บทที่ 164: ดาบตื่นขึ้น (ตอนที่ 1)
มังกรเมฆม่วง เพิ่งกลับไปที่สนามรบและต้องเผชิญกับพลังที่หนักหน่วงนี้
ทันใดนั้นพลังอันยิ่งใหญ่ก็ตกลงบนตัวมังกรที่ลอยอยู่ของมัน และพื้นที่โดยรอบดูเหมือนจะตกลงพร้อมกัน
“บูม!!!”
มังกรเมฆม่วง ตกลงอย่างหนักจากความสูงหลายร้อยเมตร เกล็ดสีม่วงของมันแข็งพอๆ กับเงิน แต่มันทำให้ชิ้นส่วนใหญ่แตกเป็นเสี่ยงๆ กระดูกงูดูเหมือนจะหักไปหลายที่
ที่ตั้งของมันคือรูปปั้นหินของนายพล
รูปปั้นหินถูกบดเป็นผง และเนินเขากลายเป็นที่ลุ่มที่น่าสะพรึงกลัว มังกรเมฆม่วง กำลังนอนอยู่ในภาวะซึมเศร้านี้ ร่างกายของเขาหนักขึ้นเป็นเท่าตัว ทำให้ยากต่อการลุกขึ้นเป็นเวลานาน
เลือดไหลออกมาจากเกล็ดที่หักบนท้อง กลายเป็นหยดเลือด ลอยไปทางมังกรวิญญาณดาบบนที่สูง
มังกรวิญญาณดาบ ดื่มเลือดสีแดงเข้ม ดูเหมือนดาบโบราณ แต่ยิ่งเหมือนดาบในสนามรบ พลังของพระเจ้าผลิบาน!
ตัวดาบเริ่มร้อนขึ้น
ดูเหมือนว่ามังกรวิญญาณดาบจะถือกำเนิดขึ้นใหม่ในการต่อสู้ และวิญญาณโบราณที่จารึกไว้ในดาบก็ตื่นขึ้นเช่นกัน!
“จารึกเลือดสีน้ำเงิน”
จู มิงหลาง ยกมุมปากของเขา อาจมีเพียงผู้ที่ถูกแช่อยู่ในป่าดาบที่ถูกทิ้งร้างเป็นเวลาสิบปีเท่านั้นที่สามารถจำดาบสีน้ำเงินนี้ได้
เลือดฮีโร่ที่ถูกซ่อนไว้สามปีกลายเป็นแจสเปอร์!
ใช้แจสเปอร์นี้สร้างร่างดาบ เมื่อเข้าสู่สนามรบ เลือดของศัตรูที่ถูกฟันจะเรืองแสงเป็นคม!
ในร่างกายของมังกรวิญญาณดาบ มีดาบโบราณมากมาย วิญญาณของพวกเขาจะตื่นขึ้นภายใต้สถานการณ์บางอย่างเท่านั้น และที่ตรงและรุนแรงที่สุดในหมู่พวกเขาคือจารึกเลือดสีน้ำเงินนี้!
เมื่อยืนนิ่ง ดาบนั้นงดงามราวกับแจสเปอร์
เวลาฟันดาบก็ไหม้เป็นสีแดงเลือดไหล สะดุดตา!
“มันยังสั้นอยู่บ้าง บางทีเลือดของปรมาจารย์ดาบอาจจะดีที่สุด” จู มิงหลาง มองไปที่ เหวินเหมิงรู ของ เหมียนซาน เจียนสง
เหวินเหมิงรู ถือดาบอยู่ในมือของนาง และความสนใจทั้งหมดของนางอยู่ที่ร่างของมังกรวิญญาณดาบ
ในทำนองเดียวกัน นางไม่เคยเห็นมังกรแบบนี้มาก่อน
ไม่มีมังกรใดเหมือนดาบที่มีพลังมากกว่าดาบจริง!
ปรมาจารย์ดาบที่ จู มิงหลาง กล่าวถึงแน่นอนว่าเป็น เหวินเหมิงรู
และมังกรวิญญาณดาบก็ถูกพรากจากฟากฟ้าแล้ว ดาบสีแดงเข้มถูกโจมตี เหวินเหมิงรู เคร่งขรึม และรีบยกดาบขึ้นเพื่อปัดป้อง
“เก่ง!!”
มังกรวิญญาณดาบที่ดูเหมือนกระฉับกระเฉง แต่น้ำหนักของมันเกินจริงอย่างมาก
เหวินเหมิงรู ต่อสู้กับพลังดาบของเขา แต่รู้สึกชาที่ฝ่ามือทันที และแม้แต่ขั้นตอนของนางก็ค่อนข้างไม่เป็นระเบียบ
“รูปแบบดาบเร็ว!” จู มิงหลางกล่าว
หลังจากฝึกฝนดาบมาสิบปี มังกรวิญญาณดาบก็รู้จักรูปแบบดาบทั้งหมดของ จู มิงหลาง มันคล่องตัวและรวดเร็ว หลังจากมังกรวิญญาณดาบ โจมตีโดยตรงด้วยดาบเร็ว
ดอกดาบตื่นตา และเหวินเหมิงรูก็ตอบสนองด้วยดาบเร็ว ตั้งแต่แรกเริ่ม คนอื่นจะเห็นดาบและดาบปะทะกัน จนถึงฝนดาบ เหลือเพียงรูปหล่อที่เหลือ และสุดท้ายก็เห็นแต่ดาบเท่านั้น ประกายไฟปะทะ!
“เสียงดังกราว!! กรี๊ดดดดดดดด!!!”
“เสียงดังกังวาน!!!!”
ดาบนั้นเหมือนอาบน้ำ และเหวินเหมิงรู ถอยหลัง นางถอยออกไป ดวงตาของนางจดจ่อและการแสดงออกของนางเคร่งขรึมราวกับว่านางกำลังต่อสู้กับปรมาจารย์นักดาบ
อย่างไรก็ตาม มือของนางร้อนแรงทุกครั้งที่เผชิญหน้า นางรู้ดีว่านิ้วโป้งและนิ้วชี้กำลังแตก!
มังกรวิญญาณดาบนี้ไม่เพียงแต่มีฐานการบ่มเพาะที่สูงเท่านั้น แต่ความเร็วดาบของมันยังเร่งขึ้นอีกด้วย
เหวินเหมิงรู ถึงขีด จำกัด และจำเป็นต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งเพื่อแก้ไขการโจมตีด้วยดาบที่ยากลำบาก อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาระหว่างการโจมตีแต่ละครั้งของมังกรวิญญาณดาบจะสั้นลงและดาบจะถูกปล่อยเร็วขึ้น มือของ เหวินเหมิงรู เริ่มชาและฝ่ามือของนางก็เริ่มที่จะออ่นแรง
ห่าวชางจุน,เย่กวง และ เหวินเหมินรู ผู้มีอำนาจสูงสุดทั้งสามคนในการแข่งขันด้านอำนาจนี้ถูก จู มิงหลาง บังคับให้ล่าถอย
ในหอคอย พวกเขาหลายคนเป็นมนุษย์ และสายตาของพวกเขานั้นเหนือกว่าคนทั่วไปมาก
เมื่อพวกเขาเห็นมังกรวิญญาณดาบ พวกเขาก็ตกใจและสับสนไม่แพ้กัน
มีวิญญาณดาบที่แท้จริงในโลกนี้หรือไม่?
ที่เหลือเชื่อไปกว่านั้นคือดาบกลายเป็นมังกร!
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ จู มิงหลาง นั้นอาละวาดและไม่ใส่ใจกับอัจฉริยะของกองกำลังหลัก
ฐานการฝึกฝนของมังกรวิญญาณดาบนี้อย่างน้อยก็อยู่ในระดับราชา และดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งขึ้นด้วยการปลุกจารึกของมัน!
“มังกรตัวนี้หายากมานับพันปีแล้ว แต่มันเป็นเพียงมังกร หากข้าขอให้ มิงหลางไม่ส่งเสียงโห่ร้องเช่นนี้ ก็มีความหวังว่าเขาจะสามารถชนะสิ่งที่ต้องการด้วยจิตวิญญาณแห่งดาบนี้ ทรัพยากรนั้นยอดเยี่ยม แต่ก็ยังมีผู้เชี่ยวชาญมากมายในหลุมฝังศพของกองทัพทั้งเก้า” ผู้อาวุโสของวังชางหลงกล่าว
“คนเดียวที่ต่อสู้กับหัวหน้าสาวกของกองกำลังหลักทั้งสามนั้นแข็งแกร่งมากแล้ว!”
“ข้าไม่ได้คาดหวังว่า จู มิงหลาง จะแปลงร่างและยังแข็งแกร่งอยู่”
กองกำลังหลักทั้งหมดประหลาดใจ และพวกเขารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง
กล่องผ้าเหล่านั้น ไม่ใช่เลือดทั้งหมด เขาไม่รู้มาก่อน จู มิงหลาง จะใช้สัญญาณเพื่อกวาดออกไป มีการค้นหาสมบัติกี่ชิ้น และตอนนี้พวกเขากำลังกวาดสุสานของกองทัพที่เก้า
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เหวินเหมิงรู,เย่กวง และ ห่าวชางจุง ไม่สามารถต่อสู้กับ ดาบมังกรวิญญาณได้ และ จู มิงหลางต้องการให้คนอื่นกลัวโดยตรง หมายความว่าคน ๆ หนึ่งจัดการทรัพยากรส่วนใหญ่จนหมด!
นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคุยกันมาก่อน
สถานการณ์ไม่อำนวย!!
“เจ้าโง่ เจ้ามาทำอะไรที่นั่น โจมตีเลย “บนส่วนที่สูงที่สุดของหอคอย ชายคนหนึ่งสวมชุดมังกรสีน้ำเงินพูดอย่างโกรธเคือง
แน่นอนว่าคำพูดของเขาไม่สามารถถ่ายทอดได้ไกลถึงสุสานของกองทัพทั้งเก้า แต่โชคดีที่กลุ่มจักรพรรดิ์ คนเหล่านั้นไม่ใช่คนโง่เขลา ในเวลานี้ สองพี่น้องของราชวงศ์ จ้าวหวู และ จ้าวเฉิน ได้ปีน เนินเขา จากอีกด้านหนึ่งแล้ว
บนหลุมฝังศพของกองทัพที่เก้า จ้าวเฉิน และ จ้าวหวู ไม่ได้ก้าวขึ้นจากแนวหน้า และเป้าหมายของพวกเขาก็ชัดเจน
มังกรวิญญาณดาบทรงพลังมากจน ห่าวชางจุน,เย่กวน และ เหวินเหมิงรู สามารถเข้าไปพัวพันกับมันได้ แต่ จ้าวเฉิน และ จ้าวหวู โจมตี จู มิงหลาง โดยตรง แม้ว่ามังกรวิญญาณดาบจะปกป้อง จู มิงหลาง ก็เท่ากับถูกขนาบข้าง
เขาไม่ได้ปล่อยคำพูดใหญ่ๆ ออกไปหรอกเหรอ ต้องการให้ทุกคนในหลุมฝังศพของกองทัพที่เก้า กลิ้งไปกลิ้งมา?
จึงไม่ใช่เรื่องน่าละอายสำหรับพวกเขาที่จะร่วมมือกันกำจัดภัยคุกคามครั้งใหญ่นี้เสียก่อน
ยิ่งไปกว่านั้น พี่น้อง จ้าวเฉิน และ จ้าวหวู ก็มาพร้อมกับภารกิจ
สิ่งที่พวกเขาต้องการคือปรารถนาชีวิตของ จู มิงหลาง!
“ราชวงศ์จักพรรดิ เจ้าใช้วิธีนี้หรือ” ในเวลานี้ มีคนเห็นพฤติกรรมของทั้งสองคนบนกำแพง
“มันไม่ใช่การแข่งขัน เขาไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ มันเป็นจุดอ่อนในตัวเอง” มีคนโต้กลับทันที
แน่นอน ในสนามรบ ถ้าป้องกันตัวเองไม่ได้ แสดงว่าอาจตายได้
โชคดีที่เขาไม่ใช่พรานป่าคนเดียว ในทีมเลี้ยงแกะที่ก่อตัวขึ้น มักมีมนุษย์ที่ได้รับการคุ้มครองเป็นการส่วนตัว
เมื่อ จ้าวเฉิน และ จ้าวหวู เข้ามา ผู้หญิงสวมผ้าคลุมก็ปรากฏตัวขึ้นใกล้กับ จู มิงหลาง
นางเฝ้าดูสภาพแวดล้อมอย่างเงียบ ๆ ราวกับรอให้บางคนตกหลุมพราง
จู มิงหลาง เห็น น่านหลินชา และพูดด้วยรอยยิ้ม: “เลือกคู่ต่อสู้ที่เจ้าสนใจและปล่อยที่เหลือให้ข้า”
ดวงตาของ น่านหลิงชา มองไปที่ เหวินเหมิงรู
เหวินเหมิงรู อยู่บนเนินเขา ใต้ก้อนหินก้อนใหญ่ หอบอย่างหนัก ถือด้ามดาบในมือ แต่มีเลือดอาบที่ด้าม เลือดกลายเป็นลูกปัดเลือดและลอยไปทาง มังกรวิญญาณดาบ
