บทที่ 294: เวทย์มนต์ ทําลายล้างลูกศิษย์
ฆ่าคนที่มองไม่เห็น
ตาบและมังกรวิญญาณโจมตีและฆ่า ซึ่งซุนซาน!
ซึ่งซุ่นซาน ลื้มลงอย่างช้าๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความจํานงงอย่างไม่อยากเชื่อ! !
เขาอยู่ใน หลี่หวง นี้มาหลายปีแล้ว หลอกลวงผู้คนนับไม่ถ้วน และเสริมความแข็งแก ร่งให้กับหมู่บ้านหยินหลิงเขากําลัง
จะสัมผัสกับคาถา หยินหลิง ของเทพเจ้าระดับสูง เขากําลังจะได้รับการยอมรับจากรั้วที่สูงกว่าแต่ขายอย่างง่ายดายในมือ
ของคนนอกไม่กี่คน
เลือดไหลเวียนต่อไป และฝีปอบที่ควบคุมโดย ซึ่งซุนซาน ก็เริ่มกระตุก ในไม่ช้าพวกเขาก็เป็นเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกตัดด้าย
กลายเป็นแอ่งของซากศพที่เน่าเปื่อย !
“พ่อ!!”
ซึ่งหลัว คําราม ร่างทั้งหมดของเขาดูเหมือนสัตว์ร้ายที่โกรธจัด
รอบตัวเขา มี มังกรพิษกลางคืน และ มังกรหลงทาง ปรากฏขึ้นสองสามตัว พยายามล้างแค้นให้ ซึ่งซุนซาน โดยการฆ่าพวกเขา
อย่างไรก็ตาม เฉินมู่ลิ้งเฉิงหลง ที่มีเงาปีศาจได้แสดงพลังปราบปรามที่ทรงพลังกว่า ทั้งทั้งยังกะพิษกลางคืน และ มังกร
หลงางปีกค้างคาว แทบจะไม่สามารถข้ามโดเมนของเถาวัลย์วิเศษได้ และยังสามารถเห็นการปัดเหล่านั้นเถาวัลย์
มหัศจรรย์แปลก ๆ เป็นเหมือนร่างของมังกรนรก น่ากลัวและน่าสะพรึงกลัว ทั้งมังกรจรจัดกลางคืนพิษและมังกรเจ้าเล่ห์ไม่
สามารถหนี้ความตายได้ ไม่ต้องพูดถึงมังกรปีกค้างคาว ระดับล่าง
“ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด ข้าจะทําให้เจ้ากลายเป็นโครงกระดูก!!” ซึ่งหลัว ตะโกนอย่างโกรธจัด
“เจ้าทําร้ายตัวเอง!” จูมงหลาง กล่าวอย่างดูถูก
จูมงหลาง ถึงมังกรวิญญาณตาบด้วยนิ้วของเขา แสดงเทคนิคตาบอีกครั้งที่เขาเพิ่งเข้าใจได้ไม่นานมานี้
กาบหิงห้อย-ผานห้สง
ตาบก็เหมือนหิงห้อยพันกันอย่างงดงาม
ด้วยกระแสลมของตาบหมุนวน พวกมันแพร่กระจายไปยังบริเวณโดยรอบที่ละน้อย แม้ว่าการเคลื่อนไหวโดยรวมจะข้าแต่
เงาดาบที่หมุนวนซึ่งประกอบด้วยการยิงตาบนับพันทําให้ผู้ที่อยู่บนภูเขารู้สึกเศร้า มังกรไม่มีที่
หลบ!
ตาบเป็นประกาย ดาบนั้นตุร้าย และชีวิตของมังกรก็ถูกเก็บเกี่ยวเหมือนหูข้าวสาลี
ในเวลาเดียวกันมังกรน้ําแข็งขาวก็แสดงศิลปะมังกรฟ้าศาสตร์ลึกล้ําที่ครอบงํามากกว่าดวงจันทร์ที่สว่างไสวในท้องฟ้า
ยามค่ําคืนดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นดวงตาน้ําแข็งของ มังกรน้ําแข็งขาว และดวงตาที่เปล่งประกายที่นี้เหมือนดวงจันทร์
ภูเขาปาย
ภูเขาและแผ่นดินราวกับถูกบดขยี้ด้วยพลังบางอย่าง กลายเป็นฝุ่นเย็นในทันที
กลุ่มของมังกรคร่ําครวญที่พยายามดักจับจูมงหลางพวกเขาก็ถูกกวาดล้างออกไปภายใต้ การจ้องมองนี้ !
มังกรหลงทาง หลายร้อยตัวถูกทําลายล้างภายใต้การจ้องมองของมังกรน้ําแข็งขาว เสี่ยวไปนี้ซึ่งเปลี่ยนรูปแบบเสื้อคของ
มังกรสีน้ําเงิน ดูเหมือนจะได้รับพลังที่แข็งแกร่งกว่าจากมังกรสีน้ําเงินลึกลับไม่เคยเข้าใจ
มังกรไฟยูนิคอร์นและเป็นมู่ชิงเชิงหลง ยังแสดงให้เห็นถึงพลังมังกรสูงสุด และมังกรหลงทางที่เข้ามาเหมือนกระแสน้ํา
พังทลายลงในไม่ขา!
“หากปราศจากผลแห่งการตรัสรู้ มังกรหลงทาง เหล่านี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้” จูมงหลางกล่าว
“ ข้านต้องการให้เจ้าขดใช้ทั้งชีวิต !!” ซึ่งหลัว คําราม
“ตาบบิน ตาบส่องแสง!”
จู มิงหลาง ก็ชี้มือไปข้างหน้า และเขาเห็นดาบคมสีแดงเข้มเรืองแสงราวกับด้ายไหมท่ามกลางไฟดาบที่งดงามบนท้องฟ้า !
ข้างหน้า ขางหลง มีมังกรหลงทางอยู่สองสามตัว พวกมันแข็งแกร่ง ทรงพลัง และดุร้าย
แต่มังกรวิญญาณดาบ ดาบที่อ่อนนุ่ม เจาะร่างกายของมังกร เหล่านี้โดยตรง ราวกับลูกศรที่แทงทะลุโบไม้บางๆ พุ่งเข้าใส่หัวใจของ ซึ่งสั่ว อย่างแม่นยํา
เลือดไหลออกมาจากหน้าอก และในไม่ช้าก็ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกาย
ข่งหลัว ไม่อยากเชื่อด้วยว่าในฐานะผู้นําในอนาคตของหมู่บ้านหยินหลิง เขาจะถูกฆ่าโดยคนเหล่านี้ที่ล้อเล่นกับเขา!
เขาเกลี้ยกล่อมพ่อของเขา ซึ่งซุนซาน คนเหล่านี้แข็งแกร่งมาก พวกเราไม่สามารถโจมตีพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
แต่ ยังซุนซาน ก็ไม่ต้องการให้คนเหล่านี้ที่สัมผัสความลับของค่ายกักกันกลับออกไป
เลือดเปลี่ยนจากไหลซึมเป็นเลือดทะลัก ในเวลาเดียวกันกับความสามารถในการควบคุม หายไป มังกรรอบตัวเขาพุ่งเข้า
หาเขา และมังกรหลงทางหลายตัวกร่วมแบ่งปัน
ผู้อุปถัมภ์แห่งความตาย? ?
บางที ชางหลง อาจแค่ใช้เทพมรณะที่ประกาศตัวว่าคนเหล่านี้เพื่อสนุกกับการฆ่าฟันมากขึ้น!
มังกรชั่วร้ายส่วนใหญ่กินเจ้านายของพวกเขา มังกรเหล่านี้ที่ไม่มีพันธสัญญาทางวิญญาณที่แท้จริงยังคงแตกต่างจาก
ตั้งเดิมอย่างมาก
การสูญเสียมังกรเป็นหายนะ จูมงหลาง และ น่านหลิงขา ไม่ได้วางแผนที่จะให้มันมีชีวิตอยู่ให้มังกรน้ําแข็งขาว แช่แข็ง
ภูเขา จากนั้นมังกรยูนิคอร์นไฟและ เฉินมู่นิ่งเฉิงหลง จะกวาดล้างทุกสิ่งออกไป และมังกรวิญ ญาณดาบ รับผิดชอบในการ
สังหารมังกรฝีและมังกรกลางคืนชั่วร้าย หรือสายพันธุ์พิเศษอื่นๆ ในมังกร
หากมังกรหลงทาง เหล่านี้ซ่อนตัวอยู่จริง จูมงหลาง จะพบว่ามันยากมากที่จะหาพวกมันเจอในตอนนี้ซึ่งหลัวและซึ่งซุน
ซาน ผู้สมรู้ร่วมคิดทั้งสองคนถูกมังกรวิญญาณตาบปลิดชีพแล้ว โอกาศที่จะจับพวกมันทั้งหมดใต้คงเป็นเรื่องยาก!!
“มังกรหลงทางปีกค้างคาว พวกนั้นกําลังบินหนีไป” หูไปหสิ่ง ชี้ไปที่กลุ่มของมังกรหลงทางที่ซ่อนตัวอยู่ในปา
“ข้าข้าเรียกมันกลับมาได้” เหมยโรว สาวน้อยใต้พิภพกระซิบ
จู มิงหลาง งงงัน แสงประหลาดก็สอยออกมาจากดวงตาสีม่วงของหญิงสาว และนางเห็นซึ่งซุนซานที่ตายไปแล้วนั้นก็สุก
ขึ้นยืนและเดินโซเซ ตาเปล่าเหมือนหุ่นเชิดที่มีชีวิต
สาวใต้พิภพกําลังควบคุม ซึ่งซุ่นซาน ที่ตายแล้ว? ?
ซึ่งซุ่นซาน กางฝ่ามือออก และสายเลือดก็กระจายไปยังปา
ราวกับว่าถูกเรียก มังกรหลงทางปีกค้างคาว ที่กําลังจะหลบหนี้ก็ป็นกลับไปที่ละตัว ดวงตาของพวกมันโลกและชั่วร้าย
ท่าทางการบินของพวกมันค่อนข้างแปลก พวกมันเลือกที่จะหลบหนีโดยสัญชาตญาณ แต่ใจ มันกลับถูกมนต์สะกด!
ปืนกลับรอความตาย!
มังกรไฟยูนิคอร์นยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว และส่งเปลวไฟอันสูงส่งที่เตรียมไว้สําหรับมังกรหลงทางปีกค้างคาว มังกรหลงทาง
ปีกค้างคาว จํานวนมากล้มลงกับพื้นอย่างไม่สมดุล และพวกมันคว้าดิน ด้วยกรงเล็บของพวกมันพยายามจะหนี้จากเปลว
เพสิ่งอย่างหนัก ปีกของพวกมันโบยบินไปในเปลวเพลิงอย่างไม่เต็มใจ เผยให้เห็นถึงความโศกเศร้าที่ไม่สามารถบรรเทาได้
“คนของเจ้าเลี้ยงมังกรหลงทางพวกนี้เหรอ?” จูมงหลาง ถาม
“ไม่ พวกเราเคยเรียนแค่ศิลปะของ หยินหสิ่ง ข้าไม่รู้ว่าเมื่อใดมี หยินหลิง บางคนที่สา มารถสื่อสารกับมังกรในรั้วได้
ดังนั้น หยินหลิง ของมังกรจึงปรากฏตัวขึ้น ซึ่งหลัว เป็นวิญญาณของ ซางหลงหยิน”
“มีเพียงเขาเท่านั้นที่ควบคุม ชางหลง ได้?” จูมงหลาง ถามต่อไป
“ตระกูลข่งและลูกชายของเขาเป็นเพียงผู้เฝ้าประตูของ หยินหลิงไซ ของพวกเรา มี หยินหลิงที่แข็งแกร่งกว่าใน หลี่หวงอู
จะกลับมาเร็วๆ นี้พวกมันจะไม่มีวันปล่อยพวกเจ้า !” เหมยโรว สาวใต้พิภพ กล่าว
“แล้วทํายังไงล่ะ” หลิงหัว กล่าว
“ ข้าข้า” หญิงสาวจากใต้พิภพ ไม่รู้จะตอบอย่างไรมาสักพักแล้ว
ใน หลี่หวงอู หมู่บ้านที่หนึ่ง และหมู่บ้านที่สอง เป็นต่านหน้า หยินหลิง ตัวจริงถูกซ่อนอยู่ในหรูไซ และ หอไปบางครั้ง
พวกเขาจะส่งหยินสองสามคน ที่มีพลังจิตเข้าควบคุมคนหยินในหมู่บ้านที่หนึ่งและซางหลงที่เลี้ยงดูในหมู่บ้านที่สอง
แม้ว่า ซึ่งหลัว และ ซึ่งซุนซาน ที่รู้ว่าพวกเขาทั้งคู่ตายไปแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าจะยุติเรื่องโกหกนี้ ได้อย่างไร
นางไม่ต้องการเห็นคนนอกเข้ามาใน หลี่หวงอู อีกครั้งและถูกขัดเกลาเป็นหยินอย่างโหดร้าย
นางยังกลัวว่าจะถูกเนโครแมนเซอร์ลงโทษ!
“ท่านอาจารย์ พานางลงจากภูเขา หมู่บ้าน หยินหสิ่ง แห่ง หลี่หวงอู ไม่น่าจะรองรับนางได้” ในเวลานี้ หลี่ซึ่งหัว กล่าวกับจูงหลาง
“ไปกันเถอะ” จูมงหลาง พยักหน้า
