บทที่ 132: วังมังกรโบราณ
“ นายก้อย รู้จักซากปรักหักพังโบราณและประตูมังกรโบราณหรือไม่” จู มิงหลาง จำสิ่งนี้ได้
“ข้าจำไม่ได้”
“กระต่ายน้อยเหล่านี้ วันนี้ไม่มีใครมาเรียนเลย มองย้อนกลับไปข้าต้องไปพบพ่อแม่ของพวกเขาตามบ้าน ข้าโกรธท่านหยู ข้าโกรธท่านหยู เจ้าหวังว่าจะมีความเป็นอยู่ที่สุขสบายหรือไม่? เจ้ากลับมาจากการฝึกฝนของนิกายดาบ ในภูเขาเหยาซาน แล้วหรือยัง? อาหารของนิกายดาบ ในนิกายดาบเหยาซาน เป็นอาหารหมูหรือไม่? เฉินอายุเท่าไหร่?” นายก้อยพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ
อย่างไรก็ตาม อีกสักพักนายก้อยจะจำตัวเองได้อีกครั้ง!
หลังจากที่ จู มิงหลาง ไปเยี่ยมนายก้อย เขาก็เดินไปที่ลานด้านนอก
มาดู จูเหยาซาน และ ไป่ซิน เพื่อให้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด
อำนาจอยู่ตรงนั้น และพ่อของเขาน่าจะจัดการให้ ในอีกไม่กี่วัน เขาจะเข้าร่วมการแข่งขันในฐานะศิษย์ของนิกายจู
ที่ลานด้านนอก โคมสีขาวบางส่วนถูกรื้อออกไปแล้ว มีเพียงดอกไม้ธรรมดาๆ ในกระถางและบนรั้วเท่านั้น ดูเหมือนว่าใน
เวลาเพียงวันเดียวสถานที่แห่งนี้ได้กลายเป็นเหมือนปกติ
คนในศาลชั้นนอกยังคงยุ่งอยู่ ขาดไปหนึ่งคน และไม่กระทบต่อการดำเนินกิจการของศาลชั้นนอกแต่อย่างใด
จู มิงหลาง ไปที่คฤหาสน์และเห็นสิ่งที่ จูเหยาซาน และ จูเฉียนจี กำลังพูดคุยกับกลุ่มพ่อค้า ผู้ค้าเหล่านั้น
ควรเป็นผู้ประกอบการร้านขายอุปกรณ์ในประเทศและเมืองต่างๆ คราวนี้พวกเขามาแสดงความเสียใจและไว้อาลัย ใน
เวลาเดียวกัน เขายังถาม จูเหยาซาน เกี่ยวกับลูกล้อชั้นดีจำนวนหนึ่ง
จู มิงหลาง นั่งข้างเขาครู่หนึ่ง และ จูเหยาซาน ได้พูดคุยกับพ่อค้าเหล่านี้อย่างรวดเร็ว
คนแรกที่มาคือ จูเฉียนจี เขาเหลือบมองที่ จู มิงหลาง และพ่นลมอย่างเย็นชา: “ในเมื่อเจ้ากลับมาแล้ว ทำไมเจ้าไม่อยู่ในศาลชั้นในและรายงานความปลอดภัยของเจ้าต่อผู้อาวุโส? เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”
จูเฉียนจี เป็นผู้อาวุโสของครอบครัว และเขามีหน้าที่ดูแลอำนาจทางการเงินของศาลชั้นนอก
จู มิงหลาง ตอบด้วยรอยยิ้ม แต่ไม่พูด
ผู้เฒ่า จูเฉียนจี ขี้เกียจเกินกว่าจะพูด และรีบออกจากลานด้านนอกอย่างรวดเร็ว
“เจ้า คุ้นเคยกับการกลับมาแล้วหรือไม่” จูเหยาซาน ถาม
“ดีมาก ข้าไปหานายก้อยเมื่อกี้” จู มิงหลางกล่าว
“กิจการทั้งหมดในลานชั้นในเจ้าต้องทักทายและไปเยี่ยมทีละคน เป็นการดีกว่าสำหรับเจ้า แต่เจ้าแค่ต้องการไปเห็นปลาพูดได้” จูเหยาซาน ส่ายหัว
“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่ชอบผู้อาวุโสของข้า ข้าไม่สามารถทำให้เขารู้สึกดีกับข้า ถ้าข้าไปขอความช่วยเหลือจากเขา ท่านลุง
ข้ายังต้องการที่จะเข้าใจเรื่องของ จูถัง” จู มิงหลาง ถาม
“ข้าต้องโทษเรื่องนี้ด้วย ตั้งแต่ จูถัง เริ่มต้อนมังกร เขาได้ปีนขึ้นไปด้วยตัวเขาเองทีละเล็กทีละน้อย ข้าไม่ได้ช่วยเขามาก
และไม่คิดว่าเขาจะมีสภาพเช่นนี้ สาวกของกองกำลังเหล่านั้นถูกโดดเดี่ยวมานานแล้ว และมักถูกรังแกโดยสาวกเบื้องหลัง
บางคน” จูเหยาซาน กล่าวตำหนิอย่างหาที่เปรียบมิได้
“ดังนั้นเหตุการณ์นี้จึงไม่ใช่แค่ ห่าวเชากง เท่านั้น?” จู มิงหลาง ถาม
“หลังจากที่บุคคลนั้นถูกส่งกลับ เพื่อนเก่าคนหนึ่งของข้าที่ทำงานเป็นแม่บ้านในครอบครัวของตระกูลบอกข้าว่า จูถัง
เสียชีวิตในกลุ่มเพื่อน ในเกมการพนันกลุ่มนี้ถูกเรียกว่าแก็งค์หนุ่มจักพรรดิ์ โดยเด็กที่มีอำนาจรุ่นน้อง” จูหยูซาน กล่าว
แก๊งค์หนุ่มจักรพรรดิ์? ?
เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับแก็งค์ นี้
“ไม่มีอะไรมากไปกว่ากลุ่มเด็กที่มีอำนาจซึ่งมีภูมิหลัง มักจะอยู่เคียงข้างกัน โดยอาศัยภูมิหลังที่เข้มแข็งในเมืองหลวง
พวกเขาสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการและทำร้ายคนทั่วไปได้”
“ประมาณสามหรือสี่เดือนที่ผ่านมา มีญาติคนหนึ่งอาศัยอยู่ที่ลานด้านนอกของพวกเรา ลูกสาวของพวกเขาเข้าไปในวังมังกรโบราณในฐานะผู้ฝึกหัด เป็นผลให้นางถูกจับในวังมังกรโบราณ ไม่นานนักสมาชิกคนหนึ่งของแก็งค์จักรพรรดิ์ มีการล่วงละเมิดและการคุกคามทุกประเภท”
“ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะสูญเสียร่างกายไปในที่สุด จูถัง รู้สึกไม่ชอบใจ เมื่อเขาได้ยินและต้องการเอาชนะสัตว์ร้ายตัว
เล็ก ๆ ดังนั้นเขาจึงจัดการกับความคับข้องใจกับแก๊งหนุ่มจักรพรรดิ์คนนี้
“ต่อมาแก็งค์หนุ่มจักรพรรดิ์ ช่วยหาเหตุผลต่างๆ ที่จะกลั่นแกล้ง จูถัง และแม้กระทั่งฆ่าลูกและสัตว์มังกรทั้งหมดที่เขาเลี้ยง
ไว้ ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังไม่ปล่อย จูถัง ไป ดังนั้นเมื่อแก๊งหนุ่มจักรพรรดิเมา พวกเขาเดิมพันโดยบอกว่าใครก็ตามที่กล้า
ฆ่า จูถัง ในการแข่งขัน ทุกคนจะเก็บเงินให้เขา”
เขาคิดว่า หยูซาน คงจะเสียใจมาก เขายุ่งกับธุรกิจ เมื่อ 3-4 เดือนที่แล้ว จูถัง ถูกสัตว์ร้ายรังแกด้วยวิธีต่างๆ และพ่อก็ไม่รู้เรื่องเลย
เพื่อให้สามารถได้ยินบางสิ่ง ก็สามารถหลีกเลี่ยงความตายของ จูถัง ได้เช่นกัน
จูถัง ก็เช่นกัน เมื่อเจอเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ เขาทำไมไม่คุยกับครอบครัวของเขา!
แม้ว่าจะเป็นศาลชั้นนอกของ จูเหมิน แต่ก็มีผู้อาวุโสที่ออกมาข้างหน้าและผู้ที่มาจากแก็งค์หนุ่มจักรพรรดิ์ จะไม่กล้า
ก่ออาชญากรรมเช่นนี้อย่างแน่นอน!
“ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร นางยังอยู่ในวังมังกรโบราณหรือไม่? “จู มิงหลาง ถาม
“ลู่หมิน” เอ่อ..นางควรจะยังอยู่ในวังมังกรโบราณ” จูหยูซาน กล่าว
“ก็ได้ ข้าจะถามนางหน่อย”
เกี่ยวกับกองกำลังหลักในเมืองหลวงของจักรพรรดิ จู มิงหลาง ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้มากนัก เขาเคยพึ่งพาภูมิหลังของเขา และ
กองกำลังเมื่อเหยียบคนไม่เคยถามแหล่งที่มาของพวกเขา
และความสัมพันธ์กับ จูเสี่ยเฮิน,จู มิงหลาง แม้แต่สมาชิกของราชวงศ์ก็ไม่ละเว้น
วังมังกรโบราณ การให้เหตุผลกับ จู มิงหลาง ไม่ค่อยรู้เรื่องพลังนี้มากนัก ก่อนที่เขาจะอายุสิบห้าปี เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไป
กับการฝึกฝนในนิกายดาบแห่งเทือกเขาอันห่างไกล จักรพรรดิ์ศาลฎีกาใหญ่เกินไป มันใหญ่เกินไปที่จะคิดออกว่ามังกร
และงูตัวไหนอยู่ข้างใน
วังมังกรโบราณอยู่ในเมืองจักรพรรดิซีอังซาน เมืองซีอังซาน มีภูเขาขนาดใหญ่หนุนหลัง ว่ากันว่าภูเขาเป็น
สรวงสวรรค์ของมังกรโบราณ ผู้คนในเมืองซีอังซานของจักรพรรดิสามารถได้ยินเสียงคำรามสั่นสะท้าน มันมาจากภูเขาช้าง
ซีอังซาน มีความเจริญรุ่งเรืองน้อยกว่าเมืองทะเลสาบน้ำหยด จู มิงหลาง บินบน เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง เป็นเวลานานก่อนที่จะมาถึงเมืองจักรพรรดิ์ซีอังซาน ที่ค่อนข้างห่างไกล
วังมังกรโบราณตามชื่อบ่งบอกว่าเป็นพลังที่เชี่ยวชาญในการเลี้ยงมังกรโบราณ บุคลากรทุกคนในวังของพวกเขาถือว่า
มังกรโบราณเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดในโลก และมังกรโบราณบางตัวเป็นความเชื่อ
พระราชวังโราณซีอังซาน ไม่ใช่วังโบราณ ที่มีอำนาจและมีอำนาจมากที่สุด วังมังกรที่สูงที่สุดของโบราณอยู่ในประเทศ
อื่นๆ เขาไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอน แต่ จู มิงหลางได้ยินมาว่ามันแข็งแกร่งมากจนเป็นอันดับสองรองจากราชวงศ์เท่านั้น
นอกจากวังมังกรโบราณแล้วยังมีวังชางหลงอีกด้วย
ปรัชญาของวังชางหลง เหมือนกับของวังมังกรโบราณ แต่พวกเขาบูชามังกรลึกลับและถือว่ามังกร เป็นความเชื่อ
ผู้ที่เชื่อในมังกรยักษ์ไม่เรียกว่าวังมังกร
เป็นสันตะสำนักที่เชื่อในมังกร และสันตะสำนักถือว่ามังกรเป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจ ซึ่งสามารถพิชิตทุกสิ่งในโลกได้
พลังของสันตะสำนักก็ยิ่งใหญ่เช่นกัน ครั้งหนึ่งมันเคยปกครองครึ่งหนึ่งของแผ่นดินใหญ่ และแข่งขันกับราชวงศ์ของราช
สำนัก
ในความเป็นจริง ไม่ว่าจะเป็นซงหลิน ประตูตระกูล พระราชวัง ทะเลศักดิ์สิทธิ์ และสถาบันการศึกษา พวกเขาทั้งหมด
ปกครองดินแดนขั้วโลกในช่วงเวลาหนึ่งในประวัติศาสตร์ พวกเขามีประสบการณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ หลายครั้งและในที่สุดก็ถูก
ครอบครองโดยราชวงศ์ขั้วโลก
