Dragon tamer – ตอนที่ 351

บทที่ 351: ครอบครัวของเฒ่าโจว

เมืองเซียวเฟิง มีภูเขาน้ําพุร้อนที่มีชื่อเสียง

มีลานขนาดใหญ่ด้านหลังร้านหล่อซึ่งเป็นที่ตั้งของจูเหมินและน้ําพุร้อนที่สะอาดไหลมาจาก ภูเขาอย่างช้าๆ

จู มิงหลาง กําลังแช่ตัวในบ่อน้ําพุร้อนอย่างสบายและมีเด็กหญิงอายุ16 หรือ 17 ปีอยู่ข้างๆ ถือชาและผลไม้

หญิงสาวพูดมาก และนางก็กระซิบข้างหูของจูมิงหลางโดยถามถึงบางสิ่งที่นางสนใจ และดูเหมือนว่านางต้องการไปยัง

เมืองหลวงที่รุ่งเรืองกว่าของจักรพรรดิ

“นายน้อยกีบอูจินเสร็จแล้ว ท่านเสร็จหรือยัง”ศิษย์ถามเสียงต่ํานอกประตู

“อืม แช่แล้วสบาย” จูมิงหลางได้ตอบกลับ

“โอ้ อุปถัมภ์และพูดคุยกับท่าน พวกเขาบอกให้ข้า ให้บริการท่านแต่ข้าไม่รู้ว่าจะให้บริการท่านอย่างไรชานี้ดีไหมผลไม้นี้

หวานไหม” จู่ๆ เด็กสาวก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้กล่าวด้วยความกระวนกระวายใจอย่างเร่งรีบ

“มันอร่อยและหวาน ขอบคุณสําหรับการต้อนรับและครั้งต่อไปที่คนไร้ยางอายเหล่านี้บอกเจ้าให้รับใช้ใครสักคนเจ้าไม่

จําเป็นต้องทําด้วยความทนทุกข์ทรมาน” จู มิงหลาง ลุกขึ้นห่อผ้าเช็ดตัวแล้วบอ กกับผู้หญิงคนนี้

“โอ๊ะโอ คราวหน้ามาเล่นกันเถอะ”

จากบ่อน้ําพุร้อน จู มิงหลาง ยังสวมชุดคลุม

เพื่อป้องกันไม่ให้ กษัตริย์อัน รู้จู มิงหลาง คิดว่า จู เหล่านี้อยู่ที่ประตูนอกเมือง อย่าให้คนรู้ถึงตัวตนของเขา

จู มิงหลาง สวมหน้ากากเล็กๆ เดินตามเจ้าของร้าน โจวหย่ง ไปยังสถานที่ ที่ หวางอัน อาศัยอยู่

มันยังเป็นสถานที่พัก เมื่อมองดูคฤหาสน์บนภูเขา จะเห็นว่าคฤหาสน์หลังนี้งดงามมาก ต้นไม้บางส่วนด้านนอกสําหรับ

ตกแต่งนั้นทาสีทองเป็นพิเศษ ซึ่งทําให้คฤหาสน์ทั้งหลังมีเกียรติอย่างยิ่ง

ก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ มีผู้ร้องเพลงและเต้นรํา เล่นกันอย่างสนุกสนานแล้ว กลุ่มนักเต้นที่มีเสน่ห์อยู่รายล้อมเตาอั้งโล่สีทอง

สองสามตัวในวันฤดูหนาวนี้ แกว่งเอว กางขาเรียวยาว และเหยียบย่ําดนตรี เต้นให้สุดหัวใจด้วยร่างกายที่สวยงามของพวกนาง

เต้นรําหรืออะไรทํานองนั้น มิงหลาง ไม่ซาบซึ้งมากนัก มีครอบครัวที่มีชื่อเสียงไม่มากเช่นการฝึกดาบ

ประเภทนี้ที่ส่งไปยังภูเขาลึกและปาเก่าแก่เมื่อพวกเขายังเด็ก

บางคนสวมเสื้อผ้าราคาแพง นั่งล้อมรอบนักเต้น บางคนชื่นชมอย่างตั้งใจ และบางคนกระซิบและพูดอะไรบางอย่างอย่างจริงจัง

หลังจากเล่นดนตรีจบ นักเต้นก็นั่งข้างผู้ใหญ่ทีละคน ข้างขา ไม่ว่าจะรินไวน์หรือชมเชยเมื่อโจวหย่ง และ จู มิงหลาง เดินไปข้างหน้า คนรอบข้างก็ไม่สนใจมากนัก

“หวางอัน กีบทองคําสีดําที่ท่านต้องการ กีบเท้าเล็กทําเสร็จในชั่วข้ามคืน ได้โปรดพิจราณาด้วย ” โจวหย่ง ยื่นกีบทองคําดําให้

เมื่อ จู มิงหลาง เห็น หวางอัน เขานั่งอยู่ด้านหน้า ผมของเขาถูกหวีอย่างเรียบร้อยและใบหน้าของเขาดูหล่อมาก แต่มีตีนกา

อยู่ที่มุมดวงตาของเขาซึ่งบ่งบอกว่าเขาดูไม่เด็กเลย

“อาจารย์ไป นี่เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ที่ เสี่ยวหวาง เตรียมไว้ให้ท่าน โปรดรับมัน จูเหมินเป็นศิลปะการหล่อที่สูงที่สุด

ในทวีปจีติง ของพวกเราและถูกสร้างขึ้นโดยพวกเขา เป็นสิ่งที่ซับซ้อนที่สุดอย่างแน่นอน”หวางอัน เดินขึ้นเองและพากีบทองคําดําไปด้วย

เขาเดินไปหาชายคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าแถวเดียวกันและส่งมันให้กับแขกผู้มีเกียรติ

จู มิงหลาง มองไปรอบ ๆ และเห็นว่าแขกผู้มีเกียรติกําลังนั่งไขว่ห้าง ผมของเขาถูกพาดมาอย่างเรียบร้อย และผมของเขา

ค่อนข้างแตกต่างจากคนทั่วไป แต่ดูเหมือนใสเล็กน้อยภายใต้เงาสะท้อนของไฟ

เขาสวมเสื้อคลุมที่พิเศษมาก รูปร่างของเขาไม่ชัดเจน บุคคลทั้งหมดดูลึกลับและเคร่งขรึมเล็ก น้อย เหมือนถูกควบคุมไว้ แต่มีจิตวิญญาณที่มั่นใจอย่างยิ่ง

เมื่อเผชิญหน้ากับกษัตริย์อัน อาจารย์ไป เพียงพยักหน้าตามปกติ และไม่ได้เอื้อมมือไปรับของ

เจ้าหน้าที่ระดับสูงหลายคนรอบๆ หวางอัน ขมวดคิ้ว พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าคนแปลกหน้าคนนี้จะไม่ยอมให้ หวางอันเผชิญหน้ามากนัก

หวางอัน รักษาท่าทางในการถวายของขวัญ และหลังจากนั้นไม่นาน ชายในชุดคลุมก็ยื่นมือออกมาแล้วหยิบกีบทองคํา

ในเวลานี้ จูมงหลาง สังเกตว่าเขาเหยียดมือซ้ายออก ก่อนหน้านี้ เสื้อคลุมของเขากว้างเกินกว่าจะมองเห็นแขนของ

เขา แต่การกระทํานี้ทําให้เขาเผยอีกข้างหนึ่งโดยไม่มีแขนขวา!

ชายมือเดียว? ?

จู มิงหลาง รู้สึกประหลาดใจมาก

ผู้ชายคนนี้

เขาเป็นอะไร! !

หน้ากากที่ จู มิงหลาง สวมใส่สั่นเล็กน้อย

มีคลื่นในหัวใจของเขา

นี่คือคนแปลกหน้าของ หวางอัน หรือไม่? ?

ตอนแรก จู มิงหลาง คิดว่าเขาคิดผิด จนกระทั่งเมื่อเห็นแขนขวาหายไป จู มิงหลาง กล้าที่จะแน่ใจอย่างสมบูรณ์!

ในตอนแรกมันเป็นไอ้สารเลวที่กระโดดลงไปในทะเลแห่งความว่างเปล่าและตกลงไปในวังวนที่นําไปสู่อีกโลกหนึ่ง

แน่นอนว่าเขายังจ่ายราคาที่เจ็บปวดซึ่งต้องถูกตัดแขนขาด

จู มิงหลาง ใช้เทคนิคดาบที่ทรงพลังที่สุดในตอนเริ่มต้น และบาดแผลที่ดาบนั้นบาดลึกทิ้งร่องรอยของอากาศเย็นของดาบ

ไว้อย่างถาวร ไม่ว่าจะใช้ทักษะทางการแพทย์และเทคนิคการรักษาที่ยอดเยี่ยมเพียงใดเขาก็ไม่สามารถเอาแขนกลับมาได้

เขาฆ่าคนแปลกหน้าเหรอ? ?

ไม่ เป็นเพราะผู้ชายคนนี้ที่ทําให้เขาต้องเดินทางไปต่างแดน!

แขกจากนอกท้องฟ้ามีความสามารถในการแยกกระแสน้ําวนแห่งความว่างเปล่าหรือไม่? ?

“กษัตริย์อัน สุภาพเกินไป คราวนีข้าแค่มองหาศัตรู ตอนแรกข้ายังเด็กและไม่แข็งแรง ข้าไม่ฟังทัดทานของคนรุ่นก่อน

ข้าถูกเขาทําร้ายและทําให้แขนของข้าบาดเจ็บ ตอนนี้ข้าฝึกมหายาน ข้าต้องการทําลายบุคคล นั้นโดยตรง ไม่เช่นนั้นเขา

จะกลายเป็นปีศาจในใจของข้าและส่งผลต่อการฝึกฝนครั้งต่อไป ” อาจารย์ไป คนนี้แสดงให้เห็นถึงความสงบ ระบุจุดประสงค์ของการมาที่นี่

“โอ้? เท่าที่ข้ารู้ แม้ว่าท่านจะออกมาจากภูเขาเป็นครั้งแรก ท่านก็ยังมีพลังระดับราชาอยู่ท่านอาจได้พบกับนิกายหลักสี่

นิกายหรือหัวหน้าและผู้นําของคนโบราณในโลกที่ซ่อนเร้น ผู้ชายที่แข็งแกร่ง ข้าไม่รู้ว่าคนๆนี้นมีลักษณะอย่างไร ในฐานะ

ผู้นําอํานาจจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ จีติง ไม่ใช่เรื่องยากสําหรับข้าที่จะหาคนบ้าเช่นนี้ ข้ายังขอ ให้ อาจารย์ไป ไม่เป็นคนที่

มาจากต่างดาว” หวางอันยิ้มและมีท่าทางแสดงความเคารพอย่างสูงต่อไป

“เด็กมาก อายุไม่เกินยี่สิบที่ถือดาบ มันควรจะเป็นประเภทดาบของพวกเจ้าที่นี่” อาจารย์ไปกล่าว

หลังจากฟัง หวางอัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองคนอื่น

พวกเขาหลายคนที่นี่เป็นผู้ที่มีอํานาจ ผู้ปกครองดินแดน หรือผู้มีอํานาจระดับสูง แต่พวกเขาไม่เคยได้ยินใครในโลกนี้ที่อายุ

น้อยกว่า 20 ปีซึ่งเป็นเจ้าของความแข็งแกร่งระดับราชา

“การซ่อมแซมดาบ นําโดย สํานักดาบเหยาซานและสานักดาบเหมียนซาน นิกายดาบเหมียนซานมีเพียงผู้หญิงเท่านั้น ไม่

มีผู้ชาย และสํานักดาบเหยาซาน ก็ไร้ชีวิตชีวาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนอัจฉริยะที่ไม่มีใคร

เทียบได้มาถึงความแข็งแกร่งของ ระดับราชา?” หวางอัน กล่าว

“ไม่ใช่แค่นิกายดาบเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนิกายอื่นๆ และกองกําลังอื่นๆ ข้าไม่เคยได้ยินใครที่สามารถไปถึงระดับราชา

ในยุคนั้นได้ เป็นไปได้ไหมที่ อาจารย์ไป จะพบกับแขกจากนอกฟากฟ้า?” เซียว เจ้าเมืองเก่าแห่งเฟิงเฉิงกล่าว

“ไม่เป็นไรถ้าเจ้าไม่รู้ ข้าทําภารกิจที่อธิบายข้างต้นเสร็จแล้ว ข้าจะพบเขาและคลายเกลียวศีรษะของเขาเป็นการส่วนตัว”

อาจารย์ไป กล่าวอย่างเย็นชา

“แท้จริงแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของ อาจารย์ไป ผู้ฝึกหัดระดับราชาธรรมดาจะสามารถต่อสู้ได้อย่างไร” คน

อื่นๆ เยินยอทันที

“ประตูคฤหาสน์ของ กษัตริย์อัน เปิดให้อาจารย์ไป อยู่เสมอ หากท่านต้องการแบ่งปันความกังวลของท่านให้กับข้า โปรด

แจ้งให้ข้าทราบ เสี่ยวหวาง จะทําทุกอย่างที่ทําได้เพื่ออาจารย์ไป ” หวางอัน กล่าว