Dragon tamer – ตอนที่ 251

บทที่ 251: ยึดเมือง

เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ชายและหญิงที่สวมชุดเกราะทั้งคู่ก็จ้องไปที่ ฟางเนี่ยเหนียน อย่างสำรวจ

“จะตลกหรือไง โฉนดของเมืองนี้ขายไปนานแล้ว และข้าต้องการใช้เอกสารบางอย่างเพื่อโกงที่นี่ เจ้ามาผิดที่จริงๆ!”
ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเย็นชา และมีการขู่ฆาตกรรมเล็กน้อยในคำพูดของนาง

“พวกเรามาจากเมืองหลวง” จู มิงหลาง เดินไปดูเสื้อผ้าของผู้ชายและผู้หญิง มีกลุ่มทหารติดอาวุธที่อยู่ข้างหลังเขาแล้ว
พูดว่า “บ้านหลังนี้เป็นของเจ้ามาก่อน เจ้าเป็นคนเมืองรันยู หรือไม่?”
เห็นได้ชัดว่าชายเกราะนั้นใจดีมากกว่า เขาเดินขึ้นไปและอธิบายว่า “เมืองรันยู ถูกสร้างขึ้นโดยรุ่นพ่อของข้า ในเวลานั้น
เขานำกองทัพที่แข็งแกร่ง กำจัดกลุ่มของมังกรไว้ทุกข์ที่ยึดที่นี่ และสร้างหอสังเกตุการณ์ที่เมืองรันยู ในโลกสีชา การต่อสู้
ครั้งนั้นทำให้เกิดการสั่นคลอนในสิบประเทศ”
“ข้าได้ยินมาว่าผู้สร้างเมืองดั้งเดิมเป็นคนที่เรียกว่าสัญชาติหู เจ้าเป็นสมาชิกของสัญชาติหูหรือไม่” ห่าวเย่ ถาม

เมื่อเขาอยู่ในหมู่บ้าน เมือง และสถานีไปรษณีย์ใกล้เคียงไม่กี่แห่ง ห่าวเย่ ได้สอบถามเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่นี่
“ใช่ นี่คือน้องสาวของข้า หูไป่หลิง และข้า หูชงหมิง พี่น้องสองคนของพวกเราแต่เดิมเป็นทายาทของเมืองรันยู แต่ด้วย
เหตุผลหลายประการ พ่อของพวกเราต้องขายเมืองรันยู และขายให้กับมัน เพียงว่าโฉนดที่ดินของเมืองรันยู ควรอยู่ในมือ
ของสถาบันเซินฟาน ทำไมมันถึงอยู่ในมือของเจ้า? ถ้าเจ้าไม่ใช่คนโกหก เจ้าสามารถแสดงโฉนดเมืองให้พวกเราดูได้ไหม?
ลายเซ็นเป็นชื่อของพ่อข้า ” คนที่อ้างว่าเป็น หูชงหมิง ค่อนข้างสุภาพและเข้ามาถามอย่างสุภาพ
เนื่องจาก ฟางเนี่ยเหนียน ได้กล่าวถึงการกระทำดังกล่าวแล้ว จู มิงหลาง ไม่มีอะไรต้องปิดบัง อย่างไรก็ตาม โฉนดไม่มีค่า
อะไรเลย ทุกพลังในที่แห่งนี้เปรียบเสมือนหมาป่า เสือ และสิงโต ที่จะมาดูแลกระดาษแผ่นนั้น!

จู มิงหลาง ได้ทำสัญญากับเมืองรันยู

ตามคำกล่าวของชายตระกูลหู ควรเป็นไปได้ว่า สถาบันเซินฟาน นำโฉนดนี้ไปไว้ใน เมืองสถาบัน เพื่อเป็นแหล่งข้อมูล
สำหรับการเพิ่มสาวกของกองกำลังหลักในขณะนั้น

เมื่อนำเสนอโฉนดและพี่น้องตระกูลหูก็มาดูทันที อ่านแล้วสีหน้าเปลี่ยนไป!

พี่น้องต่างมองหน้ากัน หูไป่หลิง ใช้เวลานานในการมองไปที่ จู มิงหลาง และคนอื่น ๆ และพูดด้วยความประหลาดใจ:
“เจ้าคือเจ้าเมืองที่ได้รับการแต่งตั้งจริงๆหรือ?”

“โฉนดเมืองรันยูนี้กลับมาแล้ว หลังจากไปตกอยู่ที่ราชวงศ์” ชายที่มีเครา กล่าวด้วยความประหลาดใจ คนกลุ่มนี้ไม่สวม
เกราะ ดูเหมือนว่าพวกเขาควรจะเป็นฝ่ายทหาร

“เจ้ามาจากราชวงศ์เหรอ?” “ หูชงหมิง ยังเห็นอีกชิ้นหนึ่งที่ไม่สามารถพิมพ์ได้ในโฉนด:.
โฉนดที่ดินนี้เป็นความจริงอย่างแน่นอน มันมีลายเซ็นของพ่อและรอยนิ้วหัวแม่มือของพี่น้องพวกเขา!

เป็นเพียงว่าพวกเขาไม่เคยคิดว่าเอกสารนี้จะถูกโอนไปยังเมืองหลวงของจักรวรรดิ

“สามารถเข้าใจได้ด้วยวิธีนี้ จู มิงหลาง กล่าว

“ ข้าจะบอกวิธีให้ พวกเจ้าต่างหากที่ควรไป “ ฟางเนี่ยเหนียน มีเหตุผลและไม่ยอมให้อภัย
ทั้ง หูไป่หลิง และ หูชงหมิง ต่างเขินอาย
เมืองรันยู แห่งนี้ไม่มีผู้นำที่แท้จริงมานานแค่ไหนแล้ว เมืองและดินแดนจำนวนมากได้รับมอบจากอำนาจที่ยึดครองใน
ฐานะอาณาเขตของพวกเขาเอง พวกเขาเป็นเจ้าของบ้านนี้อย่างแท้จริง แต่หลังจากสงครามหลายครั้ง เมืองรันยู ก็จะเป็น
ของผู้ชนะโดยการกระทำ

“ที่นี่มีบ้านพังหลังใหญ่อยู่ติดกับลานบ้าน เจ้าสามารถอาศัยอยู่ได้ถ้าเจ้าทำความสะอาด “ จู มิงหลาง กล่าว
“พี่ชายคนนี้ โฉนดไม่มีประโยชน์แล้ว และที่นี่อันตรายกว่าที่เจ้าคิด การแต่งตั้งเจ้าเมืองที่นี่คือกิโยตินอย่างไม่ต้องสงสัย
ไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าเป็นคนตัวเล็กมาก” หูชงหมิง กล่าวอย่างสุภาพเช่นกัน

“จะให้พูดอะไรอย่างตรงไปตรงมา” จู มิงหลาง กล่าว

“ทำไมเจ้า ไม่ขายโฉนดนี้ให้ข้า ในเวลานั้น บรรดาบรรพบุรุษในตระกูลต่างสับสนและขายเมืองไป แต่ใครจะไปคิดว่าจะ
ถูกประเทศอื่นเหยียบย่ำและกลายเป็นรูปลักษณ์ที่ยุ่งเหยิงนี้? พี่น้องของพวกเราได้เกณฑ์ทหารมาหลายปีแล้ว โดยหวังว่า
จะได้ครอบครองเมืองรันยู อีกครั้ง หากเจ้าสามารถขายเอกสารนี้ให้กับพวกเราได้ ครอบครัวหู ของพวกเราจะรับช่วงต่อ
จากนี้ และจะเป็นประโยชน์มากขึ้นในการสร้างความเป็นอยู่ของผู้คนในอนาคต” หูชงหมิง ออกมาข้างหน้าและพูดกับ จู
มิงหลาง อย่างจริงใจ
“จะยึดเมืองเหรอ?? แค่พวกเจ้านี่เหรอ?” ฟางเนี่ยเหนียน เหลือบมองพี่ชายและน้องสาวไปจนถึงทหารติดอาวุธที่อยู่ข้าง
หลังเขา น่าจะประมาณหนึ่งหรือสองร้อยคน !

หนึ่งหรือสองร้อยคนจะยึดเมืองได้อย่างไร?

เพียงแค่เดินข้ามจากถนนของเมืองรันยู กองกำลังที่มีเครื่องแต่งกายต่างกันประจำการอยู่สองข้างทางของถนน มีจำนวน
คนหลายพันคนมีมากมาย ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์ในสนามรบที่วุ่นวาย ฟางเนี่ยเหนียน คิดว่าเขาได้เข้าไปในเมืองค่าย
ทหารแล้ว!

“ถึงแม้พวกเราจะมีไม่มากนัก แต่พวกเราทุกคนต่างก็เป็นชนชั้นสูง ไม่ต้องพูดถึงว่าถึงแม้พวกเราต้องการชนะเมืองรันยู
พวกเราต้องดำเนินการทีละขั้นตอน ก่อนอื่นพวกเราจะยึดสถานที่ในเมืองนี้ก่อนแล้วจึงค่อยขับไล่ผู้ที่ย่ำยีเมือง กองกำลัง
ของพวกเราได้กำหนดแผนระยะยาว และตอนนี้พวกเราเพิ่งเข้าสู่ขั้นตอนแรก” หูชงหมิง กล่าว

“ตราประทับของท่านเจ้าเมืองอยู่ที่ไหน ท่านวางแผนจะเอาคืนอย่างไร” จู มิงหลาง ถาม

“แน่นอน หากอยู่ในตำแหน่งเจ้าเมือง หากไม่เปลี่ยนความเป็นเจ้าของภายในหนึ่งเดือน ก็สามารถขอได้จาก สถาบันเซิน
ฟาน สถาบันเซินฟานไม่ใช่หนึ่งในขุนศึกผู้ไร้เดียงสาเหล่านั้น ข้าเชื่อว่าพวกเขาจะคืนให้ ” หูชงหลิง กล่าวอย่างจริงจัง

จู มิงหลาง เหลือบมองที่ ห่าวเย่

ห่าวเย่ ดูมึนงง สงสัยว่าดวงตาของนายน้อยมีความหมายอย่างไร

จู มิงหลาง กลอกตา ห่าวเย่ ทื่อเกินไป!
เมื่อหันไปมองที่ น่านหยูซู พี่สะใภ้แสนฉลาด และนางก็เข้าใจในทันทีว่า จู มิงหลาง หมายถึงอะไร นางกระพริบตาด้วย
นัยน์ตาโตและกระซิบ “ พวกเราไม่เป็นเจ้าเมือง จะดีกว่าที่หากสนับสนุนคน คนหนึ่งให้เป็นเจ้าเมือง”
ธรรมาภิบาลและการจัดการเป็นเรื่องที่ลำบากมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาไม่ได้มาตั้งรกรากที่นี่
แทนที่จะโจมตีเมืองและผนึกเจ้าเมืองแล้วตบและจากไป เป็นการดีกว่าที่จะเลือกใครสักคนที่จะเป็น และมันง่ายกว่า
สะดวกกว่าสำหรับพวกเขาที่จะช่วยเหลืออย่างลับๆ

“ ข้าไม่ขายโฉนด แต่เจ้าสามารถแลกเปลี่ยนกับตราประทับของเจ้าเมืองได้” จู มิงหลาง กล่าว

“ ตราประทับของเจ้าเมืองเป็นสัญลักษณ์จริง ๆ แล้วเป็นของสะสมราคาแพง เจ้าต้องการมันเพื่ออะไร?”

“มันมีประโยชน์กับข้า ” จู มิงหลาง กล่าว

“ พวกเราต้องใช้เมืองรันยู นี้อย่างน้อยหนึ่งปีหรือนานถึงสามปี เป็นการดีกว่าที่เจ้า จะให้โฉนดแก่พวกเราก่อน ตระกูล หู ของพวกเราสามารถขยายได้ในนามของการสร้างเมืองรันยู ขึ้นใหม่ อาจจะเร็วกว่านี้ก็ได้” หูชงหมิง กล่าว

“ไม่เป็นไร อีกไม่นานพวกเราจะช่วยเจ้าเอง” จู มิงหลาง กล่าว

“ฮะ?? พวกเจ้ามีเท่านี้เอง” หูชงหมิง นับทันทีและเสร็จสิ้นการนับในขณะที่พูดว่า “พวกเจ้ามีเพียงห้าคนเท่านั้น”

“เจ็ด !” ฟางเนี่ยเหนียน โกรธรีบจัดแก้ไข

“ใช่ พวกเขาเป็นสมาชิกในทีมของข้า” จู มิงหลาง ยิ้ม
“นั่นเป็นทีมที่โทรมมาก” หูไป่หลิง กล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ ข้าเป็นเจ้าเมืองออร์โธดอกซ์ ถือโฉนด และครอบครัวของเจ้าคือผู้สร้างเมืองนี้ และเจ้ามุ่งมั่นที่จะฟื้นทุกสิ่งที่เจ้าสูญเสีย
ไป ทำไมเจ้าถึงต้องการปล่อยให้ควันเหล่านั้นเข้าไปพัวพันในเมือง?” จู มิงหลาง กล่าว