บทที่ 340: ภูตินางฟ้าแม่น้ํา
ไปฉินอัน และ เหวินเหมิงรู กําลังเหยียบดาบบินสีขาวสองตัวในขณะนี้ พวกมันลอยขึ้น ไปบนท้องฟ้าภายใต้ฉากอันน่า
สยดสยองนี้ ตัวเล็กเท่าตัวมอดที่ไม่เด่นที่สุดสองคน
ภูติภูเขาเป็นเหมือนพระเจ้า มันเพิกเฉยต่อสิ่งที่เรียกว่าวีรบุรุษซึ่งหนีจากนกและสัตว์ร้ายมันหักยอดบนภูเขาโดยตรงแล้วยกขึ้นสูงบนแขน ทุบไปที่วังที่เหลือของ กวงชานซีสงหลิน!
กวงซานซีสงหลินแตกสลาย กวงซาน และเมือง กวงหลิน ที่เชิงเขาก็ประสบภัยพิบัติเช่นกัน
ภูเขาและหินจํานวนนับไม่ถ้วนกลิ้งลงมาตามภูเขาที่พังทลายลงมาอย่างแรง หินก้อนใหญ่บดขยี้บ้านทุกหลังบนถนนได้
ไม่ใช่ภูเขา ไม่ใช่ทรายจํานวนมากที่เปียกชื้นและลื่นไถล แต่เป็นหินที่แข็งและหนัก แม้ว่าจะมีผู้ฝึกหัดจํานวนมากมา
รวมตัวกันในเมือง พวกเขาก็ถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!!
ภูตินางฟ้าภูเขายังคงยืนอยู่ในกวงซาน ร่างกายของมันเกือบจะราบกับภูเขา พระจันทร์ผีอยู่บนท้องฟ้า แสงดาวสลัว
ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่และดินแดนที่ไร้ขอบเขตนั้นค่อนข้างแคบสําหรับเทพเจ้าดังกล่าว นับประสาสิ่งมีชีวิตที่ดิ้นรน ในโลกมรรตัยนี้
“ออกไปจากที่นี่” ไปฉินอัน หน้าซีดมาก จนถึงตอนนี้นางไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว ทรงพลังจนแยกไม่ออกจากพระเจ้าที่แท้จริง
ไปฉินอัน และเหวินเหมิงรู โชคดี พวกนางอยู่ที่นี่ เมื่อออกไปพร้อมกับดาบบิน ไม่เช่นนั้นคงถูกภูติภูเขาก็ฆ่าไปแล้ว วังนี้
เรียกว่าไม่แตกต่างจากโรงฆ่าของภูตินางฟ้า
ไปฉินอัน และ เหวินเหมิงรู เป็นเหมือนแมลงเม่าสองตัวที่เล็ดลอดเข้ามาระหว่างนิ้วมือของยักษ์ใหญ่ พวกนางรอดมาได้
ไม่ใช่เพราะว่าความเร็วและหนีไปได้ไกลแค่ไหน แค่พวกนางไม่เด่นเกินไป เป็นเพียงว่าภูตินางฟ้าภูเขากําลังจ้องมองที่อื่น
พวกนางสองคนหลงทางในจิตวิญญาณของพวกนาง และจําไม่ได้ด้วยซ้ําว่าพวกนางหนีไปทางไหน
เหวินเหมิงรู เป็นเหมือนลูกศิษย์สองคนและไร้พระเจ้า และนางได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของนางฟ้าแห่งขุนเขา ชั่วครู่หนึ่ง
ความคิดของนางบางส่วนถูกโค่นล้มโดยสิ้นเชิง
กาลครั้งหนึ่ง นางเชื่อว่า สงหลิน นั้นทรงพลังที่สุด รับผิดชอบผู้ปฏิบัติงานทั้งหมด และเป็นผู้มีอํานาจในโลกนี้ เหนือทุกสิ่ง
แต่นางได้เห็นนางฟ้าแห่งขุนเขา
เมื่อเห็นกวงซานซีสงหลิน ถูกเหยียบย่ําและถูกทําลายในช่วงเวลาสั้น ๆ และเห็นปรมาจารย์ ระดับราชานับไม่ถ้วนถูกตบจน
ตายเหมือนแมลงวัน หัวใจของนางก็สลายไป เมื่อ กวงซาน นั้นพังทลายลงด้วยกัน!
นางเป็นเพียงราชาและฝึกฝนมาอย่างหนักมา 20 ปีแล้ว แต่นางรอดมาได้เพียงเพราะความไม่โดดเด่น
ความหมายของการปฏิบัติเป็นอีกครั้ง มันคืออะไร.
สวรรค์ที่พวกเขากําลังมองหาคืออะไร? ?
ไปฉินอัน ในฐานะหัวหน้าห้องโถงและในฐานะผู้อาวุโส จริง ๆ แล้วเหมือนกับ เหวินเหมิงรูในหัวใจของนาง
นางไม่เคยได้ยินเรื่องนางฟ้าและฝีมาก่อน ไม่ต้องพูดถึงว่านางฟ้าภูเขามีพลังมาก
เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา ซีสงหลิน ยังคงสว่างไสวและชนชั้นสูงจํานวนนับไม่ถ้วนของการฝึกฝนที่ดีและพลังอํานาจสูงรวมตัวกัน
เพื่อต่อสู้เพื่อจักรวาลที่สดใสนี้ วินาทีถัดมาก็ถูกทรมานฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม ทวยเทพและภูติผีเหมือนเทพและอสูรที่
มองข้ามไป พร้อมกับกลุ่มสัตว์เลื้อยคลานที่น่าขัน
“ ข้าข้าหิวน้ํา” ไปฉินอัน เหลือบมอง เหวินเหมิงรู ที่กระสับกระส่าย กระตุ้นร่องรอยของพลังงาน
มีแม่น้ําอยู่ข้างหน้านาง แม้ว่าจะค่อนข้างเย็นและเป็นโคลน แต่นางก็ไม่มีความสนใจที่จะดู
คลายเกลียวถุงน้ํา ไปฉินอัน มองไปที่น้ําในแม่น้ําขุ่นเล็กน้อย เมื่อนางกําลังจะตักน้ํา ทันใดนั้นแม่น้ําก็ปั่นป่วน ถุงน้ําที่อยู่ในมือของ ไปฉินอัน แทบจะหลุดมือไป
ไปฉินอัน ตะลึงงัน จ้องมองไปที่แม่น้ํา
แม่น้ําสายนี้ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันบนพื้นราบ
โดยทั่วไปแล้วแม่น้ําจะมีช่องน้ําซึ่งอยู่ต่ํากว่าพื้นดินและล้อมรอบด้วยพืชพรรณในพื้นที่ชุ่มน้ําคล้ายกับต้นอ้อ หากช่วงนี้
ฝนยังตกไม่มากนัก จะเห็นโครงร่างทั้งสองด้านของช่องได้ชัดเจน
แต่แม่น้ําสายนี้ไม่มีสายน้ําที่เรียกว่าทางน้ํา
น้ําในแม่น้ําก็เหมือนกับไหลบนพื้นราบ พูดให้ถูกก็คือ มันเหมือนน้ําล้น ไม่เหมือนน้ําที่พล่านในแม่น้ําเป็นประจํา
ไปฉินอัน ก็นึกขึ้นได้บางอย่างและรีบชักดาบขาวออกมา!
ในเวลาเดียวกัน น้ําในแม่น้ําฉับพลันก็ลอยขึ้นไปในอากาศราวกับมังกร และน้ําที่ปั่นป่วนก็สร้างร่างกายที่ยาวขึ้น และเท้า
ของสัตว์เลื้อยคลานก็ยื่นออกมาจากทั้งสองด้าน
น้ําในแม่น้ําเริ่มสกปรกมากขึ้นเรื่อยๆ และมีแก้มแปลกๆ ปรากฏขึ้นที่ตําแหน่งหน้าอก และ มันกําลังยิ้มอย่างน่าสยดสยอง
มันคลานเหมือนตะขาบแมงมุม แต่มันรวดเร็วในอากาศ
ร่างของน้ําโคลนเต้นอยู่บนท้องฟ้าเหนือ ไปฉินอัน และ เหวินเหมิงรู ราวกับเยาะเย้ยมนุษย์ทั้งสองกลิ่นโคลนของแม่น้ํา
ไหลออกมา ทําให้ไปฉินอัน ผู้ที่เกือบจะดื่มน้ําก็อาเจียนออกมา
เหวินเหมิงรู เริ่มตกตะลึง เมื่อเห็นว่าแม่น้ํากลายเป็นภูติผี นางทนไม่ไหวแล้วจึงทรุดตัวลงกับ
“ภูตินางฟ้าแม่น้ํา!!”
“ภูตินางฟ้าแม่น้ําปรากฏตัว!”
“ภูตินางฟ้าแม่น้ํา!”
ทันใดนั้นมีเสียงร้องโหยหวนมาจากที่ไม่ไกล มีโรงเตี้ยมอยู่ที่นั่น และโดยพื้นฐานแล้วมันเป็นการตอบสนองต่อคําสั่งของสี่
นิกายหลักในการผนึกเวทย์มนตร์
“ผู้หญิงสองคนติดที่ นางฟ้าแม่น้ํา ช่วยพวกนางด้วย!” ชาย หวูหลง ผู้ยิ่งใหญ่กล่าว
“นางฟ้าแม่น้ําชอบล้อเลียนผู้คน มันจะทําให้คนต่อต้านได้ชั่วขณะหนึ่ง และเมื่อรู้สึกเบื่อก็สามารถเทน้ําในแม่น้ําเข้าปาก
และจมูกของผู้คน เต็มปอด และกลบผู้คนทั้งเป็น ไม่มีใครรอด ข้าไม่กล้าเข้าไปช่วย!”
“พวกเราแค่มองดูพวกเขาถูกแกล้งตายเหรอ”
“นางฟ้าแม่น้ํานั้นอ่อนแอที่สุดไม่ใช่หรือ? พวกเราทุกคนทํางานร่วมกัน ไม่ใช่ว่าไม่มีความหวังที่จะต่อต้านมัน”
ในสถานี ผู้ฝึกหัดหลายคนตกใจ มีคนชอบธรรมบางคนต้องการช่วย แต่พวกเขาก็แค่สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่นเท่านั้น
ไม่มีใครเลย กล้าที่จะไปยังพื้นที่ ที่ล้อมรอบด้วย แม่น้ํา
แม่น้ํา ตกลงมาจากฟากฟ้าและกลายเป็นแม่น้ํารูปวงแหวน โดยกักขัง เหวินเหมิงรู และไปฉินอันไว้ในน้ํา
เหวินเหมิงรู และ ไปฉินอัน เป็นเหมือนผู้หญิงที่ทุกข์ทรมานที่ติดอยู่บนสันทรายที่ถูกน้ําท่วมพวกนางทําได้เพียงเฝ้าดูน้ําที่
แรงขึ้นเรื่อย ๆ และฐานที่เล็กลงและเล็กลง
ความสิ้นหวังและความกลัวปรากฏบนใบหน้าอย่างสมบูรณ์ และอารมณ์ของผู้ฝึกดาบหญิงสองคนก็หายไปอย่างสมบูรณ์
ไม่ต่างจากผู้หญิงที่เปราะบางทั่วไป
“ผีมาทําอะไรที่นี่!”
ในขณะนี้ คนที่สถานีตะโกนเสียงดังและรีบไปที่แม่น้ําแปลก ๆ
ในแม่น้ํามีใบหน้าที่ไหลออกมา น่าเกลียดและชั่วร้าย พร้อมการเยาะเย้ยและดูถูกเล็กน้อย
“ อย่าไปที่นั่น มันเป็นเทพแห่งแม่น้ํา! เจ้ารู้หรือไม่ตํานานของการเสียสละเทพเจ้าแม่น้ํา? เด็กหญิงสองคนนั้นโชคร้าย
และตกลงไปในน้ําและเคารพเทพเจ้าแห่งแม่น้ํา อย่ามองไปที่พวกนาง นางกําลังดิ้นรนแต่นางตายไปแล้วเจ้าวิ่งลงไป
หากเทพแห่งแม่น้ําโกรธ หมู่บ้านของพวกเราทั้งหมดจะต้องทนทุกข์ทรมาน!” ชายชรากล่าวด้วยความตกใจ
“ท่านผู้เฒ่า เจ้าคิดว่าข้าตาบอดหรือ? พวกเขายังมีชีวิตอยู่ และอย่าส่งเสริมผีเก่าเหล่านี้เพียงแต่ว่าของในแม่น้ําควร
ได้รับการขัดเกลาแล้ว และข้าจะทุบตีมัน ทําให้รูปร่างมันหายไป!” จู มิงหลาง กล่าว
เมื่อรีบไปที่แม่น้ํา จู มิงหลาง เห็นนักดาบหญิงสองคนที่ทําอะไรไม่ถูกทันที
มองให้ลึกๆ เขารู้จักทั้งสองคนจริงๆ!
“ผู้อาวุโสไวท์ ศิษย์น้องเหวิน!” จู มิงหลาง กล่าวด้วยความประหลาดใจ
“ เจ้า มิงหลาง ใช่ไหม” ไปฉินอัน เห็นเขาด้วยใบหน้าที่มีความสุข แต่เมื่อคิดถึงสถานการณ์ที่นางเผชิญดวงตาของนางก็หรี่ลงอีกครั้ง
“สัตว์ประหลาดชนิดไหนที่ล้อเลียนและดูถูกเจ้าแบบนี้” จู มิงหลาง ถาม
“มันเป็นผีของนางฟ้าในแม่น้ํา มิงหลาง ได้โปรดไปที่ เหมียนซานเจียนสง โดยเร็วที่สุดและขอให้เหมิงชานเหมิน ออก
จากภูเขา บอกว่าพวกเราเห็นผีแห่งภูเขา และมันได้ทําลายวัง กวนชางซีสงแล้ว ” ไปฉินอันดูเหมือนจะพูดไม่ออก
“ตอนนี้เจ้าอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย!” ทันทีที่ จู มิงหลาง เข้าใกล้แม่น้ํา แม่น้ําก็เหมือนมังกรที่ดุร้าย บิดตัวของมันเป็น
เกลียว
“ พวกเราไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป ข้าเกรงว่าเจ้าไม่ใช่คู่มือของ นางฟ้าแม่น้ํา อย่าเสียเวลาชีวิตเพื่อพวกเรา” ไปฉินอัน
“ผู้อาวุโสไวท์ เป็นคนตลกจริงๆ แค่วิญญาณตัวน้อยที่แสร้งทําเป็นผี มิงหลาง จะทําความสะอาดมันง่ายเหมือนถอนฟัน”
จู มิงหลาง กล่าว
ท้ายที่สุด จู มิงหลาง ได้เปิดอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเขาและกําลังวางแผนที่จะเรียกมังกรวิญญาณดาบ และมังกร
น้ําแข็งขาวเพื่อเอาชนะปีศาจ ที่ล้อเลียนชีวิตของผู้อื่น
จากนั้นจูมิงหลางก็พบว่า มังกรสองตัวของเขาเองซึ่งนอนหลับเหมือนเด็กทารกไม่พูดอะไร เลยแม้แต่ลมแรงก็พัดไม่ได้
“เอ่อ ราชามังกรสวรรค์ เจ้าน่าจะกระหายน้ําเหมือนกัน ดูสิว่านางฟ้าในแม่น้ําจะมีรสชาติยังไง” จูมงหลาง กล่าวกับ
ราชามังกรสวรรค์
ราชามังกรสวรรค์ ดึงหัวของเขาส่วนใหญ่ออกจากภาพและเหล่ตามองดูนางฟ้าแห่งแม่น้ํา
ภูตินางฟ้าแม่น้ํา หนึ่งหมื่นปีแล้ว
แต่ไม่มีเลือด
ไม่ใช่อาหารของเขาเอง
แต่อายุของแม่น้ําสามารถดับกระหายและเติมน้ําในร่างกายได้มาก
ในที่สุด มังกรอสูรฟ้า ก็บินออกจากแดนวิญญาณ
ข้ามหายนะทะยานขึ้นและได้รับการก่อร่างใหม่จากการล่มสลายของไฟ มันขาดน้ําในร่างกายมากนางฟ้าแม่น้ํานี้เป็น
เพียงวิญญาณบริสุทธิ์ในช่วงต้น 10,000 ปี การกลืนกินนั้นเทียบเท่ากับการดื่มไขกระดูกและเติมพลังเลือดของสิ่งมีชีวิต
มังกรสวรรค์ไม่ได้สนใจแม้แต่จะกางปีก แค่ว่ายไปตามพื้นดิน
แม้ว่าเกล็ดและขนของมันจะมีสีเข้ม แต่พวกมันก็เปล่งประกายและแวววาว และกล้ามหยกดําแสดงถึงความสง่างามของ
ราชามังกรของมัน!
ร่างกายถูกยกขึ้นสูง ราชามังกรมักจะมีลมหายใจที่น่าเกรงขามเล็กน้อย เมื่อมันอ้าปากออกจะเห็นได้ว่าคอของมัน
เหมือนจักรวาลอันลึกล้ํา และแสงอันน่าสยดสยองของการทําลายล้างของดวงดาวที่แตกสลายออกมา! ! !
แสงแห่งดวงดาวที่แตกสลายได้ทําลายวิญญาณนางฟ้าแม่น้ํา โดยตรง และเห็นใบหน้าที่เย่อหยิ่งแสดงความเจ็บปวด และ
จากนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องเหมือนผี!
ร่างของแม่น้ําที่สกปรกกําลังพังทลาย สามารถเห็นกระดูกปีศาจที่ซ่อนอยู่ในน้ํา ดูเหมือนตะขาบแต่มีใบหน้ามนุษย์
ขนาดใหญ่ เพราะมันถูกห่อด้วยแม่น้ํา คนธรรมดามองไม่เห็น สีที่แท้จริงของมัน
ราชามังกรสวรรค์ กัดลมหายใจของมังกรและชกมันออกมาโดยตรง
“สู้–” ลมหายใจแผ่วเบา ราวกับผงประกายไฟที่ออกมาจากจมูกของ ราชามังกรส วรรค์เหมือนกับการที่คนทั่วไปสูด
ดมการดูถูกบางสิ่ง
ราชามังกรสวรรค์ อ้าปากและกัดร่างของนางฟ้าแม่น้ําเบา ๆ
นางฟ้าแม่น้ําส่งเสียงกรีดร้องเหมือนผีอีกครั้ง ดิ้นรนอย่างหนัก แต่ก็ไร้ความหมาย
นางฟ้าแม่น้ํา ค่อยๆ สูญเสียสัญลักษณ์แห่งชีวิต ราชามังกรสวรรค์ เหมือนกับการทิ้งขยะข้างๆผีภูติผีเหมือนตะขาบที่
เที่ยวแห้ง แล้วดูดมันอย่างสงบในสายตาที่มองอย่างสะพรึงกลัวของผู้คนที่สถานี ภูติแม่น้ํา
