Dual Cultivation บทที่ 632 ความผิดพลาดที่แสนเจ็บปวด
“อ้าาาาาา !”
“อื้มมม !”
“อ้าาา!”
หญิงรับใช้ครางเสียงดังลั่นขณะที่ซูหยางใช้ลิ้นของเขาสร้างความเพลิดเพลินให้กับดอกไม้สีชมพูของเธออย่างชํานาญเตรียมพร้อมสําหรับการสอดใส่
ไม่กี่นาทีต่อมาเมื่อถของเธอเปียกพอแล้ว ซูหยางก็สอดแท่งแกร่งของเขาเข้าไปในร่างของเธอ ขยายให้กว้างและฉีกพรหมจรรย์ของเธอให้ขาดสะบั้น
“อาาา!”
หญิงรับใช้เกือบจะสําลักน้ําลายของตัวเองจากความตื่นตระหนก เมื่อเธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ใหญ่โตและแข็งแกร่งทะลวงเข้าไปในถ้ําสาวบริสุทธิ์ของเธอ รู้สึกราวกับว่ามีคนเอาแขนยัดเข้าไปในรูร่องของเธอ
“เจ้าไหวไหม” ซูหยางถามเธอด้วยน้ําเสียงอ่อนโยน รู้สึกถึงความรู้สึกแน่นแต่นุ่มนวลที่โอบรัดรอบกระบี่ของเขา
หลังจากพักฟื้นชั่วขณะเธอก็พยักหน้าด้วยสีหน้าเจ็บปวด “มันเจ็บอยู่บ้าง แต่ข้ายังไหว…”
“ถ้าเช่นนั้นข้าจะเริ่มขยับแล้วในตอนนี้” ซูหยางกล่าวและเขาก็เริ่มขยับสะโพกของเขาในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา
“อ้าา !”
แม้ว่าหญิงรับใช้จะรู้สึกเจ็บปวดในตอนแรก แต่หลังจากถูกทิ่มทะลวงผ่านไปเพียงไม่กี่ครั้งราวกับว่ามีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเมื่อเธอไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป มีแต่เพียงความสุขสมเท่านั้น
“โอวว…”
“อ้าา !”
“อื้มมมม “
หญิงรับใช้ร้องครางโดยไม่สะกดกลั้นไว้แม้แต่น้อย รู้สึกราวกับว่าทั่วทั้งร่างกายของเธอนั้นลุกไหม้ไปด้วยไฟ แต่อย่างไรก็ตามความรู้สึกแผดเผานั้นไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้แม้แต่น้อย ตามความเป็นจริง มันกลับเป็นความสุขสมและพึงพอใจที่มากพอจะทําให้เธอร้องขอเขาทําเธอให้มากกว่านั้น
“มากกว่านี้! ทิ่มทะลวงข้าให้แรงยิ่งกว่านี้ นายน้อย!” หญิงรับใช้มองเขาด้วยสายตาหลงไหล พร้อมกับสีหน้าตื่นกระหาย
ไม่กี่นาทีต่อมาหญิงรับใช้ก็มาถึงจุดสุดยอดและเริ่มกระตุกเหมือนปลาที่พ้นจากน้ํา ในขณะที่ร่างกายส่วนล่างของเธอก็ทะลักล้นออกมาด้วยปราณหยิน
เมื่อหญิงรับใช้ค่อยผ่อนคลายลงซูหยางก็ถอนแก่นกายที่มีสีแดงเล็กน้อยจากการอาบไปด้วยเลือดพรหมจรรย์ของหญิงรับใช้ออกมาจากร่างเธอ
“ให้ผู้ต่ําต้อยคนนี้ทําความสะอาดให้ท่าน นายน้อย…”
หญิงรับใช้สามารถลุกขึ้นนั่งได้แม้ว่าจะอ่อนเพลีย จากนั้นเธอก็เริ่มเลียแท่งเนื้อของซูหยางจนสะอาดในอีกไม่กี่อึดใจต่อมา
เมื่อกระบี่ของเขาสะอาดเป็นประกายอีกครั้ง ส่วนใหญ่แล้วก็เกิดจากน้ําลายที่เคลือบอยู่ หญิงรับใช้ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยสีหน้าพึงพอใจราวกับว่าเธออยู่บนสวรรค์
“หืม เจ้ามิได้ปล่อยปราณหยางของเจ้าไปให้เธอรึ” โหลวหลานจีถามเขาหลังจากที่สังเกตเห็นข้อเท็จจริงนี้
“ปราณหยางของข้าจักเป็นอันตรายมากกว่าผลดีกับเธอซึ่งมิใช่ผู้ฝึกยุทธ” ซูหยางส่ายหน้า
“ข้าเข้าใจแล้ว…”
จากนั้นซูหยางก็หันมองไปที่ศิษย์จและถามเธอว่า “เจ้าต้องการเป็นคนต่อไปหรือไม่”
ศิษย์จีพยักหน้าทันทีและคลานเข้ามาหาเขาบนเตียง
“ข้าจักทําให้เจ้าผ่อนคลายก่อน” ซูหยางกล่าวทันทีที่เธอไร้อาภรณ์ปกปิดร่างแล้ว
“ข้าพอจะสร้างความพึงพอใจให้กับท่านไปพร้อมกันได้หรือไม่” เธอพลันถามเขา
ซูหยางพยักหน้าก่อนจะนอนหงายลงบนเตียง โดยมีศิษย์จีคลานขึ้นไปบนตัวเขาให้กันของเธอเผชิญกับหน้าเขา
ครั้นเมื่อพวกเขาอยู่ในท่าหยินหยางซึ่งรู้จักกันในชื่อท่า 69 ศิษย์จีก็เริ่มดูดแท่งเนื้อของซูหยางในขณะที่เขาลิ้มรสร่องหลืบสีชมพูของเธอ โดยใช้มือใหญ่ของเขาจับที่บั้นท้ายนุ่มกลมของเธออย่างมั่นคง
สองสามนาทีของการดูดจ๊วบจ๊าาบต่อมา ศิษย์จก็หยุดดูดและพูดด้วยน้ําเสียงเร่งร้อนว่า “ข-ข้ากําลังจะออกแล้ว!”
“เจ้าปล่อยมันออกมาได้เลย” ซูหยางตอบอย่างเยือกเย็น
แม้ว่าศิษย์จีต้องการจะถามเขาว่าแน่ใจหรือไม่ แต่เธอไม่สามารถยับยั้งจุดสุดยอดของเธอได้อีกต่อไปได้ แต่ปล่อยปราณหยินของเธอออกมาอาบหน้าซูหยางด้วยน้ําศักดิ์สิทธิ์ของเธอ
ซูหยางหลับตาและปล่อยให้ปราณหยินพ่นใส่ใบหน้าของเขาด้วยท่าทางเยือกเย็น เหมือนนักรบผู้หาญกล้าในสายฝนหลังจากการต่อสู้อันดุเดือด
“ท-ท่านสบายดีไหม ซูหยาง…”ศิษย์จีถามเขาหลังจากนั้นด้วยใบหน้ากังวล กลัวว่าเธออาจปลดปล่อยปราณหยินมากเกินไป
“ข้าสบายดีอย่างมาก” เขาพูดขณะที่หวีผมเปียกไปข้างหลัง ทั้งยังเลียปราณหยินที่อยู่รอบริมฝีปากของเขาด้วยท่าทางยั่วยวน
“อืม…ข้าคิดว่าข้าพร้อมที่จะรับมันแล้ว” เธอพูดกับเขาหลังจากนั้นชั่วขณะ
ซูหยางพยักหน้าและกล่าวว่า “เจ้าสามารถทําอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ”
เมื่อได้ยินคําพูดของเขาศิษย์จีมองไปที่แท่งขนาดยักษ์ที่อยู่ตรงหน้าเธอและกลืนน้ําลายด้วยท่าทางกังวล มันจะเข้าไปในรูเล็กๆของเธอได้หรือไม่
หลังจากใช้เวลาเตรียมใจชั่วขณะ ศิษย์จีก็หันกลับมาและนั่งยองๆอยู่เหนือหัวเหน่าของเขา โดยให้ทางเข้าของเธอสัมผัสกับปลายกระบี่ของซูหยาง
จากนั้นเธอก็ใช้มือข้างหนึ่งถ่างร่องสีชมพูของตัวเองให้เปิดกว้างเพื่อให้เข้าได้ง่ายขึ้น และเนื่องจากเธอเพิ่งถึงจุดสุดยอดเมื่อไม่นานมานี้ ดังนั้นปราณหยินจึงยังคงรั่วไหลออกมาจากรูของเธอ ซึ่งก็ได้หยดลงบนแท่งที่อยู่ใต้ถของเธอ ทําให้ดูเหมือนว่าเธอกําลังเสียบแท่งเนื้อของเขาก่อนที่จะจิ้มมันเข้าไปในปากล่างของตนเอง
แม้กระทั่งโหลวหลานจีก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ําลายอย่างประหม่าหลังจากที่ได้เห็นแท่งเนื้อที่ดูน่ากินของซูหยาง
เวลาต่อมาศิษย์จีก็เริ่มย่อตัวต่ําลงเรื่อยๆจนกระทั่งเธอรู้สึกได้ถึงปลายแท่งแกร่งที่ร้อนและแข็งของซูหยาง แตะปากทางเข้าถ้ําของเธอ
“ฮ่าาา…”
และหลังจากที่หายใจเข้าลึกๆแล้วศิษย์จีก็เริ่มสอดแท่งของเขาเข้าไปในรูของเธอให้ลึกยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ตามจากความกังวลในใจของเธอ ทําให้ขาของเธอสั่น ศิษย์จึงพลันลื่นและล้ม และแท่งแกร่งทั้งแท่งนั้นก็บังเอิญทะลวงเข้าไปในถ้ําของเธอในทันที
“อ้าาาาาาาาาาาาา!”
ศิษย์จีร้องลั่นอย่างเจ็บปวดเมื่อเธอได้รับแท่งแกร่งทั้งแท่งของซูหยางอย่างกะทันหันรุนแรง รู้สึกราวกับว่าเธอเพิ่งทําให้หลุมฉีกขาดขนาดมหาศาลที่นั้นพะงาบ
ศิษย์เฉินอ้าปากค้างด้วยความตระหนก ขณะที่โหลวหลานจปิดปากของเธอหลังจากเห็นฉากนี้ แม้แต่ซูหยางเองก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้
“เจ้าสบายดีไหม” ซูหยางถามเธอในเวลาต่อมา เขาได้แต่เพียงจินตนาการได้ถึงความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกในขณะนี้
“จ-จ-เจ้าค่ะ…” ศิษย์จีพูดด้วยน้ําเสียงที่พยายามสะกดระงับ พร้อมกับขบกรามแน่นอย่างเห็นได้ชัด พยายามอดกลั้นไม่ให้ร้องไห้ออกมาดังๆ
