บทที่ 151: ต้องฆ่าโดยเร็วที่สุด
เป็นเมืองหลวงของราชวงศ์อย่างแท้จริง
มันเป็นเพียงเกมระหว่างกองกำลังขนาดใหญ่และชนชั้นปกครองขนาดใหญ่
เมืองรันยู นี้ เขาไม่รู้ว่ามีคนกี่ชั่วอายุคนที่ทำงานอย่างหนัก และไม่รู้ว่าพวกเขาผ่านการต่อสู้มากี่ครั้งแล้ว
แต่สุดท้ายความเป็นเจ้าของเป็นเพียงรางวัลสำหรับการแข่งขันในครั้งนี้
“มีคนแย่งกล่องผ้า มันคือโฉนดของเมือง!!” ในบรรดาสองกลุ่มนั้น ผู้หญิงในชุดเกราะกล่าว
ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างหยาบกว่าผู้ชาย นางสวมเสื้อตัวสั้นด้วย แต่นางไม่เหมือนเอวที่เพรียวบางของ น่านหลิงซา เช่น แขนหยกบัวและคอหงส์ ของน่านหลิงชา
ร่างกายของสตรีที่ซ่อมแขนแล้วเหมือนเหล็กเนื้อดี ร่างกายของนางเหมือนเหล็กกล้า และผิวของนางมีความแวววาวเหมือนทองแดง แม้แต่ จู มิงหลาง ชายร่างสูงและหล่อเหลาที่ยืนอยู่ตรงหน้าของนางก็ยังดูบอบบางกว่า!
“คนของหวู่สง” จู มิงหลาง กระซิบกับ น่านหลิงชา
“หนึ่งในสี่ของป่าใหญ่?” น่านหลิงซาถาม
“พวกเขาฝึกกายภาพ ส่วนใหญ่ฝึกมวย ฝ่ามือ ร่างกาย ขา และฉี พวกเขาเคยเรียนกับอาจารย์และอาคนหนึ่งมาก่อน ร่างกายเพชรของพวกเขาน่ากลัวมากและอาวุธมีคมธรรมดาได้รับบาดเจ็บโดยพื้นฐาน ไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้” จู มิงหลางกล่าว
หวู่สง ยังแบ่งออกเป็นหลายกลุ่ม ดูจากร่างของผู้หญิงคนนี้แล้ว น่าจะเป็นคนที่ปลูกฝัง หวู่สง
ร่างกาย ซูหวู่สง ถือเป็นสัตว์ประหลาดในเทพมนุษย์และมนุษย์ เคยมีร่างกายซิ่วและความแกร่งของมังกรภาพนั้นน่าตื่นเต้นจริงๆ!
“โฉนดเมืองรันยูนี้สามารถแลกเปลี่ยนเป็นทรัพยากรทางจิตวิญญาณที่ดีได้ ข้าจะยอมรับมัน” จู มิงหลาง มองไปที่ร่างกายผู้หญิง ซูหวู่สง และพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
“ช่างน่าหัวเราะเสียนี่กระไร เจ้ากล้าแตะต้องย่าของป้าเจ้าหรือ? ข้าเกลียดหน้าขาวๆของเจ้า ไม่มีความเป็นชาย ตอนนี้เจ้าควรคุกเข่าลงบนพื้นและมอบโฉนดของเมืองไม่เช่นนั้นย่าจะหักฟันเจ้า!” เสียงของผู้หญิงที่ฝึกฝนก็ไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไป
มีความสวยงามเล็กน้อยได้ไหม? ?
ผู้ชายที่ผสมผสานความแข็งแกร่งและความหล่อเข้ากับความแข็งแกร่งและความยืดหยุ่นของตัวเองนั้นหายากในโลก
จู มิงหลาง ยังคงยิ้ม แต่รอยยิ้มของเขาก็เย็นชา
หวู่สงนั่นเอง!
ร่างกายแข็งมากใช่มั้ย?
ดูว่าเจ้าสามารถต้านทานพลังเยือกแข็งของ ไป๋ฉี ได้หรือไม่!
ผมของ ไป๋ฉี เริ่มโบยบิน ขาวราวกับหิมะ
ล้อมรอบด้วยผลึกน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วน ราวกับพายุสีขาวขนาดเล็ก
ระหว่างที่เกิดพายุผลึกน้ำแข็ง ร่างของมันก็เปลี่ยนไป ในเวลาเดียวกัน ถนนใต้ฝ่าเท้าก็เริ่มแคบลง ชั้นของน้ำค้างแข็งปกคลุม และใช้เวลาไม่นานก่อนที่แผ่นดินจะแข็งตัว
หญิงที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงตะโกน และนางก็กระโดดขึ้นไปยืนเหมือนลิงบนหอคอยหินแห่งหนึ่ง
หลังจากหลีกเลี่ยงความหนาวเหน็บและเยือกแข็ง นางก็หันกลับมาอีกครั้ง ร่างกายของนางถูกห่อหุ้มด้วยก๊าซสีน้ำตาลแปลก ๆ ซึ่งทำให้นางล้มลงเหมือนก้อนหิน กระแทกไปที่ ไป๋ฉี !
ไป๋ฉี ยังคงนิ่งอยู่ พายุที่รุนแรงก็พัดมา บังคับให้สาวกหญิงหวู่สงเลิกล้มหินและถอยกลับไปทางด้านหลังของอาคารหิน
นาทีนี้ นักมวยพุ่งเข้ามา!
แม้ว่าร่างนี้จะไม่แข็งแรงเท่าผู้หญิง แต่กำปั้นของเขาสามารถเห็นได้เหมือนเปลวไฟเมื่อเขาเหวี่ยง
เขาเร็วมาก และถนนก็แตกเพราะความเร็วของเขา เมื่อเขาใช้ขั้นตอนสุดท้ายและกระแทกหมัดของเขาไปที่ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังของฟ้าร้องอันยิ่งใหญ่ที่ระเบิดออกมาและในที่สุดก็ระเบิดออกจากกำปั้นของเขา!
เสี่ยวไป๋ฉี ยังคงไม่หลบ ปีกของมันกระพือแบบสุ่ม ผลึกน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนควบแน่นอยู่ข้างหน้ามัน และเขาเห็นกำแพงภูเขาน้ำแข็งที่แข็งแกร่งมากขวางกั้นด้านหน้าของนักมวย
พลังมวยของนักมวยดูเหมือนจะสามารถทำลายหินได้ แต่เมื่อชนกับกำแพงภูเขาน้ำแข็งที่ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ยกขึ้น มีรอยแตกเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้นที่ถูกเจาะ
นักมวย ใบหน้าของเขาตกตะลึงและก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าความแข็งแกร่งของเขาเองไม่สามารถทำลายการป้องกันแบบสุ่ม
ของคู่ต่อสู้ได้
“หึหึ!!!”
กรงเล็บเหมือนใบมีดบิน หมุนจากด้านหลังกำแพงภูเขาน้ำแข็งในทันใด
ศิษย์นักมวยถอยกลับอย่างรวดเร็ว โดยหลบจากซ้ายไปขวา แต่ยังมีบาดแผลสีแดงบนร่างกายของเขา
ก่อนที่นักมวยจะฟื้นจากอาการตกตะลึง มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าก็กลายเป็นแสงและเงาที่แหลมคมและโจมตี
เขาไม่รู้ว่าเขาวิ่งเร็วขนาดไหน กรงเล็บอันน่าสะพรึงกลัวนั้นคมยิ่งกว่าดาบอันโด่งดังเสียอีก!
“น้องชาย!”
ผู้หญิงที่ฝึกฝนตัวเองตะโกนและปรากฏตัวขึ้นจากด้านข้างทันเวลา ด้วยแขนของนางโอบนักมวยไว้ การฝึกฉี สีน้ำตาลทั่วร่างกายของนางกลายเป็นระฆังโบราณ ปกป้องนักมวยที่อยู่เบื้องหลัง
มันก็แค่…
ผู้หญิงที่ได้รับการฝึกฝนทางกายภาพยังคงคิดผิด
ร่างกายของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า เร็วพอที่จะอยู่ในสายตาของพวกเขา แต่มันเป็นเพียงภาพติดตา
มันอยู่ข้างหลังหญิงร่างใหญ่แล้ว และเหมือนกับลูกศรน้ำแข็งสีขาว มันกระทบนักมวยอย่างแรง!
นักมวยยืนอยู่ที่นั่น มองดูรูเลือดบนหน้าอกและไหล่อย่างไม่เชื่อ ในที่สุดเมื่อเขาหันไปมองที่ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า เลือดก็พุ่งออกมาราวกับสปริง!
“น้องชาย น้องชาย!”
หญิงสาวรีบไปช่วยเขา และดวงตาของนางดูโกรธเมื่อจ้องมองไปที่ จู มิงหลาง
“พี่สาว พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบุคคลนี้ ถอนตัวเถอะ” ลูกศิษย์นักมวยกระอักเลือด
ผู้หญิงที่ฝึกฝนตัวเองยังไม่ได้พูด จู่ๆ นางก็รู้สึกหนาวเหน็บที่หลัง
นางหันศีรษะและพบว่า มังกรน้ำ ยืนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบ ๆ มาระยะหนึ่งแล้ว ดวงตามังกรเย็นชาคู่หนึ่งจ้องมาที่นางในระยะใกล้ ทำให้นางกลัวเกินกว่าจะเคลื่อนไหว
“พวกเรายอมแพ้” ในที่สุด หญิงสาวผู้ฝึกฝนร่างกายก็ก้มศีรษะลง ใบหน้าของนางไม่หยิ่งผยองเหมือนคนก่อนอีกต่อไป
หวู่สง สองคนที่แข่งขันกันเพื่อกล่องผ้านี้มาจากกลุ่มเล็ก ๆ มีสามคน ผู้ชายทั้งหมด
เดิมทีพวกเขาต้องการโจมตี จู มิงหลาง และ น่านหลิงชา ด้วย ท้ายที่สุด โฉนดของเมืองก็อยู่ในมือของ จู มิงหลางแล้ว แต่จู มิงหลางและน่านหลิงชายังไม่ได้แสดงพลังอย่างแท้จริง ก็สามารถโค่นคนทั้งสองของ หวู่สง ได้อย่างง่ายดาย พ่ายแพ้…
พวกเขามองหน้ากันและในที่สุดก็หันหลังกลับ
โชคดีที่ยอมแพ้เสียก่อน
มิฉะนั้นทั้งสามคนจะถูกกำจัดโดยตรง!!
โฉนดเมืองนี้
ไม่มีโอกาสได้อยู่กับพวกเขา!
“คนๆ นั้นมีมังกรขาวด้วยหรือ?” ตระกูลน้อยพูดขณะเดินไป
“ดูเหมือนว่าจะเป็นมังกรของเขา ไม่ใช่มังกรสีน้ำเงินและมังกรดำ ทำไมวันนี้ถึงกลายเป็นมังกรขาว?”
“พวกเราฝึกฝนอย่างหนักและในที่สุดก็มาถึงรอบที่สาม ผู้คนซ่อนความแข็งแกร่งของพวกเขา และในรอบที่สาม พวกเขายังคงทำลายล้างสาวก หวู่สง ของพวกเราเพื่อให้จัดการศัตรูของเขาตามความประสงค์”
“ใครในพวกเขาที่สั่งการ พวกเขาไล่ตามเจ้าหรือ? ข้าไม่ต้องการที่จะเข้ามาแข่งขันและถูกจับได้ว่าเป็นการร่วมมือกำจัด”
“ไม่ ไม่ พวกเราเป็นทั้งกุ้งตัวเล็กและปลาเล็ก ตราบใดที่พวกเราไม่สร้างปัญหาให้พวกมัน พวกมันก็ไม่สนใจเรา”
“ขอบคุณพระเจ้า.”
การยอมรับโฉนดเมือง นางหวังว่า มิงหลาง จำสิ่งที่ผู้ตัดสินพูด
เฉพาะเมื่อมีการจุดไฟหลอดไม้ไผ่และมอบโฉนดเมืองให้กรรมการที่มารับแล้ว ให้ถือว่าสิ่งนี้เป็นของตน
ดังนั้นการถือไว้ในมือจึงเป็นเพียงการปลดปล่อยชั่วคราว
ถ้ามีคนมาชิง ก็สามารถเปลี่ยนมือได้
ในเมืองออร์แกนแห่งนี้ มีทรัพยากรมากมายที่มีมูลค่าใกล้เคียงกัน และมีมากมายมากกว่านี้ จู มิงหลาง ไม่รีบร้อนที่จะมอบมันให้ผู้ตัดสิน หลังจากรวบรวมทรัพยากรดีๆ มากมาย เขาก็จะไปเผาหลอดไผ่
จู มิงหลาง ไม่รู้ว่าเมืองรันยู นี้อยู่ที่ไหน
อย่างไรก็ตาม จู มิงหลาง ไม่ได้สนใจในการเป็นเจ้าของเมืองนี้มากนัก และจะขายมันในเวลานั้นเพื่อแลกกับเงินจำนวนมาก
เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง, ธันเดอร์ ไทแรนโนซอรัส และมังกรน้ำแข็งขาว ค่าอาหารรายเดือนนั้นเกินจริงไปมากแล้ว หากเขาไม่มีรายได้ เขาก็ไม่สามารถจ่ายได้จริงๆ!
เมืองรันยู นี้ควรเป็นเพียงเมืองเล็ก ๆ ที่ค่อนข้างแห้งแล้ง
หากมันอยู่ไกลจากเมืองหลวงมาก สัญญาประเภทนี้ควรขายในราคา 500,000 ทอง เขาต้องการหาผู้ซื้อที่เหมาะสม
หากไม่สามารถหาผู้ซื้อได้ ก็อาจสามารถขาย 100,000 ทองได้
แน่นอนว่ามันอาจจะไร้ค่าเช่นกัน
บางเมืองเนื่องจากที่ตั้งของพวกเขา มีการวิพากษ์วิจารณ์มากมาย และบางครั้งอาจมีเงินลงทุนจำนวนมากในการก่อสร้าง ธรรมาภิบาลสามารถเห็นประโยชน์ได้
จู มิงหลาง ไม่ค่อยเก่งเรื่องการปกครองเมือง และเขาก็ไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก หากมอบสิ่งนี้ให้กับ เจิ้งหยู เขาควรจะสามารถจัดการกับมันได้ดีกว่า
“นายน้อย เจ้าค่ะ” จู่ๆก็มีเสียงมาจากข้างหลัง
บุคคลนี้ใกล้ชิดกับพวกเขามาก แต่ จู มิงหลาง และ น่านหลิงชา ไม่สังเกตุเห็น
เห็นได้ชัดว่าเป็นปรมาจารย์
แต่เสียงของนาง จู มิงหลาง นั้นคุ้นเคยมาก
“ฉินหยาง ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่ด้วย” จู มิงหลาง หันศีรษะและมองไปที่ผู้หญิงในชุดผ้าอย่างแปลกใจ
“แต่ละกองกำลังมีสามคน พวกเราหวังว่าจะไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยให้ว่างเปล่า” ฉินหยาง ได้ตอบกลับ
“พ่อของข้ากลัวอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับข้าและขอให้เจ้าปกป้อง?” จู มิงหลาง ยิ้มอย่างขมขื่น
“นายน้อย ลูกน้องของข้าไม่สามารถทำหน้าที่คุ้มกันได้ ข้าแค่กังวลว่านายน้อยของข้าไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงมาหลายปีแล้ว เจ้าไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับหลายสิ่ง ข้าสามารถบอกบางอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น คนเหล่านั้นจากนายน้อยหวางได้รวมตัวกัน” ฉินหยางไค่กล่าว
“เมืองออร์แกนนี้ซับซ้อนมาก พวกเขามากันเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” จู มิงหลาง ถามด้วยความสงสัย
“เหมือนกับที่ข้าสามารถหานายน้อยและหญิงสาวได้อย่างง่ายดาย บางคนรู้ความลับของเมืองออร์แกนแห่งนี้” ฉินหยางกล่าวว่า
“ด้วยกฎเกณฑ์ที่ดูเหมือนยุติธรรม ท้ายที่สุดแล้ว ครูจะบอกนักเรียนในเรื่องที่คล้ายคลึงกัน” จู มิงหลาง ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
“นายน้อยอยากฆ่าเขาพวกเราต้องทำให้เร็วที่สุด เมื่อเจ้านายของพวกเขามารวมกัน พวกเขาจะมาฆ่าเรา” ฉินหยาง เตือน จู มิงหลาง
จู มิงหลาง เชื่อมั่นว่า ห่าวเชากง และคนอื่นๆ จะไม่ถอนตัวจากการแข่งขันนี้ก่อนกำหนด
เพราะการแข่งขันครั้งนี้เป็นโอกาสเดียวที่จะฆ่าเขาได้
ถ้าเขาหนีไปได้ ก็ไม่จำเป็นต้องให้ จู มิงหลางทำ จูติงกวน จะฆ่าทายาทคนอื่นของ ห่าวหยง ด้วย
ห่าวเชากง ไม่มีทางเลือก
เฉพาะในการแข่งขันครั้งนี้ เขาได้รวมกลุ่มกับลูกๆ ของ แก็งค์จักพรรดิ์ เพื่อแก้ปัญหาด้วยตัวเอง
“พวกเขาอยู่ที่ไหน?” จู มิงหลาง ถาม
“นายและหญิงสาวไปกับข้า รูปแบบของเมืองออร์แกนนี้จะเปลี่ยนไป แต่ไม่น่าแปลกใจที่เป้าหมายของพวกเขาควรเป็นโฉนดของหุบเขามังกรหนุ่ม” ฉินหยางกล่าวว่า
“หุบเขามังกรหนุ่ม คนพวกนี้รู้เรื่องเมืองออร์แกนมากเกินไปจริงๆ!” จู มิงหลาง เยาะเย้ย
