บทที่ 123: มังกรวิญญาณดาบ
ในสถานการณ์เช่นนี้ หากสาวกของนิกายดาบ คงจะตกใจถ้าพวกเขามาเห็น อย่างไรก็ตาม ดาบยาวบางเล่มมีเลือดออกอย่างอธิบายไม่ได้ ปีศาจแดงกำลังหยด!
จู มิงหลาง ไม่ได้วิ่งหนี เขาปล่อยให้เงาดาบบินอยู่เคียงข้างเขา
หลับตาแล้วใช้ความรู้ความเข้าใจของเขาเองเพื่อสัมผัสถึง “ผี” ที่แท้จริงในป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างแห่งนี้ จู มิงหลาง ต้องการทราบว่าทำไมพวกมันถึงกระสับกระส่าย เป็นเพราะซูซาง ละทิ้งที่นี่จริงหรือ? มันมีความแค้นและโกรธมากเมื่อไม่มีคนสนใจ?
ดาบที่ถูกทอดทิ้งทุกเล่มอยู่ที่นี่ จู มิงหลาง ยังคงจำการแกะสลักบนดาบบางเล่มได้ ถ้าพวกมันกลายเป็นดาบแห่งความแค้นจริงๆ เขาเชื่อว่าสามารถจัดการมันได้!
“เก้งเก็งเก้งเก้ง!!!”
ในที่สุด ดาบที่ถูกทิ้งในป่าเหล่านี้ก็เคลื่อนตัว พวกมันถูกดึงออกจากดิน ดาบลอยขึ้นไปกลางอากาศ และดาบที่ถูกทอดทิ้งหลายพันเล่มดูเหมือนจะถูกถือโดยปรมาจารย์ดาบหลายพันคน และมีการดวลกันอย่างดุเดือดที่นี่
“ติ๊งติ๊งติ๊งติ๊งติ๊งติ๊งติ๊งติ๊ง!!!!!”
การกระทบกันของดาบจะมีประกายไฟพุ่งออกมานับไม่ถ้วนบ่อยครั้ง แสงไฟที่ดาบวาบขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกไม่แน่นอนของตัวเองอยู่ท่ามกลางการสู้รบของดาบโบราณ ในสนามรบผู้คนเหล่านั้นไม่ได้ถูกมองเห็น มีเพียงดาบของพวกเขาเท่านั้นที่ถูกจัดฉากและปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในสนามรบโบราณ .
“บูม~~~~~~~~~~~~~~”
พายุฝนฟ้าคะนองที่ชัดเจนกระทบท้องฟ้าเหนือป่าดาบที่ถูกทิ้งร้าง แสงเหมือนฟ้าผ่าซัดเป็นประกายทำให้ จู มิงหลาง ต้องปิดตาของเขา
แสงไฟส่องสว่างในป่าดาบร้างที่มืดสลัว เหมือนกลืนทุกสิ่งด้วยแสงจ้า!
เมื่อคนธรรมดาเจอเหตุการณ์ประหลาดเช่นนี้ พวกเขาคงจะกลัวจนเป็นลม
แต่ มิงหลาง ไม่คิดจะจากไป!
เขาเชื่อว่าถ้าดาบเหล่านี้มีวิญญาณ พวกมันจะไม่มีวันทำร้ายเขา
เขาค่อยๆลืมตาขึ้น จากนั้นเขาก็มองดูป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างซึ่งมีอยู่มานานหลายปี และป่าที่มืดสลัวก็ว่างเปล่าในทันใด และดาบที่ถูกทอดทิ้ง ที่ถูกสอดแทรกไปทั่วก็หายไป!
ในป่าสนและป่าไผ่ ไม่มีดาบอีกต่อไป ดูเหมือนว่าพวกมันจะหลบหนีไปสู่ความว่างเปล่าอื่น และพวกมันก็หายไปต่อหน้าอย่างน่าประหลาด
“บูม~~~~~~~~~~~~~~~”
สายฟ้าตัดผ่านคืนสลัว ฉายแสงให้กับป่าดาบที่มืดมน ทันใดนั้น รัศมีแห่งความกลัวก็พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของเขา จู มิงหลาง ได้รับการต้อนรับด้วยเงาดาบมืดมนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาราวกับเป็นภูเขา!
ดาบเล่มนี้สีแดงขึ้นสนิมและเปื้อนเลือด ราวกับว่ามันถูกแช่อยู่ในขุมนรกเลือดเป็นเวลาหลายปี ตัวดาบถูกสลักด้วยเลือดนี้!
สิ่งที่น่าตกใจจริงๆ ของ จู มิงหลาง ไม่ใช่การปรากฏตัวของยอดดาบโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า แต่เป็นดาบชั่วร้ายที่ทำให้ จู มิงหลาง รู้สึกการจ้องมองของมัน! !
ดาบชั่วร้ายนี้ไม่เหมือนอุปกรณ์ที่สง่างาม แต่เหมือนสิ่งมีชีวิตมากกว่า เมื่ออยู่ใกล้ๆ กับมันจะรู้สึกได้ถึงความโกรธของมัน! !
“ปีศาจอาวุธ?”
จู มิงหลาง ไม่เชื่อสายตาของเขา
เมื่อได้ยินจาก เดเมนเทีย ในโลกนี้มีสัตว์ประหลาดปีศาจ
สิ่งประดิษฐ์ที่เรียกว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่มีมานานอันทรงพลังที่ดูดซับแก่นแท้ของสวรรค์ ดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์ แปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาด ฝึกฝนเป็นปีศาจ และกระทั่งขึ้นสู่ความศักดิ์สิทธิ์
การใช้อสูรบรรยายดาบชั่วร้ายต่อหน้าเขา รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม!
มีดาบมากเกินไปในป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างซึ่งมีช่วงชีวิตนับพันปี ยิ่งกว่านั้น ดาบปีศาจนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นการรวบรวมวิญญาณของดาบที่ถูกทอดทิ้งทั้งหมดในป่าดาบที่ถูกทิ้งร้าง
มันคืออาวุธวิเศษ!
อาจจะเป็นปราชญ์ก็ได้!
คือจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งการบ่มเพาะหมื่นปี! !
“ไม่ ไม่ ลมหายใจในร่างกายไม่ใช่สัตว์ประหลาด” จู มิงหลาง ส่ายหัวอีกครั้ง
ดาบชั่วร้ายนี้โกรธมาก!
ในเวลานี้ ดาบปีศาจก็ลอยขึ้นมา และมันยืนเหมือนภูเขา หดตัวช้าๆ ยิ่งเข้าใกล้ จู มิงหลาง มากเท่าไหร่ ดาบที่ชั่วร้ายยิ่งเผยให้เห็นตัวเองมากขึ้นเท่านั้น
ในที่สุด ดาบปีศาจก็ปรากฏขึ้นต่อหน้า จู มิงหลาง
ร่างนั้นเหมือนกับดาบทุกประการ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู มิงหลาง รู้สึกว่าสิ่งที่ปรากฎอยู่ข้างหน้าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างชัดเจน!
ลมหายใจของมัน
มังกร! !
ลมหายใจของมันคือมังกรชัดๆ! !
จู มิงหลาง สร้างคลื่นรุนแรงในหัวใจของเขา
ดาบเล่มนี้ ตอนแรกมีปีศาจซ่อมแซม กลายเป็นวิญญาณดาบ
จากนั้นวิญญาณดาบนี้ก็ผ่านประตูมังกรแล้ว! !
มังกรวิญญาณดาบ! !
ทุกสิ่งในโลกสามารถแปลงร่างเป็นมังกรได้
จิตวิญญาณของอุปกรณ์เป็นสิ่งที่หายากอย่างยิ่ง จิตวิญญาณของอุปกรณ์เปลี่ยนมังกรให้กลายเป็นจินตนาการ
“ชี่~~”
ดาบวิญญาณชั่วร้ายและมังกรวิญญาณเข้ามาใกล้ จู มิงหลาง และลอยไปรอบ ๆเขา อย่างช้าๆราวกับสำรวจอย่างระมัดระวัง
ราวกับว่ารู้สึกถึงลมหายใจที่คุ้นเคยของจู มิงหลาง มังกรวิญญาณที่ดาบหายากนี้เข้าหา จู มิงหลาง อย่างระมัดระวังเหมือนเด็ก
ทันใดนั้น มังกรวิญญาณดาบก็พุ่งผ่านฝ่ามือของ จู มิงหลาง อย่างรวดเร็ว กรีดฝ่ามือของ จู มิงหลาง ให้เป็นบาดแผล
บาดแผลมีเลือดสีแดงสดไหลออกมา เลือดก็หยดลงอย่างรวดเร็ว และมังกรวิญญาณดาบก็ดึงปลายดาบขึ้นมาทันทีราวกับลิ้น และดูดเลือดของ จู มิงหลาง ทีละเล็กทีละน้อย
ได้รับเลือดเพียงไม่กี่หยดในร่างกายดาบของวิญญาณ สนิมบนวิญญาณดาบนี้ก็ปลิวออกไปราวกับฝุ่นผงโดยลม และสนิมหนาเป็นชั้นแล้วชั้นเล่าของจิตวิญญาณดาบนี้เหมือนโซ่ตรวน เมื่อตัวดาบของมันสว่างเป็นสีแดงตัวดาบถูกเปิดเผย วิญญาณดาบก็ฟื้นคืนชีพอย่างสมบูรณ์!
“บูม~~~~~~~~~~”
สายฟ้าฟาดอีกครั้งในอากาศ ทำให้ป่าดาบที่ถูกทอดทิ้งสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง
ไม่มีดาบที่ถูกทอดทิ้งในป่า มีเพียงวิญญาณดาบนี้เท่านั้น ดื่มเลือดและสั่นเบาๆ ด้านหลังเป็นป่าเขากว้าง แต่เงาสะท้อน เงานี้เปิดปีกดาบอย่างน่าประทับใจ คลี่ตัวดาบออกอย่างสง่างามและน่าตกใจราวกับภูเขา!!
ปรากฏว่าสิ่งที่ข้าเห็นในตอนนี้คือเงาของวิญญาณดาบ!
มีวิญญาณเป็นของตัวเอง!
มันคือมังกร!
จิตวิญญาณแห่งดาบควบแน่นจากเจตจำนงของดาบที่ถูกละทิ้งนับพัน และจากนั้นก็ปลูกฝังโดยจิตวิญญาณแห่งดาบให้กลายเป็นมังกรดาบ!
“เลือดของข้าที่ทำให้เจ้าเป็นวิญญาณดาบใช่หรือไม่” จู มิงหลาง ยังคงไม่สามารถสงบลงจากความตกใจนี้ได้
ตอนนี้มันดื่มเลือดของเขา จากนั้นจึงขจัดสนิมบนตัวของมันออกไป
มันกำลังบอกตัวเองว่ารู้จักตัวเองและมาจากไหน
“กระสวยเงาดาบที่โบยบิน เป็นเครื่องหมายดาบที่ข้าเคยฟาดฟันลงมาบนท้องฟ้าหรือเปล่า?”
“สนามรบที่ฟันกันเป็นเสียงดาบที่ข้าฝึกทั้งกลางวันและกลางคืนใช่หรือไม่”
“เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ แต่กลายเป็นมังกรเหรอ”
จู มิงหลาง มองไปที่ดาบหยินหงนี้ นึกถึงตอนที่เขาเคยจับดาบมาก่อน และดวงตาของเขาก็มีน้ำตาคลอ
ตำนานผีสิงป่าดาบร้างที่ถูกเรียกว่าป่าร้างมีมานานหลายปีในนิกายดาบ
แต่สิ่งเหล่านี้คือวิญญาณแห่งดาบที่แท้จริงในป่าดาบร้างแห่งนี้ที่ส่งข้อความไปยังโลกภายนอกเพื่อรอการกลับมาของพวกมันทุกชั่วโมงทั้งกลางวันและกลางคืน
“ข้าไม่ใช่ปรมาจารย์ดาบอีกต่อไป”
“เจ้าไม่ใช่วิญญาณดาบอีกต่อไป”
จู มิงหลาง เช็ดเบ้าตาด้วยมือของเขา ที่กำลังจะหลั่งน้ำตา
เพื่อความโชคดี หากจู มิงหลาง กลับมาเป็นนักดาบ มังกรวิญญาณดาบจะไม่เป็นดาบที่ จู มิงหลาง ถืออยู่อีกต่อไป เพราะมันได้แปลงร่างเป็นมังกรแล้ว
แต่ จู มิงหลาง สูญเสียพลังของเหล่าทวยเทพ และไม่สามารถกวัดแกว่งดาบที่แท้จริงได้อีกต่อไป เขากลายเป็น
โซ่ตรวนวิญญาณเล็กๆ ในหัวใจของ จู มิงหลาง ราวกับหยดน้ำอีกครั้ง ฝนโปรยปรายตกลงสู่ทะเลสาบ ตั้งแต่ระลอกคลื่นแรกไปจนถึงสายฝนที่โปรยปราย จู มิงหลาง สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างของมังกรวิญญาณดาบได้!
คือเลือดในตอนนี้
ให้ตัวเองมีความผูกพันกับมัน
เมื่อมันจำตัวเองได้ มันก็เหมือนกับน้ำตาแห่งความปิติที่ใกล้เคียงกับตัวเขา
เพราะมันเป็น…
มันคือมังกรวิญญาณดาบ
เกือบพลาด
แต่เขาจะไม่มีวันพลาดมันอีก!
จู มิงหลาง ยื่นมือออกมาช้าๆ เขาคิดว่าเขาจะไม่แตะต้องดาบอีกในชีวิตของเขา แต่เขาไม่เคยคิดที่จะถือดาบในลักษณะนี้
แขนสั่น นิ้วสั่น ฝ่ามือและหลังมือเหมือนกัน แต่จู มิงหลาง ยังคงถือวิญญาณดาบที่ก้าวข้ามชะตากรรมของเขาและกลับมาพบกันอีกครั้ง!
จู มิงหลาง เปิดบทที่สี่ข้อตกลงทางจิตวิญญาณอย่างแน่นหนาในทันที ด้วยพันธนาการแห่งโลหิตก่อนหน้านี้ แม้ว่าฐานการฝึกฝนของมังกรวิญญาณดาบจะสูงกว่าขอบเขตของ จู มิงหลาง แต่เขาก็ยังค่อยๆ สร้างการมีส่วนร่วมของจิตวิญญาณ หัวใจ พระเจ้า และจิตวิญญาณที่อยู่ร่วมกันอย่างช้าๆ!
มังกรวิญญาณดาบมีหาง
เช่นเดียวกับไหมขัดฟันยาว ในขณะที่จิตวิญญาณของ จู มิงหลาง สื่อสารกับมัน หางของมังกรวิญญาณดาบจะเติบโตตามแขนของ จู มิงหลาง ราวกับเถาวัลย์
การเติบโตยังคงดำเนินต่อไป จู มิงหลาง ก้มศีรษะลงและมองลงไป และพบว่าแขนของเขามีคำจารึกตามหลัง และคำจารึกที่เรืองแสงได้ปกคลุมแขนของเขาอย่างหนาแน่นเหมือนกับที่เป็นอยู่ สร้างพลังโบราณไว้ในสายเลือดของเขา
จู มิงหลางรู้สึกว่าสายเลือดของเขาพุ่งพล่าน เดือด และค่อย ๆ ลุกไหม้ราวกับเปลวไฟ
ราวกับว่าเขาอยู่ในเตาหลอม และเตาหลอมก็พ่นพลังอันไร้ขอบเขตออกมา ซึ่งทำให้เขารู้สึกว่าตราบใดที่เขาเหวี่ยงดาบในมือ เขาก็สามารถฟันทะลุโลกได้!
“ซีซีซี~~~~~~~”
รูปแบบการจารึกเริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ และเกือบจะเป็นโลหะชุบแข็ง และรูปแบบการจารึกวิญญาณดาบจะค่อยๆ ไต่ขึ้น ด้วยแขนและหน้าอกที่สดใส มังกรวิญญาณแห่งดาบดูเหมือนจะสังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง และรีบเหวี่ยงตัวดาบอย่างรวดเร็ว ดึงร่างของเขาออกจากแขนของ จู มิงหลาง!
ด้วยการถอนออกนี้ คำจารึกบนแขนของ จู มิงหลาง ก็จางหายไป และ จู มิงหลาง ซึ่งมีความร้อนแผ่ไปทั่วร่างกายของเขา ดูเหมือนจะเดินออกจากเตา เหงื่อออกมาก และผิวของเขาก็แดง
“ในขณะนี้ มีเพียงแขนนี้เท่านั้นที่สามารถรับพลังของวิญญาณดาบจารึกนับพัน”
“ดูเหมือนว่าแม้ว่าเลือดของข้าจะทำให้เจ้าเป็นวิญญาณดาบ พวกเราก็ยังต้องวิ่งเข้าหากันมากขึ้น”
จู มิงหลาง หายใจเข้าเล็กน้อยและพูดกับ มังกรวิญญาณดาบ
ตัวดาบสีแดงและยาวของมังกรวิญญาณดาบลอยอยู่ข้าง จู มิงหลาง และหางแกว่งไปมาเบา ๆ ราวกับสะเก็ดดาบ
การปรับตัวเป็นเพียงเรื่องของเวลา มันมีความสุขมากที่ได้รอจนกว่ามันจะกลายเป็นวิญญาณดาบ
นอกจากนี้ โดยการลงนามข้อตกลงทางจิตวิญญาณกับ จู มิงหลาง มันสามารถออกจากป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างและมองเห็นขอบเขตของมันอีกครั้ง
มันคือวิญญาณแห่งอวตารของดาบที่ถูกทิ้งร้างทั้งหมด ถ้าดาบมีวิญญาณ มันต้องไม่ขึ้นสนิมในป่า ถูกกัดเซาะไปหลายปี และผุพังไปทีละน้อย
“ชี~~”
“ชี~~~~”
มังกรวิญญาณดาบบินอยู่รอบๆ จู มิงหลาง ตลอดเวลา แม้ไม่มีปีกก็ดูเหมือนเพียงมังกรบินเรียวโลหะ
แค่ความเร็วของมันเร็วเกินไป ในสายตาของคนอื่น มันคงไม่ต่างจากการเทเลพอร์ต
“ข้าจำได้ ดาบที่อยู่กับข้านานที่สุดชื่อม็อกซี่”
“มังกรวิญญาณดาบ ข้าจะเรียกเจ้าว่าม็อกซี่”
มังกรวิญญาณดาบหยุดและแขวนอยู่ข้างหน้าจู มิงหลาง ดาบสีแดงสดสะท้อนใบหน้าของ จู มิงหลาง
“ชู่ว!”
มันหายไปทันที
บินเข้าสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของ จู มิงหลาง
ดาบวิญญาณมังกร น่าจะชอบชื่อนี้
![ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/10/ราชันเทพสงคราม唐寅在异界-207x300.jpg "ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界]")
