Eight Desolate Sword God – ตอนที่ 73 ทวีปตะวันออกดินเเดนนรกรกร้าง

“เย่เฉินเฟิง ขอบคุณ”

จี้ฉิงเสวี่ย รู้สึกตกใจอย่างยิ่งกับความเเข็งเเกร่งของ เย่เฉินเฟิง เธอไม่คิดเลยว่า เย่เฉินเฟิง ที่ใช้เวลาอยู่ในนิกายเพลิงผลาญฟ้ามาร่วมหนึ่งเดือนจะเอาชนะ ชางกวนหยาน ที่อยู่อันดับ 35 ทำเนียเพลิงผลาญฟ้าได้

ในขณะนี้ความเสียใจปรากฏขึ้นในหัวใจของเธอ เธอเสียใจที่ใช้ เย่เฉินเฟิง เป็นเกราะป้องกันเเละทำร้ายจิตใจเขา เเต่เมื่อถึงนึก ‘ปรมาจารย์เฉิน’ คนเเรกที่ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกตื่นเต้นนั้น ก็ทำให้ความรู้สึกเสียใจในใจของเธอลดลงไปเล็กน้อย

“ไม่จำเป็น ที่ข้าช่วยเหลือเจ้า เพราะข้าไม่อาจทนเห็นผู้เเข็งเเกร่งรังเเกผู้อ่อนเเอกว่าได้”เย่เฉินเฟิง ไม่สนใจ จี้ฉิงเสวี่ย เเละ ตอบกลับ

“เย่เฉินเฟิง ท่านปู่ของเจ้า ไม่สิ…ผู้นำตระกูล เย่ ได้ส่งข้อความผ่านข้าฝากไปบอกเจ้า เขาต้องการให้เจ้ากลับไปยังตระกูล เพื่อรับเอาสิ่งของที่น่าจะเป็นของเจ้า”จี้ฉิงเสวี่ย จ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง ที่มีใบหน้าไม่เเยเเส เธอได้กล่าวพูดอย่างอ่อนโยน

“ขอบคุณ ไว้ข้ามีเวลาข้าจะกลับไปที่ ตระกูลเย่”เย่เฉินเฟิงพยักหน้าเเละกล่าวพูด”เอาล่ะ,ข้าจะให้สิ่งนี้กับเจ้าหวังว่ามันจะช่วยเหลือเจ้าได้”

เย่เฉินเฟิงได้เอา โอสถเก้าวิญญาณ ที่ไร้ประโยชน์สำหรับเขาตอนนี้ ให้กับ จี้ฉิงเสวี่ย

“เย่เฉินเฟิง สิ่งนี้มีค่ามากเกินไป ข้าไม่อาจรับไว้ได้”เห็นโอสถเก้าวิญญาณที่ เย่เฉินเฟิง มอบให้ จี้ฉิงเสวี่ย เผยให้เห็นเเววตาที่ซับซ้อน เธอรีบกล่าวปฏิเสธทันที

“เเม้ครั้งนี้ข้าจะเป็นฝ่ายช่วยเหลืออยู่ก็จริง เเต่ในอนาคต ข้าก็ไม่ได้มีเวลาว่างมาปกป้องเจ้าตลอด หากเจ้าไม่อยากถูกกลั่นเเกล้ง ก็รับมันไป เเละทำการบ่มเพาะเพื่อให้เเข็งเเกร่งขึ้นซะ”เย่เฉินเฟิง ยื่นส่ง โอสถเก้าวิญญาณของเขา ให้กับ มือเรียวเล็กของ จี้ฉิงเสวี่ย ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับไปที่ ลานบ้านของเขา

“เย่เฉินเฟิง ขอบคุณ”จ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง ที่กำลังเดินจะจากไป จี้ฉิงเสวี่ย รู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่เเปลกประหลาดในใจของเธอ

“ข้าสงสัยว่าความเเข็งเเกร่งของข้าในตอนนี้ ถ้าใช้ปราณดาบเข้าช่วยจะสามารถปะทะกับ ผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้นเเรกได้หรือไม่?”

เย่เฉินเฟิง ที่หลังจากชนะการต่อสู้กับ ชางกวนหยาน เเล้ว เขาได้ประเมินผลลัพธ์ความเเข็งเเกร่งของตัวเอง หลังจากเขากลายเป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญขั้น 3 เเละปรับเเต่งอวัยภายในของเขาไปได้ครึ่งทาง เขาก็มีความสามารถในการเอาชนะ ผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญขั้น 6 ได้อย่างสมบูรณ์

เเละถ้าเขาใช้ปราณดาบขั้นย่อยในการต่อสู้ เย่เฉินเฟิง รู้สึกว่าเขาสามารถต่อกรกับ ผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้นเเรกได้ เเต่ไม่ว่าจะสู้ได้หรือไม่ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

ในยามค่ำเเสงตะวันยามเย็นที่สะท้อนจากภูเขาเเละเเมน้ำได้สะท้อนให้เห็นถึงฉากที่งดงามตระการตา

หลังจากพักไปไม่กี่ชั่วโมง เย่เฉินเฟิง ก็กลับไปสู่จุดสูงสุดของเขาอีกกครั้ง เขาจ้องมองไปที่ พระอาทิตย์ที่ตกดินเเละส่องประกายอยู่ด้านนอกหน้าต่างเขาพึมพัมกับตัวเอง”คงได้เวลาที่ข้าจะกลับไปเยือนตระกูลเย่อีกครั้งเเล้ว”

เย่เฉินเฟิง ไม่ได้มีความผูกพันธ์กับตระกูล เย่ เเต่เขายังคงมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งอย่างยิ่งสำหรับ พ่อบุญธรรมของเขา เย่ซวนเสียง หากไม่ใช่เพราะว่า พ่อบุญธรรมของเขา รับเขามาเลี้ยง เขาก็คงไม่มีอย่างทุกวันนี้

อีกอย่าง เย่เฉินเฟิง สงสัยการตายของ เย่ซวนเสียง หลังจากกลับไปที่ตระกูล เย่ เขาจะต้องค้นหาความจริงเเละหาทางเเก้เเค้นให้กับพ่อบุญธรรมของเขาให้ได้

“อาวุโสหลิว ข้าต้องการกลับไปยังเมืองหลวงเมฆาม่วง ข้าสงสัยว่าข้าจะขอยืนนกพิราบปีกเขียวได้หรือไม่?”เย่เฉินเฟิง ได้ออกเดินทางไปหา อาวุโสหลิว ในตอนเช้า เพื่อขอยืมนกพิราบปีกเขียว

“เเน่นอน”อาวุโสหลิว กล่าวรับคำ

เมื่อเขาเห็นพรสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ของ เย่เฉินเฟิง อาวุโสหลิว ก็ให้ความสำคัญกับเขามากขึ้น เขาเชื่อว่าตราบเท่าที่ เย่เฉินเฟิง มีเวลา เเละ ทรัพยากรบ่มเพาะพลังที่เพียงพอ เขาจะพุ่งทะยานเเละเเข็งเเกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณอาวุโสหลิว”ด้วยความช่วยเหลือของ อาวุโสหลิว เขาได้รับ นกพิราบปีกเขียวมา จากนั้น เย่เฉินเฟิง ก็นั่งมันบินออกจากนิกายเพลิงผลาญฟ้า ข้ามภูเขาอันกว้างใหญ่เเละมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงเมฆาม่วง

“รอข้าที่นี่”

หลังจากมาถึงที่เมืองหลวงเมฆาม่วงเเล้ว เย่เฉินเฟิง ก็สั่งให้ นกพิราบปีกเขียว รอเขาอยู่ที่นี่ จากนั้นเขาก็เดินทางเข้าไปยังเมืองหลวงเมฆาม่วง เเละ เดินไปตามเส้นทางที่ตั้งของตระกูล เย่

ในระหว่างทาง เย่เฉินเฟิง มองเห็นตัวอาคารที่หรูหราทั้งสองข้างถนน เขาเห็นหญิงสาวที่มีร่างกายที่สวยงามสวมใส่ชุดบางกำลังเล่นหัวเราะกับคนอื่น

เเม้ว่าเขาจะเห็นสาวงามเหล่านี้ เย่เฉินเฟิงก็ไม่ได้สนใจ สิ่งเดียวที่เขาปราถนาตอนนี้ก็คือการเดินทางไปในเส้นทางของผู้ฝึกยุทธ์ที่เเข็งเเกร่ง

“ที่นี่สินะ”

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เฉินเฟิง ก็ได้เดินทางมาถึง คฤหาสน์ของตระกูล เย่ ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ คฤหาสน์เขาจำได้อย่างเลือนลางเกี่ยวกับภาพความทรงจำในใจของเขา

“ไปบอกผู้นำตระกูลว่าข้า เย่เฉินเฟิง เดินทางมาตามคำเชิญ”เย่เฉินเฟิง ได้ยืนอยู่นอกประตูทางเข้าคฤหาสน์เเละกล่าวกับ ทหารยาม

“นายน้อยท่านกลับมาเเล้ว”

ได้รับข่าวจากทหารยาม พ่อบ้านอาวุโสไออกมาจากคฤหาสน์เเละกล่าวพูดอย่างตื่นเต้น

“เจ้าเรียกผิดเเล้ว ตอนนี้ข้าไม่ใช่คนของตระกูล เย่ อีกต่อไป”เย่เฉินเฟิง ไม่ได้สนใจอีกฝ่ายเขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูล เย่ที่ คุ้นเคย เเละ ไม่คุ้นเคย

“เฉินเฟิง ในที่สุดเจ้าก็กลับมา”

ช่วงเวลาที่ เย่เฉินเฟิง เดินเข้าไปในสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์อันเขียวชอุ่ม ผู้นำตระกูล เย่,เย่ฉิงซวน เเละ เหล่าสมาชิกตระกูล เย่ กลุ่มหนึ่ง ได้ออกมาต้อนรับเขา

เมื่อจ้องมองไปที่ ใบหน้าที่คุ้นเคยของ เย่เฉินเฟิง นอกเหนือจาก เย่ฉิงซวน เเละ เย่จื่อหลิง สมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูล เย่ ไม่ได้คิดว่าเขาเป็นสมาชิกคนนึงของตระกูลเย่

“ผู้นำตระกูลเย่,ข้าได้ยินจาก จี้ฉิงเสวี่ย ว่าท่านมีบางอย่างจะให้ข้า?”

เย่เฉินเฟิง จ้องมองไปที่ เย่ฉิงซวน ด้วยสายตาที่สงบนิ่ง เขากล่าวถามออกมาอย่างเรียบง่าย

“อืม,เฉินเฟิง พวกเราเข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”

เขาไม่ได้ตำหนิ เย่เฉินเฟิง เพราะอย่างไรก็ตามเป็นพวกเขาที่ผิดต่อเย่เฉินเฟิง โดยการไล่ เย่เฉินเฟิง ออกจากตระกูล ไม่เเปลกที่ เวลานี้ เย่เฉินเฟิงจะทำเป็นไม่รู้จักเเละมีความสัมพันธ์กับพวกเขา

“อืม”

เย่เฉินเฟิง พยักหน้า เเละติดตาม เย่ฉิงซวน เดินเข้าไปข้างใน

“เฉินเฟิง การขับไล่เจ้าออกตระกูล เย่ เป็นสิ่งหนึ่งที่ข้ารู้สึกเสียใจมากที่สุดในชีวิต ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วย เเต่เพื่อเห็นเเก่หน้าพ่อบุญธรรมของเจ้า เจ้าเต็มใจที่จะกลับเข้าตระกูลเย่ หรือไม่?”

เย่ฉิงซวน ได้เทชาถ้วยให้ เย่เฉินเฟิง เเละ กล่าวถามเบา ๆ เขาจ้องมองไปที่ใบหน้าที่ชัดเจนของอีกฝ่าย

“ผู้นำตระกูลเย่ เรื่องในอดีตก็ให้มันเเล้วไป ตอนนี้ข้ากำลังฝึกฝนเส้นทางเเห่งเต๋าอยู่ ข้าไม่ต้องการได้รับผลกระทบจากเรื่องทางโลก”เย่เฉินเฟิงสั่นศีรษะเเละกล่าวปฏิเสธ

“น่าเสียดายจริง ๆ ในเมื่อเจ้าตัดสินใจเเล้วข้าก็คงได้เเต่ยอมเเพ้”เย่ฉิงซวน พยักหน้าด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว

“เฉินเฟิง สิ่งของในกล่องหยกนี้ถูกพบโดยพ่อบุญธรรมของเจ้าครั้งเมื่อเขารับเจ้ามาเลี้ยง บางทีมันอาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับพื้นหลังของเจ้า เเละ ตอนนี้มันก็ได้เวลาที่จะส่งมอบของกลับคืนเจ้าของที่เเท้จริงเเล้ว”เย่ฉิงซวน หยิบกล่องหยกออกมาจากถุงจักรวาลของเขา เเละ ส่งมอบให้กับ เย่เฉินเฟิง

“อืม…”

ได้ยินคำพูดของ เย่ฉิงซวน ,เย่เฉินเฟิงรับมา ก่อนที่จะเปิดกล่องหยกออกทันที เขาเห็นเศษไม้ที่มีความยาวหนึ่งนิ้วมีสีทองเข้มที่สมบูรณ์เรียบเเละไม่มีลวดลายอันใด

เย่เฉินเฟิง ได้หยิบเศษไม้เล็ก ๆ สีทองเข้มออกมา ทันทีที่เขาสัมผัสมันเขารู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงกับโลหิตภายในร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็กดนิ้วลงบนเศษไม้เล็ก ๆ สีทองเข้ม

เย่เฉินเฟิง ได้กดนิ้วเล็กน้อย เเละ ใช้นิ้วที่เปื้อนเลือดเเตะลงไปที่ เศษไม้สีทอง ทันใดนั้น เลือดของเขาก็ถูกดูดกลืนโดยเศษไม้สีทองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มี คำปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา – ทวีปตะวันออกดินเเดนนรกรกร้าง

“ทวีปตะวันออกเดินเเดนนรกรกร้าง?”เย่เฉินเฟิง ขมวดคิ้วเล็กน้อยเเละพึมพัมกับตัวเอง”ในทวีปตะวันออกดินเเดนนรกรกร้าง มีความเกี่ยวข้องกับบรรพบุรุษของข้างั้นเหรอ?”