บทที่ 64: คนหมกมุ่นอีกคน
นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า หรือไม่? ไม่ว่าจะมีมังกรกี่ตัว ก็ไม่ต่างจากวิญญาณธรรมดาที่อยู่ตรงหน้า! !
หยินเหยาซู,เฉินเล่ยหลู และเหล่านักเรียนที่ท้าทาย จู มิงหลาง ในเวลานี้ ทุกคนตกตะลึง และวิญญาณของพวกเขาก็บินหายไปราวกับเทพแห่งความตาย!
เมื่อดาวดวงยาวร่วงหล่น วิญญาณของพวกมันก็สั่นสะท้าน และความกลัวของสัตว์เลี้ยงมังกรก็จะถูกส่งต่อไปยังเจ้าของด้วย โดยเฉพาะความรู้สึกที่ว่าความตายแบบนี้กำลังใกล้เข้ามา
ทำไมเจ้าถึงต้องการยั่วยุเขา
ชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้สามารถเป็นผู้ลี้ภัยในดินแดนรกร้างได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าเขามีชนชั้นสูงส่งกว่าปรมาจารย์มังกรน้อยที่เพิ่งเข้าประตูมังกร!
แก้มของ หยินเหยาซู และไป่จัง เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและสีแดง ราวกับว่าพวกเขาถูกต้นหลิวทุบซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
เฉินเล่ยหลู ไม่กล้าแม้แต่จะพูด
ถัดจากพวกเขา คนที่โดนวิญญาณฟันเฟืองยังคงคำราม และทุกเสียงดูเหมือนจะเป็นการฟาดฟันที่หนักหน่วงสำหรับนักเรียนที่ผ่านไปด้วย “ฟันเฟือง”!
ไม่ต้องพูดถึงความพ่ายแพ้ พวกเขายังได้รับการรังเกียจ โดยนักเรียนคนอื่นเพราะพวกเขาพ่ายแพ้ด้วยวิธีการที่น่ารังเกียจ
นอกจากนี้ ในที่สุด จู มิงหลาง ก็หยุด มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า จากการฆ่ามังกรที่เหลือสำหรับผู้ก่อกวนเหล่านี้
ตัวละครและความซื่อสัตย์จงตัดสิน!
ในบรรดาผู้ท้าชิง หลายคนถูกยุยงโดย หยินเหยาซู และ เฉินเล่ยหลู พวกเขาไม่มีที่จะแสดงตัวในเวลานี้!
“การต่อสู้ในสถาบันการศึกษาไม่มีอะไรมากไปกว่าความเยาว์วัยและความกระฉับกระเฉง ข้าหวังว่าเพื่อนร่วมชั้นเรียนของ มิงหลาง สามารถแยกแยะระหว่างถูกและผิด และอาจารย์ก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง” มีเสียงออกมาจากบ่อโคลน
จู มิงหลาง ตกตะลึง หันกลับมาและเห็นคนคลานออกมาจากบ่อทรายโคลนที่อยู่ไม่ไกล ใบหน้าของบุคคลนั้นสกปรกและเสื้อผ้าที่สะอาดก็เลอะเทอะมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะมังกรเทียมที่ดูหวาดกลัวอยู่ข้างๆเขา จู มิงหลาง จะไม่รู้จักบุคคลนี้
“อาจารย์ไป่ อี้ซู นักเรียนหยาบคาย” จู มิงหลาง กล่าวกับอาจารย์เล็กน้อยขอโทษ
“เจ้าแตกต่างจากพวกเขา เจ้ามีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่และสามารถฆ่า และเจ้ายังสามารถบอกได้ว่าอะไรถูก อะไรผิด มีนักเรียนเช่นเจ้าในสถาบันฝึกมังกรหลี่ฉวน อาจารย์รู้สึกยินดีมาก แต่โชคดีที่เจ้ารู้จักที่จะหยุดและจากไป” ประโยคก่อนหน้าของ ไป่อี้ซู ค่อนข้างมีคารมคมคาย แต่ประโยคหลังทำให้ จู มิงหลาง หัวเราะ
ดูเหมือนว่าแม้แต่อาจารย์ไป่อี้ซู ไม่เคยคิดว่าศิลปะที่ลึกซึ้งของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า นั้นทรงพลังมาก ทรงพลังมากจนแม้แต่อาจารย์เช่นเขาก็ยังไม่สามารถเรียกมังกรของเขาเองเพื่อปิดกั้นมันได้ และแม้ว่าเขาจะถูกเรียก เขาอาจจะไม่สามารถช่วยชีวิตมันได้ ชีวิตของมังกรบุตรแห่งแผ่นดิน
“ขอบคุณอาจารย์ ที่ให้ความเป็นธรรม” จู มิงหลาง รักษามารยาทของเขา
หลังจากข้ามแม่น้ำแล้ว จู มิงหลาง เหลือบมองที่แม่น้ำที่แตกแยก โชคดีที่สิ่งธรรมชาติในโลกนี้เติบโตและหมุนเวียนเร็วมาก ไม่เช่นนั้นแม่น้ำสายนี้จะถูกละทิ้ง เทคนิคอาคมเวทย์ อันลึกซึ้งของ ไป๋ฉีช่างน่าประหลาดใจมาก!
“ขอบคุณเพื่อนร่วมชั้นจู มิงหลาง สำหรับความเมตตาของเจ้า” ผู้ท้าชิงหลายคนที่หายจากตกตลึง โค้งคำนับอย่างเร่งรีบและกล่าวขอโทษ
“เมื่อถูกทุบตี ข้ารู้ว่าพวกเจ้าต้องถ่อมตัวและมีเหตุผล ก่อนหน้านี้พวกเจ้าทำอะไร เจ้าไม่มีวิจารณญาณของตัวเอง คนอื่นจะขว้างหัวและเลือดไหล เมื่อเจ้าไปกระตุ้นพวกเขา เจ้าต้องอยู่ในสนามรบและในโลกนี้ จะไม่มีใครสอนพวกเจ้าอีกแล้ว” อาจารย์ไป่ยี่ซู ตำหนิอย่างสุภาพ
“สิ่งที่อาจารย์สอนคือสิ่งที่ดี” นักเรียนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นและโค้งคำนับ ขอโทษ จู มิงหลาง
“ชื่อเสียงของนางในอนาคต ข้าไม่จำเป็นต้องกังวนจากพวกเจ้า” จู มิงหลาง กล่าว
“ใช่ ใช่ ข้าแค่ชื่นชมเจ้าหญิงเท่านั้น ไม่มีความคิดที่ไร้เหตุผลอื่นใด ไม่มีความคิดที่ไร้เหตุผลอย่างแน่นอน” คนเหล่านี้รีบพูด
“พี่ชายที่ข้าปรารถนา จะเป็นชายที่แข็งแกร่งในโลก คู่ที่ลงตัวกับเจ้าหญิง เป็นการจับคู่ที่ลงตัว” เจ้าของ มังกรแร้บเตอร์ ปลื้มปริ่มทันที
ในสถานที่สังเกตการณ์ ใบหน้าของนักเรียนหลายคนที่รวมตัวกันอย่างมืดมน ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ จู มิงหลาง และต่อจากนั้นก็ไปที่เจ้าของมังกรเทียน ที่น่าสังเวช
“วันที่ของหนังสือท้าทายของพวกเราคือเดือนหน้า ข้าสงสัยว่ามีผู้เชี่ยวชาญมังกรในกลุ่มของพวกเราหรือไม่? นักเรียนอ้วนหูใหญ่กล่าว
มีผู้ท้าชิง 70 หรือ 80 คนในชื่อร่วม ในโอกาสนี้มีเพียง 20 คนเท่านั้น มันคือกลุ่มของ หยินเหยาซู มีไม่กี่คนที่สนับสนุน วัลคิรี ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ปล่อยให้มีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นกับ จู มิงหลาง
สายตาของคนเหล่านี้จ้องไปที่ชายร่างสูงผอม ในหมู่พวกเขาคนนี้แข็งแกร่งที่สุด หลังจากเห็นความแข็งแกร่งของ จู มิงหลาง พวกเขาต้องคิดหาวิธีรับมือ
ชายหนุ่มร่างสูงและผอมไม่แสดงความรู้สึกบนใบหน้า แสดงถึงความสงบที่แตกต่างจากคนที่กลัวคนอื่นๆ
“ฮะ! ฮะ ฮะ!”
ทันใดนั้น เสียงที่คมชัดดังขึ้น และนักเรียนที่สงบสติอารมณ์ไม่รู้ว่าเขากำลังฉีกอะไร เขาฉีกสิ่งของที่อยู่ในมือเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในสามหรือสองชิ้น
ทำให้นักเรียนตกใจ!
“หนังสือท้าทายอะไร พวกเราไม่ได้พูดถึงการไปล่าสัตว์ในเดือนหน้าเหรอ?” ชายร่างสูงและผอมนิ่งพูดอย่างใจเย็น
กรามของทุกคนแทบแตกสลาย
แต่หลังจากที่ทุกคนคิด ฉงเฉิงซิ่ว ก็ยังสนับสนุน!
“ใช่ พวกเราไปล่าสัตว์กัน”
“ไม่มีอะไรมาก ไม่จำเป็นต้องขัดขวางแผนเลย ไอ…ไอ”
ชายหลายคน รีบพยักหน้าและตอบว่าใช่ ส่วนเท้าก็ไม่ลืมที่จะเหยียบเศษหนังสือท้าทายบนพื้นลงในโคลนเพื่อทำลายหลักฐานให้สิ้นซาก!
ในเวลานี้ จู มิงหลาง และเพื่อนร่วมชั้นของเขาบางคนก็มาจากที่นี่เช่นกัน กลุ่มคนก็ดีใจ ไม่ต่างจากคนที่เคยดูตื่นเต้นมาก่อน ลืมไปว่าเคยมีชื่อยู่ในหนังสือร่วมเมื่อไม่นานนี้ ที่มีความกระตือรือล้นตอนเขียนชื่อ!
ยังคงเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ จู มิงหลาง มองไปที่ดวงตาที่น่าทึ่งของนักเรียนรอบตัวเขา เขารู้ดีว่าต่อจากนี้ไป เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีชีวิตอยู่ในเมฆที่ว่างเปล่าและสันโดดในป่าใหญ่
นี่อาจเป็นชะตากรรมขึ้น ๆ ลง ๆ !
ค่อนข้างน่าตื่นเต้น
ผู้ชายที่แท้จริงควรเป็นเช่นนี้ แข็งแกร่งพอๆ กับสุนัขแก่เมื่อไม่พอใจ และหยิ่งทะนงราวกับมังกรเมื่อพวกมันลุกขึ้น
เขายังคงเป็นเขา เปล่งประกายด้วยประกายแห่งชีวิตที่แตกต่าง!
“อะแฮ่ม นักเรียนที่รัก ฟังทางนี้กันเถอะ ข้ายังมีเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะจัดการ ขอบคุณพี่น้องและเพื่อนร่วมชั้นที่ให้การสนับสนุนข้า ข้าจะพยายามเพิ่มเป็นสองเท่าในการทำให้ผู้คนรู้จักข้ามากขึ้น และข้ายังขอให้ทุกคนช่วยข้าล้างข่าวลือด้วย อย่าทำลายชื่อเสียงของ หยุนซี ของข้า ขอบคุณ.” จู มิงหลาง แสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนและความอ่อนโยนต่อนักเรียนทุกคน
ข่าวลือมาจากไหน ต้องใช้เวลาพอสมควรในการค้นหา แต่การใช้วิธีนี้เพื่อระงับความคิดเห็นของสาธารณะชนที่ไม่เอื้ออำนวยต่อเขาและหลี่ หยุนซี ก็จะทำให้พวกเขาตั้งหลักได้ดีขึ้นในเมืองซูหลง
“อย่ากังวล ไม่ต้องกังวล พวกเราอาจควบคุมรัฐเมืองซูหลงไม่ได้ หากมีหนังสือและหนังสือเวียนเกี่ยวกับเจ้าและวัลคิรีในสถาบัน พวกเราจะเอาชนะข่าวลือเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน” พี่สาว ซิ่วฉี กล่าว
“ขอบคุณ… แต่ว่าหนังสืออะไรหรือ” จู มิงหลาง เลิกคิ้วในขณะที่กำลังจะขอบคุณ ใบหน้าของเขาสับสน
พี่สาวที่บอบบางหน้าแดงทันที มองเขาจากซ้ายไปขวา
โชคดีที่ว่า มิงหลางไม่ใช่คนที่ใส่ใจ เรื่องนี้ก็ผ่านไปอย่างง่ายดาย
เหตุผลหลักคือ จู มิงหลาง ผู้ที่มีจิตใจบริสุทธิ์และไร้ที่ติ ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำที่พี่สาวพูด
ทุกคนแยกย้ายกันไป แต่การต่อสู้ของมังกรจะแพร่กระจายไปยังภายในและภายนอกโรงเรียนในไม่ช้า ซึ่งจะทำให้ จู มิงหลาง ผู้ซึ่งอยู่ในขั้นพายุแล้ว ในไม่ช้าจะกลายเป็นจุดสนใจของนักเรียน”
ท้ายที่สุด ในฐานะนักเรียน เป็นเรื่องยากมากที่จะมีมังกรฟ้าระดับแม่ทัพมังกร ยิ่งไปกว่านั้น ชื่อ จู มิงหลาง จะยังคงหมักบ่มในรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร ในทุกวันนี้ เนื่องจากมีข่าวลืออย่างกะทันหัน
จู มิงหลาง ตั้งใจรอให้นักเรียนทุกคนออกไป และทำให้ดูเหมือนว่า เขาจะกลับไปโรงเรียน แต่ที่จริงแล้วเขาแอบตามชายคนนั้นซึ่งวิญญาณของเขาถูกทำร้ายด้วยตัวเขา
เขาเป็นเจ้าของมังกรเทียน!!
คนนี้ จู มิงหลาง จำเขาไม่ได้เลย และไม่มีทางแยกจากเขา จู มิงหลาง ยังคงต้องการที่จะเข้าใจว่าทำไมเขาถึงมีเจตนาฆ่าที่ทรงพลัง
อันที่จริง ไป่จัง หยินเหยาซู และเฉินเล่ยหลู ส่งเสียงดัง แต่จุดประสงค์หลักของพวกเขาคือการขับไล่ จู มิงหลาง ออกจากเมืองซูหลง เป็นผู้ชายคนนี้ที่อยากจะฆ่าเขาตายด้วยตัวเองจริงๆ
ตลอดทาง จู มิงหลาง ยังคงประสบความสำเร็จในการซ่อนตัวอยู่เล็กน้อย เขาเคยฝึกฝนเมื่อเดินตามคนที่รู้สึกว่าถูกคุกคาม ตอนนั้นมีคนอิจฉามากมาย
หลังจากที่ จู มิงหลาง ค้นพบว่าบุคคลนี้ไปที่บ้านพักคนชรา เขาไม่ได้พักผ่อนที่นั่นเป็นเวลานาน และแทบไม่ไหวที่จะลากร่างที่หนักอึ้งออกจากวิทยาลัย
จู มิงหลาง ถามตัวเองเป็นพิเศษว่าคนนี้ชื่อ เล่ยเฟยหมิง เขาเป็นคนค่อนข้างต่ำ ไม่มีภูมิหลังที่ลึกซึ้งเป็นพิเศษ มักจะหาประสบการณ์ภายนอก และไม่ได้ใช้เวลามากในสถาบันการศึกษา
บุคคลนี้มีถิ่นที่อยู่ในนครรัฐซึ่งอยู่ภายในกำแพงรัฐ จู มิงหลาง ติดตามบ้านของบุคคลนี้และพบว่าบุคคลนี้อาศัยอยู่ตามลำพัง และสนามหญ้าก็เกือบจะเต็มไปด้วยวัชพืชและแทบจะไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย
หลังจากอยู่ข้างนอกทั้งคืน จู มิงหลาง พบว่าเขาไม่ได้ติดต่อกับใครเลย
ไม่สามารถควบคุมความสับสนในใจได้ จู มิงหลาง ยังคงแอบเข้าไปในบ้านของบุคคลนี้
เล่ยเฟยหมิง หลับไปแล้ว จิตวิญญาณของเขาได้รับบาดเจ็บ และร่างกายของเขาอ่อนแออย่างมาก หากไม่มีสัตว์เลี้ยงมังกรตัวอื่น เขาจะไม่สามารถเป็นมันได้อีกในชีวิตนี้
หลังจากเดินไปรอบๆ บ้านของเขา ในที่สุด จู มิงหลาง ก็คิดทบทวนบุคคลนี้ในเชิงลึก!
มีความเป็นไปได้ที่บุคคลนี้เป็นสมุนของหลัวเสี่ยว หลัวเสี่ยวไม่สามารถเข้าใกล้ สถาบันฝึกมังกร และ รัฐเมืองซูหลง ได้ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้บุคคลนี้ซ่อนตัวอยู่ใกล้เขา เพื่อรอโอกาสที่จะโจมตีเขา
เขาคิดว่า หลัวเสี่ยว จะซ่อนตัวอยู่ในบ้านของชายผู้นี้ และสามารถจับเขาได้ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลัวเสี่ยว
ในห้องของเขา จู มิงหลาง ต้องตกตะลึง!
ข้างในมีรูปคนแขวนอย่างหนาแน่นด้วยภาพวาดหมึกและหมึกสีสันสดใส ซึ่งสอดคล้องกับรูปปั้นที่ยืนอยู่ในแต่ละเมืองทั้งเก้า
