บทที่ 34: การต่อสู้นองเลือดในบ่อน้ำลึก
เท่าที่ตาของพวกเขามองเห็นท้องฟ้าก็ชัดเจน ที่ราบหลี่ฉวนอยู่ในระยะที่มองเห็นได้แล้วโครงร่างคดเคี้ยวของแม่น้ำสีเงินที่มองเห็นได้จาง ๆ
มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าไม่ได้ใหญ่เท่ามังกรอินทรีดังนั้นการแบกรับน้ำหนักของมนุษย์สองคนจึงค่อนข้างเสียกำลัง ปัจจุบันเขาสามารถรักษาความเร็วในการบินได้โดยอาศัยการควบคุมเวทลมเป็นหลัก …
ดวนหลาน ยังไม่สามารถเอาชนะความเจ็บปวดจากการเสียชีวิตของ เคเบ่ย การจ้องมองของนางทำให้ท้อใจ
“ เรากำลังจะถึงเร็ว ๆ นี้!” จู มิงหลาง ร้องบอกชี้ไปที่พื้น
แม่น้ำสามสายและลำธารไหลมาบรรจบกันอย่างช้าๆตรงกลางที่ราบหมายความว่าพวกเขาอยู่ไม่ไกลจาก รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร
หลังจากมาถึง สถาบันฝึกมังกร หลัวเสี่ยว จะต้องติดพันกับการตายของเขาเองหากเขายังคงไล่ตามพวกเขาต่อไป
“ ยู…” มังกรน้ำแข็งขาวร้องเตือนผู้โดยสารของเขา
จู มิงหลาง ขมวดคิ้วและหันไปมอง เขาเห็นท้องฟ้าโปร่งด้านหลังเป็นสีแดงมีเปลวไฟที่สะดุดตาในระดับความสูงที่สูงกว่าปิดลงอย่างรวดเร็ว
คลื่นความร้อนได้พัดปกคลุมพวกเขาแล้ว ในที่สุด หลัวเสี่ยว และ มังกรไฟทอง ก็ตามมาทัน!
“ ตอนนี้เราอยู่ใกล้กับสถาบัน มากแล้ว” ก่อนหน้า จู มิงหลาง มองเห็นทะเลสาบสีฟ้าขนาดใหญ่สามารถเห็นได้ไกลจากลำธาร
นั่นคือที่ตั้งของ สถาบันฝึกมังกร อย่างไรก็ตามด้วยความเร็วของ ไป๋ฉี พวกเขาจะถูกขัดขวางโดย มังกรไฟทอง ที่ตามมาทันก่อน
“ อาววว !!” ทันใดนั้นเสียงคำรามของ มังกรแม่น้ำลึก ก็ดังขึ้น ตราประทับอัญเชิญปรากฏขึ้นและมังกรน้ำท่วมที่มีเกล็ดสีฟ้าก็บินออกมาจากอากาศ ล้อมรอบด้วยวงกลมของคลื่นน้ำมันพุ่งเข้าใส่ มังกรไฟทอง ที่กำลังจะมาถึง
“ เฉียนหลิน!” ดวนหลาน ไม่ได้อัญเชิญ มังกรแม่น้ำลึกออกมาจากขอบเขตวิญญาณของนาง ตามความประสงค์ของมันเอง!
การบังคับให้ออกมาจากอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเจ้านายของพวกเขาจะสร้างความเสียหายให้กับ ผู้ฝึกมังกร ในระดับหนึ่ง อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่า มังกรแม่น้ำลึก ไม่ต้องการเห็นเจ้าของของมันตายอย่างอนาถภายใต้กรงเล็บของมังกรไฟทอง เขาต้องการซื้อช่วงเวลาสุดท้ายให้กับ จู มิงหลาง และ ดวนหลาน!
“ ระลึกถึงมังกรแม่น้ำลึกของท่าน อย่างรวดเร็ว!” จู มิงหลาง รีบกระตุ้นนาง
ไป๋ฉี กำลังรวบรวมสายลมแล้ว อาจเป็นไปได้ที่พวกเขาจะกลับไปที่ สถาบันฝึกมังกร ก่อนที่มังกรไฟทองจะตามมาหาพวกเขา หากพวกเขาบินด้วยความเร็วสูงสุด …
แน่นอนว่ามันเป็นกลเม็ดที่เสี่ยงมาก!
ไป๋ฉี ไม่เหลือความแข็งแกร่งและความแข็งแกร่งในการต่อสู้ เขาไม่มีทางช่วยเหลือมังกรแม่น้ำลึกได้ มังกรแม่น้ำลึกจะไม่ได้ดีไปกว่ามังกรอินทรีถ้ามันต่อสู้กับมังกรไฟทองตัวต่อตัวในตอนนี้!
“ กลับมาแล้ว” ดวนหลาน เปิดใช้งานตราประทับอัญเชิญของนาง เรียกให้ มังกรแม่น้ำลึก กลับสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของนาง
อนิจจามังกรไฟทองมาแล้ว หลัวเสี่ยวสังเกตเห็นตราประทับอัญเชิญสีน้ำเงินทันทีและเขาก็สั่งให้มังกรไฟทองพุ่งเข้าหามันอย่างรวดเร็ว!
“ อาจารย์ดวนหลานระวังเขาโจมตีตราประทับอัญเชิญ!” จู มิงหลาง รีบเตือนเธอเมื่อเห็นสิ่งนี้
มังกรแม่น้ำลึกไม่มีความตั้งใจที่จะกลับมาและ ดวนหลาน ก็ไม่ได้ปิดประตูทางเข้าด้วยเช่นกัน มังกรไฟทองกระแทกเข้ากับรอยประทับอย่างแรงซึ่งจากนั้นก็แตกสลายไปในอากาศเหมือนแก้วแตก
“ ปู้ .. !” หลังจากได้รับความตกใจอย่างรุนแรงต่อจิตวิญญาณของนาง ดวนหลาน ก็กระอักเลือดสดออกมาหนึ่งคำ นางสูญเสียพลังทั้งหมดเกือบจะล้มลงจากหลังของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า
จู มิงหลาง รีบจับอาจารย์ ดวนหลาน ที่อ่อนแอตอนนี้ เขาเห็นเสื้อผ้าของนางย้อมไปด้วยสีแดงเลือดจากนั้นก็จ้องมองไปที่มังกรแม่น้ำลึกที่กำลังต่อสู้กับมังกรไฟทอง อย่างเต็มที่ …
การตัดสินใจของ มังกรแม่น้ำลึก ถูกต้อง แม้ว่าพวกเขาจะบินด้วยความเร็วสูงสุดของ ไป๋ฉี แต่ก็ยังไปไม่ถึงสถาบัน ได้ทันเวลา!
ทำไมอาจารย์ดวนหลานและมังกรแม่น้ำลึกถึงทำเช่นนี้? เพื่อที่จะทิ้งเส้นทางแห่งการล่าถอยให้กับอีกฝ่าย จงใจเลือกที่จะไม่นึกถึงรอยประทับของนาง เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของศัตรูแม้ว่านางจะรู้อย่างชัดเจนว่าการทำเช่นนั้นจะทำร้ายจิตวิญญาณของนางก็ตาม ในทางกลับกันมังกรแม่น้ำลึกเลือกที่จะออกจากอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ เพื่อช่วยเจ้านายของมันโดยเต็มใจใช้ตัวเองเป็นเกราะป้องกันจากมังกรไฟทอง …
“ยูววว! …” มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ไม่หยุดแม้แต่ครู่เดียวบินต่อไปในทิศทางของ สถาบัน ปีกของเขาเจ็บมากจนไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้อีกต่อไปและทำได้เพียงแค่อาศัยเวทมนตร์แห่งลมในการร่อนต่อไป
มังกรทุกตัวมีความคิดของตัวเอง แม้ว่า จู มิงหลาง เลือกที่จะต่อสู้ ไป๋ฉี ก็ไม่ฟัง เขาต้องการเพียงแค่ให้ จู มิงหลาง เท่านั้นที่อยู่รอด!
ดวงตาของเขาใสเหมือนน้ำแข็ง มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า หันกลับไปมองที่ มังกรไฟทอง ขณะที่เขาบินไป ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะจดจำรูปลักษณ์ของ มังกรไฟทองให้ฝังตรึงอยู่ในหัวใจของเขา!
เมื่อใช้เวลาสักพักเขาจะทำลายมังกรไฟทองที่เย่อหยิ่งนี้เป็นชิ้น ๆ ในอนาคตอย่างแน่นอน!
ในทำนองเดียวกันหัวใจของ จู มิงหลางก็ลุกโชนด้วยความโกรธ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่มีคนทำให้เขาโกรธขนาดนี้!
เขาจะต้องคืนความเสียใจนี้เป็นสิบเท่าแน่นอน!
—–
ท้องฟ้าโปร่งปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีแดงเข้ม เกล็ดสีฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงมาจากร่างของ มังกรแม่น้ำลึก เลือดสดปกคลุมทั่วร่างกาย แม้ว่ามันจะยังมีเวทมนตร์เพียงพอ แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะ มังกรไฟทองได้
“ ไอ้สารเลว ไอ้เลว !!” หลัวเสี่ยว บินด้วยความโกรธ มังกรแม่น้ำลึกขัดขวางโอกาสของเขาที่จะฆ่า จู มิงหลาง มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้ากำลังจะบินเข้าสู่เขตแดนของ สถาบันฝึกมังกร!
“ ทิ้งมันไปและไล่ล่า!” หลัวเสี่ยวสั่ง
เดิมที มังกรไฟทอง ต้องการตัดหัวของ มังกรแม่น้ำลึก หลังจากได้ยินคำสั่งของหลัวเสี่ยว มันก็เหวี่ยงมังกรที่กำลังจะตายลงไปที่พื้นอย่างรุนแรง
เปลวไฟหมุนวนไปรอบ ๆ มังกรไฟสีทองกระพือปีกที่แข็งแกร่งไล่ไปในทิศทางของสถาบัน …
มังกรแม่น้ำลึก ตกลงเร็วขึ้นและเร็วขึ้น ถ้ามันกระแทกกับพื้นโดยตรงแน่นอนว่าจะกลายเป็นเนื้อวาง
โชคดีที่แม่น้ำ หลี่ฉวน อยู่ข้างใต้ มันตกลงไปในกระแสน้ำที่ไหลเวียนเลือดของมันกระจายอยู่ในน้ำ มันย้อมแม่น้ำเป็นสีแดงกระจายเป็นภาพวาดที่บาดตาบาดใจ
ในไม่ช้ามันก็ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำหน้าท้องของมันหงายขึ้น กระแสน้ำที่ไหลอย่างรวดเร็วราวกับซากศพที่ถูกทิ้งร้าง ไม่มีใครรู้ว่ามันจะลอยไปที่ใด …
——
ที่แผงขายของริมสะพานในเมืองฟีนิกซ์ฟอลส์ทาวน์บรรดาพ่อค้าแม่ค้าต่างกล่าวอำลากันอย่างมีความสุขยกเสาหิ้วของพวกเขาและเตรียมพร้อมที่จะกลับบ้าน ไปรับประทานอาหารเย็นที่บ้าน
สาวลูกท้อเนี่ยนเหนียน ยกตะกร้าไม้ไผ่ไว้ที่หลังของนางเช่นกัน อย่างไรก็ตามตะกร้าไม้ไผ่ไม่มีลูกพีช แต่มีหนอนไหมเหม็น ด้วยสีหน้าไม่เต็มใจนางจึงเดินไปที่ริมทะเลสาบ
ฟาง เนี่ยนเหนียน ไล้ริมฝีปากของนาง ไม่เข้าใจจริงๆว่านางกลายเป็นผู้ดูแลหลังจากขายสินค้าให้ใครบางคนได้อย่างไร คน ๆ นั้นทิ้งวิญญาณจระเข้ตัวใหญ่สีดำและน่าเกลียดมาให้นางเลี้ยงเพราะอะไร? ไม่แม้ว่าเขาจะจ่ายค่าธรรมเนียมการดูแลก็ตาม!
หลังจากมาถึงริมทะเลสาบและให้อาหารจระเข้ตัวใหญ่ ฟาง เนี่ยนเหนียน ดูเบื่อหน่ายเมื่อจู่ๆก็มีความคิดเกิดขึ้น
“ เจ้าไปจับปลาตัวใหญ่ ๆ มาให้ข้าทำซุปด้วยได้ไหม? ถือว่าเป็นรางวัลของข้าสำหรับการให้อาหารเจ้า” ฟาง เนี่ยนเหนียน แนะนำวิญญาณจระเข้ดำในน้ำ
วิญญาณจระเข้เบื่อหน่ายจากจิตใจของเขามานานแล้ว จู มิงหลาง จำกัด เขาให้อยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ ในการทำกิจกรรม เนื่องจากมีคนเต็มใจที่จะพาเขาไปที่น้ำตกจึงไม่ถือว่าเขาเดินออกไปด้วยตัวเอง!
ตาม ฟาง เนี่ยนเหนียน วิญญาณจระเข้ตัวใหญ่เดินไปมาใน เมืองน้ำตกฟีนิกซ์ แม้ว่าพวกเขาจะพาคนที่เล็กกว่าออกนอกเส้นทาง แต่พวกเขาก็ยังเจอคนบางคน โชคดีที่ผู้คนจาก เมืองน้ำตกฟีนิกซ์ คุ้นเคยกับการเห็น ผู้ฝึกมังกรที่ยังไม่มีอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของตัวเอง การได้เห็นใครบางคนเดินตามวิญญาณจระเข้ของพวกเขาไม่ใช่เรื่องที่คาดไม่ถึงเพียงแค่พวกเขามีความคิดที่จะหลีกเลี่ยง
หลังจากเดินอ้อมและมาถึงบ่อน้ำใต้น้ำตกฟาง เนี่ยนเหนียนก็ดึงแขนเสื้อขึ้นและเริ่มสั่ง จระเข้ดำแบบสุ่ม
“ เจ้าโง่มากเจ้าปลาโง่ เจ้ามีเลือดหมูอยู่ในตัวหรือไม่? ทำไมเจ้าถึงหยุดวิ่งกลางคัน…”
เช่นเดียวกับที่ฟาง เนี่ยนเหนียนคิดจะกระโดดลงไปในบ่อเพื่อทำการจับปลาด้วยตัวเอง ภาพเงาขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะเป็นงูน้ำโบราณก็ปรากฏขึ้นในกระแสน้ำตกที่ไหลเชี่ยวกรากและตกลงไปในบ่อน้ำ
กลิ่นเลือดฟุ้งกระจาย ฟาง เนี่ยเหนียน หน้าซีดจากความตกใจและตกลงไปในน้ำ
โชคดีที่นางอยู่ในบริเวณที่ตื้นของสระน้ำ เมื่อนางกลับขึ้นไป ฟาง เนี่ยเหนียน ก็ไปดูสิ่งมีชีวิตที่ตกลงมาจากน้ำตก ที่น่าแปลกใจของนาง มันกลายเป็นมังกรน้ำท่วม!
ทำไมจู่ๆมังกรน้ำท่วม ถึงตกลงมาจากเบื้องบน!?
และมังกรตัวนี้ … ดูเหมือนจะตายแล้วปล่อยให้น้ำตกกระแทกเข้ากับร่างกายของมันอย่างต่อเนื่องโดยไม่แสดงอาการมีชีวิตชีวา
“ อู๊ว! …อู๊ว! …”
จระเข้ดำยังคงร้องไห้เมื่อเห็นมังกรน้ำท่วมและเขาก็ว่ายน้ำไปหาสิ่งมีชีวิตที่เหมือนศพ
“ เจ้าจำได้ไหม” ฟาง เนี่ยเหนียน ถามอย่างสับสน
บ่อน้ำมีขนาดใหญ่มากและกลิ่นของเลือดก็แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากมันเป็นของมังกรน้ำท่วมตัวจริง ในไม่ช้าสิ่งมีชีวิตที่ซ่อนตัวอยู่ในสระน้ำแห่งนี้ก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำทีละตัวรวมทั้งปีศาจวิญญาณที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังน้ำตก พวกเขาตามกลิ่นเลือดและมาที่นี่ด้วยเช่นกัน
เมื่อเห็นวิญญาณปีศาจค่อยๆปรากฏตัวขึ้นในบ่อ ฟาง เนี่ยเหนียน ก็เริ่มกลัวมากขึ้น จนนางไม่กล้าพูดดังอีกต่อไป
– ทำไมข้าไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย?
– เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาทั้งหมดต้องการชิ้นส่วนศพของมังกรน้ำท่วมตัวนี้? –
อันที่จริงพวกปีศาจปลารวมตัวกันรอบ ๆ มังกรน้ำท่วมสีน้ำเงิน เมื่อพิจารณาจากจำนวนปีศาจเหล่านั้นจึงใช้เวลาไม่นานนักในการกลืนกินมังกรน้ำท่วมจนหมดไม่เหลือแม้แต่กระดูก!
“ วู๊ว !!!”
“ วู๊ว !!!”
วิญญาณจระเข้ใหญ่เฝ้ามังกรน้ำท่วมแสดงเจตนาไม่ทิ้ง เมื่อรู้สึกถึงการคุกคามของปีศาจตัวน้อยจากทุกทิศทางเขาคำรามใส่กลุ่มปีศาจน้ำ
“ เจ้ากำลังทำอะไรจระเข้ดำ?! พวกเขาต้องการกินมังกรน้ำท่วม!” ฟาง เนี่ยเหนียน ตะโกน
วิญญาณจระเข้ตัวใหญ่คำรามอย่างต่อเนื่องจ้องมองไปที่ปีศาจที่เข้ามาใกล้
หนึ่งในสิ่งมีชีวิตงูน้ำแยกเขี้ยวของมันในท่าทางที่พร้อมจะพุ่งเข้าใส่เหยื่อ ในขณะนี้จิตวิญญาณจระเข้ตัวใหญ่ได้เข้าจู่โจมกระโดดลงไปที่มันและกัดลงบนงูพิษตัวหนาฉีกขาดเป็นสองซีกต่อหน้าปีศาจอื่น ๆ ทั้งหมด!
ปีศาจที่อยู่ใกล้ ๆ ถอยออกไปเล็กน้อยด้วยความระมัดระวัง แต่วิญญาณปีศาจจำนวนมากขึ้นมารวมตัวกันที่กลิ่นเลือดรอบ ๆ มังกรแม่น้ำลึกเป็นวงกลมจ้องมองไปที่จระเข้ดำอย่างดุร้าย
ฟาง เนี่ยเหนียน ไม่เข้าใจว่าจระเข้ตัวใหญ่ตัวนี้กำลังทำอะไรอยู่!
เนื่องจากการเพาะปลูกในฐานะมังกรจระเข้ที่กำลังจะกลายเป็นมังกรจึงควรได้รับส่วนแบ่งจากสิงโตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ตราบใดที่มันไม่ได้พยายามผูกขาดมังกรน้ำท่วมสีฟ้าเพื่อตัวเองวิญญาณปีศาจน้ำอื่น ๆ ก็จะไม่พยายามที่จะเข้าร่วมกับมัน
ทำไมมันถึงต้องทำให้วิญญาณปีศาจทั้งหมดในบ่อโกรธ!?
“ โอดดดดดด !!!” วิญญาณจระเข้ตัวใหญ่คำรามอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเสียงร้องของเขาถูกกลบไปโดยปีศาจที่อยู่รอบ ๆ ดวงตาของปีศาจที่อยู่ใกล้ ๆ ล้วนเปล่งประกายด้วยเจตนาฆ่าและพวกเขาก็พุ่งเข้าหาอาหารอันโอชะนั่นคือมังกรแม่น้ำลึกในเวลาเดียวกัน
จระเข้ ดำรงตำแหน่งไม่ถอยเลย เขาได้พบกับกลุ่มปีศาจน้ำมุ่งหน้าไปและเริ่มต่อสู้กับพวกมันในบ่อน้ำ ในเวลาไม่นานบ่อทั้งบ่อก็ถูกย้อมไปด้วยเลือด!
“ข้าจะไปหาข้อมูลสำรอง จระเข้ใหญ่เจ้ารอข้า!” ฟางเหนียนเหนียนตระหนักดีว่าจระเข้ดำ ไม่ได้พยายามผูกขาดอาหารอันโอชะเพื่อตัวเอง แต่แท้จริงแล้วเขากำลังปกป้องมังกรน้ำท่วม!
โดยไม่สนใจร่างกายที่เปียกโชกของนาง นางพุ่งเข้าหา สถาบันฝึกมังกร ด้วยความเร็วทั้งหมดของนาง
เสียงคำรามทำให้อึกทึก ในขณะนี้ปีศาจตัวน้อยที่ซ่อนตัวอยู่ในบ่อน้ำลึกกลายเป็นสัตว์ที่ดุร้ายกว่าปกติมาก ซากปลาดุกรุนแรงอายุสองร้อยปีเป็นสิ่งที่พวกเขาพร้อมที่จะต่อสู้แล้วไม่ต้องพูดถึงมังกรน้ำท่วมตัวจริง!
