บทที่ 126: อาณาจักรมังกรเมฆ
หลังจากกลับมาที่เมืองจูเหมิน
มันควรจะน่าสนใจ
พวกนั้นคิดว่าเขาสูญเสียพลังของเทพเจ้าซึ่งเทียบเท่ากับคนไร้ประโยชน์
แต่พวกนั้นไม่รู้ เขากลายเป็นตัวเองโดยใช้เวลาไม่นานและอาจแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อน!
“พี่ชาย พักผ่อนก่อน อย่าปล่อยให้ หลิงซารอนาน” ซีเหมียวจู ยิ้มหันซ้ายและขวา
“นางกับข้าไม่มีอะไรจริงๆ ดังนั้นเจ้าไม่ควรทำเรื่องตลกแบบนี้ นางเป็นพี่สาวฝาแฝดของ หลี่หยุนซี คนหนึ่งมีนามสกุลพ่อของนางและอีกคนหนึ่งมีนามสกุลแม่ของนาง ” จู มิงหลางอธิบาย
“อ๋อ กลายเป็นแบบนี้นี่เอง” ซีเหมียวจู พยักหน้าอย่างจริงจังและกล่าวต่อ “แต่รูปลักษณ์ในดวงตาของนางจะแตกต่างออกไปใช่ไหม?”
“หือ..” จู มิงหลาง เลิกคิ้วขึ้น
“เพราะพี่สาวฝาแฝด เวลามองพี่สาว ต่างจากการมองน้องสาวยังไง? หากพี่ชายมีความรักต่อหนึ่งในนั้น ตราบใดที่เป็นคนปกติ คลื่นในหัวใจของพี่ และดวงตาของพี่จะเปิดเผยโดยไม่รู้ตัว” ซีเหมียวจู กล่าว
นางคงรู้จัก จู มิงหลาง พี่ชายของนางดีเกินไป เมื่อสบตาเขา เขาไม่เคยมีอารมณ์แบบนี้ไหลออกมาเลย
ดังนั้น ซีเหมียวจู มักจะรู้สึกว่า จู มิงหลาง มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับ น่านหลิงชา
จู มิงหลาง เกาหัวของเขาอย่างเชื่องช้า มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?
แท้จริงแล้ว เมื่อ จู มิงหลาง จ้องมองนางหลายครั้ง เขารู้สึกว่าเป็น หลี่หยุนซี และสูญเสียสติไปชั่วครู่ แต่แล้วเขาก็บอกตัวเองว่านี่ไม่ใช่นาง แต่เป็นพี่สาว น่านหลิงชา แล้วบังคับตัวเองเพื่อให้สงบและใจเย็น ๆ
แต่ในกระบวนการนี้ เห็นได้ชัดว่าหัวใจกำลังผันผวน
“พี่ชายไม่จำเป็นต้องหน้าแดง มันเป็นธรรมชาติ หากพี่ชายไม่วอกแวกสักหน่อย แสดงว่าพี่ชายไม่จริงใจกับหลี่หยุนซี” ซีเหมียวจู กล่าว
จู มิงหลาง พยักหน้า
อย่างที่คาดหวังจากน้องสาวที่แสนดี เขารู้สึกละอายใจเล็กน้อย นางบอกว่าในทางตรงกันข้ามมันค่อนข้างสบาย
“ยิ่งไปกว่านั้น น่านหลิงชา ดูสวยงามมาก แม้แต่ผู้หญิงอย่างข้าก็ยังรู้สึกท้อแท้ เป็นเรื่องปกติที่พี่ชายของข้าจะโลภความงามของคนอื่น”
…
หลังจากที่ได้อยู่ในนิกายดาบ ของเหยาซาน นานเกินไป จู มิงหลาง,น่านหลิงชา และ ฟางเนี่ยเหนียน ก็ออกเดินทาง
จู มิงหลาง กังวลเกี่ยวกับเจ้านายเก่าของนิกายดาบ ที่มาถามเขาว่าเขาทำบาปหรือไม่ ดาบหลายพันเล่มในป่าดาบที่ถูกทอดทิ้งอยู่ที่ไหน
ก่อนที่ทั้งหมดจะรู้ตัว พวกเขาก็ต้องรีบหนี!
เดิมที จู มิงหลาง คิดที่จะบอกลา จูเสี่ยเฮิน บนยอดเขาที่สูงที่สุด แต่หลังจากคิดดูแล้ว นางคงไม่อยากเห็นเขา และในที่สุดก็ปัดเป่าความคิดนี้ทิ้งไป
“จู มิงหลาง เหยาซานเจียนสง ปู่ของเจ้าเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดหรือไม่” ฟางเนี่ยนเหนียนถามด้วยความสงสัย
“เขาเคยเป็นสามอันดับแรก แต่ตอนนี้เขาแก่เกินไปแล้ว ส่วนใหญ่จะสอนนักเรียน ป้าของข้าเป็นลูกศิษย์ของเขา” จู มิงหลางกล่าว
“ป้าเสี่ยเฮินเป็นใคร? แข็งแรงแค่ไหน? ตอนข้าอยู่ในเจียนสง ข้าได้ยินสาวกชายบางคนพูดถึงนาง ทำไมนางถึงดูมีระดับ? พวกเขาทั้งหมดเรียกนางว่าเจ้านาย “ฟางเนี่ยเหนียนถาม
“มันขึ้นอยู่กับว่เปรียบเทียบอย่างไร ถ้าเรียบง่ายกว่าฐานการเพาะปลูก นางน่าจะเป็นราชาที่สูงสุด นางเป็นผู้นำในป่าใหญ่ทั้งสี่ ดาบในมือของนางที่ว่าดี แต่ฐานการฝึกฝนนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า หากชีวิตและความตายต่อสู้กันเอง เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ใดก็ตามที่ต่ำกว่าระดับราชาจะเป็นคู่ต่อสู้ของนาง และแม้แต่กลุ่มเทพและมนุษย์ระดับสูงสุดก็ไม่น่าจะฆ่านางได้” จู มิงหลาง อธิบาย
ใน สงหลิน การแบ่งระดับอาวุโสนั้นชัดเจนและเรียบง่าย
อาจารย์ ลุง ศิษย์.
โดยทั่วไปในป่าใหญ่เช่นเจียนสง เหยาซาน การฝึกฝนสาวกโดยทั่วไปมาจากระดับย่อยถึงระดับหลัก
ลูกศิษย์ที่มีความแข็งแกร่งระดับกลางมักจะเป็นผู้นำ ในฐานะที่เป็นหัวหน้าสาวกหญิงของวัดเช่น ซีเหมียวจู ระดับการเพาะปลูกของนางมีระดับกลางขั้นสูงสุด
สำหรับระดับปรมาจารย์ ฐานการเพาะปลูกอยู่ระหว่างระดับหลักและระดับราชา คนธรรมดาอาจเป็นระดับหลักที่ต่ำกว่าเท่านั้น
คนดีบางคนได้ก้าวไปสู่ระดับราชาแล้ว และที่โดดเด่นกว่านั้นส่วนใหญ่เป็นราชาระดับสูงและราชาอันดับสูงสุด
ฐานการเพาะปลูกของปรมาจารย์อย่างน้อยก็มีตำแหน่งสูงสุด
แต่ทุกคนที่สามารถถูกกำหนดให้เป็นปรมาจารย์ได้มีขอบเขตที่สูงกว่าระดับการฝึกฝนของเขาอยู่แล้ว
มันเหมือนกับฟันดำใหญ่ การฝึกฝนตนเองเป็นเพียงแม่ทัพมังกรระดับต่ำเท่านั้น ด้วยเกล็ดสายฟ้า เลือดผู้กล้าหาญ และเกราะหนักสีน้ำเงินเงิน มันสามารถทำให้มันอยู่ยงคงกระพันภายใต้ระดับหลัก..พื้น!
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือเทพ ฐานการฝึกฝนก็เป็นเพียงเส้นวัด ผู้ฝึกหัดทุกคน ไม่ใช่มังกร มีกฎแห่งชัยชนะของตัวเอง
“เนื่องจาก ซีเหมียวจู เป็นพี่สาวที่ยิ่งใหญ่ของนิกายดาบของ เหยาซาน และ พี่สาวหลิงชา ได้เอาชนะนาง ไม่ได้หมายความว่าแม้แต่กองกำลังเหล่านี้ใน ทวีปจีติง มีสาวกไม่มากที่สามารถทำได้ดีกว่าน้องสาว Lingsha ?” ฟาง เนียนเนียนถามอีกครั้ง
จู มิงหลาง อดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อได้ยินประโยคนี้
ลูกศิษย์?
เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะอยู่ในระดับสาวกเท่านั้น ท้ายที่สุด เหล่าสาวกยังอายุน้อย และยังมีผู้อาวุโสอยู่เหนือพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการให้เหล่าสาวกผู้น้อยลุกขึ้นยืนเพื่อไม่ให้แข็งแกร่งเท่าเทียมพวกเขา
หาก มิงหลาง , หลี่หยุนซี และ น่านหลิงชา เป็นผู้ปกครองและปกครองดินแดนหลี่ฉวน สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญคือการคุกคามของทั้งทวีปจีติง ใครจะเป็นสาวกของเขา แต่คงไม่ใช่ลูกศิษย์ ลุงและอาจารย์?
ยิ่งไปกว่านั้น มีบางรัฐในทวีปจีติง ที่อาจไม่ใหญ่เท่ากับเมืองซูหลง ในปัจจุบัน นับประสาดินแดนที่มั่งคั่งของเสฉวน
น่านหลิงชา และ หลี่หยุนซี นั้นเทียบเท่ากับความแข็งแกร่งที่สุดของประเทศ ฐานการฝึกฝน ความแข็งแกร่ง และทรัพยากรของพวกเขานั้นดีที่สุด พวกเขาจะล่วงละเมิดสิ่งที่เรียกว่าสาวกอัจฉริยะจากกองกำลังทั้งหมด รู้สึกแปลกๆ
ยิ่งไปกว่านั้น สาวกเหล่านั้นส่วนใหญ่เติบโตขึ้นมาภายใต้การดูแลของเผ่าพันธ์ซูหลง ปรมาจารย์และพี่น้องอย่าง ซีเหมียวจู ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ออกจากนิกายภูเขาหลายครั้งเกินไป และโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาก็ทุ่มเทให้กับการฝึกฝนอย่างหนัก
หลี่หยุนซี และ น่านหลิงชา ได้ปกครองครึ่งหนึ่งของเมืองหลี่ฉวน ด้วยความแข็งแกร่งและภูมิปัญญาของพวกเขาเองใน
ระดับนี้
ดังนั้นเมื่อทวีปมหาราชได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับโลกที่กว้างขึ้น มันอาจจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับพวกเขา
อัตราการเติบโตอาจเร็วขึ้น
โลกกว้างขึ้นเท่านั้น
ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาอ่อนแอ
จู มิงหลาง จำได้อย่างชัดเจนว่าเมื่อ หลี่หยุนซี ได้รับบาดเจ็บสาหัส นางยังคงสามารถแสดงความแข็งแกร่งในระดับที่สูงขึ้นและตัดหัววีรบุรุษทั้งสี่คนได้
หลังจากฟื้นจากอาการบาดเจ็บ สู่บุคคลภายนอก ดูเหมือนว่านางยังอยู่ในระดับหลัก แต่จริงๆ แล้วนางได้ก้าวเข้าสู่ระดับราชาแล้ว ในขั้นต้น แผนต่อไปของนางควรจะก้าวเข้าสู่วังปิงสง แต่โดยไม่คาดคิด วังถูกทำลายโดยคำสั่งของทวีปศาลใหญ่
สำหรับ น่านหลิงชา ชายชราเจียนซัน กล่าวว่าอาณาจักรของนางผันผวนในระดับราชา
ดินแดนนี้หมายถึงการฝึกฝน ไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริง
แม้แต่ตอนนี้ จู มิงหลาง ก็ยังไม่รู้ว่า หลี่หยุนซี อยู่ที่ไหน
เขารู้สึกว่าหลังจากปกครองเมืองซูหลง ความแข็งแกร่งของน้องสาวทั้งสองของพวกเขาก็ไม่สามารถหยั่งรู้ได้ เป็นไปได้ไหมที่พวกครูเซดเหล่านั้นมีทรัพยากรบางอย่างที่ หลี่หยุนซี่และน่านหลิงชา ไม่เคยได้รับมาก่อน
หลังจากที่พวกเขารวมเป็นหนึ่งแล้ว พวกเขาก็ได้มันมา และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็เพิ่มขึ้น!
ส่วนใหญ่เป็นสิ่งพิเศษที่คล้ายกับ ดินแดนสีเงินศักดิ์สิทธิ์ อาจเป็นไปได้ว่าตระกูลหลี่ก็มีดินแดนลับเช่นกัน
การเดินทางอยู่ไกลจริงๆ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง เติบโตขึ้นทุกวันและความเร็วในการบินเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
มันบินอยู่เหนือภูเขา เทือกเขาที่สวยงามยิ่งกว่า นครรัฐ และประเทศที่ใหญ่กว่า
ระหว่างทาง เขาเห็นนิกาย และเทพเจ้ามากมายนับไม่ถ้วน
เขายังเห็นว่าคนทั้งประเทศหมุนรอบมังกร
ความกว้างใหญ่ของทวีปจีติง หลังจากบินต่อเนื่องเป็นเวลาหนึ่งเดือน ดูเหมือนว่าพรมแดนของราชวงศ์จีติง ยังไม่เคยเห็น
ขณะวิ่งบนถนน ขณะฝึกซ้อม แม้จะเร่งรีบ พวกเขาสามคนยังได้สัมผัสกับรูปแบบและทิวทัศน์ที่แตกต่างกันของรัฐในเมืองและดินแดนหลายแห่งในแผ่นดินใหญ่ขั้วโลกแห่งนี้
หากสิทธิในดินแดนสามารถสาบานได้อย่างราบรื่นเพื่อให้รัฐซูหลง มีความสงบเรียบร้อยประเทศต่างๆในทวีปขั้วโลกก็น่าไปเยือน
ภูเขาและแม่น้ำที่มีชื่อเสียง, ป่าต้องห้าม ห่าวตูฟางเฉิน, ทะเลสาบหุบเขามังกรศักดิ์สิทธิ์, เมืองหิมะหัวโกว,ท้องฟ้าทะเลเกลือ
หลังจากนั้นอีกครึ่งเดือน ในที่สุด ราชสำนัก เมืองหลวงของจักรวรรดิก็ปรากฏขึ้นบนขอบฟ้า เวลานี้เป็นเวลาเที่ยงวัน และฤดูร้อนก็แผดเผาแผ่นดิน ท่ามกลางเทือกเขาสีม่วงของหยินชวน สามารถเห็นเมืองที่งดงามกระจายไปตามพื้นดิน ภูเขา แม่น้ำ เนินเขา และทะเลสาบ
เมืองหลวงที่สง่างามและตระหง่านดูเหมือนจะผสมผสานกันอย่างลงตัวกับผืนดินอันกว้างใหญ่นี้ จากที่สูงจะเห็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งของเมืองหลวงของจักรวรรดิเท่านั้น
และส่วนปลายของภูเขาน้ำแข็งนี้มีขนาดใหญ่พอๆ กับหลายเมือง
การกระจายตัวของกลุ่มเมืองอย่างเป็นระเบียบในที่สุดก็มาบรรจบกันในดินแดนสีบรอนซ์ที่ราบเรียบ และอาคารต่างๆ ก็ดูหนาแน่นและสง่างามมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เมื่อมองจากระยะไกลเหมือนได้เข้าไปในดินแดนลึกลับโบราณและศักดิ์สิทธิ์ เงียบสงบและเคร่งขรึม ยาวนานและศักดิ์สิทธิ์!
เมืองหลวงของจักรวรรดิ!
นี่คือที่อยู่อาศัยของชนชั้นปกครองในทวีปขั้วโลกนี้ มีป่าบรรพบุรุษ ประตูตระกูล พระราชวัง โบสถ์ และวิทยาลัยมากมาย
เหนือเมืองหลวงของจักรพรรดิ มีกลุ่มคน มังกรทองสัมฤทธิ์ลอยอยู่
ที่น่าตื่นตาตื่นใจไปกว่านั้นคือเหนือพื้นที่ส่วนกลางสุดมีป่าเมฆลอยอยู่บนท้องฟ้า มังกรสีม่วง บรอนซ์ ทอง และขาวลอยไปมาระหว่างป่าเมฆกับอาคารหลวงของจักรพรรดิ.
ประเภทของมังกรและจำนวนมังกรเป็นประเทศมังกรเมฆอย่างสมบูรณ์ ซึ่งได้ปกป้องความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวงของจักรวรรดิแห่งนี้มาเป็นเวลาหลายพันปี!
“อาณาจักรมังกรแห่งเมฆา” น่านหลิงซามองดูเมฆก้อนใหญ่และมังกรเมฆที่เป็นมงคล ดวงตาของนางเป็นประกาย
ในคลาสสิกบางส่วนของ สถาบันฝึกมังกร น่านหลิงชา ได้อ่านเกี่ยวกับตำนานของ อาณาจักรเมฆา ที่มังกรอาศัยอยู่
นางคิดว่ามันเป็นแค่ตำนาน
ตอนนี้นางได้เห็นอาณาจักรเมฆาที่แท้จริงแล้ว และมันอยู่เหนือเมืองหลวงของราชสำนัก ภาพนี้ช่างน่าตกใจเพียงใด ดูเหมือนว่าจะได้เปิดประตูที่แปลกประหลาดกว่าในหัวใจของนางแล้ว!
“อาณาจักรมังกรเมฆาคือเส้นเลือดหลักของราชวงศ์” จู มิงหลางกล่าว
ทุกครั้งที่เขาเห็น ทุกครั้งที่เขารู้สึกประทับใจกับภาพนี้ จู มิงหล่างก็ตระหนักได้ในทันใดว่าแม้ว่าการซ่อมแซมดาบของเขาเองจะถึงจุดสูงสุด ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้แตะต้องอาณาจักรมังกรแห่งเมฆา
ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะมีโอกาสไหม
อาณาจักรมังกรแห่งเมฆา นี่คือดินแดนมหัศจรรย์ลึกลับที่ จู มิงหลาง ต้องการทำร้ายเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก!
