บทที่ 35: เปลี่ยนเป็นมังกร..
หลังจากกินเนื้อและดื่มเลือดแล้วพวกมันก็สามารถกลายเป็นวิญญาณมังกรได้ วิญญาณปีศาจบางตนขาดการเผชิญหน้าเพื่อข้ามประตูมังกรของพวกเขาเท่านั้น!
อนิจจาวิญญาณจระเข้ตัวใหญ่กำลังยืนขวางทางพวกมัน ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาวิญญาณจระเข้ตัวใหญ่ได้กัดปีศาจแนวหน้าหลายตัวจนตาย ถึงอย่างนั้นเขาจะสามารถกำจัดปีศาจบ่อขนาดใหญ่ได้อย่างไร!?
รอยกัดจำนวนมากตกแต่งร่างกายของวิญญาณจระเข้ตัวใหญ่หลังจากนั้นไม่นานเลือดของเขาผสมกับมังกรน้ำท่วม แม้จะเป็นเช่นนั้นวิญญาณจระเข้ที่ดื้อรั้นก็ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว มันใช้เขาจระเข้ชกโดยตรงผ่านร่างของปีศาจกบ อายุกว่าร้อยปีและขยี้วิญญาณกบให้ตายด้วยกรงเล็บของเขา หลังจากนั้นเขาก็กำจัดปีศาจทั้งหมดที่ใช้โอกาสนี้ปีนขึ้นไปบนร่างของมังกรน้ำท่วมเหมือนสัตว์ดุร้ายส่งพวกมันบินไป!
“ โอววว !!” ความดุร้ายของฟันซี่ใหญ่ ทำให้กลุ่มปีศาจกลัวในตอนนี้ อย่างไรก็ตามมีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่อยู่ใต้น้ำตกซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับปลาดุกที่มีความรุนแรง พวกมันค่อยๆปรากฏตัวขึ้นใกล้บ่อน้ำเพื่อรอโอกาสที่จะโจมตีในขณะที่พวกมันคำรามไม่หยุด
เมื่อได้ยินเสียงคำรามรอบตัวมังกรแม่น้ำลึก ที่กำลังจะตายก็ลืมตาขึ้น
มันเห็นวิญญาณจระเข้ตัวใหญ่ย้อมไปด้วยเลือดและปีศาจน้ำจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันอยู่ในบ่อ …
มังกรแม่น้ำลึกเป็นช่วงสุดท้ายของชีวิต อย่างไรก็ตามไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นวิญญาณจระเข้ตัวน้อยที่คุ้นเคยนี้ก่อนที่มันจะตาย
จระเข้ยังอ่อนแอมากและยังไม่ได้ข้ามประตูมังกร
ถึงกระนั้นก็ไม่อนุญาตให้ปีศาจแม้แต่ตัวเดียวเข้าใกล้พวกมัน!
“ ฮั่ว…” มังกรแม่น้ำลึกร้องอย่างอ่อนแรงบอกให้จระเข้ออกไปจากที่นี่ มิฉะนั้นมันจะถูกทำลายโดยปีศาจเหล่านี้ไม่ช้าก็เร็ว
“ อูววว !!!” จระเข้คำรามอย่างดุเดือดไม่ละทิ้งมังกรน้ำท่วม
เขาตะครุบปลานักล่าอายุกว่าร้อยปีโดยใช้กรงเล็บและฟันสีดำฉีกมันออกจากกัน เลือดสีสดย้อมบ่อน้ำซึ่งกำลังถูกล้างโดยน้ำตกให้เป็นสีแดงอีกครั้ง เลือดของจระเข้ดำก็ปนออกมาจากบาดแผลที่หลังของเขาเช่นกัน
“ โอยยย !!” จระเข้ ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้
ในขณะที่เขาเตือนปีศาจในสระน้ำทั้งหมดอย่างต่อเนื่องด้วยเสียงคำรามของเขาดูเหมือนว่าเขาจะบอกมังกรแม่น้ำลึกว่ามันไม่สามารถตายได้ ในโลกนี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เอาชนะมัน!
ถูกตัอง. ในโลกเล็ก ๆ ที่จระเข้ดำรู้จักมังกรแม่น้ำลึกเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด เป้าหมายของ จระเข้ดำ คือการเอาชนะมังกรน้ำท่วม!
เขาก็ประหลาดใจเช่นกันที่ได้เห็น มังกรแม่น้ำลึก ในสภาพเช่นนี้ แม้แต่มังกรน้ำท่วมก็ยังพ่ายแพ้?
สิ่งนี้ทำให้จระเข้ดำตระหนักว่ามีสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งยิ่งกว่ามังกรน้ำท่วมในโลกนี้และโลกนี้กว้างใหญ่กว่าที่เขาเคยรู้จัก …
แต่แล้วไง!?
เขาจำได้ว่ามังกรแม่น้ำท่วมแข็งแกร่งเพียงใด แต่สิ่งที่ทิ้งความประทับใจไว้อย่างลึกซึ้งคือความอ่อนโยนของมันเมื่อมันจับเขาตกลงไปในน้ำตก
ผู้แข็งแกร่งไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนวิญญาณหมาป่าในห้องเก็บมังกรรังแกผู้อ่อนแอเสมอไป พวกเขายังอ่อนโยน …
—–
ที่ สถาบันฝึกมังกร …
ภายในห้องโถงโรงพยาบาลนายเก่าจากห้องเก็บมังกรนั่งลงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เกิดอะไรขึ้น?” นายเก่าถาม เขาจำ จู มิงหลาง ได้ไม่ต้องพูดถึง ดวนหลาน
“ อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของอาจารย์ ดวนหลาน ถูกโจมตีและนางได้รับบาดเจ็บที่จิตวิญญาณของนางและตอนนี้นางอยู่ในอาการโคม่า” จู มิงหลาง อธิบายสถานการณ์ให้นายเก่าฟัง
“ มันไม่ง่ายเหมือนอาการโคม่า นางจะตายถ้าเจ้ามาช้ากว่านี้เล็กน้อย เสี่ยวลี่อุ้มนางขึ้นมา” นายเก่าสั่งหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเขา
ผู้หญิงคนนั้นที่รู้จักกันในนาม เสี่ยวลี่ ตอบรับทราบ เห็นได้ชัดว่านางมีฝีมือในการรักษาทั้งมนุษย์และมังกร การเคลื่อนไหวของนางลื่นไหลมาก
“จู มิงหลาง..จู มิงหลาง!”
ขณะที่จู มิงหลางรู้สึกกังวลเสียงร้องของ หงห่าวก็ดังมาจากข้างนอก
“ เจ้าไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชีวิตนาง ข้าจะส่งต่อสิ่งที่เจ้าบอกข้าไปยังหัวหน้าสถาบัน แต่ทางที่ดีเจ้าควรไปที่ราชสำนักของตระกูลหลี่และอธิบายเรื่องนี้ให้พวกเขาฟังด้วยตัวเอง เรื่องนี้ร้ายแรงมาก” นายเก่าจาก ห้องโถงเก็บมังกร กล่าว
จู มิงหลาง พยักหน้าและออกจากห้องโถงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ไม่มีอะไรที่เขาจะช่วยได้เมื่ออยู่ที่นี่
ขณะที่เขาออกจากห้องโถง หงห่าวก็วิ่งมาด้วยเหงื่อและพูดอย่างเร่งด่วนว่า“ มีสาวน้อยคนหนึ่งมาบอกว่าวิญญาณจระเข้ของเจ้าถูกปีศาจล้อมรอบอยู่ใต้น้ำตก รีบไปเลย!”
การแสดงออกของ จู มิงหลาง เปลี่ยนไปและรีบวิ่งไปที่น้ำตก
“ ยูววว …” ไป๋ฉี ร่อนลงมาจากด้านบนของอาคารกางปีกสีขาวของเขาดูสวยงามและสง่างาม
คว้ากรงเล็บของมังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าขณะที่บินอยู่เหนือศีรษะของ จู มิงหลาง พวกมันก็เหินขึ้นไปในอากาศ
หงห่าว ยืนอยู่ตรงนั้นมองดูคู่ที่จากไปด้วยท่าทางที่งดงามเช่นนี้อย่างว่างเปล่า
มันเป็นเวลาเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น แต่ตอนนี้ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าดูพิเศษมากและแม้แต่ จู มิงหลางก็ดูเหมือนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้!
—–
ทันใดนั้นน้ำแข็งก็โปรยปรายลงมา ขนอ่อนนุ่มลื่นตกลงไปในบ่อราวกับว่าจู่ๆหิมะก็ตก แม้แต่หมอกก็กลายเป็นน้ำค้างแข็ง
จู มิงหลาง ลงมาจากด้านบนของน้ำตกตรงหน้า มังกรน้ำลึก และจระเข้ดำ สภาพแวดล้อมของพวกเขาเต็มไปด้วยซากศพของปีศาจไม่ว่าจะจากคอหักร่างขาดออกจากกันหรือได้รับผลกระทบอย่างหนัก …
ซากศพเต็มไปเกือบทั้งบ่อน้ำย้อมสีเป็นสีแดง มันเป็นภาพที่น่าตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ!
ในขณะเดียวกันมังกรน้ำท่วมสีน้ำเงินที่กำลังจะตายนอนอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่กลางสระน้ำ
มังกรจระเข้ที่มีบาดแผลยืนอยู่ข้างมังกรน้ำท่วมสีน้ำเงิน ร่างกายสีดำของเขาถูกย้อมเป็นสีแดงสดด้วยเลือด นั่นคือเลือดศัตรูของเขาและเลือดของเขาผสมกันทั้งหมด!
เมื่อเห็นเช่นนี้ จู มิงหลาง ก็รู้สึกได้ถึงความเปรี้ยวในลำคอของเขาสายตาของเขาพร่ามัว
เขาเดินไปที่ด้านข้างของมังกรจระเข้และค่อยๆนั่งยองๆกอดจระเข้ดำที่บาดเจ็บ
“ อู๋หวู่…” ในที่สุดวิญญาณจระเข้ก็ยอมปล่อยความดื้อรั้นทั้งหมดของเขาเมื่อเขาเห็น จู มิงหลาง มาหาเขาโดยอาศัยอยู่บนร่างของ จู มิงหลางเหมือนเด็กที่บาดเจ็บ
“ ฆ่าพวกมันให้หมด ไป๋ฉี” จู มิงหลาง สั่ง
ในขณะนี้เขากวาดสายตามองไปยังปีศาจตัวน้อยที่กระจัดกระจายไปทั่วบ่อดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่เย็นชา
กลิ่นอายของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า เหมือนกับ จู มิงหลาง เขาลอยขึ้นไปในอากาศอย่างช้าๆบินอยู่เหนือปีศาจน้ำในบ่อมองลงไปที่สิ่งมีชีวิตที่ละโมบเหล่านั้น!
“ หยู……. !!”
ด้วยเสียงร้องอันยาวนานมังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าเสกผลึกน้ำแข็งขนาดใหญ่แวววาวรอบตัวเขาติดกับขนและขนของเขา ผลึกน้ำแข็งที่เย็นยะเยือกนั้นยอดเยี่ยมอย่างไม่น่าเชื่อราวกับชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์ยกระดับภาพลักษณ์ของมังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าที่อ่อนนุ่มและมีขนนกให้กลายเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่!
“ อู้ววว !!”
ทันใดนั้นเขาก็กางปีกผลึกน้ำแข็งออกและคลื่นความเย็นก็พัดออกไปทุกทิศทุกทาง
อากาศเยือกแข็งนั้นครอบงำอย่างมากสามารถทำให้น้ำตกที่ไหลกลายเป็นน้ำแข็งแข็งได้ วิญญาณปีศาจที่อยู่เหนือผิวน้ำหันไปว่ายหนีอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นตระหนก แต่ไม่ทันการพวกเขาถูกการจ้องมองของยมทูตได้ถูกขังไว้ที่พวกเขาแล้ว!
แคล้ก..แคล้ก…
ผิวน้ำแข็งตัวหนาเหมือนหิน ภูติผีปีศาจยังคงคิดที่จะหลบหนีลงไปในส่วนลึกของน้ำ แต่เส้นทางการล่าถอยของพวกเขาได้ถูกมองผ่านโดยมังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า
แคล้ก…แคล้กกก…
เมื่อยืนอยู่บนน้ำแข็งร่างของปีศาจตัวน้อยก็แข็งทื่อจากความหนาวเย็น พวกมันสูญเสียเรี่ยวแรงที่เหลือในการว่ายไปอย่างรวดเร็วและร่างกายของพวกมันก็ค่อยๆจมลงไปกับน้ำแข็งหนาใต้เท้าของพวกเขา
ผิวหนังของพวกมันจะแข็งตัวก่อนตามด้วยเนื้อและกระดูกแข็งเป็นน้ำแข็ง ในท้ายที่สุดแม้แต่เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของพวกมันก็ถูกแช่แข็งอย่างทั่วถึง
รูปปั้นน้ำแข็งปรากฏขึ้นเหนือบ่อน้ำ ไป๋ฉี ที่แสดงเจตนาฆ่า ไม่ปล่อยให้ปีศาจตนเดียวที่เข้าร่วมโจมตี จระเข้หนีไปได้ พวกมันทุกตัวสูญเสียสัญญาณแห่งชีวิตทั้งหมดถูกแช่แข็งบนพื้นน้ำแข็งอยู่กับกับที่!
วิ้ววว…วิ้วววว… !!!
ลมพัดแรงที่น้ำตกและสระน้ำเช่นเดียวกับปีศาจน้ำที่เยือกแข็ง
แต่เดิมเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเนื้อและเลือดร่างกายของปีศาจเริ่มหลุดออกจากกันจากการเฆี่ยนของลมสลายตัวเป็นเม็ดฝุ่นที่เยือกเย็นราวกับทรายขาวละเอียด …
“ จระเข้ดำเจ้าปกป้องมังกรแม่น้ำลึก มันยังมีชีวิตอยู่…”
มังกรแม่น้ำลึกยังมีชีวิตอยู่!
มันถูกโยนทิ้งและตกลงไปในแม่น้ำ ลี่ฉวน จากนั้นก็ถูกกระแสน้ำพัดไปที่น้ำตก
หากจระเข้ดำไม่ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องมังกรแม่น้ำลึกก็คงจะถูกปีศาจเหล่านั้นกลืนกิน
เมื่อเห็น จระเข้ดำซึ่งเหนื่อยล้าจนแทบทนไม่ไหว จู มิงหลางรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ
ช่างเป็นอะไรที่…สุด!
ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่ยอมแพ้เขาไม่ใช่สิ่งมีชีวิตธรรมดาที่ถูกกำหนดให้อยู่ในสระน้ำเล็ก ๆ อย่างแน่นอน!
—–
หลังจากกลับไปที่ สถาบัน เพื่อเรียกร้องให้อาจารย์พวกเขาไปรับ มังกรน้ำลึก กลับไปรักษาพร้อมกับพวกเขา เมื่อมีอาจารย์คอยรักษา มังกรน้ำลึกตอนนี้ก็น่าจะปลอดภัยแล้ว อาจารย์ดวนหลานคงจะมีความสุขมากเมื่อนางตื่นขึ้นมาและเห็นมังกรแม่น้ำลึกยังมีชีวิตอยู่
หลังจากจัดการ จระเข้ตัวน้อยแล้ว จู มิงหลาง ก็รู้ว่ายังมีเรื่องที่สำคัญมากที่เขาต้องเข้าร่วม
“ ฟื้นตัวได้ดี ข้าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้”จู มิงหลาง บอกกับวิญญาณจระเข้จับหัวของมัน และเอาหน้าผากของเขาบด
“ โอ๊ย…!” วิญญาณจระเข้นอนอยู่ในสระบำบัดอย่างเชื่อฟังช่วยบรรเทาความเจ็บปวด
–
หลังจากที่ จู มิงหลาง จากไปเด็กสาวชื่อ เสี่ยวลี่ ก็มาที่สระบำบัดโดยวางแผนที่จะตรวจดูอาการบาดเจ็บของ จระเข้ดำ ในกรณีที่มีพิษตกค้างจากสัตว์มีพิษที่เขาต่อสู้จนทำให้บาดแผลของเขารุนแรงขึ้น
“ หืม? เนื้อเน่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ ทำไมมันโตเร็วขนาดนี้…” เซียวลี่พึมพำด้วยความสับสน
“ อู…” จระเข้ตัวน้อยร้องส่งสัญญาณว่าเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน!
“ เจ้าเป็นงูหรือเปล่า? ทำไมเจ้าถึงลอกคราบ ” เสี่ยวลี่ ขมวดคิ้วเมื่อเห็นผิวหนังที่ได้รับบาดเจ็บจำนวนมากหลุดออกจากร่างกายของ จระเข้ ในสระบำบัดทีละชิ้น
“ โอ๊ย?!” จระเข้ดำ หันหัวไปรอบ ๆ ด้วยความตกใจเมื่อเห็นผิวที่ร่วงโรยของเขาหลุดโบกออกอย่างเมามัน
– ข้ากำลังจะตาย?!
– ทำไมผิวกับร่างกายถึงไม่อยู่ด้วยกัน !! –
“ อย่าตกใจอย่าตกใจจระเข้ดำ…อาทำไมเลือดของเจ้าถึงมีแสง!?” เสี่ยวลี่ อุทานด้วยความตกใจ
“ โอ๊ย !!” จระเข้ดำมองดูบาดแผลของเขาอีกครั้ง แท้จริงแล้วเลือดของเขากำลังส่องแสง!
– เสร็จแล้ว. ข้ารักษาไม่หาย! –
“ อาจารย์….อาจารย์! มันแย่นี่มันแย่!” เสี่ยวลี่ วิ่งไปที่บ้านด้านในด้วยความเร็ว
นายเก่าจ้องมองไปที่นางสาวอย่างหงุดหงิด วันนี้มีผู้ป่วยจำนวนมากแล้ว งานของเขาเต็มมือ!
“ ท่านอาจารย์มาดูจระเข้สีดำตัวนั้นด่วนศิษย์ลุง!”เสี่ยวลี่ ร้องออกมา
นายเก่าเพิ่งเย็บบาดแผลของ มังกรแม่น้ำลึก เข้าด้วยกันและถูก เสี่ยวลี่ลากไปที่สระบำบัดก่อนที่เขาจะล้างมือ
หลังจากมองไปที่จระเข้ดำ นายเก่าก็เคาะข้อนิ้วของเขาที่หัวของลูกศิษ
“ เจ้ากำลังคลั่งไคล้อะไรอยู่? เจ้าไม่เคยเห็นสิ่งที่น่าสนใจมาก่อนหรือ”
“ โอ้มันมังกร…อะไรนะ!? จระเข้สีดำตัวนี้กำลังจะเปลี่ยนเป็น….มังกร !!” ปากของ เสี่ยวลี่ อ้ากว้างด้วยความตกใจ
