บทที่ 271: หนีไป!
ถุงน้ำถูกแจกจ่ายให้กับผู้คนในหมู่บ้านซือโถว ไม่ใช่แค่ขาดแคลนน้ำดื่ม คนเหล่านี้ยังคงถูกปกคลุมไปด้วยหมอกควันแห่ง
ความตาย
ยิ่งกว่านั้นน้ำจะถูกเจือพิษในไม่ช้า หากไม่มีลำธารหรือบ่อน้ำเก่า พวกเขายังคงเผชิญกับความตาย
“คนในคอกสามารถถูกย้ายออกไปได้หรือไม่? แหล่งน้ำที่นี่ล้วนมีมลพิษและไม่สามารถดำรงอยู่ได้” หูไป่หลิง กล่าว
“เป็นไปไม่ได้ ทันทีที่พวกเราออกจากที่ซ่อน จะมีฝูงมังกรหลงทาง ปรากฏขึ้น และจากนั้นก็จะถูกมันฆ่าตาย” หวงลู่
ส่ายหัว
“ ท่านไม่สามารถซ่อนตัวในรั้วหินนี้และรอความตายได้ และถ้าท่านมองไปที่กำแพงกั้นของท่าน ท่านจะไม่สามารถต้านทาน ชางหลง ได้เลย” ซ่งหลัว กล่าว
ในขณะที่หลายคนกำลังโต้เถียงกันเกี่ยวกับกลยุทธ์ในการรับมือ จู มิงหลาง ได้ยินเสียงแปลก ๆ
เขาออกจากฝูงชนและเดินไปทางด้านหลังของโรงนา
มีบ่อน้ำเก่าอยู่หลังโรงนา จู มิงหลาง ได้ยินเสียงจากที่นี่
น้ำในบ่อเก่าควรปนเปื้อนและตอกด้วยแผ่นไม้เพื่อป้องกันผู้ที่ขาดน้ำและสูญเสียจิตใจจากการดื่ม
“ช่วย “
“ช่วย”
เสียงร้องขอความช่วยเหลือออกมาจากบ่อน้ำอย่างน่าประหลาด
จู มิงหลาง รู้สึกตกใจอย่างยิ่ง ทำไมใครๆ ถึงเรียกขอความช่วยเหลือในบ่อน้ำนี้? สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเสียงนี้ดูเหมือนจะได้
ยินเฉพาะกับเขาเท่านั้น และคนอื่นไม่ได้สังเกตุด้วยซ้ำ
“รีบหนีไป!”
เสียงที่เกือบจะทับซ้อนกับเสียงร้องแปลกๆ เพื่อขอความช่วยเหลือก็ลอยออกมา จู มิงหลาง ฟังอย่างระมัดระวัง จากนั้น
เขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ แถมยังปนกับกรี๊ด อีกแบบก็เตือนอะไรบางอย่าง!
เขากำลังร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือหรือตื่นขึ้นมา?
จู มิงหลาง ไม่สามารถแยกแยะเสียงแปลก ๆ นี้ได้และเขาก็พยายามหาที่มาของเสียง
“หนี!!”
ทันใดนั้น เสียงตะโกนนี้ชัดมากจนออกมาจากก้นบ่อ ราวกับเป็นเสียงตะโกนของการทำงานหนัก ราวกับเป็นความทุกข์
ทรมาน วิญญาณที่เจ็บปวดกำลังบอกคนที่ยังมีชีวิตอยู่ว่าที่แห่งนี้อันตรายอย่างยิ่ง! ! !
จู มิงหลาง สั่นไปทั้งตัว แต่เขาเอาชนะความกลัวและยกแผ่นไม้ที่ตอกไว้ที่ปากบ่อ ทันใดนั้นก็เห็นซากศพ ทั้งบ่อก็เต็มไปด้วยคนตายทีร่างกายไม่สมบูรณ์แขนขาขาด ไม่ใช่แหล่งน้ำที่ปนเปื้อน แต่เป็นชนเผ่า ชิตูเซีย ที่ถูกฆ่าอย่างไร้ความปราณี!
ทำไมศพถึงถูกโยนลงไปในบ่อน้ำ? ?
แม้จะเป็นแหล่งน้ำปนเปื้อน ศพก็ไม่ควรได้รับการปฏิบัติในทางที่ผิด
“ช่วย”
ในเวลานี้เสียงเบาๆออกมาจากโรงนา ร้องขอความช่วยเหลือ
จู มิงหลาง หันศีรษะของเขาและมองเข้าไปในโรงนาที่มืดและลึก แต่เห็นดวงตาที่ดุร้ายคู่หนึ่งซึ่งสว่างขึ้นอย่างน่ากลัวและ
จ้องมองมาที่ตัวเขา !
มังกรหลงทางเดินออกจากโรงนาอย่างเงียบๆ
หน้าอกและหน้าท้องของมันบิดเบี้ยว และสัตว์มังกรที่ผิดปกติก็คำรามจากปากที่เปิดเล็กน้อย มันเป็นเสียงร้องเป็นจังหวะและลึกเพื่อขอความช่วยเหลือ!
“ช่วย!”
“ช่วย!”
เสียงนี้มาจากอกของมังกรที่ดิ้นไปมา
มันเลียนแบบเสียงของมนุษย์! !
มิงหลาง จ้องไปที่มังกรหลงทางที่ซ่อนอยู่ในโรงนา
ในขณะนี้ มิงหลาง ก็เข้าใจว่าทำไม หลี่ซิงหัว จึงไม่ปล่อยให้เขาไปที่นั่นเมื่อได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือในหมอกยาม
ค่ำคืน
มังกรหลงทาง เหล่านี้กำลังใช้เสียงร้องของมนุษย์เพื่อขอความช่วยเหลือเพื่อดึงดูดเพื่อนมนุษย์ เข้าสู่กับดักของพวกมัน!
“ หยูซู ปกป้อง หลี่ซิงหัวและ เนี่ยเหนียน !!!”
“ที่กั้นหินนี้เป็นกับดัก!!!”
หวังว่าทุกคนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง อย่างเร่งด่วน มิงหลาง รีบตะโกนเรียกคนสองสามคนที่หน้าประตูอย่าง
เร่งด่วน
ในเวลาเดียวกัน กลุ่มของมังกรหลงทางในโรงนาก็ออกมา พวกมันมีขากรรไกรที่ยาวและโค้ง ฟันกรามบนเป็นเหมือน
ตะขอมากกว่า เมื่อมันกัดสิ่งมีชีวิตก็ฉีกขาดอย่างรุนแรง เป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดมัน!
จู มิงหลาง ไม่กล้าลังเลและเรียก มังกรน้ำแข็งขาว ออกมา
ยุ้งฉางไม่ใหญ่นัก แต่ยุ้งฉางมืดนี้เปรียบเสมือนรังเวทมนตร์ที่นำไปสู่ห้องใต้ดิน มันออกมาทีละตัว มันพุ่งเข้าหา จู มิงหลาง
อย่างรวดเร็วอย่างน่าประหลาด!
มังกรหลงทาง เหล่านี้ถูกปกคลุมด้วยชั้นของเงาเวทย์มนตร์ เช่น ค้างคาวปีศาจในถ้ำเวทมนตร์แห่งความมืด ซึ่งทำให้พวก
มันมีพลังที่น่ากลัวทั่วทั้งร่างกาย แม้แต่บางตัวที่มีฐานการฝึกฝนต่ำ มังกรยังสามารถระเบิดความพินาศที่น่าสะพรึงกลัว
ออกมาได้
ไม่เพียงแต่โรงนา แต่ในบ้านที่มืดมนใกล้กับ จู มิงหลาง มีมังกรหลงทาง พวกมันล้อมรอบ จู มิงหลาง และ มังกรน้ำแข็ง
ขาว ทำให้ จู มิงหลาง หลบออกไปได้ยาก
ในอีกด้านหนึ่ง น่านหยูซู ได้ยิน จู มิงหลาง ตะโกนในระยะไกล
นางกำลังจะรีบไปในทิศทางของ จู มิงหลาง แต่ทันใดนั้นนางก็รู้สึกบางอย่าง หยุดก้าวของนางอย่างกะทันหัน และถอย
หลังอย่างรวดเร็ว
บนเนินเขาหินสูง หอกเหล็กแหลมคมพุ่งลงมา และกระแทกเข้ากับสถานที่ ที่ น่านหยูซู อยู่ในขณะนี้ กระแทกพื้นดินให้
แตก!
“หวด หวด!!!”
ใกล้พื้นที่ว่างเปล่ามีเนินหินหลายสิบแห่ง เดิมทีเนินหินว่างเปล่า แต่ทันใดนั้นก็ปรากฏขึ้นทีละคน พวกเขากำลังถือคันธนูลูกธนูและหอกเหล็ก พวกเขาทั้งหมดได้ลอบโจมตี น่านหยูซู !
โชคดีที่ ชีหลง อยู่ข้างตัว น่านหยูซู มันม้วนตัวเป็นวงแหวนมังกรอย่างรวดเร็วและปกป้อง น่านหยูซู ด้วยร่างกายของมัน
ลูกธนู และหอกเหล็กที่มีพลังเจาะทะลุที่แข็งแกร่ง มันเจาะผิวหนังที่อ่อนนุ่มและเลือดไหลออกจากบาดแผล
” พวกเจ้าบ้าหรือเปล่า?” หูไป่หลิง ตะโกน
บนหน้าผารอบกำแพงหิน หลายคนยิงธนูอย่างเย็นชาใส่ หูไป่หลิง ซ่งหลัว ฟางเนี่ยเหนียน และคนอื่นๆ ในหมอกยามค่ำ
คืน สามารถเห็นเงาอันน่าสยดสยองได้ทีละภาพ กำลังคืบคลานอยู่บนหน้าผาเหมือนรอพวกเขาอยู่!
ชายวัยกลางคนชื่อ หวงลู่ มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ในขณะนี้ เขาและคนเฝ้าประตูของค่ายรีบถอยออกจากพื้นที่นี้ และรวมเข้ากับ
บริเวณที่เปื้อนเลือดหลังบ้านในทันใด
ในห้องที่ดูมืดมิด หัวของมังกรคลานออกมาทีละตัว แก้มของพวกมันบางส่วนยังคงเปื้อนเลือดที่ยังไม่ได้เช็ดหลังจากกินคน
เข้าไป อุ้งเท้าของพวกมันเปื้อนเลือด และทั่วทั้งร่างกายก็มีความรู้สึกถึงวิญญาณชั่วร้าย ดูเหมือนว่าไม่มีการฆ่าใด ๆ ที่
สามารถตอบสนองพวกมันได้!
“ผู้คนใน ซีตูเซีย ที่ยังมีชีวิตอยู่ ถูกมังกรพาไป!” เสียงของ จู มิงหลาง ดังมาจากโรงนา
อย่างไรก็ตาม ไม่นานเสียงของเขาก็ถูกครอบงำด้วยเสียงคำรามต่ำๆ ทีละคำ ในหน้าต่างของบ้านในหมู่บ้านที่เปิดไฟไว้ เงาหนึ่งก็สะท้อนออกมา ไม่ใช่ร่าง แต่เป็น ชางหลง ที่มีกรามยาว เขี้ยว และกรงเล็บที่น่าสะพรึงกลัว!
มังกรหลงทางเหล่านี้สามารถบินบนหน้าผาอย่างเสือโคร่งและเสือดาว หรือคลานบนคานบ้านอย่างแมงมุมกิ้งก่า บางตัว
อ่อนแอและไม่มีกระดูก ซ่อนตัวอยู่ในยุ้งฉางด้านล่างคลานออกมาเป็นกลุ่ม! !
วิญญาณอาคมไม่ได้ควบคุมทีมส่งน้ำ แต่เป็นคนในหมู่บ้านแห่งนี้!
หลี่หวงอู ใน เอ๋อเซีย
เป็นรังของชางหลง แล้ว! !
