บทที่ 7 จู มิงหลาง สิ่งที่มองไม่เห็น
……
นครรัฐซูหลงตั้งอยู่บนที่ราบอันอุดมสมบูรณ์และกว้างใหญ่ แม่น้ำที่เต็มไปด้วยหิมะสามสายไหลคดเคี้ยวและทดน้ำจากภูเขาที่ห่างไกลผ่านหมู่บ้านนับไม่ถ้วนผ่านเมืองและตลาดในที่สุดก็ใหลมาบรรจบที่นครรัฐชูหลง
นครรัฐถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนโดยคั่นด้วยกำแพงรัฐสูงสีเทาเงินที่เงียบสงบและสง่างาม
ส่วนที่น่าตื่นใจที่สุดของเมืองซู่หลงคือกำแพงรัฐ ช่วงเวลานี้ดูเหมือนว่าจะได้เห็นมังกรโบราณที่สัมผัสโลกดั้งเดิมของมันที่โบยบินเสมือนคลานอยู่บนขอบฟ้า
“ ว่ากันว่านครรัฐมังกรของบรรพบุรุษถูกเปลี่ยนโดยร่างกายของมังกรบรรพบุรุษ ที่เห็นในวันนี้ไม่ใช่เรื่องผิด!” จู มิงหลาง ถอนหายใจ ในใจ
เมื่อเห็นรัฐซู่หลงความหดหู่ของหลี่หยุนซีไม่ได้หายไปมากนักและเมื่อนางนึกถึงคนที่รู้จัก ที่นางกำลังจะเผชิญ นางก็รู้สึกหายใจไม่ออกอีกครั้ง
“ หลี่หยุนซี นางไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ข้าจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด” หลัวเสี่ยว ดูเหมือนจะเห็นความซับซ้อนในหัวใจของ หลี่ยุนซี และแสดงให้เห็นถึงความรอบคอบเป็นพิเศษนี้
หลี่ยุนซี ไม่ตอบ
ปรับอารมณ์เล็กน้อยดวงตาของหลี่หยุนซีคืนความแวววาวเหมือนดวงดาวที่เย็นยะเยือกและน้ำค้างแข็งเพียงแค่พูดเบา ๆ ว่า“ ไปเถอะ”
……
ตระกูลหลี่ ตระกูลน่าน……
ตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งสองนี้ปกครองนครรัฐซูหลงแห่งนี้มาช้านาน เมื่อเขาได้ยินชื่อของวัลคิรี จูหมิงหลางก็รู้ที่มาของนาง
ไม่น่าแปลกใจที่นางสามารถปกครอง หย่งเฉิง ได้เป็นเวลาหนึ่งปีในดินแดนรกร้างที่สับสนวุ่นวายเช่นนี้และภูมิหลังจะต้องไม่อาจหยั่งรู้ได้
ทำไมนางถึงถูกโค่นลงได้ในชั่วข้ามคืน?
พากันเดินไปตลอดทางตัวก็สั่นและในที่สุดภารกิจก็เสร็จสิ้น แต่จู มิงหลาง ไม่สามารถออกไปได้ในขณะนี้
ราชสำนักตระกูลลี่นั้นงดงาม แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้รับเกียรติ
ทั้งสามรออยู่ในศาลากลางที่ว่างเปล่าซึ่งตกแต่งด้วยไม้ลูกแพร์ จูมิงหลางและ หลัวเสี่ยว ยืนอยู่ข้างหลัง หลี่หยุนซีไม่กี่ก้าว หลี่หยุนซียืนอยู่ที่นั่นโดยหันหน้าไปทางชายร่างผอมวัยกลางคนที่มีเครายาวอยู่บนที่นั่งหลักของห้องโถง .
มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เคียงข้างชายคนนี้ด้วยอาภรณ์ที่โดดเด่นและสง่างามนางรินชาหนึ่งถ้วยให้กับชายร่างผอมที่มีหนวดเครายาว
“อย่าเพิ่งโกรธเจ้านายของข้า เพียงพอแล้วที่นางกลับมาได้อย่างปลอดภัย” ผู้หญิงคนนั้นพูดเบา ๆ
“ เชี่ย !!!” ถ้วยน้ำชาถูกชายมีเคราตบลง
เศษกระเบื้องแหลมคมปลิวว่อนกระจายไปทั่วเท้าของ หลี่หยุนซีและหนึ่งในนั้นก็กระเด็นไปบนพื้นหินอ่อนอย่างไร้ความปรานีผ่านใบหน้าด้านข้างของ หลี่หยุนซี

เลือดสีแดงสดปรากฏบนแก้มของเธอและเลือดไหลออกมา
เพียงแค่ หลี่หยุนซี ยืนอยู่ที่นั่นมาตั้งแต่แรกโดยไม่มีเจตนาที่จะหลีกเลี่ยง
“ถ้าเป็นลูกหลานตระกูลหลี่คนอื่นๆของเรา หากผิดพลาดเขาจะเลือกสุสานแห่งหนึ่งของเราเพื่อที่จะฆ่าตัวตาย เพื่อรักษาหน้าตัวเองและตระกูลหลี่ของเรา!” ชายวัยกลางคนที่มีเครายาวกล่าวโดยไม่ได้แสดงสีหน้าที่มีความสุขหรือโกรธ
“ ท่านเจ้าบ้าน ผู้ใต้บังคับบัญชาได้เผาทำลาย หย่งเฉิง แล้ว เรื่องนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วได้อย่างไร” หลัวเสี่ยว อุทานออกมา
“ ถึงคราวที่เจ้าต้องพูดแล้วหรือ!” ผู้เฒ่าตระกูลหลี่จ้องมองไปที่หลัวเสี่ยว
หลัวเสี่ยวรีบคุกเข่าลงไม่กล้าเงยหน้าขึ้น
ดูเหมือนว่าจะมีความกลัวโดยธรรมชาติต่อผู้เฒ่าตระกูลหลี่ หลัวเสี่ยวผู้ทะเยอทะยานและหยิ่งผยองไม่กล้าที่จะแสดงเจตนาใด ๆ เพิ่มเติม
“ เจ้าไม่สามารถรักษาชื่อเสียงของตัวเองไว้ได้ แล้วเจ้าจะปกป้องเมืองบรรพบุรุษมังกรของเราได้อย่างไร!” เจ้าบ้านหลี่กล่าวด้วยความโกรธ
หลี่หยุนซี ยังคงไม่พูด
เจ้าบ้านตระกูลหลี่โกรธมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นนางเงียบแบบนี้ …
แต่ไม่นานเจ้าบ้านตระกูลลี่ก็ระงับความโกรธที่กำลังจะเข้าสู่ลำคอของเขาอีกครั้ง
“ไม่ว่าจะอย่างใดหยุนซีได้ทำการหาประโยชน์ทางทหารจำนวนมากสำหรับนครรัฐของเราและขยายอาณาเขตของเรา แม้ว่าตอนนี้นางจะเสียชื่อเสียง แต่การเป็นผู้บังคับบัญชาและความสง่างามของนางก็ยังคงอยู่” หญิงสาวเกลี้ยกล่อม
“ จะมีความสง่างามของผู้บัญชาการได้อย่างไรและทหารภายใต้ชื่อของราชินีจะต้องแบกรับความอัปยศนี้ร่วมกับนาง ชื่อของนางจะหายไปนับจากนี้และองครักษ์ของนางจะกระจัดกระจายไปยังค่ายทหารอื่น ๆ และปกป้องสนามรบไปทางทิศตะวันตกต่อไป น่าน ลิงชา จะรับหน้าที่เป็นผู้สืบทอดของ บรรพบุรุษเมืองมังกร เจ้าต้องถูกกักขังอยู่ในวังและเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ใครเห็น!” เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้วดวงตาของเจ้าบ้านหลี่ก็เผยให้เห็นความเฉยเมยเล็กน้อย
“ อาจารย์ข้ากลัวว่า น่าน ลิงชาจะได้รับผลกระทบในฐานะน้องสาวหรือเธอจะถูกเรียกตัวกลับ…” ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะอยากพูดอะไร
“นาน ลิงชาคือ นาน ลิงชาและลี่ ยุนซี คือ ลี่ ยุนซี ผู้ใดกล้าที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้กับตัวตนของ นาน ลิงชา ตัดลิ้นของผู้พูดไม่ว่าจะเป็นตัวตนใดก็ตาม!” เจ้าบ้านลี่กล่าว
“ ข้าน้อยจะถ่ายทอดคำพูดนี้” ผู้หญิงคนนั้นตอบ
“ หลัวเสี่ยว” ในเวลานี้เจ้าบ้านตระกูลหลี่ตั้งเป้ามาที่เขา
“ เจ้ากรรมนายเวรอยู่ที่นี่!” หลัวเสี่ยวคุกเข่าลงอย่างไม่กล้าเงยหน้า
“ มังกรของเจ้าเป็นมังกรไฟทอง?” เจ้าบ้าน หลี่ ถาม
“ มังกรไฟทอง? อาจารย์นี่คือสายพันธุ์มังกรที่หวังว่าจะได้เลื่อนขั้นเป็นราชามังกร สายเลือดและคุณสมบัติเหนือกว่าทั้งหมด หากเจ้าสามารถแสดงความภักดีได้…” หญิงสาวแสดงความคิดเห็น
“ มันเป็นของหายากเจิ้นหลง ไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะได้พบกับการผจญภัยที่น่าตื่นตาตื่นใจเมื่อเจ้าออกจากตระกูลหลี่ ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีและปล่อยให้ผู้ลี้ภัยที่ถูกทิ้งร้างเหล่านั้นเข้าใจครอบครัวลี่ของเรา ชาวเมืองเหล่านั้นจะต้องไม่มีโอกาสเหยียบย่ำพวกเราตามความประสงค์!” เจ้าบ้านลี่กล่าว
“ ผู้ใต้บังคับบัญชาทำผิดพลาดและถูกขับไล่กลับไปในเวลานั้นเสียใจ แต่หัวใจยังผูกติดอยู่กับตระกูลลี่มาโดยตลอด หลังจากที่กลายเป็นคนเลี้ยงแกะมังกร ข้าน้อยก็เกิดขึ้นในหวู่ตูเพื่อสัมผัสและหลังจากรู้ว่า แม่นางกำลังทุกข์ทรมานข้าน้อยก็รีบไป น่าเสียดายที่ข้าเดินทางช้า ท่านเจ้าบ้านอย่าถือโทษ ข้าได้จัดการอย่างเด็ดขาดพอและกำจัดเมืองรอบ ๆ ออกไปเพื่อไม่ให้เรื่องนี้แพร่กระจายไปยังเมืองอื่น” หลัวเสี่ยวแสดงความภักดีของเขา
เจ้าบ้านหลี่พยักหน้าพอใจกับความโหดร้ายของหลัวเซียว
“ เจ้าสามารถอยู่ภายใต้คำสั่งของข้า มังกรเพลิงทองเป็นมังกรหายากที่มีศักยภาพไม่จำกัด แต่ก็ต้องการทรัพยากรที่มากพอและต้องการคำแนะนำจากอาจารย์ที่มีชื่อเสียง … ตราบใดที่เจ้ามีความภักดีมากพอข้าจะรับประกันว่าเจ้าจะเปล่งประกายเจิดจรัสในอนาคต!” เจ้าบ้านหลี่กล่าว
“ ขอบคุณท่านเจ้าบ้าน ขอบคุณ!” ใบหน้าของหลั่วเสี่ยวแสดงความตื่นเต้นอย่างไม่อาจคาดเดาได้และก้มศีรษะเพื่อขอบคุณอีกครั้ง!
ตาชำเรือง!
นี่คือสิ่งที่ หลัวเสี่ยว ต้องการบรรลุ!
ไม่ใช่ว่าเขาจะเป็นผู้เลี้ยงมังกรในพื้นที่ที่แห้งแล้งและกันดาร แต่รัฐบรรพบุรุษของเมืองมังกรอันงดงามและเจริญรุ่งเรืองนี้ยอดเยี่ยมที่สุด! !
……
จูหมิงหลางใช้เวลานับไม่ถ้วนในใจว่าจะตอบคำพูดของผู้ปกครองตระกูลลี่ผู้มีอำนาจเหนือกว่าและเย็นชาได้อย่างไรและยังคิดคำพูดที่คลุมเครือมากมายเพื่อปกปิดตัวตนของเขา
ในท้ายที่สุด จูมิงหลางพบว่าเขาไม่ได้จริงจังกับตัวเองตั้งแต่ต้นจนจบ
เขาไม่ได้มองดูข้าเลยนับประสาอะไรกับคำถาม
สิ่งนี้ทำให้ จู มิงหลางขมขื่นเล็กน้อย มีผู้เชี่ยวชาญหลายคนชี้มาที่เขาและกล่าวว่าลูกชายคนนี้มีความพิเศษและเขาจะเป็นมังกรและนกฟีนิกซ์ในอนาคต เวลาผ่านไปหลายปี เขาก็ยังเป็นแค่คนธรรมดาไม่มีอะรัยพิเศษเลย
