“ศิษย์ของนิกายหุบเขาวายุคลั่งจะยากจนแบบนี้ได้ยังไง!”
ในภูเขาอันเงียบสงบที่อยู่ส่วนลึกในป่าโบราณ เย่เฉินเฟิง หลังจากฆ่าชายหนุ่มผิวขาม เขาก็ได้ขโมยถุงจักรวาลอีกฝ่ายเเละทำลายหลักฐานทิ้ง หลังจากนั้นเขาก็หาสถานที่เเห่งนี้เเละค้นดูภายในถุงจักรวาลของอีกฝ่าย
“โอสถฟื้นวิญญาณ 2 เม็ด,ผลึกวิญญาณระดับกลาง 100,ผลึกวิญญษณระดับต่ำ 3,000 ก้อน เเละ โสมโลหิต 1,000 ปี นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรเเล้ว
โสมโลหิต 1,000 ปี ที่อยู่ในถุงจักรวาลของเขา สมควรเป็นของที่ได้รับจากอาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริงเเห่งนี้
“ดูเหมือนว่า ทางนิกายหุบเขาวายุคลั่ง จะกลัวว่าศิษย์ของพวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายเมื่อเข้าสู่อาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริง ดังนั้นพวกเขาจึงมอบเครื่องรางช่วยชีวิตมาให้เพียงเท่านั้น เเต่เครื่องรางป้องกันของพวกเขาก็มีค่าสูงมาก”
หลังจากผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมง เย่เฉินเฟิง ก็ฟื้นพลังวิญญาณเเละอาการบาดเจ็บของเขาทั้งหมด เเละ ยังคงเดินเข้าไปยังส่วนลึกของป่าโบราณ
จากนั้น เย่เฉินเฟิง ก็อยู่ฝึกฝนภายในป่าโบราณเป็นเวลาประมาณ 8 วัน เเม้จะไม่มีการเก็บเกี่ยวอะไรเพิ่มเติมพิเศษ เเต่เขาก็ได้สู้กับอสูรวิญญาณที่ทรงพลังมากมายภายในป่า เเละ เข้าก็เริ่มเข้าใจ ทักษะผลาญทำลาย,หนึ่งดาบสังหาร มากขึ้น
“หนึ่งดาบสังหาร!”
เย่เฉินเฟิง ได้ปล่อยพละกำลังทางกายของเขาใส่ดาบเขี้ยวมังกร เเละโจมตีออกไปในเวลาเดียวกัน
ณ ตอนนี้ อสูรวิญญาณ ที่มีความสูง 5 เมตร เป็นสุนัขหมาป่าทมิฬ ระดับ 6 ได้ถูกผ่าครึ่งออก เลือดของมันได้ฉีดออกมาเหมือนกับน้ำพุโลหิต
“พลังของ หนึ่งดาบสังหาร นี้น่ากลัวอย่างมาก เเต่การใช้มันค่อนข้างหนักหนาเอาการ เพียงเเค่การโจมตีครั้งเดียว ก็สืบกลืนพลังวิญญาณของข้าออกไปมากกว่า 1ใน3 ของพลังวิญญาณทั้งหมด”
“ข้าไม่รู้ว่า หนึ่งดาบสังหาร นี่จะสามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญระดับปฐพีขั้น 6 ได้เลยหรือไม่”เย่เฉินเฟิง รู้สึกพึงพอใจ กับทักษะหนึ่งดาบสังหาร เขามั่นใจว่า ถ้าเขาพบ โหย่วซานเสียน เขามีโอกาสที่จะฆ่าอีกฝ่ายด้วยทักษะนี้ได้
“นั่นมันเสียงอะไร?”
ขณะที่ เย่เฉินเฟิง เดินอยู่ท่ามกลางภูเขา ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวบนภูเขา
“ภูเขาลูกนี้มีอะไรกันเเน่?”
ในอาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริง มีทั้งทรัพย์สมบัติมากมาย เเน่นอนว่า สิ่งที่อันตรายเองก็มีมากเช่นเดียวกัน
“นั่นมันอะไร?”
เย่เฉินเฟิง ได้เดินเข้าไปใกล้ตำเเหน่งเสียงอย่างช้า ๆ เขาเห็นต้นไม้เเปลก ๆที่สูงกว่าสิบเมตรลำต้นสีดำเเละเต็มไปด้วยหนามที่เเหลมคม
นอกจากนี้มันมีหน้าตาที่เกลียดน่ากลัวเเละมีปากอยู่ตรงกลางของลำต้น เหนือต้นของมันมี ลูกทรงกลมแปลก ๆ เหมือนกับผลไม้ห้อยอยู่
“นั่นมันต้นผลไม้ปีศาจโลหิต!”
เมื่อจ้องมองไปที่ต้นไม้เเปลกหน้าเเละผลไม้แปลก ๆ 2 ลูก ของมัน เย่เฉินเฟิง อุทานออกมาทันที
ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต คือต้นไม้ปีศาจ ที่ชอบดูดกลืนวิญญาณของมนุษย์เพื่อรับเอาพลังงานไปเลี้ยงในการเจริญเติบโต เเละดูจากต้นไม้นั่นคาดว่ามันน่าจะโตเต็มที่เเล้ว ยิ่งผลไม้โตมากเท่าไหร่ ความโหดร้ายของต้นไม้ก็จะรุนเเรงมากขึ้น ผลของต้นผลไม้ปีศาจโลหิตนี้ เเท้จริงคือวัตถุวิญญาณทางโลกบางอย่างที่มีประสิทธิภาพ ถ้าวัดคุณค่าของมัน มันสมควรเป็นวัตถุวิญญาณระดับปฐพีเป็นอย่างต่ำ
“ข้าไม่คิดเลยว่า ในอาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริง จะมีสิ่งที่เเปลกประหลาดเช่นนี้ หากข้าสามารถได้รับผลปีศาจโลหิตนี่ บางทีข้าอาจจะ สามารถประสบความสำเร็จในการปรับเเต่งพละกำลัง”
“เเต่ดูจากสีของต้นผลไม้ปีศาจโลหิตนี่ มันน่าจะมีอายุไม่ต่ำกว่า 50,000 ปี เเละความเเข็งเเกร่งของมันจะต้องมากกว่าข้าอย่างเเน่นอน”
มองไปที่ต้นผลไม้ปีศาจโลหิตที่น่ากลัว เย่เฉินเฟิง รู้สึกลังเลอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม ผลไม้ปีศาจโลหิต นั่นก็ยั่วยวน เย่เฉินเฟิง เกินไป เขาตั้งใจว่า จะใช้เเก่นเเท้วิญญาณเยือกเเข็งในการจัดการมันเเละลองหาโอกาสในการได้รับผลไม้ปีศาจโลหิตมา
“ทักษะร่างเเปลงเงา!”
เย่เฉินเฟิง สูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นร่างของเขาก็พุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว เข้าใกล้ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต
หลังจากเข้าสู่อาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริงเเละได้ฝึกฝนอยู่ที่นี่เป็นระยะเวลา 10 กว่าวัน เย่เฉินเฟิง ก็ประสบความสำเร็จในทักษะร่างเเปลงเงาถึงขั้นที่ 4 เเล้ว เขาสามารถเพิ่มความเร็วได้เพิ่มมากกว่า 4 เท่า
“กร๊าชช!”
ขณะที่ เย่เฉินเฟิง พุ่งเข้าใกล้ตำเเหน่งของต้นผลไม้ปีศาจโลหิต มันก็กรีดร้องคำรามออกมาเพื่อโจมตีบุกรุกจิตใจของ เย่เฉินเฟิง
พริบตาต่อมา เย่เฉินเฟิง ก็ถูกหยุดการเคลื่อนไหว ขาของเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนเเรง เเละขณะนั้น จู่ ๆ รากสีดำก็พุ่งเเทงทะลุขึ้นมาจากพื้นดินพุ่งเเทงร่างกายของ เย่เฉินเฟิง
“ปราณดาบสองชั้น!”
ด้วยพลังของ สมองกลืนกินศักดิ์สิทธิ์ เย่เฉินเฟิง ได้จัดการรบกวนคลื่นพลังที่รบกวนจิตใจของเขา จากนั้น ร่างกายของเขาก็สร้างปราณดาบสองชั้นขึ้นมาหลอมรวมเข้ากับดาบเขี้ยวมังกรเเละพุ่่งเเทงออกไปอย่างรวดเร็ว
พละกำลังหลายพันจิน ได้พุ่งเข้าทำลายรากสีดำของต้นผลไม้ปีศาจโลหิต
“เจ้ามนุษย์ที่ต่ำต้อยตายซะ!”
รากสีดำจำนวนมากได้ปรากฏขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกัน ร่างของต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ก็พุ่งเข้าหาเย่เฉินเฟิง เเละ เปิดปากคำรามออกมา
มันได้ใช้รากสีดำจำนวนมากพุ่งโจมตีใส่ เย่เฉินเฟิง ทุกทิศทาง
“หนึ่งดาบสังหาร””
ขณะเดียวกัน เย่เฉินเฟิง ได้รวบรวมพลังวิญญาณจำนวนมาก เเละ ใช้ทักษะ หนึ่งดาบสังหาร เพื่อโจมตีใส่ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต
“เเก่นเเท้วิญญารเยือกเเข็ง”
เย่เฉินเฟิง ไม่ปล่อยโอกาสเขาได้ใช้ทักษะการโจมตีต่อเนื่องเพื่อที่จะเอาชนะอีกฝ่าย
“วายุสะบั้น”
จากนั้น เย่เฉินเฟิง ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ ปราณดาบ 2 ชั้น เเละพละกำลังมากกว่า 130,000 จิน ได้ถูกหลอมรวมเข้ากับดาบเขี้ยมังกรอีกครั้ง เพื่อโจมตีใส่ ต้นผลไม้ปีศาจโลหิตที่ถูกเเก่นเเท้วิญญาณเยือกเเข็ง เเช่เเข็ง
“เปรี้ยง!”
หลังจากถูกการโจมตีจำนวนมาก ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ก็กระอักโลหิตออกมา
“เเก่นเเท้วิญญารเยือกเเข็ง”
หลังจากประสบความสำเร็จในการทำร้าย ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต เย่เฉินเฟิง ก็ใช้พลังเเก่นเเท้วิญญาณเยือกเเข็ง ในการผนึกการเคลื่อนไหวของ ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต จากนั้นเขาก็กระโดดเข้าไปช่วงชิงผลไม้ปีศาจโลหิตทั้งสองลูกมาเเละเก็บมันลงใส่ถุงจักรวาลของเขา
“เจ้ามนุษย์ที่ต่ำต้อยข้าจะฆ่าเจ้า”
เห็น ผลไม้ปีศาจโลหิตทั้ง สองลูกที่เป็นส่วนหนึ่งของเขาถูก เย่เฉินเฟิง เก็บไป ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ได้คำรามออกมาอย่างรุนเเรง จากนั้นกลิ่นอายพลังงานที่เข้มข้นก็พุ่งปะทะเข้ากับร่างกายของ เย่เฉินเฟิง
“อั๊ก!”
ภายใต้การโจมตีของคลื่นเสียงพลังวิญญาณของ ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ร่างกายของ เย่เฉินเฟิง สั่นสะเทือนอย่างรุนเเรง จากนั้นโลหิตก็ไหลออกมาจากทวารทั้ง 7 ของเขา
ถ้าไม่ใช่เพราะว่า สมองของเขาผสานเข้ากับสมองกลืนกินศักดิ์สิทธิ์ จนทำให้พลังป้องกันวิญญาณของเขาเเข็งเเกร่งเพิ่มขึ้นเเล้วล่ะก็ เสียงคลื่นพลังวิญญาณนั่นของต้นผลไม้ปีศาจโลหิตก็เพียงพอเเล้วที่จะทำให้จิตวิญญาณของเขาเเตกสลาย
“ฟุ่บ!
เย่เฉินเฟิง ที่ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ชั่วขณะ เขาได้คุกเข่าลงบนพื้น จากนั้นเขาก็พยายามฝืนขีดจำกัดร่างกาย เเละ กระโดดขึ้นไปที่ปากทางเข้าภูเขาเพื่อหลบหนี
“เจ้ามนุษย์ข้าจะฆ่าเจ้า!”
ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ที่เห็น เย่เฉินเฟิง นำผลไม้ส่วนหนึ่งของเขาเเละหลบหนีไป เขาได้ใช้รากไม้จำนวนมากพุ่งโจมตีเข้าหา เย่เฉินเฟิง อย่างบ้าคลั่ง
