บทที่ 234: หยก
“ดาบที่สิบสอง!” นักดาบของนิกายดาบเหมียนซาน ก็แสดงท่าทางที่น่าทึ่งเช่นกัน
การใช้ดาบเล่มที่แปดของห่าวเย่ได้สร้างความสยดสยองให้กับผู้คนไปแล้ว และพลังของดาบแต่ละเล่มที่ตามมาจะเพิ่มเป็นสองเท่า ถ้า จู มิงหลาง มีฐานการเพาะปลูกดาบ มันจะไม่แข็งแกร่งเหรอ? อุกอาจ?
“รูปแบบดาบเดินไม่มีความหมาย ก็ไม่ต่างจากการรำดาบ” จู มิงหลาง จับมือเขาอย่างเด็ดขาดไม่ทำ
ทุกคนถอนหายใจ
จะเห็นได้ว่าสตรีผู้มีเกียรติที่อยู่ข้างสนามต่างตั้งตารอการเคลื่อนไหวเบื้องหลังการวาดดาบดาวตก
ห่าวเย่ รู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก และโทษตัวเองสำหรับความเข้าใจที่ไม่ดีของเขา และไม่ได้ส่งเสริมใบหน้า สงหลิน ของเขาในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้
“ข้าทำมันได้ดีกว่า” ในขณะนี้ เสียงอันไพเราะของ น่านหลิงซา ก็ดังขึ้น
หวูเฟิง , หยุนจงเหอ , ห่าวเย่ และ เจ้ายิง ต่างก็จ้องมองที่ น่านหลิงชา ด้วยดวงตาเบิกกว้าง
จู มิงหลาง ยังมองไปที่พี่สะใภ้ศิลปินด้วยท่าทางงงงวย
“ไปขโมยมันมา” น่านหลิงชา กล่าวกับ จู มิงหลาง ด้วยเสียงที่ได้ยินเพียงสองคนเท่านั้น
จู มิงหลาง จะเข้าใจทันที
เส้นด้ายของ น่านหลิงชา มาเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน และเขาก็ไปที่เจดีย์โบราณหลังศาลาดาบเพื่อขโมยหยก!
จู มิงหลาง มองไปรอบ ๆ และพบว่าป้าดาบ จำนวนมากที่ไม่ผ่านการรับรองเพื่อเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ก็เฝ้าดู
จากระยะไกลเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดสนใจการเคลื่อนไหวที่อยู่เบื้องหลังเทคนิคดาบตกดาบ
นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดอย่างแท้จริง เขาเชื่อว่าถึงแม้จะมีผู้เชี่ยวชาญบางคนอยู่ใกล้ศาลาดาบ พวกเขาจะไม่พลาดโอกาสใน
การสังเกตุความเฉียบคมของดาบ
คำถามคือ น่านหลิงซา สามารถใช้เทคนิคดาบอยู่เบื้องหลังได้หรือไม่? ?
ในฐานะจิตรกร มันยากมากที่จะแสดงอาณาจักรดาบในอาณาจักรภาพวาด!
“หลิงซาเป็นจิตรกรไม่ใช่หรือ” เหวินหลิงเฟยถาม
“หัวหน้า แม่นางหลิงชาเคยใช้ทักษะการวาดภาพเพื่อใช้ดาบและวิชาดาบในการแข่งขันอำนาจเพื่อเอาชนะหยุนจงเหอ”
ไป่ฉิน กล่าว
“ถ้าอย่างนั้นก็รอดูกัน” เหวินหลิงเฟย ยิ้ม
น่านหลิงชา เดินออกจากศาลาดาบ หันหน้าไปทางต้นสนสีเขียวที่ลาดเอียงไปทางหุบเขาอันกว้างใหญ่
ยกมือของนางขึ้นเบา ๆ ปากกาโผล่ออกมาจากอากาศ เบาราวกับขนนก ตกลงมาระหว่างฝ่ามือสีขาวของนาง
เมื่อมองย้อนกลับไป นางเหลือบมองไปที่ปรมาจารย์ดาบของ เหมียนซานเจียนสง และ เหยาซานเจียนสง และจากนั้นก็ดู จู มิงหลาง ผู้ซึ่งถอนตัวจากร่มสีขาวอย่างเงียบๆ
ถอนสายตาออก น่านหลิงชา เริ่มวาดภาพ และแปรงแสงในมือของนางก็คมราวกับดาบ ทะลวงหุบเขาอันกว้างใหญ่!
“ดาบเล่มแรก!”
ดาบสั่นสะท้าน ทำให้ทั้งป่าบนภูเขาแกว่งไกว จากนั้นก็เห็น น่านหลิงซา ชักดาบเล่มใหญ่และตกลงไปในหุบเขา นกและสัตว์ต่าง ๆ ก็บินไปในหุบเขาอย่างกะทันหัน ราวกับหายนะครั้งใหญ่
น่านหลิงชา เชี่ยวชาญในการวาดภาพ และเทคนิคดาบเมฆ นี้ได้รับการฝึกฝนมาหลายครั้งบนผืนผ้าใบของนาง
ดาบทุกเล่มที่นางร่ายออกมานั้นราบรื่นมาก แม้แต่ดาบที่สี่และห้า ดูเหมือนว่าพลังจะเหนือกว่าปรมาจารย์ดาบออร์โธดอกซ์ ห่าวเย่!
เมื่อพวกเขาเห็นดาบเล่มที่ห้า ผู้คนในศาลาดาบทั้งหลังได้ขจัดอารมณ์ในการรับชมความตื่นเต้น ทีละคน จมดิ่งลงไปในฉากอันงดงามของการผสมผสานของภาพวาดและดาบ หุบเขาสั่นสะเทือนและแม่น้ำหยุดไหล ป่าถูกทำลาย น่านหลิงซาเป็นเหมือนนางฟ้าดาบจริง ๆ แต่ละจังหวะเป็นศาสตร์ดาบที่ดุดันที่สุด เงาดาบคู่บารมีที่ตกลงมาจากท้องฟ้า และเจียนหงผู้ทำลายล้างก็กลิ้งขึ้น ปรมาจารย์ดาบส่วนใหญ่ของ เหมียนซาน เจียนสง และ เหยาซาน เจียนสง อับอาย!
“ดาบที่เก้า!”
จู่ๆ น่านหลิงชา ก็ขว้างพู่กันในมือของนาง พู่กันกำลังวาดภาพอยู่บนท้องฟ้า และมองเห็นดาบเวทมนตร์โบราณโผล่ขึ้นมาในอากาศ ดาบของภูเขาผ่านไป และภูเขาที่อยู่ห่างไกลก็ถูกคลื่นลมพัดมาโดยดาบวิเศษ!
ดาบที่สิบ!
ดาบที่สิบเอ็ด!
ทันทีที่ดาบสองเล่มนี้ออกมา ทุกคนต่างจับตาดู หุบเขากว้างใหญ่เพียงใด ภูเขางดงามเพียงใด ภูเขาที่ตระหง่านเพียงใด แต่หลังจากดาบสิบเล่มนี้ หลังจากการถือกำเนิดของวิธีดาบตกดาวตก พวกเขาก็ถูกครอบงำและ จะล่มสลายได้ทุกเมื่อ
หากไม่ใช่สำหรับ น่านหลิงชา ที่จะชี้ดาบของนางไปที่ท้องฟ้าที่ไร้ขอบเขต ทิวทัศน์หุบเขาอันงดงามของ เหมียนซาย เจียนสง จะไม่สามารถจดจำได้อย่างสมบูรณ์!
โชคดีที่นิกายดาบแห่งภูเขา เหมียนซาน ไม่สนใจความเสียหายเหล่านี้ ในสถานที่ ที่เต็มไปด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณ แม้ว่าภูเขาจะถล่มลงมาและพื้นดินจะแตกร้าว แต่ก็ใช้เวลาไม่นานในการฟื้นฟูตัวเอง และบางทีอาจมีฉากอื่นปรากฏขึ้น
เพื่อซื้อเวลาให้เพียงพอสำหรับ จู มิงหลาง น่านหลิงซา จงใจชะลอตัวลง โดยเฉพาะดาบที่สิบสอง นางสูดหายใจเข้าลึกๆ ราวกับปรับลมหายใจ เหมือนกับว่านางถูกแช่อยู่ในวิชาดาบ การเปลี่ยนแปลง!
ในอีกด้านหนึ่ง จู มิงหลาง ฟังการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ของหุบเขา ชื่นชมในหัวใจของเขาว่าพี่สะใภ้ศิลปินเป็นสัตว์
ประหลาดจริงๆ ขณะที่แอบไปในทิศทางของเฉินกูเดงหยู
เมื่อได้ยินเกี่ยวกับการขโมย เสี่ยวไป๋ฉี รู้สึกตื่นเต้นมากที่สุด
มันกระพือปีก และดวงตามังกรขาว คู่หนึ่งมองไปรอบๆ หัวขโมยมันรักษารูปแบบอันวิจิตรงดงามนี้ไว้ และลมหายใจของมันนั้นไม่ง่ายที่จะตรวจจับ
และ จู มิงหลาง เองก็ไม่มีทักษะการเพาะปลูกที่ครอบงำ ในการรับรู้ของสัตว์ผู้พิทักษ์ที่ทรงพลังและที่นั่งที่ทรงพลังบางตัว
มันไม่ต่างจากกวางป่าตัวเล็กสองสามตัว
การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น คนส่วนใหญ่ยังคงสนใจการแลกเปลี่ยนนี้ ในที่สุด จู มิงหลาง ก็พบเจดีย์โบราณ มันค่อนข้างเด่นและส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางแสงแดด “แค่มองไปที่มัน มันคงเป็นความรุ่งโรจน์ของอัญมณี!”
อาจเป็นเพราะ นิกายดาบเหมียนซาน ไม่คิดว่าจะมีใครกล้ามาที่ สงหลิน เพื่อขโมยของ ไม่มีใครเฝ้าเจดีย์โบราณแห่งนี้ ร่างที่มองเห็นเป็นครั้งคราวเป็นเพียงดาบขนาดเล็กสำหรับทำความสะอาดใบไม้ที่ร่วงหล่น ลูกศิษย์แต่ละคนอายุสิบ ห้าหรือหกขวบยังเด็ก อ่อนโยนและไม่ใช่ภัยคุกคามใหญ่
แน่นอนว่านักดาบตัวน้อยเหล่านี้ไม่ได้รับอนุญาตให้มองเห็นตัวเอง เมื่อพวกเขาพบว่าสมบัติหายไป พวกเขาจะถามถึงความผิดของพวกเขาอย่างแน่นอน และพวกเขาจะมั่นใจมากขึ้นเมื่อพวกเขาไม่ยอมรับมัน
“ง่ายกว่าที่คิด” จู มิงหลาง เดินอยู่ใต้หอคอยโบราณและเหลือบมองขึ้นไปที่โคมเทพเจ้าโบราณที่อยู่บนยอดหอคอย
ในระหว่างทาง จู มิงหลาง ได้ซื้อหยกปลอมจำนวนมาก โดยเฉพาะหยกตะเกียงที่ดูรุ่งโรจน์มาก และใช้จริงกับไข่ทุกฟอง
ในตอนนี้ ขโมยและเปลี่ยนของ !
หากมีใครขโมยของและถูกพบในที่เกิดเหตุ พวกเขาจะถูกควบคุมตัวแน่นอน
แต่ถ้าผู้คนหายไป แม้จะอยู่นอกประเทศ และอีกฝ่ายหนึ่งพบว่ามีของถูกขโมย แม้ว่าพวกเขาจะเดาว่าเขาเป็นคนทำ มันก็
ไร้ประโยชน์ เหมียนซาน เจียนสง จะไม่รับสิ่งอื่นใดจากความผิดพลาดของพวกเขา
ตรวจสอบอย่างระมัดระวัง
จู มิงหลาง พบชิ้นส่วนเงาที่เขาเก็บได้ ซึ่งมีขนาดใกล้เคียงกับยอดหอคอยมากที่สุด และขอให้ เสี่ยวไป๋ฉี บินขึ้นไปเพื่อขโมยมัน
หลังหุบเขา หุบเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และแม้แต่ศาลาดาบก็สั่นเล็กน้อย เสียงของป้าดาบดังขึ้น มันควรจะเป็น
น่านหลิงซา ที่ร่ายดาบเล่มที่สิบสอง!
“ตอนนี้แหละ”
เสี่ยวไป๋ฉี จะมีเปลี่ยนอย่างไร !!
หนึ่งคน หนึ่งมังกร และเขาคุ้นเคยกับแง่มุมนี้เป็นอย่างดี และเสร็จสิ้นการดำเนินการขโมยหยกนี้อย่างสมบูรณ์
ซ่อนหยกนี้ไว้ในมนต์สะกดแห่งจักรวาลของ เสี่ยวไป๋ฉี แม้ว่าเขาจะถูกจับในจุดนั้น เขาก็ไม่พบของที่ถูกขโมยมานี้
จู มิงหลาง ไม่มีเวลาชื่นชมหยกอันล้ำค่านี้ ดังนั้นเขาจึงวิ่งหนีไปโดยใช้ประโยชน์จากป้าดาบของ นิกายดาบเหมียนซาน ที่
ยังคงหมกมุ่นอยู่กับทักษะการวาดภาพของ น่านหลิงชา เหล่าทวยเทพก็กลับมายังตำแหน่งของเขาเอง
