บทที่ 121: นาง…คือ
“ท่านปู่ข้ายังมีชีวิตอยู่ แต่ข้าบังเอิญเหยียบเข้าไปในดินแดนแปลก ๆ และหาทางกลับไม่ได้” ใบหน้าของ จู มิงหลาง แสดงความเสียใจ แต่ค่อยๆ ก้มตัวลงและมอบของขวัญอันศักดิ์สิทธิ์แก่ผู้อาวุโสของเขาโดยไม่รอให้เขาตอบ
หญิงชรา เจียนซัน ลุกขึ้นและเดินไปต่อหน้า จู มิงหลาง ฝ่ามือสองข้างมีรอยย่นปกคลุมหลังมือของ จู มิงหลาง และตบเบา ๆ
“ไม่มีฐานการฝึกฝน มีความสงบของจิตใจ ไม่เสียใจ ตกลงตอนนี้เจ้าอยู่ในสภาพดีแล้ว ชายชราของข้าชอบของชิ้นนั้น คนหนุ่มสาวต้องเดินทางมากขึ้น เจ้าแค่บอกว่า เจ้ามาจากไหน” หญิงชรา เจียนซัน ถาม
“อยู่ห่างจากเสฉวน” จู มิงหลาง ตอบ
“โอ้ นั่นคือดินแดนใหม่ มีเสมียนมาจากราชวงศ์ ให้พวกเราเจียนสง ทำคำเตือนเพื่อป้องกันอันตรายที่ซ่อนอยู่ที่ไม่รู้จัก เสี่ยเฮิน ดูเหมือนจะเป็นผู้สั่งการที่นั่น เจ้าเห็นนางใช่มั้ย? หญิงชราเจียนซัน ถาม
“ข้ารู้ ข้ามาที่นี่ครั้งนี้เพื่อคุยกับไท่กง มีนครรัฐอยู่ห่างจากเสฉวน เป็นดินแดนที่ทำงานอย่างหนักเพื่อครอบครัวของเขาและเพื่อรักษาความมั่นคง ตอนนี้หลายฝ่ายอิจฉาริษยาและต้องการแบ่งแยก และมีคนเกเรบ้าง ข้าหวังว่าไท่กง จะส่งอาจารย์ซงหลินพาสาวกและไปที่เมืองก่อน “ จู มิงหลางกล่าว
“ทำไมเจ้าไม่บอก เสี่ยเฮิน เกี่ยวกับเรื่องนี้” หญิงชรา เจียนซัน กล่าว
“ป้า เสี่ยเฮิน อาจผิดหวังกับข้ามาก นางแค่ทำตัวไม่ลำเอียง” จู มิงหลาง ยิ้มอย่างขมขื่น
“โอ้ ทำไมนางถึงเป็นแบบนี้? อย่างไรก็ตาม ครั้งหนึ่งนางก็เคยเป็นครูของเจ้า นางเกิดในยามลำบากและไม่สามารถเป็นคนอ่อนแอได้ การใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยไม่ใช่เรื่องง่าย” หญิงชราเจียนซัน ถอนหายใจ
“ข้าไม่สามารถตำหนินางสำหรับทางเลือกที่ข้าทำ” จู มิงหลางกล่าว
“เหมียวจู ข้าจำได้ว่า ลุงคนนึงบอกข้าก่อนหน้านี้ว่าเขาวางแผนที่จะไปที่ลี่ชวนเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับดินแดนต่างประเทศและค้นหาการผจญภัยที่ไม่รู้จัก เจ้าบอกเขาว่าถ้าเจ้ายินดีที่จะนั่งในเมืองหลวงที่นั่น เขาก็จะมอบดาบห่าวหยิง ให้เจ้า” หญิงชรา เจียนจู พูดกับ ซีเหมียวจู
“เขาคืออาจารย์กูทาง เขาเป็นเพียงอาจารย์ เขาและนิกายดาบของพวกเราไม่มีแม้แต่ดาบห่าวหยิง อันสุดท้ายยังคงอยู่ในป่าดาบที่หายไป แต่ไม่มีในป่าดาบที่ถูกทิ้งร้าง ผู้คนไม่กล้าที่จะก้าวเท้า ยังไม่มีใครสามารถจัดการกับสิ่งแปลก ๆ ที่นั่นได้เลย?” ซีเหมียวจู กล่าว
อาจารย์กูทาง ,จู มิงหลาง มีความประทับใจในตัวเขา
เขาเป็นนักดาบที่เก่งมากซึ่งไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากสายตาของเขาได้ เขามักจะเดินทาง ชอบไปเมืองต่าง ๆ และชื่นชมประเพณีท้องถิ่นที่แตกต่างกัน
หากมีอาจารย์กูทาง คอยปกป้องรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร หินก้อนใหญ่ที่ถ่วงใจของ มิงหลาง ก็จะหายไป
นักดาบระดับอธิปไตยอยู่ที่นั่น แม้ว่าจะเป็นรุ่นน้อง เขาก็ไม่กล้าที่จะล่วงล้ำเข้าไป!
“ทำไมเจ้าถึงลืมว่าพี่ชายของเจ้าได้มันมาจากไหน ดาบห่าวหยิง มันหายากมากสำหรับนิกายดาบของพวกเรา แต่สำหรับครอบครัวของพี่ชายของเจ้า มันเป็นเหล็กที่ดีซึ่งมีเพียงไม่กี่ชิ้น” ไท่กงกล่าว
“ใช่.” ซีเหมียวจู กล่าว
“เสี่ยวหลาง เจ้าก็รู้ว่า กูทาง ไม่มีงานอดิเรกอื่น ๆ ดังนั้นเขาจึงชอบซ่อมดาบ มีเพียง ดาบห่าวหยิง เท่านั้นที่สามารถสร้างความประทับใจให้เขาได้” หญิงชราของ เจียนซัน กล่าว
“มันไม่สามารถดีกว่า ทูซันกำลังจะกลับบ้านและรายงานความปลอดภัยของเขา เขาจะใช้ดาบห่าวหยิงในขณะนั้น หลังจากที่กลับมายังรัฐ Ancestral Dragon City เขาจะส่งมอบให้กับลุงเองอย่างแน่นอน” จู มิงหลาง ทักทายอีกครั้ง ขอบคุณหญิงชราที่ช่วยเขา
“หลานชาย ข้าอยากจะคุยกับเจ้า เนื่องจากเจ้ามาที่นี่ และจงพักอยู่ต่ออีกสองสามวัน ถนนสู่เมืองจักรพรรดิยังอีกไกล เจ้ามาจากฝั่งเสฉวนและเจ้าคงเหนื่อยเมื่อพักผ่อนเต็มที่แล้ว ข้ามีสิ่งที่จะให้เจ้าทำ ที่ป่าดาบถูกทิ้งร้างมาระยะหนึ่ง เจ้าไปที่นั่นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าเจ้าจะกลับไปที่ เสี่ยไท่กง” เจียนซัน ปู่เฒ่ากล่าว
“ดีดี.” จู มิงหลาง พยักหน้า
ราชาผู้ทรงพลังอาจไม่เพียงพอที่จะยับยั้งกองกำลังทั้งหมด แต่ศักดิ์ศรีของนิกายดาบในภูเขานั้นสำคัญที่สุด
ตราบใดที่มีคนจากนิกายดาบอยู่บนภูเขาอันห่างไกลนั่งอยู่ที่นั่น ผู้คนที่ไม่สงสัยส่วนใหญ่สามารถยับยั้งได้ และภาระของ หลี่หยุนซี ในสนามรบก็ลดลงอย่างมาก
เพราะหากรุยกั๋ว โจมตีไม่ได้เป็นเวลานาน ย่อมยอมให้กองกำลังอันทรงพลังแอบเข้าไปในกองทัพได้อย่างแน่นอน และยังมีคนร้ายในเมืองบาปที่ไม่ถูกปกครองโดยผู้ใด เข้าไปขโมยของในรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร.
“นี่เจ้ามีภรรยาที่ หลี่ฉวนเหรอดีมาก และวิสัยทัศน์ดีพอๆ กับอาจารย์” หญิงชราเจียนซัน ยิ้มและมองไปที่ น่านหลิงชา
“ท่านอาจารย์ นี่คือน้องสาวของข้า” จู มิงหลาง อธิบาย
“โอ้ โอ้ ภรรยาตัวน้อย?”
“ท่านอาจารย์ พวกเราไร้เดียงสา แต่นางอาจจะเหมือนกับน้องสาวที่ชื่นชมข้ามากกว่า และมักจะบอกคนนอกถึงบางสิ่งที่อธิบายไม่ได้ มันทำให้เกิดการเข้าใจผิด” จู มิงหล่างกล่าว
ซีเหมียวจู ออกไปแล้ว มันควรจะเป็นการเอ่ยถึงนาง
หญิงชราเจียนซัน กล่าวว่า: “ท้ายที่สุด เจ้าโตมากับนาง น้องสาวซีเหมียวชื่นชมเจ้าเหมือนพี่ชายของนาง บางครั้งนางก็แยกแยะความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เจ้ามีเจ้าของแล้วสามารถทำให้นางเลิกหมกมุ่นอยู่กับมันได้ และบอกกับนางว่า นางไม่ใช่สาวป่าเถื่อน”
“ท่านอาจารย์ ไม่ต้องห่วง ข้าจะบอกน้องสาวว่า ยังไงข้าก็ถือว่านางเป็นน้องสาวเสมอ” จู มิงหลาง กล่าวอย่างจริงจัง
ในเวลานี้ สาวกหญิงหลายคนเข้ามา พวกเขาทักทายหญิงชราเจียนซัน และนำทาง น่านหลิงชา และ ฟางเนี่ยเหนียน ไปพักที่ พางเฟงวิลล่า
มิงหลาง ปล่อยให้พวกนางไปก่อน เขายังต้องการอยู่ที่นี่เพื่อสนทนากับหญิงชราเจียนซัน
เมื่อพวกนางจากไป ชายชราเจียนซัน ยังคงพูดอย่างมีความหมายว่า “ข้าคิดว่าเจ้ากับนางเหมาะสมกันดี เป็นการลดความเกลียดชังของ ซีเหมียวจู ที่มีต่อนาง เจ้าจงใจพูดว่านางเป็นภรรยาและน้องสาวใช่หรือไม่? “
“ท่านอาจารย์ นางกับน้องสาวพวกเขามีเกสรสองตัว และไม่มีความแตกต่างในรูปลักษณ์ พวกเขาเข้ากันได้ดีและเป็นปกติ” จู มิงหลางกล่าว
“ก็ไม่แปลกที่เจ้ากำลังทำอยู่ตอนนี้ ทำไมเจ้าไม่หาเทพและมนุษย์ที่จะไปกับเจ้า แต่สองคนที่เดินอยู่ มันจะมีปัญหาเล็กน้อย” หญิงชรากล่าว
“นางมีพลังเหนือธรรมชาติครับอาจารย์” จู มิงหลางกล่าว
“ไม่ ข้าดูลมหายใจของนาง มันเป็นไปไม่ได้สำหรับข้าที่จะแก่จนแยกไม่ออก และอาณาจักรของนางค่อนข้างแปลก ไม่แน่นอนในระดับราชา” ชายชรา เจียนซันกล่าว.
จู มิงหลาง เปิดปากกว้าง
นักดาบเฒ่าตื่นขึ้นมาหลังจากงีบหลับ
น่านหลิงชา เป็นเทพเจ้าและสามัญ
จิตรกรขั้นเทพ!
มันเป็นไปได้อย่างไร?
“อาจารย์ อย่ามาล้อเล่นกับข้า ข้าเคยเห็นพลังเหนือธรรมชาติของนางแล้ว นางมีความสามารถจริงๆ” จู มิงหลาง ส่ายหัวและกล่าว
“จริงๆ แล้ว อาจารย์อาจต้องการบอกเจ้าว่าเทพเจ้าและความสามารถที่เจ้าเคยเห็นอาจเป็นภรรยาของเจ้า ไม่ใช่นางและ ผู้หญิงที่จะเดินไปกับเจ้าคือผู้หญิงคนนั้นจริงๆ “หญิงชราเจียนซัน ดูจริงจังและไม่ได้ตั้งใจจะล้อเล่นเลย
ความคิดของ มิงหลาง ค่อยๆหนักขึ้น
ระดับปรมาจารย์ ไม่น่าจะอ่านผิด
น่านหลิงซา จริงเหรอ? ?
แต่เขาได้เห็นนางวาดภาพ เฉินฟาน หลายครั้งด้วยตาของเขาเอง
หลี่หยุนซี เป็นจิตรกรอย่างนั้นเหรอ? ?
ไม่ เขาอยู่ในเมืองซินเมื่อสองสามวันก่อนตอนที่เขากำลังเดินผ่านหมอก น่านหลิงซาก็วาดรูปด้วย!
นางคนเดียวที่มีทั้งทักษะเทพและอภิบาลหรือไม่? ?
เป็นไปไม่ได้!
ในโลกนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่ใครจะมีความสามารถทั้งสองอย่าง มนุษย์และเทพ สามารถเลือกได้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น
จู มิงหลาง จะไม่ตั้งคำถามในประเด็นนี้!
