นิยาย Divine Card Creator
ตอนที่ 76 เพื่อนยาก
ลู่หมิงปวดหัวกุมขมับ
ฟูว นี่มันเรื่องจริงสินะ…
ลู่หมิงถอนหายใจ
“เอาล่ะ”
เมื่อหันไปมองร่างกายของฉู่เซียวที่ยังคงสั่นอยู่ ลู่หมิงก็พูดอะไรไม่ออก
“คุณยังไหวอยู่รึเปล่า?” ลู่หมิงหันไปถามเขา
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ฉู่เซียวถอนหายใจ “ฉันถูกซุ่มโจมตีและได้รับบาดเจ็บหนัก ปัญหาหลักคือตอนนี้ ฉันไม่สามารถใช้พลังงานได้เลย!
จากการตกเป็นเป้าหมายในปัจจุบัน…ถ้าเขาใช้พลังงานของตน ศัตรูก็จะค้นพบ พวกเขาทันที
ถ้าฉันหนีออกจากเมืองไปได้…”
ฉู่เซียวรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
ตราบใดที่เขาสามารถหนีออกจากตัวเมือง เขาก็น่าจะหาพื้นที่ปลอดภัยฟื้นฟูหลังงานของตนได้!
แต่เมื่ออาการบาดเจ็บปะทุขึ้นใจกลางเมืองแบบนี้…
ลู่หมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“รอสักครู่นะครับ”
ลู่หมิงโทรหาจางเสี่ยวปัง
จางเสี่ยวปังมักจะรู้ข้อมูลสถานการณ์ของเมืองชิงหมิงมากกว่าเขา สาเหตุหลักๆ ก็ เพราะไออ้วนนี่มักจะซื้อของแปลกๆ ที่ผิดกฎหมายอยู่เสมอ… เขาเลยต้องหลบๆ ซ่ อนๆ ต่ารวจอยู่เสมอๆ
ใช่แล้ว ไออ้วนนี่มักจะรู้สถานที่หลบหนีดีๆ เสมอ!
“ฉันจะไปที่นั่นเอง” ฉู่เซียวยืนขึ้นอย่างเกร็งๆ และพยายามจะเดินไปที่ประตู
แต่หลังจากเดินได้ไม่ถึง 3 ก้าวเขาก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง
ลู่หมิงพูดไม่ออก
เอิ่ม ให้เขาช่วยดีกว่ามั้ง?
เขาพยุงฉู่เซียวขึ้นมา จากนั้นก็หยิบหมวกของจางเสี่ยวปังที่เขาเก็บไว้ก่อนหน้านี้ ออกมาแล้วสวมให้ฉู่เซียว จากนั้นพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังจุดหมาย
ตลอดทางพวกเดินทางสําเร็จด้วยความราบรื่น
“ทางนี้”
มีกล้องวงจรปิดอยู่ตรงนั้น
เลี้ยวที่มุมนั้น” ฉูเซียวกล่าวเสียงแหบ
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้พลังงานของตนได้ แต่ในฐานะโจรระดับมืออาชีพ ประสบการณ์และประสาทสัมผัสของเขาก็ยังเฉียบคมเหมือนเดิม
อย่างน้อยที่สุด มันก็ช่วยให้พวกเขาหลบหลีกปัญหาจากตํารวจชั้นผู้น้อยเหล่านี้ได้
ไม่นานนัก…ลู่หมิงก็มาถึงที่หมาย – สุสานเมืองชิงหมิง
สถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ที่ชายแดนของเมือง ริมถนนวงแหวนที่ 3 ซึ่งเพียงแค่ปืนออกนอกกําแพงสุสานนี้ก็นับเป็นนอกเขตเมืองแล้ว และที่สําคัญที่สุดคือ…
ตอนกลางคืนสถานที่แห่งนี้มักจะถูกทิ้งร้าง
“ไปกันเถอะ”
ลู่หมิงช่วยเซียวปีนข้ามกําแพง
“ขอบคุณนายมาก”
ฉู่เซียวพูดด้วยความซาบซึ้ง
ถ้าเขาตัวคนเดียว บางทีเขาอาจจะยังพอสู้เพื่อหาทางรอดได้ แต่ในกรณีนั้นหากเขาแพ้เขาก็อาจจะตายได้ แต่ตอนนี้เขากลับสามารถหลบหนีออกไปได้อย่างง่ายดาย
ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณน้องชายของลู่หยาน!
หนุ่มน้อยคนนี้เป็นคนดีมีความเถรตรง(หน้าด้าน)!
ฉลาด(หัวหมอ)!
แถมยังกล้าหาญ(โลภ)!
“ฉันเป็นหนี้บุญคุณนาย” ฉู่เซียวพูดอย่างจริงจัง
“ไม่หรอกครับ”
ลู่หมิงรู้สึกผิดเล็กน้อย
“ขอคิดก่อนนะ…”
ฉู่เซียวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะส่งการ์ดบางอย่างให้ลู่หมิง “ในเมื่อนายเป็นนักสร้า งการ์ด สิ่งนี้อาจเป็นประโยชน์สําหรับนาย”
“ฮะ?”
ลู่หมิงเหลือบมองไปที่มัน มันเป็นการ์ดระดับ 1 ธรรมดาๆ
“ฉันได้ปิดผนึกความสามารถของตัวเองไว้ข้างในการ์ดใบนี้ มันเป็นสกิลที่ค่อนข้าง ธรรมดา แต่มันก็เป็นรากฐานของชื่อเสียงฉันด้วย นายสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยว กับอดีตของฉันได้หลังจากที่นายกลับบ้านไป จากนั้นนายน่าจะพออนุมานอะไรบาง อย่างได้
“ยังไงก็ขอโทษทีนะ ตอนนี้ของที่ฉันมีติดตัวก็มีแค่นี้ นายสามารถติดต่อฉันได้ตลอดเวลาหากนายต้องการอะไรในอนาคต” ฉู่เซียวกล่าวอย่างขัดเขิน
เมื่อพูดจบ…
ฉู่เซียวก็จากไป
รูซซซซ –
ระหว่างที่ร่างของเขากําลังไกลออกไป เขาก็โบกมือขวาของตน
ชั้นฟิล์มโปร่งแสงก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
พวกมันล้อมรอบร่างของฉู่เซียวซึ่งดูราวกับลูกบาศก์ขนาดมหึมาล้อมรอบเขาไว้ตรงกลาง พวกมันค่อยๆ ผสานเข้าด้วยกันก่อนที่ร่างของฉู่เซียวก็หายไปจากบริเวณนั้น เช่นกัน…
เขาหายตัวไปแล้ว?!
ลู่หมิงตกใจ
ไม่แปลกเลยที่ฉู่เซียวมั่นใจว่าเขาจะหนีออกไปได้!
ไม่แปลกเลยที่เขาจะกลายเป็นหนึ่งในจอมโจรที่มีชื่อเสียงแบบนี้!
ทักษะการล่องหน…
ทักษะที่ผู้ชายคนไหนก็ใฝ่ฝันถึง?
จ๊ๆ…
“ฉันรีบกลับดีกว่า”
ลู่หมิงไม่กล้าอยู่ที่นั่นอีกต่อไป
ตอนขามาเขาไม่ได้คิดถึงบรรยากาศรอบๆ ตัวเพราะเขาสนใจแค่การช่วยฉู่เซียวหนี แต่ตอนนี้
ทําไมมันวังเวงขนาดนี้วะเนี่ย?
ลู่หมิงเพิ่มความระมัดระวังตัว
เขาเดินทางกลับโดยใช้เส้นทางเดิมตอนเข้ามา แต่ขณะที่เขากําลังจะจากไปจู่ๆ ก็มีเงาด่า 5-6 เงาเข้ามาใกล้เขา
เป้ง!
หัวใจของลู่หมิงเต้นไม่เป็นจังหวะ
“หืม?”
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านั้นก่าลังสังเกตลู่หมิงอยู่
“เขามาคนเดียวเหรอ?”
คนเหล่านั้นหัวเราะ
พวกเขาสัมผัสได้ถึงรัศมีอันอ่อนแอรอบตัวลู่หมิง
“น้องชาย ดูเหมือนว่านายพึ่งได้ของดีบางอย่างมา?”
“ฮิฮิ ได้ราคาดีมั้ย? แล้วได้ของดีมารึเปล่า?”
คนเหล่านั้นหัวเราะและพูดว่า “แต่ไม่ว่ายังไงก็ส่งมามันซะดีกว่า”
ลู่หมิงไม่ตอบ
จากที่จางเสี่ยวปังบอก หลายคนใช้พื้นที่นี้เพื่อซื้อของผิดกฎหมายหรือสินค้า พิเศษที่มีคุณภาพต่า
ดังนั้น…
ก็มีคนอีกหลายคนใช้พื้นที่นี้เพื่อปล้นชิง
ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องปกติสําหรับพื้นที่นี้ไปแล้ว
แน่นอน โดยปกติแล้วพวกเขาแทบจะไม่ได้ฆ่าใครเลยเพราะกลัวว่าจะสร้างปัญหา หรือดึงดูดความสนใจของต่ารวจ ดังนั้นคนที่ถูกปล้นมักจะปลอดภัยหากส่งของไปแต่ โดยดี
“เฮ้ น้องชายจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”
“เชื่อฟังพวกเราดีกว่ามั้ง ฮ่าๆๆ” คนเหล่านั้นหัวเราะอย่างชั่วร้าย
“ไม่อย่างนั้น นายคงต้องลาบากแล้ว!”
ลู่หมิงยังคงเงียบอยู่
ในความมืดมิด
ภายใต้แสงจันทร์สลัว
ทุกคนในที่นี้ต่างก็ไม่เห็นหน้ากัน
จากความมืดในปัจจุบัน ทุกคนดูราวกับเงา
จู่ๆ…
ลู่หมิงก็ถามกลับไปด้วยน้ําเสียงแหบแห้ง “คุณ…คุณเป็นลูกค้าของใคร”
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านั้นงงงวย
ลูกค้าอะไรวะ?
หรือมันคือรหัสลับอะไรบางอย่าง?
“เฮะๆ พี่ชายคนนี้กําลังรีบ นายส่งของมาให้อย่างเชื่อฟังดีกว่า”
ตอนนี้พวกเขารู้สึกร้อนรนขึ้นเล็กน้อย
โจรกลุ่มนั้นต่างหันไปมองหน้ากัน
ดูเหมือนว่าคราวนี้พวกเขาคงต้องใช้กาลังซะแล้ว!
อย่างไรก็ตาม…
ขณะนั้นพวกเขาไม่ได้สังเกตว่าการ์ดในมือของลู่หมิงหายไปแล้ว
ลู่หมิงหันหลังไปทางหลุมศพก่อนถามด้วยเสียงแหบพร่า
“พะ-เพื่อนยาก คนพวกนี้เป็นเพื่อนนายเหรอ?”
เสียงของลู่หมิงแหบแห้งและน่ากลัวมาก
คนเหล่านี้ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่พวกเขาจะมีโอกาสได้โต้ตอบ พวกเขาก็ มองไปยังทิศทางที่ลู่หมิงหันไป จากนั้นพวกเขาก็เห็นมือที่กําลังยื่นออกมาจากหลุมศพ
แกร็ก!
พื้นดินเริ่มทรุดตัวลง
ทันใดนั้นร่างที่แข็งแกร่งก็ค่อยๆ คลานออกมาจากหลุมศพ
ใต้แสงจันทร์
ด้วยผิวที่ซีดของนักรบหลุมศพประกอบกับสภาพแวดล้อมทําให้ความสยองขวัญเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
ใบหน้าของสมาชิกกลุ่มโจรซีดเผือด
หลุมฝังศพ…
มีบางอย่างกําลังคืบคลานออกมาจากหลุมศพ?
“เชีย ผี?!”
“ศพพวกนั้นฟื้นคืนชีพเหรอ?!!”
พวกเขาหันหลังกลับและวิ่งหนีด้วยความโกลาหล
บางคนถึงขั้นฉีเล็ด
มี*งต้องล้อเล่นแน่ๆ!
พวกเขาไม่เคยเห็นฉากที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อนตลอดชีวิต
ปัง!
โจรคนหนึ่งถึงขั้นวิ่งชนเข้ากับต้นไม้ก่อนจะหันไปพบกับสิ่งที่ถูกเรียกว่า เพื่อนยาก กาลังคลานเข้ามา
“ไม่ใช่… เพื่อนนายหรอกเหรอ?” เสียงต่ําและแหบแห้งจนขนลุกดังขึ้นอีกครั้ง
อ๊อก!
ชายคนนั้นน้ําลายฟูมปากก่อนจะสลบไป
“จ๊ากกกกก!”
สมาชิกกลุ่มโจรที่เหลือต่างวิ่งไปคนละทิศละทาง
ลู่หมิงได้แต่อึ้ง
ผลลัพธ์ของมันดีกว่าที่เขาคิดไว้ซะอีก!
ก็นะบรรยากาศมันก็เอื้อเกินไปจริงๆ
ลู่หมิงโบกมือ
วูซซซซ –
นักรบหลุมศพสลายกลับไปเป็นพลังงาน
“ไปกันดีกว่า”
ลู่หมิงคาดการณ์ความวุ่นวายจากเด็กเหล่านั้นอาจดึงดูดความสนใจของคนอื่น ลู่หมิงจึงตัดสินใจรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
บรรยากาศในสุสานกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
หลังจากผ่านไปสักพัก…
ใต้แสงจันทร์
ทันใดนั้นก็มีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้น
เขามองดูความโกลาหลในสุสานด้วยความสงสัย และจากนั้นก็เดินไปยังจุดที่ลู่หมิงยืนอยู่ก่อนหน้านี้ และท้ายที่สุดเขาก็จ้องมองไปยังหลุมศพที่ลู่หมิงใช้จัดฉาก
เขาสัมผัสป้ายบนหลุมฝังศพ
“เพื่อนยาก…”
“นั่น นะ-นายเหรอ?”
