีชีวิตนั้นน่ากลัวเพียงใด อย่างไรก็ตามถ้าพี่แมวโกรธมากทำไมไม่เอาการ์ดไปคืนโดยตรงล่ะ?
เอ่อ…
หรือบางที…
มันไม่สามารถเอากลับไปได้?
ลู่หมิงจมอยู่ในห้วงความคิดของเขา
ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าแมวดำก็อยู่ในสภาพอ่อนแอเช่นกัน ดังนั้นมันอาจต้องใช้พลังงานอย่างมากในการข้ามระหว่างความเป็นจริงกับทะเลแห่งจิตสำนึก!
ดังนั้นมันจึงสามารถเดินทางได้เพียงครั้งเดียวในตอนนี้!
ด่วน! ฉันต้องเรียนรู้การ์ดใบให้ได้นี้ก่อนที่มันจะฟื้นพลัง!
