“เย่เฉินเฟิงในที่สุดเจ้าก็โผล่หัวออกมาข้ารอเจ้าอยู่นานมาก”
เห็นเย่เฉินเฟิงปรากฏตัวขึ้น เสิ่นถู๋เย่ เผยความดีใจออกมา ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนเเรง
“เสิ่นถู๋เย่ ข้าไม่อยากจะเรื่องระหว่างเจ้ากับ เย่เฉินเฟิง ดังนั้นข้าขอตัวก่อน”
ขณะที่ เหวิ่นเฟยหง เห็น เสิ่นถู๋เย่ กำลังมองหาปัญหาจาก เย่เฉินเฟิง เขาก็ไม่ต้องการเเทรกตัวเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้ เเต่ทว่า เสิ่นถู๋เย่ กลับไม่ได้หลีกทางหลบเขา ราวกับว่าเขาต้องการให้ตนเองช่วยเหลือเขาในการจัดการ เย่เฉินเฟิง
“เสิ่นถู๋เย่ ถ้าข้าช่วยเจ้าจัดการกับ เย่เฉินเฟิง เจ้าจะปล่อยข้าไปหรือไม่?”เหวิ่นเฟยหง กัดฟันเเน่น เเละ กล่าวพูดออกมา
“เเน่นอนข้าสาบาน ถ้าเจ้าช่วยข้าจัดการกับ เย่เฉินเฟิง ข้าจะปล่อยเจ้าไป”เสิ่นถู๋เย่ กล่าวสาบาน
“ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่โกหกข้าไม่อย่างนั้นถึงข้าจะกลายเป็นผีข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป”ได้ยินคำพูดของเสิ่นถู๋เย่ ความไม่สบายใจที่ปรากฏที่หัวใจของเขาก็รู้สึกสงบลงมาก
“เหวิ่นเฟยหง เดิมทีข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนฉลาดเเต่ที่เเท้ก็เป็นเเค่คนสมองกลวงคนนึง”เย่เฉินเฟิงสั่นศีรษะเล็กน้อย”เจ้าคิดว่า เสิ่นถู๋เย่ ที่กล่าวสาบานเเละจะปล่อยเจ้าไปจริง ๆ อย่างงั้นเหรอ”
“เเล้วเจ้าคิดว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้า พวกเขาจะไม่ตามไปจัดการข้าทีหลังเพื่อปิดปากอย่างงั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของ เย่เฉินเฟิง การเเสดงออกของ เหวิ่นเฟยหง ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขารู้ว่า เย่เฉินเฟิง พูดถูก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับ เย่เฉินเฟิง เสิ่นถู๋เย่ จะต้องฆ่าปิดปากเขาอย่างเเน่นอน
“เหวิ่นเฟยหง อย่ามัวเเต่พร่ามอะไรไร้สาระ ข้ากล่าวสาบานเเล้วว่าข้าจะไม่ทำร้ายเจ้าถ้าเจ้าช่วยข้า”เสิ่นถู๋เย่ ไม่ต้องการเสียเวลา เขาต้องการจัดการ เย่เฉินเฟิง ในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม เหวิ่นเฟยหง รู้สึกกลัวมาก เขาพยายามมองหาทางหลบหนีเเละตัดสินใจพุ่งไปที่พุ่มไม้ด้านข้าง
“เจ้าคิดว่าเจ้ากำลังจะไปไหนกัน?”
เมื่อเห็นเหวิ่นเฟยหลงพุ่งเข้ามาในพุ่มไม้ด้านข้าง จู่ ๆ ก็มีเสียงต่ำดังลอดเข้ามาในหูของเขา
เป็น ชางกวนเป็ง พร้อมกับขวานหนักในมือ เขาเเต่งตัวในชุดคลุมเเดงเลือด เช่นเดียวกับ เสิ่นถู๋เสวี่ย เขาได้ปรากฏตัวขึ้นเพื่อปิดกั้นเส้นทางหลบหนีของ เหวิ่นเฟยหง
“พี่เสวี่ย,ชางกวนเป็ง หยุดเจ้าเด็กนั่นไว้อย่าปล่อยให้มันหนีไป”
เมื่อเสิ่นถู๋เย่ เห็น ว่า เหวิ่นเฟยหง กำลังหลบหนี เเละ เสิ่นถู๋เสวี่ย กับ ชางกวนเป็ง ปรากฏขึ้นมาปิดกั้นเส้นทางเขาก็ตะโกนออกมาอย่างเสียงดัง
“ไม่อย่าฆ่าข้า ตราบเท่าที่พวกเจ้ายอมปล่อยข้าไป ข้ายินดีจะตอบรับเงื่อนไขทุกอย่างของเจ้า”เพื่อความอยู่รอด เหวิ่นเฟยหง เลือกที่จะยอมเเพ้เเละกล่าวร้องขอความเมตตา
ชางกวนเป็งไม่ได้ไหวติงกับคำขอร้องของ เหวิ่นเฟยเหง เขายกขวานขึ้นมาอย่างดุเดือดเเละโจมตีออกไปที่ด้านหน้า
“ตายซะ!”
ขวานยักษ์ได้สับลงบนร่างของ เหวิ่นเฟยหง จนทำลายปราการป้องกันวิญญาณของเขา ร่างของเหวิ่นเฟยหง ได้ถูกตัดขาดออกจากกัน
“เสิ่นถู๋เย่ เจ้าพยายามจะกำจัดข้า?”
เย่เฉินเฟิง จ้องมองไปที่ ศพของเหวิ่นเฟยหงที่นอนจมกองสระเลือด เขากล่าวพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ
“มันสายเกินไปเเล้วที่เจ้าจะคิดได้”เสิ่นถู๋เย่ หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา”ตั้งเเต่วินาทีที่เจ้ากล้าทำให้ข้าขุ่นเคือง ชะตากรรมของเจ้าก็ได้รับการตัดสินเเล้ว ไม่ต้องห่วงข้าจะทำให้เจ้าตกตายอย่างรวดเร็ว”
“เสิ่นถู๋เย่ ข้าคิดว่าเจ้านั้นก็ไร้เดียงสาไม่เเพ้ เหวิ่นเฟยหงมันเลย”เย่เฉินเฟิงสั่นศีรษะพร้อมกับปลดปล่อยกลิ่นอายพลังวิญญาณสีเขียวออกมาจากร่างของเขา
“ผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญขั้นเเรก?”
เมื่อชางกวนเป็งเห็นเเสงสีเขียวจาง ๆ ที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของ เย่เฉินเฟิง เขาก็เบิกตากว้างขึ้นอย่างไม่เชื่อ
เขาไม่คิดเลยว่า เย่เฉินเฟิง จะสามารถทะลวงระดับพลังได้ในขณะที่ข้ามผ่านภูเขาเมฆาม่วง นี่ทำให้ความไม่สบายใจปรากฏขึ้นในใจของเขา
“มันก็เเค่ผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญขั้นเเรกมีอะไรต้องกลัว”เสิ่นถู๋เสวี่ย กล่าวออกมา เขาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว เย่เฉินเฟิง เลย
“ผสานคางคกโลหิต!”
จากนั้น เสิ่นถู๋เสวี่ย ก็เรียกจิตอสูร คางคกโลหิตออกมา ร่างขนาดใหญ่ที่น่าขยะเเขยงของมันได้ผสานเข้ากับร่างกายของเขา พร้อมกับปลดปล่อยกลิ่นอายพลังที่น่ากลัวเข้าไปกดดันร่างกายของ เย่เฉินเฟิง
“ผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญขั้น 3”
ความจริงจังได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ เย่เฉินเฟิง เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความเเข็งเเกร่งของ เสิ่นถู๋เสวี่ย
เเม้ว่าความเเข็งเเกร่งของ เย่เฉินเฟิง จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก เเต่เขาก็เพิ่งทะลวงกลายเป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญขั้นเเรก อีกอย่าง เสิ่นถู๋เสวี่ย ดูเหมือนจะเป็นอัจฉริยะในนิกายเพลิงผลาญฟ้า พลังของอีกฝ่ายในตอนนี้ ยังเป็นปัญหาสำหรับเขา นอกจากนี้ฝั่งนั้นยังมี ชางกวนเป็ง กับ เสิ่นถู๋เย่ อีก เย่เฉินเฟิง สัมผัสได้ถึงอันตรายจำนวนมาก
“สารเลวน้อย ข้าจะช่วยทำให้เจ้าตายอย่างสบายเอง”
เสิ่นถู๋เสวี่ย เปิดเผยรอยยิ้มที่โหดร้ายออกมาจากนั้นก็ควบเเน่นพลังวิญญาณของเขา เเละกระโดดขึ้นไปบนอากาศ
ร่างขนาดใหญ่ของคางคกโลหิตที่ผสานเข้ากับเสิ่นถู๋เสวี่ย ได้ขยายตัวพองขึ้น จากนั้นคลื่นเสียงที่ทรงพลังก็ปรากฏออกจากปากของคางคกโลหิต มันเหมือนกับกระเเสพลังที่รุนเเรงพุ่งเข้าโจมตีเย่เฉินเฟิง
“กำปั้นหนึ่งหมื่นจินทำลาย!”
เย่เฉินเฟิง ไม่ได้หลบการโจมตีจากคลื่นเสียงของคางคกโลหิต เขาได้ส่งคลื่นพลังหมดที่มีพละกำลังมากกว่าหนึ่งหมื่นจินออกไป
“ปั้ง!”
เมื่อคลื่นพลังทั้งสองชนิดพุ่งชนกันก็เกิดการระเบิดขึ้น คลื่นพลังทั้งสองนั้นได้กระจายตัวออกทำให้พื้นที่ป่าไม้โดยรอบเเตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“ปีกวายุสบั้น”
“ฝ่ามือวิญญาณโบราณ!”
ในขณะที่ เย่เฉินเฟิง เเละ เสิ่นถู๋เสวี่ย กำลังสู้กัน ชางกวนเป็ง เเละ เสิ่นถู๋เย่ ก็เปิดใช้งานทักษะวิญญาณของเขาเเละโจมตี
เมื่อทักษะวิญญาณทั้งสองโจมตีออกไป เย่เฉินเฟิง ก็ได้ย่อตัวลง เเละใช้ทักษะร่างเเปลงเงาที่เขาเข้าใจถึงขั้นสามเพื่อหลีกเลี่ยงทักษะโจมตีทั้งสอง
เย่เฉินเฟิง ได้ประสบความสำเร็จในการเข้าใจสามขั้นเเรกของทักษะร่างเเปลงเงา ทันทีที่เข้าใจสาระสำคัญของมันคนผู้นั้นจะสามารถควบแน่นเงาได้ตามขั้นที่ประสบความสำเร็จเพื่อเพิ่มความเร็วการเคลื่อนไหว
“หึ่ม ดูเหมือนฉันจะประเมินเเกต่ำเกินไป”
เห็นการเคลื่อนไหวเเปลก ๆ ของ เย่เฉินเฟิง เสิ่นถู๋เสวี่ย ได้เลิกคิ้วขึ้นเเละปรากฏความเเปลกใจบนใบหน้าของเขา
“พี่เสวี่ย เจ้าเด็กนี้มันเเปลกมาก พวกเรามาร่วมมือกันโจมตีเถอะ ถ้าวันนี้พวกเราไม่สามารถกำจัดมันได้ มันจะต้องสร้างปัญหาตามมาภายหลังเเน่”
เขาไม่คิดเลยว่าในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เย่เฉินเฟิง จะสามารถทะลวงระดับพลังเข้าสู่ดินเเดนถัดไปได้ เเละยังมีทักษะการเคลื่อนไหวที่ประหลาดนั่นอีก
“อืมข้าเห็นด้วย”
เสิ่นถู๋เสวี่ย พยักหน้า เขาได้ผสานเข้ากับคางคกโลหิตของเขาอีกครั้งเเละเพิ่มพลังวิญญาณภายในร่างกาย จากนั้นเขาก็หยิบอาวุธวิญญาณระดับต่ำ ทวนเงามืด ออกมา เเละพุ่งโจมตีใส่เย่เฉินเฟิง
