บทที่ 124: ปรมาจารย์ดาบกับจิตรกร
ยอดเขาที่สูงที่สุดของภูเขาที่อยู่ไกลออกไป เกือบจะถึงก้อนเมฆ ผู้หญิงในเสื้อคลุมของลัทธิเต๋ายืนอยู่บนขอบหน้าผา จากที่นี่สามารถมองเห็นเหยาซาน เจียนจงทั้งหมดได้อย่างทั่วถึง
สลับกันทั้งกลางวันและกลางคืน ภูเขา บ้านเรือน ศาลาสูง และศาลาไม้สนเบื้องล่างค่อย ๆ ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกในยามพลบค่ำ ภูเขาและหุบเขายังได้รับพรให้มีบรรยากาศชื้นในยามค่ำคืนอย่างต่อเนื่อง เฝ้ามองดูหมอกในยามราตรีนี้ เมื่อภูเขาอันงดงามและ ยอดเขาถูกปกคลุม ทันใดนั้นพลังที่มองไม่เห็นก็พัดผ่านป่าผืนหนึ่ง
เมฆและหมอกทั่วภูเขาและที่ราบก็หายไปในทันใด เมื่อมองลงมาจากยอดเขาสูงสุด เมฆปรากฏขึ้นเป็นอันดับแรกในหมอกยามค่ำคืน กระแสน้ำวนสุญญากาศอันยิ่งใหญ่ถูกพัดพาไปทั่วทั้งภูเขาที่อยู่ห่างไกลออกไป
ภูเขา ป่าไม้ และยอดแหลมกลายเป็นที่ใสกระจ่าง แม้แต่ตอนกลางคืนก็ยังสะอาดสะอ้าน!
เดิมที จูเสี่ยเฮิน ต้องการจะบินไปที่ป่าดาบเพื่อดูว่าใครอยู่ในป่าดาบ แต่ในที่สุดนางก็ถอยกลับไปที่จุดสูงสุดของศาลา นั่งอย่างเย็นชาและจองหองอยู่บนพื้นหญ้า และค่อยๆ หลับตาลง
จะรู้ไปทำไมว่าเป็นใคร?
…….
หน้าวิลล่าที่เชิงเขา
กลุ่มสาวก นิกายดาบ ยืนอยู่บนขอบภูเขา พวกนางมองหน้าซึ่งกันและกัน มองกลับไปกลับมาระหว่างผู้หญิงสองคน
“นางกำลังจะต่อสู้ นางกำลังจะต่อสู้”
“พี่สาวต้องการต่อสู้กับผู้อื่น!”
“ข้าได้ยินมาว่าสำหรับผู้ชาย ผู้ชายคนนั้นคือพี่ใหญ่ของพวกเรา เสี่ยวซู หรือเปล่า”
บนแท่นหินขนาดยักษ์ที่ยื่นออกมาจากภูเขาซีเหมียวซู และ น่านหลิงชา ยืนอยู่บนเส้นแบ่งหยินและหยางทั้งสองด้าน พลบค่ำผ่านไปแล้ว บนแท่นหินขนาดยักษ์ ตะเกียงได้ถูกจุดขึ้นแล้ว
เปลวเพลิงในตะเกียงนั้นแรง และไฟที่ริบหรี่ก็ปะปนกับหญิงสาวผู้สง่างามสองคน ซึ่งทำให้เหล่าสาวกรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น
“ถอดผ้าคลุมออก ให้ข้าเห็นหน้าที่แท้จริงของเจ้าก่อน” พี่สาวของเจียนสง ซีเหมียวจู กล่าว
“เจ้าคือใคร?” น่านหลิงซาถาม
“นี่..เจ้า” พี่สาวซีเหมียวจู ตัวสั่นด้วยความโกรธด้วยประโยคนี้และไม่สามารถพูดอะไรได้อีก!
เขาไม่ได้สบตาตั้งแต่ต้นจนจบ!
ตั้งแต่แรกเริ่ม ซีเหมียวจู ไม่เชื่อสิ่งที่ จู มิงหลาง กล่าว ความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงคนนี้ไม่ชัดเจน
แม้ว่า ซีเหมียวจู จะรู้ว่าหลายครั้งมันเป็นความปรารถนาของนางเอง แต่ถึงแม้จะเป็นความคิดของนางเอง แต่
นางก็อยากรู้ว่า ทำไมเป็นผู้หญิงคนนี้?
ลมพัดมาและม่านก็พลิ้วไหว ในเวลานี้ ซีเหมียวจู เห็นใบหน้าด้านข้างของนางแล้ว
สวยมาก.
ผู้หญิงอะไรจะสวยได้ขนาดนี้….
อ๊ะ!
จิ้งจอก! !
การกลับชาติมาเกิดของแม่มด! !
ปรากฎว่าผู้หญิงคนนี้พึ่งความสวยนิดหน่อย โอเค สวยไร้ที่ติ หลงเสน่ห์พี่ชายของนาง!
ผู้ที่สามารถไปกับรุ่นพี่ได้จะต้องไม่ยึดถือคุณค่านี้เพียงลำพัง โดยปราศจากความสามารถที่จะภาคภูมิในโลก ปราศจากปัญญาอันโดดเด่น และยังไม่คู่ควรกับรุ่นพี่ แต่รุ่นพี่คือสุดยอดนักดาบที่ไม่มีใครทำได้ ถนนสายหลักที่อยู่เบื้องหลังแนวศัตรูที่ง่ายที่สุดคือการกลับชาติมาเกิดของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์!
“พี่ชายอาวุโสบอกว่าเจ้าเป็นมนุษย์ในทีมของเขา ให้ข้าได้เรียนรู้ทักษะของเจ้า และดูว่าเจ้ามีคุณสมบัติพอที่จะอยู่เคียงข้างเขาไหม!” พี่สาวอาจารย์ดาบ ซีเหมียวซู กล่าว
น่านหลิงซา ไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้หญิงบ้าคนนั้นกำลังพูดถึง
นางไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้เลย เพียงแค่จ้องไปที่ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของวิลล่าภูเขาเหยาซาน
แต่ทันใดนั้น นางก็เกิดความหนาวเย็นขึ้น เห็นได้ชัดว่ามีเพียงดาบที่บินขึ้นไป แต่มันก็เหมือนภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่ยุบ
ลงมาจากท้องฟ้า สถานการณ์ที่น่าเกรงขามและน่าสะพรึงกลัวนั้นทำให้คนรอบข้างดูตื่นเต้น เหล่าสาวกถอยทัพทีละคน!
น่านหลิงชา รู้สึกถึงความเกลียดชังที่แข็งแกร่งของอีกฝ่าย ดังนั้นนางจึงวาดกระจกไทเก็ก อย่างราบรื่นและรวดเร็วในอากาศ!
เมื่อนางตีเพียงครั้งเดียว ก็จะเห็นหมึกไทเก็กกระจายออกไปและกลายเป็นหินขนาดยักษ์ที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของนาง ราวกับว่ามีคนสร้างแท่นหินขึ้นมา
หมึกแพร่กระจาย แต่ด้วยความแข็งแกร่งที่มองไม่เห็น ภูเขาน้ำแข็งก็ถูกตัดในพื้นที่อื่นของหมึกภาพวาดไทเก็ก
เหล่าสาวกตกใจเมื่อมองไปที่แท่นไทเก็ก ที่ด้านหน้าน่านหลิงชา มันยากที่จะจินตนาการว่าการรุกรานอันทรงพลังของ อาจารย์ดาบเจียนสง นั้นถูกบล็อกอย่างง่ายดาย
อาจารย์พี่สาว ซีเหมียวซู ก็ประหลาดใจเช่นกัน
ในขั้นต้น นางต้องการใช้แรงผลักดันเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ทำร้ายชีวิตผู้หญิง แต่นางไม่ได้คาดหวังว่าดาบภูเขาน้ำแข็งของนาง
จะไม่สามารถยกเสื้อผ้าและผมของอีกฝ่ายได้
พลังอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าคืออะไร นางกำลังโบกแปรงทาสีอยู่หรือเปล่า?
“จอมกระบี่?” น่านหลิงชา มองไปที่ ซีเหมียวจู และดวงตาของนางก็มีระลอกคลื่น
“ใช่ ข้าเป็นหนึ่งในสาวกที่ดีที่สุดของนิกายดาบในเหยาซาน!” ซีเหมียวจู กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“ให้ข้าดูซิว่าเจ้าจะสู้ดาบแห่งภาพวาดหมึกของข้าได้หรือไม่” ด้วยคำพูดเหล่านี้ ปากกาในมือของ น่านหลิงชา ก็กวาดไปในอากาศ!
หมึกเป็นเหมือนดาบที่ออกมาจากฝัก และดาบยาวเงาหมึกก็ปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของ น่านหลิงชา
ปากกาในมือถูกดึงไปอีกด้าน อีกครั้งด้วยจังหวะที่งดงามเหมือนกัน ดาบยาวสองเล่มของหมึกและเงาของดาบ ถูกวาดขึ้นในอากาศ!
ทันใดนั้น น่านหลิงชา ก็โยนปากกาในมือของนางขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนอีกครั้ง ชั่วขณะหนึ่ง ปากกาก็เหมือนกับสองจังหวะก่อนหน้า เต้นรำและขีดเขียนในอากาศ
บนเส้นด้ายของน่านหลิงชา ดาบยาวของหมึกและเงาปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า และพวกมันทั้งหมดถูกวาดด้วยหมึกสีดำหนา
แต่ดาบภาพวาดนั้นสดใสและเต็มไปด้วยความเย็น แสง! !
น่านหลิงชา สวมกระโปรงยาวและสง่างาม แต่นางยืนอยู่อย่างสงบ ต่อหน้าภาพวาดหมึกและนางก็ถูกล้อมรอบด้วยดาบหมึกและเงาที่หนาแน่น ม่านโปร่งแสงและผ้าไหมสีเขียวกำลังเต้นรำ ภาพวาดและเงาของจริงถูกหลอมรวมเข้าด้วยกัน สวยงามและหนาแน่นมีพลัง!
ซีเหมียวจู กำลังถือดาบและมองไปที่ภาพตรงหน้า หัวใจของนางก็ตกตะลึง
ล้วนเป็นภาพวาด แต่น่ากลัวยิ่งกว่าดาบจริงเสียอีก!
หลังจากกัดฟัน ซีเหมียวจู จะไม่มีวันถูกออร่าของอีกฝ่ายครอบงำ ยอมรับว่าอีกฝ่ายเป็นเทพที่แข็งแกร่งมาก แต่นางต้องไม่อ่อนแอ! !
ความมืดมิดเข้าปกคลุม จู มิงหลาง เดินออกไปตามทางที่มืดมิดนี้ ป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างคงไม่มีดาบที่ถูกทอดทิ้ง เขาไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ปีก่อนที่ป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างจะผ่านพ้น และเกิดฉากอันยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
มังกรวิญญาณดาบอยู่ในขอบเขตจิตวิญญาณ ปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่
ดาบสีแดงสดของมันพุ่งไปที่หัวของฟันสีดำขนาดใหญ่ที่กำลังหลับใหลอยู่อย่างไร้เดียงสา
ฟันดำใหญ่ คิดว่ามียุง เขาส่ายหัวสองสามครั้งแล้วลืมตาขึ้นอย่างใจร้อน
“โอ้?”
มองขึ้นไป ดวงตาโตที่ปิดไว้แต่แรกนั้นเปิดขึ้นอย่างสลัวๆ และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
ดาบบินผ่านมาหรือไม่?
“ชู่ว~”
มังกรวิญญาณดาบบินไปไกลกว่าในแดนวิญญาณ และทันใดนั้นก็เห็นร่างสีขาวศักดิ์สิทธิ์ กางปีกที่งดงามราวกับนก
ฟีนิกซ์ ชิ้นส่วนของเอเดลไวส์นั้นสวยงามและมีเกียรติราวกับคริสตัล
“ชู่ ฮู้!”
มังกรวิญญาณดาบหยุดอยู่ตรงหน้ามังกรขาว ราวกับว่าเขาได้พบกับเพื่อนเก่า
ไป่ฉีก็ลืมตาขึ้น ตอนแรกตกใจกับมังกรวิญญาณดาบที่อยู่ข้างหน้าเขา จากนั้นค่อยๆ จำมันได้จากรูปแบบดาบบน
ร่างกายของเขา!
“ยูววว~~~~~~” ไป่ฉีกรีดร้อง และกลิ้งไปทางมังกรวิญญาณดาบราวกับแมว
“ชู่ว!”
“ยูววว~~~~”
ไป๋ฉีรู้จักมังกรวิญญาณดาบนี้โดยธรรมชาติ มิงหลาง เมื่อตอนที่เขาฝึกดาบในป่าดาบที่ถูกทิ้งร้าง เขาพบดาบที่สามารถเคลื่อนที่ได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเมื่อยามเบื่อ ไป๋ฉี ไล่ตามดาบนี้ บินไปรอบภูเขาและป่าไม้
ไป๋ฉีเคยหลับตลอดเวลามาก่อน ไม่คาดคิดมาก่อนว่าอดีตอาวุธอสูรจะกลายเป็นวิญญาณแห่งดาบ และแม้แต่มังกร
วิญญาณดาบก็ปรากฏตัวในอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณนี้!
ไป๋ฉีมีความสุขมากราวกับว่าเพื่อนหนุ่มได้พบกันอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงไล่ล่ามังกรวิญญาณดาบไปทุกหนทุกแห่งใน
อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ
มังกรวิญญาณดาบนั้นเร็วมาก เสี่ยวไป๋ฉี เป็นสายพันธุ์มังกรที่เร็วมากอยู่แล้ว แต่ไม่สามารถตามความเร็วของมังกรวิญญาณดาบได้
เห็นได้ชัดว่ามังกรวิญญาณดาบก็มีจิตสำนึกของตัวเองเช่นกัน เพื่อดูแลเพื่อนร่วมเล่นตัวน้อยของมัน มันจงใจชะลอตัวลง
“พวกนายรู้จักกันมานานแล้วเหรอ”
จู มิงหลาง ดูเขินอาย
ในตอนเริ่มต้น จู มิงหลาง ถูกแช่อยู่ในการฝึกดาบ แต่ จู มิงหลาง เองไม่ได้สังเกตุว่าจิตวิญญาณของดาบค่อยๆก่อตัวขึ้น ไป๋ฉี ซึ่งยังคงเป็นมังกรขาวรู้การมีอยู่ของมันได้อย่างไร?
ชิงจั่ว และ ฟันดำ ต่างก็เอนตัวไปมองที่มังกรดาบวิญญาณอย่างสงสัย
มังกรวิญญาณดาบแสดงเงาดาบเวทย์มนตร์ให้กับพวกเขา หนึ่งแบ่งออกเป็นสอง สองแบ่งออกเป็นสี่ และสี่แบ่งออกเป็นแปด
ไม่นานนัก จิตวิญญาณแห่งดาบก็เต็มไปด้วยอาณาจักรแห่งความหวังอันสดใส
พวกเขาโบกมือและบินอย่างเรียบร้อยและสม่ำเสมอ ตื่นตากับมังกรทั้งสามด้วยกรงเล็บอันอวบอ้วนที่ยื่นออกมาและปรบมือ เหมือนกับเด็ก ๆ ที่ดูละคร
จู มิงหลาง ยังพบว่าเป็นเรื่องตลก อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเขาดูมีชีวิตชีวาขึ้นเรื่อยๆ
วิญญาณทั้ง 4 ก็มีกติกาเป็นของมันเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าจะเจอมังกรประหลาดชนิดใดในอนาคต เป็นเรื่องสนุกมากที่จะพา
พวกเขาไปเดินเล่นด้วยกัน
อารมณ์ของ มิงหลาง ในตอนนี้มีความสุขมาก เมื่อเดินไปตามขั้นบันไดอันยาวไกล เขารู้สึกว่าได้นำการกระโดดเล็กๆ น้อยๆ นี้มาด้วย
จิตวิญญาณแห่งดาบเกิดจากดาบที่ถูกทิ้งร้างนับพันเล่ม ในหมู่พวกเขาดาบห่าวยิง, โมเซีย และ บาหัง ล้วนเป็นดาบที่มีชื่อเสียงในโลก พวกมันมีมาหลายปีแล้ว แม้ว่าเวลาของการเป็นวิญญาณดาบจะไม่นานนัก แต่ฐานการฝึกฝนของมันนั้นอยู่ใกล้กับพระวิญญาณบริสุทธิ์มาก!
ดังนั้นความแข็งแกร่งของมังกรวิญญาณดาบจึงกลัวว่าจะไม่ด้อยกว่าตัวละครระดับลุงบางตัวในนิกายดาบนี้ และอาจแข็งแกร่งกว่านั้นอีก!
จู มิงหลาง สังเกตุเห็นว่ารูปแบบการจารึกคือแหล่งพลังของดาบและมังกรวิญญาณ และรูปแบบการจารึกคือแก่นแท้ของดาบที่ถูกทอดทิ้งทุกเล่ม
จารึกวิญญาณดาบหลายเล่มจาง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าดาบที่มีชื่อเสียงบางเล่มที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานยังไม่ตื่นขึ้น
หากดาบที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในป่าดาบที่ถูกทอดทิ้งสามารถเปลี่ยนเป็นวิญญาณของจารึกและส่องแสงบนร่างของมังกรวิญญาณดาบ มังกรวิญญาณดาบสามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตระดับวิญญาณได้อย่างแน่นอน!
โชคดีที่ดาบที่ถูกทอดทิ้งทั้งหมดในป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างถูกรวมเข้ากับมังกรดาบวิญญาณ
ในตอนนี้ เมื่อมังกรวิญญาณดาบกำลังแสดงกับมังกรทั้งสาม จู มิงหลางก็เห็นดาบที่มีชื่อเสียงที่กำลังหลับใหลปรากฏขึ้นมากมาย
ดึงมันทั้งหมดออกมา
ในอนาคตจะมีเวลาที่จะค่อยๆ สึกกร่อนบนร่างกายของพวกเขา เพื่อให้วิญญาณดาบของพวกเขาตื่นขึ้นอย่างร้อนแรง!
เมื่อถึงเวลานั้นก็จะอยู่ยงคงกระพัน!
จู มิงหลาง ฮัมเพลงอย่างสบายใจด้วยท่วงทำนองเล็กน้อย
ด้วยดาบและมังกรวิญญาณ แม้ว่าเขาจะกลับไปที่ จูเหมิน ในเวลานี้ เขาก็มั่นใจ! !
ยิ่งกว่านั้น จูเหมิน เป็นนักดาบที่มีชื่อเสียง และการจารึกดาบและมังกรวิญญาณที่ยังไม่เปิดออกควรจะสามารถหาวิธีที่มี
ประสิทธิภาพมากขึ้นที่จูเหมิน!
แข็งแกร่งมากอยู่แล้ว ก็สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้อีก!
เขารู้สึกมีความสุขและมีความสุขเหมือนตอนที่เขาออกจากภูเขาเมื่อกลับมาที่เมืองหลวง
