Dragon tamer – ตอนที่ 260

บทที่ 260: หญิงสาวตกใจ

“ฟันดำใหญ่ , ชิงจั่ว ทำลายทหารพวกนั้น!”

มังกรทั้งสองถูกเรียกพร้อมกัน แข็งแกร่งและดุร้ายกว่าม้ามังกรเหล่านั้น

เมื่อสายฟ้าแลบไทแรนโนซอรัสยืนเหมือนหอคอยสูง เสียงคำราม เขย่าแก้วหูของทหารมากกว่าหนึ่งพันนายที่อยู่ข้างหน้า
มัน
เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง โบกปีกและขนก็คมราวกับใบมีดเหล็ก มันบินผ่านพื้นดิน ทำให้ทหารหลายร้อยนายจาก หลงเมอิง ถูกตัด
ขาด
ลูกธนูและขวานตกลงบนผิวของไทแรนโนซอรัสสายฟ้า ไทแรนโนซอรัสสายฟ้า รู้สึกเหมือนกำลังจั๊กจี้ ขนาดและความ
แข็งแกร่งของไทแรนโนซอรัสของมันอยู่ในการต่อสู้เช่นนี้ ได้เปรียบมากที่สุด

ลูกธนูที่บินได้เหล่านั้น และมีดหนักๆ บนตัวมัน ร่างกายของมันเต็มไปด้วยอาวุธ มันไม่ได้อยู่ในสภาพการต่อสู้เป็น
เวลานาน ไทแรนโนซอรัส สายฟ้า มีอาวุธติดอยู่บนหลังของมัน

ขณะที่มันพุ่งเข้าสู่ฝูงชน พายุฝนฟ้าคะนองโมซาซอ ก็โหมกระหน่ำ และเห็นทหารหลายร้อยนายแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
กลายเป็นว่ากองทัพอันธพาลทั้งหมดบนถนนว่างเปล่า!

“ชู่ว!”

หากปราศจากทหารเหล่านี้เป็นโล่ทางกายภาพ มังกรวิญญาณดาบก็บินไปหานักธนูที่ขี่ม้ามังกรได้โดยง่าย

นักธนูเหล่านี้เป็นพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของ หลงเมอิง ม่านลูกธนูที่พวกเขายิงรวมกันสามารถคุกคามผู้คนในระดับ
ราชา

มังกรวิญญาณดาบ ราวกับมังกรที่บินได้ บินไปอย่างรวดเร็วด้วยแสงดาบที่แหลมคม และตัดหัวนักธนูสิบคนที่ขี่ม้ามังกร
ทันที!

เมื่อเห็นมังกรวิญญาณดาบพุ่งเข้ามา หัวหน้าที่ถือคันธนูเหล็กลึกลับก็เบิกตากว้างและคำรามด้วยความโกรธ เขายกคัน
ธนูและลูกธนูยิงไปที่มังกรวิญญาณดาบ

พลังของลูกศรนั้นน่าทึ่งมาก ลูกธนูแต่ละลูกสามารถขูดพื้นหินได้เป็นส่วนใหญ่ หากมีภูเขาอยู่ข้างหน้าก็จะเจาะทะลุและ
หักได้โดยตรง

มังกรวิญญาณดาบหลบลูกศรนำทางเหล่านี้ และทันใดนั้นก็เกิดการแตกออกในแนวดิ่ง ที่จริงแล้วแยกนักธนูระดับราชา
ออกเป็นสองส่วนโดยตรง!
นักธนูระดับหลักสวมชุดเกราะต่อสู้สีม่วงและหมวกม้ามังกร รักษาท่าทางโดยดึงสายธนูออกจากกัน แต่เขาถูกฆ่าพร้อมกับ
ม้ามังกรถูกผ่าครึ่ง.

“ดิง ดิ่ง ดิ๊ง ดิ๊ง!!!”
ทันใดนั้น ลูกศรติดตามสองสามอันติดต่อกันถูกตอกไปที่ดาบของมังกรวิญญาณดาบ มังกรวิญญาณดาบก็กระเด็น
ออกไป หมุนและตกลงมาในซากปรักหักพังของอาคาร

จู มิงหลาง ยืนอยู่บนที่สูง แต่ทันทีที่นำมังกรวิญญาณดาบด้วยความคิดของเขา ปล่อยให้มังกรวิญญาณดาบซ่อนตัวใน
ซากปลักหังพัง!
“เงาดาบส่องประกาย!”
จู มิงหลาง อยู่ห่างจากมังกรดาบวิญญาณหนึ่งกิโลเมตร แต่มันไม่ได้ขัดขวางความเข้าใจโดยปริยายระหว่าง จู มิงหลาง
กับมังกรวิญญาณดาบ

หลีกเลี่ยงในตอนนี้และต่อสู้กลับ!

ขณะที่หัวหน้าคันธนูเหล็กดำกำลังเย้ยหยัน ทันใดนั้นเขาก็เห็นแสงโค้งบนซากปรักหักพังของอาคาร เหมือนโซ่ซิกแซกจาก
ขอบฟ้าข้ามฟากฟ้า จากอกของนักธนูในหนึ่งคนที่ผ่านไป และทะลุทะลวงไปยัง ด้านหลังของนักธนูสามสิบคนในทันที! !

นักธนู 30 คน พวกเขาทั้งหมดเป็นมนุษย์ พวกเขาผ่านการฝึกฝนและการฝึกฝนที่หลากหลาย ใช้เงินเป็นจำนวนมากในการ
ฝึกฝน แต่พวกเขาทั้งหมดกลับถูกฆ่าด้วยดาบ!

ใบหน้าของ ซวนเตียกง กระตุก เขาไม่เคยคิดว่าคราวนี้เขาเตะแผ่นเหล็ก ชีวิตของทหารของเขาถูกเก็บเกี่ยวเหมือนวัชพืช
แม้แต่นักธนูชั้นยอดเหล่านี้ก็แทบจะเอาตัวไม่รอด !
ในการโจมตีครั้งนี้ หลงเมอิง ถือพลธนูทั้งหมด 100 คน สี่สิบคนถูกฆ่าตายเกือบครึ่งหนึ่ง

หากพวกเขาโจมตีเมืองที่อ่อนแอ พวกเขาจะไม่ประสบความสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้

“ฆ่า!! ฆ่ามัน!!!” หัวหน้าของ ซวนเตียกง หน้าแดงด้วยความโกรธ เขาไม่สนใจเรื่องค่าใช้จ่าย!

จู มิงหลาง ยืนอยู่บนที่สูง จ้องมองไปที่ค่ายทหารเหล่านี้ที่กำลังจะตายอย่างเย็นชา

พวกเขาคิดว่าเจ้าเมืองคนใหม่นี้เป็นลูกพลับที่อ่อนนุ่มหรือไม่?

ยังคงมีการกล่าวกันว่าพวกอันธพาลกลุ่มนี้อาละวาดที่นี่นานเกินไป และไม่มีใครอยู่ในสายตาอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ จู มิงหลาง ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมไม่มีใครซื้อสัญญาของเมืองรันยู หากเขาไม่แข็งแกร่ง ทันทีที่เข้าไป
ในเมืองและเข้ายึดตำแหน่ง ก็คงถูกยิงตายด้วยธนูจากชาวหลงเมอิง ภายในหนึ่งวันแน่นอน!

เพื่อจัดการกับเบี้ยจำนวนมาก ไทแรนโนซอรัส สายฟ้า นั้นเฉียบคมกว่าเล็กน้อย เตโกซอรัสเหมาะสำหรับการตัดศีรษะ
เทพเจ้าและมนุษย์เหล่านี้ ด้วยดาบเล่มเดียว เทพและมนุษย์บางคนต้องถูกฆ่า โดยไม่คำนึงถึงระดับ แม้แต่ระดับหลักของ
การบ่มเพาะ ก็ไม่สามารถหนีดาบของมังกรวิญญาณดาบได้
ก็ไม่ต่างจากการต่อสู้ครั้งก่อนมากนัก แม้แต่ในค่ายทหารที่อันตรายเช่นนี้ จู มิงหลาง ก็สามารถยืนอยู่ในที่ปลอดภัยและ
รออย่างช้าๆ ให้สัตว์เลี้ยงมังกรของเขาทำลายพวกมันทั้งหมด

ออกคำสั่งเมื่อวิกฤต และบางครั้งรวมตัวกับมังกรวิญญาณดาบ ด้วยวิชาดาบบินน้อย ศัตรูจะถูกบดขยี้
“สังหารนักธนูทั้งหมด” จู มิงหลาง จ้องไปที่นักธนูที่มีทักษะการฝึกฝน

มีเบี้ยมากมาย ไม่มีอะไรมากไปกว่าทางโลกและกำลังดุร้ายเล็กน้อย ไม่สำคัญว่าคนเหล่านี้จะฆ่ามากขึ้นและฆ่าน้อยลง
ตราบใดที่พวกเขาหมดความตั้งใจที่จะต่อสู้ สำคัญว่าพวกเขากำลังจะหนี

สำหรับนักธนูที่ขี่ม้ามังกร จู มิงหลาง จะไม่ปล่อยให้พวกเขาหนีไป
วันนี้เป็นวันแรกที่เขาปฏิบัติหน้าที่ หากเขาถูกฆ่าตายต่อหน้าคฤหาสน์โดยกลุ่มคนพาลที่กล้าหาญ เมืองรันยู นี้จะมี
กษัตริย์หรือไม่? มิฉะนั้นเขาจะทำลายพวกมันทั้งหมด พระเจ้ารู้ในภายหลัง มีกี่คนที่หยิ่งผยองที่หน้าประตูของเขา

เพื่อสร้างความสงบเรียบร้อย เขาทำได้เพียงใช้ความรุนแรงเท่านั้น จู มิงหลาง ไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับความเมตตา
กรุณา ความยุติธรรม และศีลธรรมกับกองกำลังอันธพาลเหล่านี้ที่ยึดครองเมืองรันยู ถือได้ว่าเป็นความโชคร้ายและความ
โง่เขลาของ หลงเมอิง !

“อย่าไล่ตาม ให้กองทัพดาบทองแดงไปพังค่ายของพวกเขา” หลี่หยุนซี่ กล่าว
จู มิงหลาง ได้จัดการกับหัวหน้าชั้นสูงของ หลงเมอิง แล้ว เหมาะสมกว่าที่จะให้กองทัพดาบทองแดงจัดการเรื่องการตัด
รากถอนโคน มิฉะนั้น ค่าจ้าง 1 ล้านทองจะสูญเปล่า

“ หญิงสาวอีกคนคงตกใจมาก และข้าไม่ได้คาดหวังว่าทหารอันธพาลจะมาฆ่าล้างที่นี่ ” จู มิงหลาง กล่าว

“ ซิงหัว ปลูกสมุนไพร หากนางตื่นขึ้นกลัวว่านางจะเศร้า” หลี่หยุนซี มองดูบอนไซในลานที่รกร้างและถอนหายใจเบา ๆ

“ดูเหมือนว่าพวกเรายังใจดีเกินไปสำหรับกองกำลังติดอาวุธในเมืองนี้” จู มิงหลาง กล่าวอย่างเย็นชา
เขามีสัญญา และเมืองนี้เป็นของเขา กองกำลังของเมืองรันยู พุ่งทะยานเหนือรังของนกกางเขน และถึงแม้พวกมันจะขับไล่
พวกเราออกไปไม่ได้ พวกมันก็ยังมาที่ถิ่นที่อยู่เพื่อฆ่าคนโดยตรง ดังนั้นพวกมันจึงไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่ !!

ขณะพูดก็มีเสียงดังมาจากถนน มันฟังดูเหมือนม้าควบ และพื้นดินก็สั่นสะเทือน
จู มิงหลาง ขมวดคิ้วโดยคิดว่ามีแขกที่ไม่ได้รับเชิญอีกคนหนึ่ง แต่เมื่อเขามองไปที่สุดถนน เขาเห็นว่า หูไป่หลิง ขี่มังกรช้างยักษ์ ตามด้วยมังกรและสัตว์ร้ายกลุ่มใหญ่อย่างดุดัน!

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้า หูไป่หลิง ก็เห็นซากศพอยู่ทั่วพื้นดิน รวมทั้งทหารและมนุษย์ ใช้เวลาสักครู่ก่อนที่นางจะจะพูดด้วยใบหน้าที่ยังไม่หายตกตะลึง

“ ข้ากลับมาทันทีที่ทราบข่าว เจ้าฆ่าคนเหล่านี้ทั้งหมดใน หลงเมอิง ?” หูไป่หลิง ถามอย่างไม่เชื่อ